Strip Van De Dag

[Gast Kontiki]

Wat is er mis met een goeie lepel levertraan? ;-)

[Zwendel]

Dan was een biefstuk eten toch een correcte vertaliing

[Renegade]

Dan was een biefstuk eten toch een correcte vertaliing

Absoluut de juiste vertaling, het verhaal speelt zich af in de VS en daar zeggen ze dat vaak. Kan me dat nog wel herinneren van mijn American Football tijd. In die teams is het nog zeer gebruikelijk om vooraf aan de wedstrijdt een flinke biefstuk te eten om de tegenstander eronder te krijgen. 

[Zwendel]

Grand Prix (Marvano) gelezen. Dat is nu eens een boek dat ik voor de prentjes goedvind. Prachtige tekeningen van allerlei racemonsters uit de jaren dertig.

Ik moet ook nog de intro lezen waar ik tot nu toe enkel de tekeningen van de meest bizarre racewagens die er gemaakt zijn bekeken heb.

 

Het verhaal is bijkomstig en dikwijls ook moeilijk te volgen met al die racers en hun vrouwen, tantes, vermeende en andere moeders en vaders.

[Waldorf]

Gelezen: Jamais je n'aurai 20 ans - Jaime Martin

Dupuis vertaalt niet elke Vrije Vlucht naar het Nederlands, en vaak is dat jammer. Zo ook dit boek: Martin vertelt hierin het verhaal van zijn grootouders. Zijn grootmoeder is afkomstig uit Melilla aan de Marokkaanse kust, toen nog Spaans. Op jonge leeftijd is ze al een vrijgevochten vrouw die weet wat ze wil. Dat botst met de heersende opvattingen in het Spanje van de jaren '30. Bij het begin van de burgeroorlog vlucht Isabel naar het Spaanse vasteland. Ze ontmoet er Jaime die lid is van een artilleriebatterij van de Republikeinen (die dus vechten tegen de rechtse coup-plegers van Franco). Het boek vertelt ook hoe het Jaime en Isabel na de oorlog vergaat: het is Isabel die er voor zorgt dat het gezin draait en dat ze een relatief welvarend leven kunnen leiden. Maar de oorlog is nooit ver, en Spanje blijft ook onder Franco sterk verdeeld. 

De Spaanse Burgeroorlog is voor de meesten van ons erg onbekend en erg lang geleden, maar wie zich interesseert in de geschiedenis van Spanje en in de kleine lieden uit die geschiedenis kan niet om dit boek heen. Jaime Martin vertelt met veel liefde over zijn grootouders, en zijn verhaal overstijgt het anekdotische. Zijn tekeningen zijn helder maar soms wat afstandelijk. De ergste gruwel blijft clean en licht verteerbaar. Maar het verhaal is zeker sterk genoeg. Achterin het boek staan foto's van de mensen waar het boek gebaseerd is, een grote plus. Dikke aanrader, goed leesbaar met een basiskennis van het Frans.

 

[lukoste]

Hedge Fund 1+2 

[Kool Thing]

Nogal wild van de nieuwe Undertaker. Dit kan echt naast het beste van Blueberry staan. 

[lukoste]

Undertaker 3

 

Ralph Meyer is een echte kunstenaar. Zijn cover voor de nieuwe Undertaker zou van mij onmiddellijk cover B in de finale van het Cover van de Eeuw Toernooi mogen vervangen.

Het verhaal kon me echter op geen enkel moment bekoren, zoals helaas wel vaker het geval bij Xavier Dorison. En dan die Lin. Met het JommekeSpaans kon ik als jong manneke nog lachen, maar hier is de taalarmoede bijzonder irritant.

Conclusie, ik kon deze week veel meer genieten van andere recent verschenen strips zoals Hedgefund en Sisco.

[Waldorf]

Uiteenlopende meningen. I like that.

[linthout]

Zijn tekeningen worden geregeld vergeleken met die van Jean Giraud.

Ik heb die eens naast elkaar gelegd. Persoonlijk vind ik het werk van Giraud veel mooier en veel meer uitgewerkt.

Ralph Meyer vind ik doorsnee. Mocht Meyer geen western tekenen, niemand vergeleek de twee met elkaar.

Zijn covers vind ik wel goed.

[De Gehaaide Dolfijn]

Nestor Burma: Gekonkel in het Quartier Latin

 

Dit is het eerste album dat ik las van deze detectivereeks. Op het eerste zicht zijn alle standaard-ingrediënten aanwezig: Cynische privédetective, (die veel drinkt), groezelige achterbuurten, donkere atmosfeer, onhandige flikken, knappe vrouwen en natuurlijk een hoop bloed. Maar het gebruik van dat soort clichés is alleen af te raden als ook het eindresultaat middelmatig is, en dat is hier allesbehalve het geval. Barral, tekenaar en scenarist, mengt de ingrediënten perfect. De plot zit kundig ineen, met een leuke mix van onverwachte plotwendingen en aanwijzingen die de lezer helpen om mee te zoeken. De tekeningen roepen mooi een grauwige sfeer op én (geholpen door meticuleuze opsommingen van straatnamen) geven het gevoel echt in Burma's deel van Parijs rond te lopen.

 

Dat alles zorgt ervoor dat de keuze voor de titel zo raar is. Ik bedoel, "Gekonkel in het Quartier Latin" klinkt zo gruwelijk saai en droog! Deze strip verdient beter

[Kristof Berte]

En dan die Lin. Met het JommekeSpaans kon ik als jong manneke nog lachen, maar hier is de taalarmoede bijzonder irritant.

 

 

Dat werkte mij ook wel op de zenuwen. Ik werd erdoor uit het verhaal gehaald. Haar eerste tussenkomst, dacht ik echt dat ze in de vertaling een woord vergeten waren. En op een bepaald moment heeft ze een mooie one-liner, die helemaal verpest wordt door het krakkemikkige taalgebruik.

 

Wat ik wél goed vind aan het verhaal: het drijft op de personages en hun onderling verhoudingen, de plot zelf is eigenlijk erg simpel. Zoals een western moet zijn, imho.

[pedem]

Vandaag gelezen Mermaid project. Al veel positief over gehoord en het is waar dit leest als een trein en is zeer goed.

Knap verhaal leuke tekeningen en genoeg intrige en spanning. Leo heeft hier weer een knap verhaal uit zijn mouw geschud.

 

Klopt het dat dit een Vijfdelige reeks moet worden? Laat het vervolg dan maar snel komen.

[Olsimar]

Vandaag gelezen Mermaid project. Al veel positief over gehoord en het is waar dit leest als een trein en is zeer goed.

Knap verhaal leuke tekeningen en genoeg intrige en spanning. Leo heeft hier weer een knap verhaal uit zijn mouw geschud.

Klopt het dat dit een Vijfdelige reeks moet worden? Laat het vervolg dan maar snel komen.

Volgens Dupuis en deze bespreking is het idd met 5 delen gedaan. Ik ben ook fan!

 

http://www.stripspeciaalzaak.be/PHP/besprekingen/index.php?module=album&id=4203

[Olsimar]

Dat werkte mij ook wel op de zenuwen. Ik werd erdoor uit het verhaal gehaald. Haar eerste tussenkomst, dacht ik echt dat ze in de vertaling een woord vergeten waren. En op een bepaald moment heeft ze een mooie one-liner, die helemaal verpest wordt door het krakkemikkige taalgebruik.

 

Wat ik wél goed vind aan het verhaal: het drijft op de personages en hun onderling verhoudingen, de plot zelf is eigenlijk erg simpel. Zoals een western moet zijn, imho.

Ik heb ook moeite met Lin, maar of hè nu aleeen aan Lin ligt? Ik had met het eerste deel hetzelfde gevoel van onvrede maar wel enthousiast over de kwaliteit en potentie van deze reeks. Ga me daar dus nu niet verder aan storen. Ik wacht het slot af en lees het dan opnieuw. Of het zal de tijdgeest zijn van bingwatching? Of de verhalen zijn gewoon niet geschikt voor een tweeluik....

[Marinelli]

Vorig jaar verscheen het laatste deel van Freaks' Squeele, een wat bizarre Franse reeks die in het eigen land heel erg populair was. In de aanloop naar dat deel heb ik de hele reeks eens herlezen. Nu het verhaal afgerond is, wordt het me duidelijk dat deze reeks er één was met hoge ups en diepe downs. Het tekenwerk is alleszins de grootste troef, vol spektakel en fijne details. Ik ben zeker dat Florent Maudoux wel een mooie toekomst wacht in de strip. Zijn verhaal is toch wel andere koek. Na vier beloftevolle delen over drie onwaarschijnlijke helden die elkaar leren kennen aan een school voor superhelden, elk met hun achtergrond en hun problemen, ontspoorde het verhaal in het vijfde deel. Zo verwerkte Maudoux in dit album een bijna 30 bladzijden tellend overzicht over de geschiedenis van de school. Dit overzicht was een opeenvolging van zware tekstblokken zonder enige grafische 'verluchting'. Verder gaat het verhaal vanaf deel vijf te veel verschillende kanten uit, waardoor de charme van de eerste delen toch voor een groot deel verloren gaat. Zeker de laatste delen waren bijna een opdracht om doorheen te geraken. Maar de eindconclusie blijft toch grotendeels positief.

 

 

[Timhardt]

Ik hou niet van tekstloze strips. Strips zijn voor mij een sympbiose tussen woord en beeld. Dus een van de 2 wegnemen is verarming en meestal ook maar een gimmick dan een echt verhaal.

 

Ook het alom bejubelde the arrival kon me niet meenemen.

 

Blame (Nihei, wordt momenteel heruitgegeven in 3 prachtige omnibussen) is niet geheel tekstloos, maar als je alle tekst zou opschrijven kom je met een A4-tje toe.

 

Ik ben in de eerste omni bezig en dit grijpt me wel. Donker, ruw, fantastisch verhaal. Ik ben onder de indruk wat Nihei hier doet en ben blij dat binnenkort deze klassieker ook in mijn kast staat.

[Chimi]

Ik ben het daar dan niet mee eens. Zoals Berck zei: je moet je verhaal vertellen doorheen beelden, de tekst is een extraatje.

[sanderg]

Ik vond de nieuwste undertaker wel goed- met name het personage 'de reus' vond ik intrigerend- is het nou wel of geen pure slechterik? Ik houd er van dat karakters niet te eendimensionaal zijn. Ook de wijze waarop rose uiteindelijk besluit om met hem mee te gaan vond ik overtuigend. Erg knap gedaan.

 

Het tekenwerk van Meyer vind ik goed maar af en toe ook wel n beetje braaf en (te) gelikt

[sanderg]

Wat betreft Dorison in het algemeen ben ik er nog niet helemaal uit.. de undertaker reeks vind ik tot nu het beste werk van zijn hand. Ik ben erg benieuwd naar de toekomst van Thorgal.

 

Ik vind t nog steeds ontzettend jammer dat Van Hamme (praktisch) is gestopt met het schrijven van strips. Zijn verhalen zijn toch bijna altijd erg goed en hebben vaak n intelligente insteek (al vond ik de laatste largo winches c-aktiefilms

[Chimi]

Ik hou niet van tekstloze strips. Strips zijn voor mij een sympbiose tussen woord en beeld. Dus een van de 2 wegnemen is verarming en meestal ook maar een gimmick dan een echt verhaal.

 

Ook het alom bejubelde the arrival kon me niet meenemen.

 

Blame (Nihei, wordt momenteel heruitgegeven in 3 prachtige omnibussen) is niet geheel tekstloos, maar als je alle tekst zou opschrijven kom je met een A4-tje toe.

 

Ik ben in de eerste omni bezig en dit grijpt me wel. Donker, ruw, fantastisch verhaal. Ik ben onder de indruk wat Nihei hier doet en ben blij dat binnenkort deze klassieker ook in mijn kast staat.

Wel ben ik het er mee eens dat het te vaak als een gimmick wordt gebruikt. Bij echt goede tekstloze strips zoals Boerke en Match zou het toevoegen van tekst de strip alleen maar naar beneden halen. Maar dat is niet altijd het geval.

[Timhardt]

Wel ben ik het er mee eens dat het te vaak als een gimmick wordt gebruikt. Bij echt goede tekstloze strips zoals Boerke en Match zou het toevoegen van tekst de strip alleen maar naar beneden halen. Maar dat is niet altijd het geval.

 

Match ken ik niet. Maar bij Boerke is iets tekstloos nog te overzien. Het gaat om gags van een paar stroken. Guust heeft ook goede tekstloze gags.

Maar gags is nog geen complex verhaal van 1200 pagina's vertellen zoals Blame dat doen. Gon was ook grotendeels tekstloos, maar eerder rechtlijnig en eenvoudiger. Wat Nihei met Blame doet vind ik echt een ongezien huzarenstukje.

[Chimi]

Dan moet ik die zeker eens lezen.

[globetrotter]

Alex 35: het goud van Saturnus

Pff wat een saaie bedoeling was dit. Verhaal was onduidelijk en boeide geen moment.

[De Hollander]

Het Rijk 1, leuk concept, leest wel snel weg, maar boeide zeker, laat maar komen die vervolgen!!!

 

Heiligdom Genese 1 en 2, op zich een boeiend verhaal, enkel jammer dat wij niet wat meer te weten komen over de herkomst en de geschiedenis van de locatie, wat mij betreft een gemiste kans.

[Waldorf]

Gelezen: Mikel (Judith Vanistendael - Marc Bellido)

Tijdens een pelgrimstocht naar Compostella ontmoette Vanistendael Marc Bellido, een man die enkele jaren als lijfwacht werkte voor een politicus die bedreigd werd door het ETA. Bellido schreef het scenario voor dit boek, gebaseerd op zijn ervaringen. Aan het begin van dit boek werkt Bellido als snoepverkoper, maar hij voelt zich schrijver. Hij krijgt echter geen letter op papier. Op zoek naar een inspirerende ervaring verhuist hij met zijn gezin naar Baskenland, waar hij aan de slag gaat als lijfwacht. Het wordt een ervaring: het kost hem uiteindelijk zijn gezin en bijna zijn leven. 

Ik was nogal onder de indruk van De maagd en de neger en Toen David zijn stem verloor. Dat waren twee boeken waarin Vanistendael de juiste toon vond om over beladen thema's te spreken. In Mikel lijkt ze veel verder van haar onderwerp te staan, en heeft ze het moeilijk boeiend te vertellen. Misschien ligt het ook aan het onevenwichtige scenario: Bellido neemt 100 bladzijden de tijd om te tonen hoe mooi zijn leven wel was voor hij lijfwacht werd. Beetje teleurstellend.

[Krimson]

Wat die heiligdom genese betreft vind ik wel dat Bec zijn scenario's teveel van hetzelfde zijn .

Vroeger was zijn naam op de cover al genoeg voor mij maar ik heb het zo wat gezien ....

[De Hollander]

Alice Matheson dl.2, het eerste deel vond ik niet bijzonder, het verhaal had maaar weinig inhoud. Het tweede deel is gelukkig een stuk beter en werd dusdanig boeiend dat ik naar deel 3 verlangde. Gelukkig gaat Daedalus ons niet lang laten wachten, deel 3 is voorzien voor maart, dus dat schiet op. Keerzijde van de medaille is natuurlijk wel dat andere (voor mij) fijne reeksen moeten wachten (Carmen mc Cullem, Travis, Prometheus).

Wat dat betreft had men wel even mogen wachten met het wederom lanceren van nieuwe reeksen.

 

Verder ook maar weer eens een goude ouwe ter hand genomen, De Torens van Schemerwoude dl. 1 t/m 10.

Doordat deze reeks weer in de belangstelling staat, had ik er wel weer eens zin in.

Wat mij betreft een prima reeks, die de tand des tijds prima heeft doorstaan, had ook gewoon bij deel 10 moeten stoppen, maar ja.

[SPeeDy]

Adelaars van Rome 1-5 (Marini): amai, straffe kost. Is al de 3de of 4de keer nu dat ik van scratch begin met deze reeks. Deel 1 is in de eerste 20à30 blz. nog wat van de hak op de tak springen. Marini is duidelijk nog zoekende. Daarna gaat het alleen maar bergop zowel qua tekeningen als qua opbouw van het verhaal. In deel 5 spat het plezier dat Marini moet beleven aan deze reeks echt van de pagina's. Die prent van de adelaar, die dubbele print van de veldslag. Magnifiek gewoon.

Ik weet nog dat ik wat teleurgesteld was omdat Marini een nieuwe reeks begon i.p.v. eerst de Schorpioen af te werken. Voor mij mag hij de Schorpioen nu 5 jaar in de koelkast steken als hij eerst de Adelaars afwerkt. *****

 

Woogee 1-3 (Benn): dit lag al een tijdje klaar. Vorig jaar deel 3 eindelijk 'ns ergens op de kop kunnen tikken. Benn heeft echt zijn eigen tekenstijl, en die kan ik best wel smaken. Delen 1 & 2 waren prima, deel 3 vond ik helaas iets minder. Toch zeker de moeite om dit in huis te hebben. ***1/2

 

Comics: Brubaker/Phillips Sleeper vol.1 & Criminal 1-7 achter de kiezen: Niks dan lof hiervoor. Zie de Ed Brubaker thread op het comics forum. Ook ***** (ik ben gul vandaag  ).

 

Manga: Master Keaton 9: Dit is weer een iets minder volume qua verhaaltjes. Blijft wel leuk om zo elke dag een verhaaltje te lezen. ***

 

Volgende op de leeslijst: Hellboy 10, Narrenschip 1-5

[Kool Thing]

Narrenschip 1-5 : Eindelijk herlezen, en verder gelezen. Na de Talent uitgaves vroeg ik me af waar die reeks naar toe ging, maar alles lijkt een perfecte puzzel te worden. Een heerlijke (her)ontdekking!

[Timhardt]

Klinkt interessant !  Misschien ook iets voor Timhardt ??? 

 

Mja, ik weet het hoor....vertel er eens wat meer over!

[Waldorf]

Mja, ik weet het hoor....vertel er eens wat meer over!

 

Hieronder een impressie van de lengte van de baard van deze mop:

 

 

[Timhardt]

Wat een schitterende tekening!

(alleen de baard kan nog langer  )

[Timhardt]

Zal het volgende week eens lezen.  Volgend interview van die gozers van De Stripspeciaalzaak lijkt me ook interessant : 

http://www.stripspeciaalzaak.be/Interviews/Turf.pdf

 

[De Gehaaide Dolfijn]

Corto Maltese: Onder de Middernachtzon

 

Pellejero en Canales zorgen voor een verderzetting/herstart van de legendarische Corto Maltese van Hugo Pratt. Geen gemakkelijke taak. Niet alleen omdat de originele albums waarschijnlijk de allerbeste strips zijn die ooit werden gemaakt, maar ook omdat Pratt zijn held perfect liet balanceren op de flinterdunne grens tussen Romantiek en ironie. Corto is tegelijk de man die op avontuur gaat, enkel en alleen omdat het kan en omdat hij door rusteloosheid daartoe gedreven wordt alsook de man die (zogezegd) gemotiveerd geraakt door schatten of geld.

 

Canales laat  Corto heel Alaska doortrekken om een vriend een laatste gunst te bewijzen (én een schat te vinden), daarbij geholpen/tegengewerkt door Raspoetin, boksers, ontdekkingsreizigers, Eskimo's, Ierse onafhankelijkheidsstrijders, Mounties en een mysterieuze vrouw. De ingrediënten voor een vintage Corto Maltese-avontuur zijn dus aanwezig. Het verhaal zit goed in elkaar en blijft boeiend, al had er kunnen gesnoeid worden in de nevenpersonages (of had de strip langer mogen zijn). De aanvoerder van de Eskimo's bijvoorbeeld is een fantastisch bedachte "schurk", die het verdiend had om een grotere rol te krijgen om zijn achtergrond en obsessie met de Franse Revolutie meer uit te diepen. Het lijkt ook dat Corto een tikje braver is geworden. Zou Pratts Corto bijvoorbeeld even verontwaardigd zijn geweest over de pedagogische tik dien een lerares aan haar student dreigt te geven? In sommige andere scènes slaagt Canales er wél in om de echte Corto perfect te vatten. Zo had Pratt het afscheid tussen Corto en O'Mahoney niet kunnen verbeteren.

 

Qua tekenstijl kiest Pellejero er duidelijk voor om Pratt zo goed mogelijk te imiteren (zie al de kaders met een lezende Corto in profiel). De ruwe, woeste tekenstijl gaat hem erg goed af, en past ook fraai bij het wilde landschap van Alaska (denk ik, ben er nog nooit geweest). En soms slaagt hij er zelfs in het genie van de meester te evenaren. Zoals in de bokswedstrijd die tegelijk agressief is maar ook iets liefdevol heeft.

 

Ik had deze strip eerst links laten liggen. Corto Maltese, onder Pratt, was (soms) perfect. Elke poging tot navolging was gedoemd te mislukken. Maar deze Kerst kreeg ik dan toch de strip cadeau. Even briljant als de topverhalen onder Pratt is het (nog) niet. Daarvoor is het nog een tikje te gehaast, hebben de auteurs net iets te veel schrik om het verhaal soms wat te laten kabbelen. Maar op zijn eigen verdiensten beoordeeld, is "Onder de Middernachtzon" beter dan 95% van de strips die verschijnen. Zware aanrader.

[Kool Thing]

mooie bespreking

[globetrotter]

Alex Senator 5: De schreeuw van Cybele

Het vorige album was vrij zwak maar dit keer is het weer hard, ruw en heftig.
Khephren, de zoon van Enak, wil per se een godin bezoeken in haar tempel. Maar de prijs die hij voor het bezoek betaalt is erg hoog......

 

Waar de reguliere reeks afzakt naar een bedenkelijk niveau, zijn de oude jaren van Alex een stuk beter.

[De Hollander]

Dit weekend weer eens wat uit de kast ter hand genomen. Wederom iets uit mijn persoonlijke top 20, Atilla mijn geliefde.

6 Delen dus overzichtelijk. De weg die Atilla door het romeinse rijk aflegt wordt mooi weergegeven, hij zou hulp hebben gehad van een bijzondere wolvin. Heerlijk leesvoer!

 

Is Mitton eigenlijk nog actief op stripgebied, volgens mij heb ik alles wel wat in het nederlands verschenen is van hem en dat valt niet tegen?

[Elvis]

Ja , zou ik ook wel eens willen weten.

Ben Hur was zijn laatste serie en dat is toch ook al een tijdje geleden.....

[SPeeDy]

Hij heeft het niet vertaalde Messalina nog gemaakt na Ben Hur.

Blijkbaar signeerde hij dit weekend op Brussels Comicon.

De man is 72 ondertussen. Vorig jaar was hij nog op FACTS. Hij verkoopt vooral heel veel origineel werk.