Roque Ja

Ja, in de hertekening komt Flip van Graaf Groenvijver, niet meer van nonkel pater.

Dat is dan weer wél voor interpretatie vatbaar, want in mijn ogen is dit geen damage control maar de zaak nog erger maken door ons als idioten te beschouwen die die uitleg geloven.

Dan is de brief niet verkeerd geïnterpreteerd, maar verkeerd opgesteld. Want de interpretatie die zij er nu aan willen koppelen kan ik met de beste wil van de wereld niet afleiden uit de effectieve tekst.

Koning Boudewijn was al dood toen ik als kind Urbanus begon te lezen maar toch vond ik zijn optreden in de albums altijd heel leuk. Idem voor Eddy Wally die regelmatig opdook.

Ik heb daar inderdaad iets interessants in gevonden: Terug naar Eden. Dat er tussen die uitgaven van Lauwert pareltjes zitten geloof ik ook wel, maar een mens kan nu eenmaal niet alles volgen. Met meer dan tweeduizend strips in de collectie durf ik mijzelf toch nog steeds liefhebber noemen. En dan bewaar ik alleen nog maar de titels die ik essentieel vind, wegens plaatsgebrek. En da's dus de reden dat ik maar weinig meer koop. Het moet inhoudelijk al héél lovend ontvangen worden vooraleer ik mij aan hun vertalingen wil wagen. Mijn tolerantiegrens voor slordige vertalingen ligt nu eenmaal vrij laag. Vroeger kocht ik veel van Blloan en Oog & Blik, maar die bestaan al een tijdje niet meer. En Dupuis, Dargaud en Casterman hadden toen nog een eigen gezicht. Daar kon je u ook op baseren als lezer. Gelukkig zijn er nog Sherpa, Scratch, Oogachtend,... Gewoon rondwandelen in Worlds End (Gent) of Mekanik (Antwerpen) helpt al. Of in MultiBD of Brüsel voor Franstalige uitgaven. Onlangs RIP in het Frans gekocht omdat ik er geen vertrouwen in heb dat de zes delen ooit gelijktijdig beschikbaar zullen zijn in het Nederlands. Sorry, Microbe... Engelstalig koop ik ook meestal in een SSZ. Het is wel een paar euro duurder maar zo blijf ik hen toch steunen, bij gebrek aan Nederlandstalige titels die mij momenteel interesseren. Als je SSZ Engelstalige uitgaven aanbiedt, kan je via de site van hun distributeur ook wel volgen/checken wat er beschikbaar is. Zie de website van Pinceel bijvoorbeeld.

Idem. Van alles wat deze week werd aangekondigd, was er maar één album dat mij interesseert. Namelijk de nieuwe Larcenet.

De openingspagina uit Geheime Opdracht wordt ook geveild. Een niet zo interessante pagina want bevat geen enkel 'echt' Jommekes-figuur.

Ik vond de interessantste stelling dat Leo Loedts rond 1965/1966 begonnen was als assistent. Dat is vroeger dan we tot nu toe dachten, nee? Dan spreken we over de periode rond Kinderen Baas.

De stripliefhebber heeft weer last van zijn minderwaardigheidscomplex vandaag. De markt gaat weer eens in elkaar stuiken (zie ander topic) en we schamen ons nog steeds omdat we strips lezen. Een voetballiefhebber stelt zich ook niet de vraag of hij zich moet schamen omdat hij elk weekend in een stadion de primaat in zichzelf loslaat. En terecht, al snap ik dan weer niet wat ze daar leuk aan vinden. En voor wat het waard is: Het geheim van de Hoefslag is een geweldig album. Herlinde de Hoefslag van Hinniken!

Die vraag komt hier de laatste tijd wel vaker terug, heb ik de indruk. Als je strips gelijkstelt met de typische Vlaamse familiestrip, heb je allicht gelijk. Als je het totale landschap bekijkt (comics, manga, webcomics, liefhebbersuitgeverijen, de Franse markt,...) zie ik weinig reden tot ongerustheid. De aanschafwaarde van mijn collectie ligt hoog, ik heb doorheen de jaren al heel veel geld uitgegeven aan strips. De emotionele waarde ligt echter nog veel hoger. Maar als ik morgen alles buiten wil, krijg ik er wellicht een paar duizend euro voor want ik ben geen handelaar en heb geen zin om daar tijd en energie in te steken en er het maximale uit te halen. Wat de werkelijke marktwaarde is, zal mij eerlijk gezegd worst wezen.

Bis! Ik heb de reeks in kleiner en goedkoper formaat en ga ze niet dubbel aanschaffen. Maar als ik het opnieuw zou moeten kopen, zou ik allicht voor deze mooie uitgaven gaan.

Ja, maar zonder deurtjes is ook een risico. Ik merk dat die prachtige deluxe editions van Berserk een enorme aantrekkingskracht hebben op bezoek dat verder geen benul heeft van strips. Maar als ze daar zonder context in beginnen bladeren, moet je het toch ook even uitleggen.

Die sproetjes waren er al vanaf Knappe Mataboe, zes albums eerder.

Ieder klasseert hoe hij of zij wil. Maar als ik kijk naar de reeksen met een doorlopende rugtekening, lijkt van links naar rechts toch 'de norm' te zijn.

Ja, heb nog getwijfeld om die te vermelden gisteren. Dit was één van de eerste 'andere' strips (*) die ik las toen ik rond de leeftijd van 20 opnieuw interesse kreeg in strips. Zéér goed, ik wil dat binnenkort eens herlezen om te zien hoe ik daar vijftien jaar later naar kijk. Jammer dat Conz sindsdien geen enkele 'echte' strip meer heeft getekend, buiten die Jommeke-hommage van De Haaienrots. In de integrale van De Tweede Kus stond achteraan een interview waarin werd gesproken over volgende projecten, maar dat is er precies nooit van gekomen. (*) Er was toen effectief jaarlijks een actie van Humo onder de noemer 'de andere strip', ik heb daar toen toch één en ander door leren kennen (allicht als één van de enigen ).

Ik heb hetzelfde met Schrauwen. Al enkele keren willen proberen, maar het komt er niet van door de tekeningen. De boeken van Brecht Evens ben ik blijven kopen ook al was het qua verhaal soms weinig boeiend. Op dat vlak vond ik Het Amusement met kop en schouders boven de rest uitsteken: dat waren niet alleen mooie prentjes maar ik was voor het eerst ook mee in het verhaal. Spruyt en Gijsemans vind ik erg goed, maar heb hun laatste boek niet meer gekocht. De Tooghangers leek meer van hetzelfde en hoe graag ik De Kerkgangers ook gelezen heb, één keer zo'n insteek was voldoende. Spruyt werkt nu aan een reeks op scenario van iemand anders i.p.v. one-shots die hij zelf schrijft. Ik zou er graag Paradijs op Aarde van Stijn Gisquière aan toevoegen. Dat eerste deel dateert van 2003 en is dus ondertussen ouder dan 20 jaar, maar ik blijf tranen in de ogen krijgen als ik het herlees. Als Asem van Legendre & Rouffa ook onder de noemer 'Vlaamse kunststrip' valt, en ik denk het wel, mag die er ook bij wat mij betreft.

Ik heb de artisan edition van Daredevil Born Again, dat is de betaalbare variant die volgens mij dezelfde inhoud bevat als de artist edition. Veel dossier of extra's staan daar niet in, het gaat hem puur over reproducties van de originele platen. Hier vind je besprekingen van al die uitgaves, met veel scans. Meestal ook van de inhoudsopgave. Zo kan je wel een goed zicht krijgen op de meeste uitgaves: https://aeindex.org/artists-edition-gallery-edition-original-art-archives-index/#idw

In het Nederlands is er niet echt een norm, heb ik de indruk als ik eens snel naar mijn kasten kijk. Dargaud en Lombard doen het zoals in 't Frans, de meeste anderen zoals in 't Engels. Bij Casterman zie ik beide (De Stem van het Volk => Engels; Rembrandt van Typex => Frans). En dan is er nog Kogaratsu: de eerste drie delen (Dupuis) hebben een andere leesrichting dan de volgende delen (ook Dupuis maar collectie Spotlight). Chaos! Chaos!

Tijd om een beetje te speculeren? Heeft misschien weinig zin, maar kan plezant zijn. Zouden dat allemaal scenario's zijn die Jef Nys zelf geschreven heeft, die hij daar aangeduid heeft? Waarmee ik niet wil insinueren dat hij de scenario's van anderen niet goed vond, maar misschien wou hij enkel over zijn eigen scenario's oordelen omdat hij die het best uit het hoofd kende. Er wordt bijvoorbeeld geen enkel Edwin Wouters-album aangeduid. Van de 2 Stekkebeen-albums (200/208) was al geweten dat het de laatste (?) scenario's waren die hij zelf schreef. Het Hoofd van Samos lijkt mij ook typisch Nys (=> Flip wil de Miekes niet informeren dat Jommeke gevangen zit want hun tere hartjes kunnen dat niet aan). Van de titels tussen 100 & 200 bevat de selectie veel albums waarin er nieuwe personages worden opgevoerd: Awelawel (140), Langneus (142), Klaxon (158), Selders (146). Alsook Filiberke die heel het album door obsessief een idioot spelletje speelt: geopereerde (140), gevecht met onzichtbare slang (138), komkommer (146), kameel (150),... Twee kenmerken die ook bij de Stekkebeen-albums terugkeren. Blijkbaar waren Jan Haring en Estella Saprinetta geliefde personages: beiden komen voor in de laatste scenario's. Van Saprinetta zijn zowat alle andere albums aangeduid (89/102/122). Van Jan Haring zijn alle Plank-albums (84/105) en de eerste drie Kuip-albums (142/150/158) aangeduid. De Kuip is zowat een kopie van de Plank. In tussentijd dobberde Jan Haring rond met de Piraat, maar daar was Nys dus blijkbaar geen fan van, er is (voor zover ik mij herinner) ook nooit een verklaring gegeven waarom De Piraat plots uit beeld verdween en werd vervangen door De Kuip. Een en ander zou kunnen betekenen dat hij rond 1990 gestopt is met (regelmatig) scenario's schrijven, en dat er dus een gat van bijna 10 jaar zit met de laatste albums. Zou zomaar kunnen, want die twee albums voelden toch behoorlijk anders aan dan de rest die toen verscheen. Het zou ook kunnen betekenen dat hij verantwoordelijk was voor enkele scenario's waarvan ik dat niet verwachtte, zoals De supervrouw en De grote knoeiboel. Raar om dat laatste aan te duiden als een goed scenario en dan toch dat einde te (laten) verknoeien.

Indien deze nog steeds te koop zijn, mag je mij contacteren. Ik heb plaats gemaakt in mijn kast.

In de Oostendse versie van De Mandoline van Caroline die recent verscheen bij Bonte worden Hugo De Sterk en Jan Ruysbergh vermeld als tekenaar en scenarist. Een primeur?

En is daar al vroeg mee begonnen. Flard uit 'Paniek rond Odilon', nadat Filiberke zich mottig heeft gerookt: Prosper: "Als hij beter is, krijgt hij nog een pak rammel!" Flip: "Waarom? Hebt gij soms niet stiekem zitten paffen toen ge 'n broekvent waart?" Prosper: "Natuurlijk, maar ik ging pas naar huis als ik niet meer geel en groen zag." Opvoedkunde met Jommeke. En één van de grappigste albums uit de reeks.

Nee, dat is gesneuveld in de herdruk. Het origineel van Zwarte Bomma is één van mijn favorieten maar die herdruk is een beetje een draak. Oorspronkelijk kon Filiberke de R niet uitspreken en in dit album komt daar verandering in, met de hulp van Gobelijn. Een gegeven dat aanleiding geeft tot bepaalde scènes in het album (Filiberke die achter een muurtje zijn uitspraak zit te oefenen, Gobelijn die op zijn beult de LLL niet meer kan uitspleken en vooral de achtervolging tussen Flip en Zwarte Bomma waarbij Flip van het verschieten tegen de grond stuikt en nadien Filiberke feliciteert met zijn overwinning op de R). Al die scenes zijn behouden (overgetekend in de nieuwe stijl) maar ze hebben daar een nieuwe tekst voor moeten verzinnen. Dat zorgt voor heel vreemde/geforceerde dialogen, dat viel als kind al op. Gelukkig vond ik op zolder bij de grootouders ook een zwart/wit-uitgave. Meestal vond ik die zwart/wit-versies (toen) niet zo leuk maar voor deze maakt ik een uitzondering, net zoals voor de albums die toen nog niet beschikbaar waren in kleur (Het Wonderdrankje, De Ooievaar van Begonia, De Muzikale Bella, Diamanten in de Zoo enzovoort).

In (de originele versie van) De Zwarte Bomma ging Nys nog verder wat betreft die uitpuilende ogen.