Dickerdack

Niet alle verhaallijnen zijn van de hand van Toonder hoor. Ook daar had hij medewerkers voor in dienst. (De zogeheten “plotters”.) Lo Hartog van Banda was denk ik de bekendste (en een van de betere in mijn ogen). Hij bedacht plots voor o.a Bommel en Koning Hollewijn. Midden jaren zestig hield hij ‘t voor gezien omdat hij vond dat zijn talent onderbelicht bleef ten faveure van de Heilige naam Toonder. Hij stopte bij de Studio’s en ging zijn eigen weg. ( Zo schreef hij na de dood van Goscinny het scenario van hét legendarische Lucky Luke- verhaal Fingers!) Liefhebber zijn van het werk van Toonder is altijd een beetje dubbel. Hij was een legendarisch tekenaar ( ook inkter!!!) en schrijver, maar daarnaast op persoonlijk vlak ook een moeilijke en ijdele man.

Dat kan over twee jaar in Groenlo waar het onderdeel wordt van een indoorthemaparkje over de wereld van Tom Poes en Heer Bommel. In Bommelstein zal museum de Bommelzolder zijn collectie tentoonstellen.

Absoluut, maar ik snap je vergelijk. Piet Wijn ( de tekenaar van Douwe Dabbert ) was decennialang de vaste inkter van Marten Toonder voor vele reeksen. Het door mij geplaatste is het slot Bommelstein uit de avonturen van Tom Poes en Heer Bommel, het kasteel waar jij naar verwijst is het kasteel van Socratof de tovenaar uit de reeks Douwe Dabbert door Thom Roep en Piet Wijn.

We hebben haast alle hoofdwoningen uit de klassiekers hier voorbij zien komen… Kasteel Molensloot, het kasteel van de Graaf van Rommelgem, het nest van de Marsupilami, maar ik mis nog het iconische witte huis van Tante Sidonie uit begin jaren ‘80 tot 2011, het huis dat ze aankocht in de Tamme Tumi. Een opgraving in de kelder bracht een Inca- klok aan het licht die het begin inluidde van één van de meest legendarische sus- en wis- avonturen in mijn ogen!

In een wedstrijd over Beeldverhaal-woonstedes (leuk!) mag Slot Bommelstein mijns inziens niet ontbreken. Eigenlijk werd het kasteel decennialang heel inconsequent in beeld gebracht door Toonder. Elk verhaal zag het er wel weer anders uit. Maar wat wás het een iconische woonst. Vooral als de gure oostenwinden aan de luiken likten en de elementen het voorvaderlijk slot geselden. Condities waarin steevast een geheimzinnige gast zich op het bordes van het kasteel meldde… Een sinistere of vage vreemdeling die niet zelden de aanzet was tot een nieuw avontuur!

Ik vond “de Papyrus van Caesar” tot nog toe de sterkste episode van het nieuwe team en idd de beste sinds Obelix en Co…

Dat Mehro zijn klassiekers kent uit de Nederlandse (cult-) cultuur blijkt maar uit deze scène in “Onvervalst vals”. Ria Valk zong in een carnavalsnummer uit de jaren zeventig al: “Dus heb ik worstjes op mijn borstjes Preitjes op mijn dijtjes Karbonades en salades op mijn bil Ja, worstjes op mijn borstjes Bietjes op mijn knietjes” Hoewel het geheel niet direct een hoogtepunt uit de Nederlandse liedhistorie is, is deze subtiele verwijzing wel erg grappig gevonden!

Panda is een strip voor een duidelijk jonger publiek. Verhalen zijn beduidend eenvoudiger zonder de verfijnde dubbele bodems uit de Bommelsaga. Als je naast Bommel een andere , vergelijkbare Toonderstrip zoekt kan ik je Koning Hollewijn ( uitgeverij Cliché) van ganser harte aanbevelen. Prachtig getekende (zeker de latere delen door Piet Wijn ) soms scherpe - soms milde satire op het Nederland in declareren 50 en 60, zoals de Bommelstrip dat ook was, alleen zonder antropomorfe dieren…

Ik zou t doneren aan een bibliothekenkoepel bij ons in de buurt. Mijn kinderen lezen ze namelijk maar sporadisch. Boeken leven pas als ze gelezen blijven worden en ik vind het een mooie gedachte dat mijn strips na mijn dood anderen meevoeren op spannende reizen naar exotische oorden of dat ze een glimlach op andermans gezicht toveren, net zoals ze dat bij mij deden.

De hommage aan “De Ziener” is best leuk gevonden, maar verder een zeer inspiratieloze en vooral saaie kaft... Voor een eerste album lijkt me dat marketingtechnisch niet echt een goede zet....

Bij mij idem... tot ik het album De Geverniste Zeerovers las , en Sidonie haar bril afnam voor één van haar zeldzame maar befaamde woede- aanvallen...

Inderdaad... zeker tussen al die ontboezemingen van die oudere jongeren hier een verfrissend geluid!

Die Back catalogue is wel extreem uitgebreid aan het worden... Ik vraag me af hoe lang ze dat nog gaan volhouden. Ik weet niet of de nieuwe lezertjes van nu nog zoveel verzameldrift in zich hebben als de verzamelaars van tientallen jaren geleden. En de completisten van middelbare leeftijd hebben de reeks inmiddels wel compleet in de kast staan. Wat dat betreft was die witte classics reeks al van begin af aan een zinloze exercitie. Aan een hogere prijs oude verhalen kopen… Vraag me af wat men bij de Standaard dacht, wat hier de doelgroep voor zou zijn... Daar baatte zelfs de halfslachtige reclameslogan: “De verhalen zoals Willy Vandersteen ze heden ten dage zou uitgeven” niet aan...

Ik vroeg me laatst af, wordt de reeks überhaupt nog wel herdrukt? En dan bedoel ik in de ouderwetse Rode Reeks uitvoering? Verscheidene reeksen van uitgeverij de Standaard worden nog met regelmaat herdrukt. Ik vraag me af wat ze nu met Sus en Wis gaan doen nu deze classics reeks is gestopt...

Suske en Wiske in Bellewaerde...