Vittorio

Vanmorgen tussen de besneeuwde bomen gewandeld en toch weer hier voor gegaan:

Een zwarte Traction Avant in de regen versus een zwarte vogel op een takje dat zo dun is dat het onmiddellijk zou moeten doorbuigen.

Oei... ik knijp een oog dicht voor dat tekstblok en ruil mijn 'eigen' Brodeck in voor Blueberry. Vanavond althans.

Voor mij is dit de finale

19 - 19... De kandidaten kleven als bolussen aan elkaar

Ik snap inmiddels waarom Tom overal kaka ziet...

Mwah...

Plakbolussen. Die kleven aan het gras.

Toch voor A gegaan, met de ongekleurde versie in het achterhoofd: en de leuke anekdote over de totstandkoming, de snelle krabbels van Franquin in de Trans Europa Express naar Parijs, met de sfeer van Zwartkijken:

Je moet alles in je leven minstens 1 keer proberen, maar dit...

Met je vegetarische partner, tijdens een overnachting in Frankrijk, onderweg naar Baskenland, waar wel leuke mensen wonen die weten hoe ze 's avonds moeten leven (in plaats van de luiken dichtgooien) en wel op een vanzelfsprekende manier gastvrij in de omgang zijn met vegetariërs... Acht pagina's voor het einde, lees ik hier en daar. Dan klopt wel ongeveer met de introductie van de grijze lucht. Er was blijkbaar wel een volledige synopsis:

Alsof de conservatieve Fransen zich, met hun eigen atoombom, iets gelegen laten liggen aan het buitenland. Wel eens in een restaurant daar geweest en netjes gevraagd of ze ook iets vegetarisch hebben? Het is eten wat de pot schaft.

Geen twijfel hier. A of B.

Het laatste reisavontuur vóór de Belgen, De Grote Oversteek, blijft een plezier om door te bladeren. Verschil tussen die twee albums is enorm, Uderzo leeft zich uit, heeft er zin in, er komt veel moois voorbij. Maar Goscinny blijft onder de maat, dat ben ik met je eens. Op de eerste pagina in elk geval geen gele achtergronden....

Je kunt ook wat zuinig opmerken dat die grijze achtergrond alleen maar een variatie is op de grote hoeveelheid gekleurde achtergronden die eraan voorafgaan. In mijn editie zie ik bijna 40 keer een figuurtje tegen een gele achtergrond staan, zelfs in in een groene tent. Iemand anders mag al die luie oranje en zelfs roze achtergronden tellen. Misschien zocht Goscinny voor deze zwanenzang de lol zozeer in de taligheid dat het Uderzo nooit inspireerde om er visueel iets aantrekkelijks van te bakken.

Scherp opgemerkt. Vergelijk het met Bij de Britten, alleen die aankomst al, eerst mist, dan stromende regen, een glooiend landschap met, natuurlijk, een tuinierende Brit... Goscinny lijkt geen enkele moeite te doen om in België uitvergrootte couleur locale te bedenken. Dat dorpje... Waarom niet pal aan de weg gebouwd? Met levensgevaarlijk paard-en-wagenverkeer, want Belgen zijn levensgevaarlijk op de weg... Even ervoor gaan zitten er zijn genoeg clichés te bedenken die het album een feel geven.

Moest je erom lachen?

Toch zou ik, als ik Belg, meer plezier beleven aan een Beatles-cameo dan aan een cameo van een lapje kant en Manneke Pis...

Misschien was het weer terug gekomen in een volgend album, we zullen het nooit weten. Er wordt vaak hoog opgegeven over de vele referenties in dit album (Jansen en Janssen e.d.) maar ze voelen mat en plichtmatig. Maar... een album met heel veel fans dus tsja...

Lekker bezig Cinco, petje af.

En auditief getekend?

Ik stem er toch op, op De Belgen, benieuwd of je de vinger op de zwaktes kunt leggen of me kunt overtuigen van het tegendeel

Asterix lijkt t te gaan worden, benieuwd naar je analyse. De waardering voor dat album is volgens mij louter gebaseerd op niet heel scherpe herinneringen. Geplaatst in de reeks is het, zeker als opvolger van het ingenieuze Obelix & Co, een erg matte, repetitieve (knokken) bedoening. Het album te veel...

De Avant van Moebius is ook fijn, zit in een schoon portfoliootje dat af en toe opduikt bij Catawiki:

Niet zo voorzichtig, het is nou niet bepaald too close to call, dus ja, dit is hoe dan ook de finale: