Omdat er op dit forum al lang geen aandacht meer is besteed aan Cerebus en de jonge lezertjes misschien wel helemaal niet weten waar ik het over heb, heb ik een oude tekst maar weer eens onder het stof vandaan gehaald teneinde Cerebus weer eens in de verdiende belangstelling te brengen.
Goed, Cerebus dus. Waar gaat het eigenlijk over? Dat is nog niet zo makkelijk in een paar zinnen te zeggen.
Zoals Dave Sim zelf al eens schreef “Easily the most common (and difficult) question I'm asked about Cerebus is to describe what the book is about. (…) Put as simply as possible, Cerebus is my attempt to document a life for twenty-six years and three hundred issues. Cerebus began in December 1977 and concludes in March 2004 at issue 300, with the death of the title character. It is my attempt to by-pass one of the major faults of comic books (and strips, for that matter); the fact that the characters never age or change and that most attempts at change can be summed up as gimmicks and temporary modifications introduced for the purpose of boosting sales. (...) Cerebus is a six thousand page Shocked story-line, documenting the ups and downs of a single character's life (as well as the lives of those around him). Sometimes the Cerebus story-line is funny. Sometimes it is sad. Sometimes it crawls along month to month with very little happening and sometimes it flies by at breathtaking speed with everything happening at once.”
Daarmee heeft hij, wat mij betreft, meteen een aantal zaken benoemd die deze strip zo aantrekkelijk maken. Sim neemt de tijd om een heel leven te vertellen. Op een manier zoals dat in het leven ook echt gaat. Soms volgen de ontwikkelingen elkaar in een razend tempo op en soms gaat alles tergend langzaam. Daarom is Cerebus ook niet in alle verhalen de centrale figuur waar het allemaal om draait. Soms kijkt hij toe en ziet hij de dingen gebeuren zonder dat hij er vat op heeft. Ook dat is het leven.
De serie is begonnen als een parodie op Conan de Barbaar. In de eerste verhalen zwerft Cerebus rond als huurling en beleeft hij wat kortdurende niet zo bijster interessante avonturen. De tekeningen zijn in de eerste paar deeltjes ook nog niet zo geweldig. Maar dat wordt snel beter. Net als de verhalen. Er zijn mensen die daarom adviseren om met de tweede TPB te beginnen en de eerste over te slaan maar dat zou ik niet doen. Gewoon in het begin even doorzetten. In het eerste deel worden namelijk een heleboel personages geïntroduceerd die later een belangrijke rol gaan spelen. Zoals “The Roach”, een schizofrene krachtpatser die steeds weer andere superhelden parodieert, Elrod, een persiflage van ridder Elric, Lord Julius zowel qua uiterlijk als gedrag gebaseerd op Groucho Marx en Cerebus' grote liefde Jaka.
Halverwege de eerst TPB vind ik het al erg sterk worden maar vanaf de tweede TPB “High Society” wordt het verhaal echt goed (en als dan halverwege de derde TPB “Church and State” achtergrondtekenaar Gerhard mee gaat werken worden de tekeningen ook nog veel fraaier). Sim schetst naast het leven van Cerebus het politieke en religieuze leven in Estarcion. Zowel de wereldlijke als religieuze macht probeert Cerebus voor hun eigen doel in te zetten maar beide partijen verkijken zich op zijn onberekenbare karakter. Dat levert prachtige verhalen op waarbij Cerebus het schopt tot eerste minister en later zelfs tot paus. Overigens om in beide functies de zaken volledig uit de hand te laten lopen.
Aantrekkelijk aan Cerebus is dat je, doordat Sim alle tijd voor zijn verhaal neemt, de personages goed leert kennen en je met ze mee kunt leven.
Sim weet hoe hij een verhaal moet vertellen. Het verhaal van Cerebus’ leven kent allerlei emoties. Er is ruimte voor humor (vooral als the Roach weer eens in de vorm van een andere superheld opduikt en alles vreselijk in de war laat lopen), emotie (vooral als het gaat om Cerebus’ onvermogen om een bevredigende relatie met zijn grote liefde Jaka aan te gaan) en spanning. Er worden allerlei schitterende bijfiguren opgevoerd zoals Cerebus’ schoonmoeder, de prinsen Mick en Keef (Mick Jagger en Keith Richards) en Mrs Thatcher (een soort inquisiteur, gebaseerd op Margareth Thatcher).
Verder zijn Sim en Gerhard heel goede tekenaars die bovendien door een soms onconventionele aanpak het verhaal uiterst leesbaar weten te maken. Als Cerebus bijvoorbeeld dronken is moet je als lezer de bladzijden een kwartslag te draaien en ze later helemaal rond laten draaien zodat je bijna hetzelfde ervaart als Cerebus.
Ook heel knap is wat Sim met letters en tekstballonnen uithaalt. Alleen daarmee kan hij al een heel scala aan emoties weergeven.
Is alles goed aan Cerebus? Nee. De experimenten mislukken wat mij betreft ook wel eens. Zo ben ik met name niet zo gecharmeerd van de grote brokken proza die in “Jaka’s Story” en “Reads” het leesritme nogal verstoren. Maar daar staat genoeg tegenover om de serie van harte aanbevelen. Als je eenmaal begint raak je al snel verslaafd.
“Cerebus is not a hero, a villain, an anti-hero, or an everyman. He is capable of being each of those and he is most often none of those. He's Cerebus. An aardvark in the world of humans.” (Dave Sim)
Dr. Benway wijzigde zijn profielfoto
