Chimi

Mijn excuses als deze hier al eens is gepasseerd.

Plaat: Blonde (2016, Frank Ocean) Film: It's Such A Beautiful Day (2012, Don Hertzfeldt) Serie: Over The Garden Wall (2014) Boek: Ik lees vooral klassiekers en weinig hedendaagse literatuur, dus ik nomineer House of Psychotic Women: An Autobiographical Topography of Female Neurosis in Horror and Exploitation Films (2012, Kier-La Janisse) Strip: Last Look Trilogy (2016, Charles Burns) Podcast: Pure Cinema Podcast Doorbraak/Verrassing: Christina Vandekerckhove die in 2017 debuteerde met haar langspeelfilm documentaire Rabot, wat mijn favoriete film van vorig jaar was. Trieste gebeurtenis/Zelfbeklag: De scheiding van mijn ouders.

Hell and Back (2015)?

In het begin wel, maar na een tijd verloor ik mijn interesse. Zeer mooi getekend, dat wel. Ik vrees dat Morrisson niks voor mij is.

Onderstaande plaatje uit The Filth beschrijft ook perfect mijn gevoel tijdens het lezen van die comic.

Zag toevallig gisteren The Big Heat met een jonge Lee Marvin. Is toch 1 van mijn favoriete acteurs.

Ah, excuseer, dat wist ik niet... Het antwoord is uiteraard correct.

The Lost Skeleton of Cadavra?

Ik heb Waakwater tweemaal ontmoet en de man is verre van een zestiger, ook al spreekt hij graag over zichzelf als een oude man.

High Life is ongelooflijk goed maar nogal vrij arty-farty, dus zeker niet ieder's meug. Het soort film waarvan, als iemand me zou zeggen dat ze er absoluut geen bal aan vonden, ik het compleet zou begrijpen.

Voor mijn nieuwe avatar heb ik gekozen voor de afbeelding die als profielfoto dient op zowat elke sociale mediaplatform waar ik lid van ben, namelijk Eliott Gould als Philip Marlowe in 1 van mijn favoriete films: The Long Goodbye. Als ik later groot ben wil ik net zo cool zijn als Elliott Gould die voer voor zijn kat gaat kopen...

Zeker. The Witch vind ik in het algemeen een betere film, maar The Lighthouse is dan ook ambitieuzer in wat het wilt bereiken, zeker qua toon. Pattinson is ook al zo goed op dreef in mijn favoriete film van dit jaar, High Life, en heb veel goeds over hem gehoord in de film Good Time, die ik nog altijd niet heb gezien. Maakt interessante keuzes, die gast.

Ik wou even iedereen feliciteren die aan deze uitdaging heeft deelgenomen. Ik was slechts een occassionele lurker het laatste jaar maar heb deze afgelopen maand toch elke dag eens binnengewipt om jullie kunstwerken te bewonderen. Respect aan iedereen die heeft volgehouden en steeds weer een gedeelte van zijn/haar dag heeft opgeofferd om iets op papier te toveren.

Coda Volume 1 Dungeons & Dragons meets Mad Max in de nieuwe serie van Simon Spurrier en Matías Bergara. Ik weet het, die vergelijking is al regelmatig gemaakt, tot aan de achterflap toe, maar het is dan ook accuraat. Zoals we dat gewend zijn van Spurrier krijgen we een intrigerend, licht humoristisch scenario op ons bord dat regelmatig met de verwachtingen speelt. Bergara's tekenwerk is van een ongelooflijke kwaliteit, met een speelse, bijna breekbaar lijnwerk dat af en toe doet denken aan Moebius in zijn beste dagen. Het is wel duidelijk dat dit nog maar het begin is van een veel grotere saga, dit is slechts een opwarmer. Maar wel een heel entertainend voorafje, dat nog veel grootsere dingen belooft.