Ga naar inhoud

De nooit gelezen klassieker


Anthony

Recommended Posts

Nou, ik vind dat Thorgal hoger in te schatten is. Kuifje weet niet welke kant het op wilt qua stijl: voor kinderen, voor volwassenen? Avontuur? Meer bezinnend? Bij Thorgal is de lijn duidelijker.

B&M scoort eigenlijk ook hoger. Capricornus. Arq. Yoko Tsuno. Ik denk dat velen Blueberry een stuk hoger zouden inschalen. Team Rafale. De reeksjes van Léo. Schuiten & Peeters hun Donkere Steden klasseer ik niet bij mijn favorieten, maar dat is toch van een heel ander kaliber dan Kuifje.

Ik klasseer zelfs RIk Ringers hoger. Tiber & Duchateau weten wat ze willen maken

Bij Kuifje merk je altijd dat ze nog maar aan het begin van de strip stonden, en niet goed wisten welke kant het allemaal zou opgaan.

De scenario's van Kuifje meanderen vaak ook maar wat.

Link naar reactie
1 uur geleden, Peter Motte zei:

Nou, ik vind dat Thorgal hoger in te schatten is. Kuifje weet niet welke kant het op wilt qua stijl: voor kinderen, voor volwassenen? Avontuur? Meer bezinnend? Bij Thorgal is de lijn duidelijker.

B&M scoort eigenlijk ook hoger. Capricornus. Arq. Yoko Tsuno. Ik denk dat velen Blueberry een stuk hoger zouden inschalen. Team Rafale. De reeksjes van Léo. Schuiten & Peeters hun Donkere Steden klasseer ik niet bij mijn favorieten, maar dat is toch van een heel ander kaliber dan Kuifje.

Ik klasseer zelfs RIk Ringers hoger. Tiber & Duchateau weten wat ze willen maken

Bij Kuifje merk je altijd dat ze nog maar aan het begin van de strip stonden, en niet goed wisten welke kant het allemaal zou opgaan.

De scenario's van Kuifje meanderen vaak ook maar wat.

Yep, maar pioniers moeten altijd de paden effenen waarvan de anderen later kunnen profiteren.

Kuifje is eigenlijk niet te vergelijken met reeksen als Yoko Tsuno, Capricornus, Thorgal e.d.

Dit zijn strips uit een heel ander tijdvak en gecreëerd onder een heel ander tijdsbeeld dan Kuifje.

Je kan de oude Charlie Chaplin klassiekers tenslotte ook niet vergelijken met de Lord of the Rings trilogie.

 

Maar over 20 jaar worden de 23 delen van Kuifje nog steeds uitgegeven, geldt dit dan ook voor de albums van Thorgal en Yoko Tsuno?

Omnia mutantur nihil interit

Link naar reactie

Ik wil ook niet beweren dat alle Kuifjes slecht zijn, wel dat sommige qua verhalen niet te best zijn, en dat de reeks als geheel onevenwichtig is, bijv. wat betreft het doelpubliek.

Sommige dingen zijn ook erg gedateerd. Bijv; in De Schat van Scharlacken Rackham merk je heel duidelijk dat de scenarist vindt dat het voldoende is om wat exotische dieren te tekenen om de belangstelling te trekken.

Link naar reactie
3 minuten geleden, Peter Motte zei:

Ik wil ook niet beweren dat alle Kuifjes slecht zijn, wel dat sommige qua verhalen niet te best zijn, en dat de reeks als geheel onevenwichtig is, bijv. wat betreft het doelpubliek.

Sommige dingen zijn ook erg gedateerd. Bijv; in De Schat van Scharlacken Rackham merk je heel duidelijk dat de scenarist vindt dat het voldoende is om wat exotische dieren te tekenen om de belangstelling te trekken.

Ja, ze zijn met de blik van 2018, inderdaad onevenwichtig en ja de kwaliteit van de verhalen verschilt nogal. Maar omdat Kuifje de toon heeft gezet 90 jaar geleden en daardoor de koers en ontwikkeling van het Europese stripverhaal heeft bepaald maakt dat de navolgers van Kuifje schatplichtig zijn aan de ideeën van Herge. 

Omnia mutantur nihil interit

Link naar reactie
44 minuten geleden, Tom B zei:

Ik zou iets wat telkens weer meer van hetzelfde brengt nu niet meteen hoger inschatten dan iets wat durft te variëren en experimenteren.

Dat pleit voor Thorgal. Die serie is nooit een formule geworden zoals de Rode Ridder waar een verhaal min of meer via een vast stramien verloopt.  Zelfs nu is het nog raden naar de grote climax van de werelden en de reunie met Kriss en de Ball-and-chain.

 

 

 

Link naar reactie
2 hours ago, bouncer said:

Zojuist gelezen "De toren" van Peeters en Schuiten, monnikenwerk van Schuiten, en laat zich lezen als een

metafoor op het leven zelf, afhankelijk van de eigen interpretatie van de lezer.

Bijzonder knap gedaan, zijn we allen geen Giovanni Battista ?

"De koorts van Urbicande" vond ik ook geweldig.

Het sterke punt van sommige albums uit de reeks is de metaforische laag.

 

Wat ik ook een sterke scène vond:

in een van de albums is een jongetje een blaadje aan het lezen over avonturen met een luchtschip. Een opzichter ziet het, en pakt het hem af, met het verwijt dat hij zijn tijd niet aan zo'n rommel moet verspillen. Dan blijkt dat het jongetje in zo'n luchtschip werkt.

Ik weet spijtig genoeg niet meer in welk album van De Duistere Steden dat stond.

Link naar reactie
13 hours ago, Tom B said:

Ik zou iets wat telkens weer meer van hetzelfde brengt nu niet meteen hoger inschatten dan iets wat durft te variëren en experimenteren.

Het is niet omdat je varieert en experimenteert dat je zomaar wat rondzwalpt.

Rik Ringer is formulaïsch, maar toch probeerden Tibet en Duchateau nieuwigheden in te brengen. Alleen deden zij dat vooral door het verhaal zich telkens in het heden te laten afspelen. Voor mij is RR aantrekkelijk door de humor, het avontuur, de spanning en dat je ziet hoe de wereld om Rik heen verandert

Arq en capricornus zijn ook reeksen met veel experiment, toch zit er een lijn in. In Cap heb je echt vanalles: albums zonder tekst, albums met alleen maar vierkant hokjes, intimistische, kleinschalige verhalen zoals De Chinezen en Patrick, verhalen met veel scoop...

Link naar reactie
24 minuten geleden, Peter Motte zei:

"De koorts van Urbicande" vond ik ook geweldig.

Het sterke punt van sommige albums uit de reeks is de metaforische laag.

 

Wat ik ook een sterke scène vond:

in een van de albums is een jongetje een blaadje aan het lezen over avonturen met een luchtschip. Een opzichter ziet het, en pakt het hem af, met het verwijt dat hij zijn tijd niet aan zo'n rommel moet verspillen. Dan blijkt dat het jongetje in zo'n luchtschip werkt.

Ik weet spijtig genoeg niet meer in welk album van De Duistere Steden dat stond.

De weg naar Armilia.

Link naar reactie
Op 25/10/2018 om 14:42, Ambreville zei:

 

In zijn tijd was dat spectaculair. Gewoon al het feit dat Thorgal geen stoere viking a la Rode Ridder was maar een anti-held die gewoon een gezinnetje wou stichten.

Ik heb de serie onlangs nog eens herlezen. De eerste delen hebben inderdaad niet goed de tijd weerstaan. Het spektakel begint pas vanaf deel 5, de schaduwen voorbij. En dan ongeveer tot 17 ongeveer.

 

Met de tijd zie je andere dingen dan toen je een verhaal voor het eerst zag in de originele periode van het verhaal. Zoals Indiana Jones die totaal nutteloos was in zijn eigen film of Blake en Mortimer die een home-erotische spanning tussen elkaar en Olric hoog houden.

 

Op 25/10/2018 om 16:16, esteban² zei:

Jouw bedenkingen zijn niet gek, Tom. Toch zou ik je willen aanraden om #5 en de nakomelingen te lezen. Pas dan krijgen we de Thorgal waarvoor ik de reeks zo zwaar beginnen waarderen ben. #8 is oa fantastisch. Ook losstaand te lezen.

 

Toch best ook deel 4 meepikken, niet? Die verhaallijn begint met De Zwarte Galei.

Link naar reactie
13 uren geleden, Dickerdack zei:

Haha, laat me raden, die slechte was “het koninkrijk onder het zand”? Dat is inderdaad niet het beste werk!

Ja, echt een voorbeeld van hoe het niet moet. Lappen vertellende tekst, geen actie, en een hele hoop clichés. Mooi getekend, dat wel.

Link naar reactie
Op ‎28‎/‎10‎/‎2018 om 18:26, Tom B zei:

Vijf! De eerste en nrs  26 tem 29 (waar één album tussen zat dat qua scenario redelijk goed was en één dat echt heel slecht was).

dat zijn nummers waar ik toen bijna was afgehaakt eerlijk gezegd. Dat zijn zowat de slechtst denkbare albums om een idee te hebben wat Thorgal nu wel of niet is. Maar eerder vanaf pakweg de albums 5-6. Vooral de boogschutters, de meester van de bergen heb ik ongelofelijk graag gelezen, en herlees ik zelfs regelmatig. Ook een paar albums met de sleutelbewaarster vind ik goed, vooral de sfeerschepping en tekeningen. Vanaf ruwweg Arachnea begon het verval.

Link naar reactie
  • 2 years later...
Op 28/10/2018 om 22:22, Dickerdack zei:

Haha, laat me raden, die slechte was “het koninkrijk onder het zand”? Dat is inderdaad niet het beste werk!

Laatst nog eens herlezen- het is niet fantastisch maar ik vind het nog steeds pakken beter dan de albums die zijn uitgekomen sinds Van Hamme er het bijltje bij neer gooide.. inclusief de nodeloze spin offs overigens

Link naar reactie
Op 29/10/2018 om 11:41, TDPB zei:

Er zit zoveel expositie in die verhalen dat je die bagage in de strot geduwd krijgt.

 

Ik heb het 26ste album eens ter hand genomen en ja :P ze gaan daarin wel heel hard met het recapituleren van gans de reeks. Dat is slikken ja, als je dat als 2de Thorgalstrip die je leest op je bord voorgeschoteld krijgt.

 

Dit zijn alleen nog maar fragmenten van de eerste pagina:

 

"'...t Is al meer dan twee jaar geleden dat we ons eiland verlieten.

Maandenlang varen we langs deze woestijnachtige kusten..."

 

"... ik heb het je al verteld, Thorgal. Gunnar, de hoofdman van de vikingen van het Noorden heeft onze verbanning opgeheven. Hij weet dat jij het slachtoffer was van die verwenste Kriss Van Valnor die je had betoverd..."

 

 

En dan later in het album dreunt Thorgal zijn ganse afkomst ook nog eens af:

 

 

"De man wiens zoon ik ben, heet Varth. Hij kwam van een verre ster waar de mensen van onze wereld naartoe waren gevlucht..."

 

"... Met een klein groepje mannen en vrouwen was hij naar de aarde teruggekeerd aan boord van een ruimteschip onder leiding van Xargos, met wiens dochter Haynée hij was getrouwd..."

 

"... Tijdens een zware storm schonk Haynée het leven aan een zoon. Omdat ze vreesde dat de boot zou vergaan , legde ze de baby op een vlot en vertrouwden hem aan de Goden van de zee toe..."

 

"... Het kind groeide op bij Leif Haraldson, de leider van de Vikingen van het Noorden..."

Link naar reactie

Nooit gelezen klassiekers: Guust, Robbedoes, Thorgal, Jommeke

Wel wat van gelezen, maar werkelijk nooit kunnen bekoren: Donald Duck...Waarschijnlijk ga ik velen hier over me heen krijgen, maar Donald Duck (en alle spin-offs) vind ik echt een ver-schrik-ke-lij-ke stripreeks. 

Zo, het kan maar gezegd zijn. 😄

Link naar reactie

Er zijn nochtans DD's waar ik veel plezier aan beleefde.

Het probleem met dat soort reeksen is dat er veel te veel verschillende mensen aan hebben gewerkt.

Too many cooks spoil the broth.

Batman heeft daar ook last van, en het begint nu ook bij R&K.

Je kunt wel zeggen dat er goeie bij zijn, maar je weet pas welke de goeie zijn als je het boeltje hebt gelezen. Dus lees je de slechte ook. En dat verknoeit het.

Link naar reactie
19 uren geleden, SAVANTAS zei:

Nooit gelezen klassiekers: Guust, Robbedoes, Thorgal, Jommeke

Wel wat van gelezen, maar werkelijk nooit kunnen bekoren: Donald Duck...Waarschijnlijk ga ik velen hier over me heen krijgen, maar Donald Duck (en alle spin-offs) vind ik echt een ver-schrik-ke-lij-ke stripreeks. 

Zo, het kan maar gezegd zijn. 😄

 

Mja, Donald Duck is nogal afhankelijk van de schrijver en de tekenaar. Zelf lees ik alleen materiaal van Carl Barks en Don Rosa. 

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...








×
×
  • Nieuwe aanmaken...