Strip Van De Dag

[De Hollander]

Al enige jaren heb ik Delitte in de ban, wegens diverse onvoltooide reeksen. 

 

Toch enige tijd geleden met de nodige korting mij laten overhalen om de series U-boot en Belem aan te schaffen. Beide afgeronde reeksen, dus zodoende durfde ik dat wel aan.

 

U-boot vond ik zeker niet onaardig. Merkwaardig genoeg vond ik vooral delen 1 en 2 een heel sterk verhaal hebben. Alle puzzelstukjes vielen keurig in elkaar. Delen 3 en 4 voegden dan weer weinig toe en hadden wat mij betreft achterwege kunnen blijven.

 

Belem betreft 4 afzonderlijke verhalen over het gelijknamige schip, daar was ik even op het verkeerde been gezet. Het eerste en het derde deel vond ik goed leesbaar, doch delen 2 en 4 waren dan weer weinig zeggend. 

 

 

 

 

[Neat Stuff]

Kinderland van Mawil

 

Aan de vooravond van de val van de muur volgen we de jonge Mirco en zijn klasgenoten in de laatste dagen van de socialistische staat. Favoriete uitgever Soul Food Comics geeft ook deze keer weer een prachtig boekje af waar werkelijk alles aan klopt.

 

[linthout]

Ja, die Soul Fooders geven wel opmerkelijke boeken uit. Soms zeer duur, dat wel.

[The Angry Young Fan]

33 minuten geleden, Neat Stuff zei:

Kinderland van Mawil

 

Aan de vooravond van de val van de muur volgen we de jonge Mirco en zijn klasgenoten in de laatste dagen van de socialistische staat. Favoriete uitgever Soul Food Comics geeft ook deze keer weer een prachtig boekje af waar werkelijk alles aan klopt.

 

Een boek dat ik al enkele jaren aanraad aan mensen die het Duits machtig zijn. HEEL BLIJ dat het nu ook gewoon in het Nederlands te vinden is!

[Neat Stuff]

39 minuten geleden, linthout zei:

Ja, die Soul Fooders geven wel opmerkelijke boeken uit. Soms zeer duur, dat wel.

Ach, ik betaal liever iets meer voor een uitgave waaraan je kunt zien dat een uitgever met passie een kloppend totaalplaatje creëert, dan dat ik onder het mom van: 'het is maar 7,95' , drie heel matig geschreven softcovers moet door worstelen. Niets mis mee om je product met trots aan je publiek te presenteren door het wat mooier te verpakken. Ik hou ervan een boek als een esthetisch mooi object te kunnen koesteren. (Ja, ja... ik weet dat 't klinkt als boekenporno. Ik ga nu even een koude douche nemen...)

[linthout]

Ik heb zo'n vermoeden dat je zelf de uitgever bent of sterke bindingen hebt met de uitgever!

Maar, nogmaals, ik vind dat Soul Food opmerkelijk werk op de markt brengt.

[Neat Stuff]

2 uren geleden, linthout zei:

Ik heb zo'n vermoeden dat je zelf de uitgever bent of sterke bindingen hebt met de uitgever!

Maar, nogmaals, ik vind dat Soul Food opmerkelijk werk op de markt brengt.

Hahaha. Ik zou willen dat ik 't lef had zelf te gaan uitgeven. Nee, hoor. Ik ben gewoon een liefhebber zoals de meesten op dit forum. Maar je moet toch toegeven, om wat dichter bij huis te blijven, die uitgave van Garlandia had je beduidend minder in de smaak gevallen als Arboris daar 5 softcovers op glossy papier van had gemaakt.

[linthout]

3 uren geleden, Neat Stuff zei:

Hahaha. Ik zou willen dat ik 't lef had zelf te gaan uitgeven. Nee, hoor. Ik ben gewoon een liefhebber zoals de meesten op dit forum. Maar je moet toch toegeven, om wat dichter bij huis te blijven, die uitgave van Garlandia had je beduidend minder in de smaak gevallen als Arboris daar 5 softcovers op glossy papier van had gemaakt.

Dag geef ik graag toe.

Dat boek was ook opvallend laag geprijsd. 39,99 dollar voor een hc van 400 pag.

[Neat Stuff]

The Big Empty Life of Alphonse Tabouret door Sibylline, Capucine en d'Aviau.

 

Mooi in zijn eenvoud, maar ook vreemd en complex.

Een klein figuurtje wordt wakker op een open plek in het bos. Hij heeft geen geheugen of herinneringen. De 'grote man' noemt hem Alphonse Tabouret, een naam die 'm wel bevalt. In zijn queeste op zoek naar zichzelf leert Alphonse over leven, liefde en verlies.

Een boekje dat antwoord geeft op alle grote vragen van het leven en dat tegelijkertijd niet doet.

 

 

 

 

[linthout]

Dat soort boekjes mis ik wel. Er is niemand meer in Vlaanderen die small press en marginale uitgaven importeert.

[Neat Stuff]

1 uur terug, linthout zei:

Dat soort boekjes mis ik wel. Er is niemand meer in Vlaanderen die small press en marginale uitgaven importeert.

Dat is erg spijtig en een verarming voor de presentatie van winkels die zich speciaalzaak durven te noemen. Daarbij moet ik wel stellen dat 't ook wel een tijdrovende klus is om de zogenaamde krenten uit het alternatieve aanbod te vissen. 

[Willem]

2 uren geleden, Neat Stuff zei:

The Big Empty Life of Alphonse Tabouret door Sibylline, Capucine en d'Aviau.

 

Mooi in zijn eenvoud, maar ook vreemd en complex.

Een klein figuurtje wordt wakker op een open plek in het bos. Hij heeft geen geheugen of herinneringen. De 'grote man' noemt hem Alphonse Tabouret, een naam die 'm wel bevalt. In zijn queeste op zoek naar zichzelf leert Alphonse over leven, liefde en verlies.

Een boekje dat antwoord geeft op alle grote vragen van het leven en dat tegelijkertijd niet doet.

 

 

 

 

Ziet er apart uit en ben benieuwd.

Voor alle grote vragen van het leven heb ik wat dat betreft altijd vastgehouden aan Titeuf

[Neat Stuff]

Ah, dus dáár heb je al die wijsheden vandaan!

 

[Neat Stuff]

My Brother's Husband door Gengoroh Tagame.

 

Wanneer onaangekondigd de man van zijn overleden tweelingbroer op de stoep staat, wordt alleenstaande vader Yaichi geconfronteerd met zijn vooroordelen betreffende het homo-huwelijk. Sterke en bovenal sympathieke manga die een thema belicht waar in Japan klaarblijkelijk nog steeds een taboe op rust. Ik ben meestal wars van sentiment, maar vond het in deze titel oprecht werken. Aanrader in twee delen.

 

[Timhardt]

3 uren geleden, Neat Stuff zei:

My Brother's Husband door Gengoroh Tagame.

 

Wanneer onaangekondigd de man van zijn overleden tweelingbroer op de stoep staat, wordt alleenstaande vader Yaichi geconfronteerd met zijn vooroordelen betreffende het homo-huwelijk. Sterke en bovenal sympathieke manga die een thema belicht waar in Japan klaarblijkelijk nog steeds een taboe op rust. Ik ben meestal wars van sentiment, maar vond het in deze titel oprecht werken. Aanrader in twee delen.

 

 

Fantastische reeks. Ik ben dan weer een sucker voor (oprecht) sentimentele verhaal zoals dit, 5 cm per second, Paul, Blankets, ….

[Willem]

5 uren geleden, Timhardt zei:

 

Fantastische reeks. Ik ben dan weer een sucker voor (oprecht) sentimentele verhaal zoals dit, 5 cm per second, Paul, Blankets, ….

aanwezig in je winkel neem ik aan?

[Timhardt]

1 uur terug, Willem zei:

aanwezig in je winkel neem ik aan?

Heb ik een winkel?

[Willem]

1 minuut geleden, Timhardt zei:

Heb ik een winkel?

sorry, te snel gereageerd..

Maar even voor de nieuwsgierigheid…….

heb je een winkel??

[Timhardt]

1 uur terug, Willem zei:

sorry, te snel gereageerd..

Maar even voor de nieuwsgierigheid…….

heb je een winkel??

In tweedehands melancholie.

[Neat Stuff]

[SPeeDy]

Kami 1&2:

 

Manga door een niet-Japanse tekenares en op A4 werkt dat wel? Affirmatief!

Zeer mooi getekend, karaktervol  verhaal over goden en tempelbewaaksters. Erg van genoten.

[Krimson]

Ik heb deze ook nog klaarliggen speedy 

[Neat Stuff]

LET OP! ZEER SPOILERGEVOELIG! ALS JE HET ALBUM NIET HEBT GELEZEN, RAAD IK JE AAN DEZE POST OVER TE SLAAN!

 

De Man van Nu door Hanco Kolk en Kim Duchateau.

 

De Man van Nu is inmiddels al tot een moderne klassieker uitgeroepen en ik vond dat de tijd rijp was ‘m eens te herlezen. Het concept van deze beeldroman is buitengewoon origineel, maar in de uitvoering ervan schuilt, denk ik, een grote fout.

Het verhaal van ‘De Man van Nu’ speelt zich gelijktijdig in twee dimensies af. De eerste is die van de ‘Chronomens’ en vergelijkt zich met de onze. In de tweede dimensie bewegen zich de ‘Decimalen’. Hun hele leven speelt zich af in een fractie van een seconde van het onze.  Ze bewegen zich dusdanig snel dat de Decimalen voor ons Chronomensen onzichtbaar zijn. De Chronomensen lijken in de ogen van de Decimalen niet te bewegen. Het zijn objecten waar de Decimalen zich zorgvuldig omheen moeten manoeuvreren. Er is immers gesteld dat wanneer een Decimaal een Chronomens aanraakt, het fatale gevolgen heeft voor beide partijen.

Het verhaal begint met de aan een rolstoel gekluisterde jonge vrouw, Sylvia, die haar intrek neemt in een hotelkamer, waar ze plaats neemt achter haar laptop. In dezelfde kamer verblijft gelijktijdig de Decimaal Rafael. Ondanks dat hij haar niet kent, ze is immers niets meer dan een stilstaand object, raakt Rafael geobsedeerd door de verschijning van Sylvia, en hij besluit de gestelde wet te breken. Gedurende de rest van zijn leven duwt hij Sylvia van hot naar haar en deelt hij zijn wereld en tijd met de in ongewis verkerende jonge vrouw.

 

SPOILER!

 

Spoiler

 

Tijdens de levensloop van Rafael, verstrijkt er voor Sylvia slechts een fractie van een seconde. Dit lijdt ertoe dat gedurende de climax van het verhaal Sylvia op gruwelijke wijze komt te overlijden achter haar computer. De wrijving, veroorzaakt door de ontstellend snelle verplaatsing in de tijdlijn van Rafael, zorgt ervoor dat ze spontaan ontvlamt.

En daar rijst bij mij de twijfel. Zou dit gebeuren voor Rafael tijdens hun reizen niet allang zichtbaar moeten zijn? De wrijving zou al jaren voor het einde van Rafael’s tocht sporen op het lichaam van Sylvia moeten nalaten en het ontvlammen van haar gedaante is iets wat zich in de tijdlijn van Rafael als een geleidelijk opdoemend fenomeen zou moeten manifesteren. Toch? Ik hoop dat ik er naast zit.

 

Wie dient mij hierin van repliek?

 

[Waldorf]

Gelezen: A travers - Tom Haugomat

 

In dit boek zonder tekst werpen we een blik op het leven van een man. Zijn hele leven, van zijn geboorte in 1956 tot zijn dood in 2026. Op de vermelding van data en plaatsen na is het boek tekstloos. Op elke linkerpagina zien we de naamloze hoofdfiguur, op de rechterpagina zien we wat hij ziet. Door een raam, door een verrekijker of een vergrootglas. Dat alles wordt getekend in contourloze vlakken in een beperkt kleurenpalet van geel, rood, groen en blauw. De man wordt geboren en groeit op in Alaska en wordt uiteindelijk astronaut bij Nasa. 

Ik las ooit dat het enige dat echt de moeite is om over te schrijven het passeren van de tijd is. In dat opzicht is A travers echt de moeite. In een flits komt een heel leven voorbij: het is futiel, slechts één boekje lang, gecondenseerd in 90 momenten. Door voor een astronaut te kiezen als hoofdpersonage, een man die zijn beroep maakt in het oneindige heelal, is het onbetekenende van dat mensenleven nog aangrijpender. Maar dat ene leven is ook rijk, al zien we slechts 90 momentopnames. Zeer mooi. 

 

[Rork]

Dit album is blijkbaar ook in het "Engels" verschenen als 'Through a Life'. En staat inmiddels op de te bestellen lijst.

[Bart 01]

Batman The Dark Prince Charming (Marini) : toen Marini carte blanche kreeg om zijn batman verhaal te vertellen waren de verwachtingen hooggespannen. Op het gebied van de tekeningen worden deze probleemloos ingelost. Het druipt er van af dat Marini zich hier echt mee geamuseerd heeft. Een lust voor het oog. Maar om een heuse batman klassieker af te leveren moet het verhaal natuurlijk mee willen. En daar wringt het schoentje. Marini heeft een rechttoe rechtaan verhaal geschreven zonder al te veel weerhaken. Ideaal voor een uurtje ontspanning, maar het verhaal valt al bij al nogal dunnetjes uit. Maar kom, ik heb dit toch heel graag gelezen.

 

Jylland 1 - Magnuluv De Goede : wanneer één van de zonen van een vikingkoning terug komt van een plundertocht blijkt er heel wat veranderd. De koning heeft zich bekeerd tot de ware en enige god met verstrekkende gevolgen voor de vikinggemeenschap. Dit is in feite een vermakelijk verhaal. Bij het doorbladeren vallen de rauwe mannen en lelijke vrouwen op. De associatie met het betere slash and hack verhaal kwam spontaan op. Verrassend genoeg bleek het geweld min of meer ondergeschikt te staan aan de politieke intriges. OK, heel vernieuwend is het verhaal zeker niet, maar het eerste deel wordt mooi afgerond én doet uitkijken naar het vervolg. Wat wil een mens nog meer?

 

Elfen 14 Het oordeel van de put - Elfen 15 Zwart als bloed : wat me in deze reeks meer en meer tegen begint te gaan is de hoofdverhaallijn met de dreiging van de ghouls. Met het epische deel 11 kastennroc was er de mogelijkheid om dit mooi af te sluiten. Jammer maar helaas. Binnen de reeks zijn de delen over de zwarte elfen toch mijn favoriet en deel 15 was wederom geslaagd. Ik twijfel evenwel om de reeks nog verder te volgen. Het zal wat afhangen hoe lang de huidige hoofdverhaallijn alle delen nog blijft domineren.

[De Hollander]

7 uren geleden, Bart 01 zei:

 Ik twijfel evenwel om de reeks nog verder te volgen. Het zal wat afhangen hoe lang de huidige hoofdverhaallijn alle delen nog blijft domineren.

Zonder er enige kennis van te hebben, vrees ik dat dit nog even doorgaat. Iemand mee in de franse uitgaven?

[Suske]

Op 22/10/2018 om 21:27, Koen zei:

 

De Gouden Eeuw - Boek 1
(Cyril Pedrosa, Roxanne Moreil)

 

Vooral het ongeziene tekenwerk tilt mijn waardering hier enorm de hoogte in. Wat een prachtige pagina's ! Na de vijfsterrenstrip 'Vier Jaargetijden' heeft Pedrosa zijn creativiteit weer enorm laten botvieren. Mijn ogen absorbeerden gretig het resultaat. Het verhaal is deze keer wel wat minder creatief : een middeleeuws verhaal over machtsstrijd en sociale onrechtvaardigheid, besprenkeld met een vleugje fantasy.

Interessant interview met Pedrosa, onder andere over de invloed van Pieter Bruegel op zijn nieuwste boek.

 

[Waldorf]

Gelezen: De Hemingway triatlon - Dirk-Jan Hoek

In 1956 zit de wereldberoemde schrijver Ernest Hemingway op Cuba. Hij heeft last van writers-block, is impotent en hij drinkt te veel. Zijn laatste boek is door de critici afgebrand en dat zet hem nog meer onder druk. Maar dan komt George Adams op de proppen. Adams is een een beroemde televisie-presentator. Adams is een televisiester en een praatjesmaker die graag opschept over zijn oorlogsverleden. Hij kan er voor zorgen dat Hemingway's volgende boek wel in de smaak zal vallen bij de recensenten. Maar dan moet het wel de biografie van Adams zijn.

Hemingway was in de laatste jaren voor zijn dood inderdaad niet meer de man die hij geweest was. Maar de figuur van George Adams is volledig verzonnen. De Hemingway triatlon mengt dus waarheid en fictie, en dat vind ik problematisch. Als lezer weet ik niet waar de grens ligt. Wie een verhaal vertelt over een historische figuur moet daar voorzichtig mee omspringen. Een waarheidsgetrouwe biografie kan boeiend zijn, maar dit fictieve addendum aan het goed gedocumenteerde leven van Hemingway lag mij niet.

[Waldorf]

Gelezen: Totem - Nicolas Wouters & Mikaël Ross

Ik ben in mijn jeugd één keer op kamp geweest: als 14-jarige stuurden mijn ouders mij met de mutualiteit naar Zwitserland. Nooit voelde ik mij zo eenzaam. Het was een sociale hel en ik haatte het, van de eerste minuut tot de laatste.

In Totem wordt de 12-jarige Louis naar de Ardennen gestuurd door zijn ouders. Zijn kleine broer is ernstig ziek en ligt in het ziekenhuis. Net zoals ik komt Louis terecht in een sociale hel. De eerste helft van het boek leest dan ook als pure horror: zieke kinderen en kamp. Als Louis een vos als totem krijgt verandert de toon: Louis wordt één met zijn totem.

Qua thema komt Totem wat overeen met I kill giants: een kind dat geconfronteerd wordt met de ziekte en dood van een ouder of een broer en dat troost vindt in zijn fantasie. Maar Totem slaagt er minder in daar iets fundamenteel over te vertellen. Er gaat veel aandacht naar wat er op het kamp gebeurt, terwijl de auteurs de ambitie lijken te hebben over iets anders te willen vertellen. Maar veel meer dan onaangename herinneringen oproepen aan mijn enige kamp doen ze niet.

[IvoVWS]

Ontdekt: "Oracle"

 

Niet veel van verwacht van deze in Griekenland gesitueerde fantasy-reeks maar enorm genoten van de eerste vijf delen. 

Her en daar wordt een loopje genomen met de geschiedenis, de mythen en sagen worden ook niet altijd trouw gevolgd maar het idee van de rondreizende vertellers is wel leuk. Tekeningen zijn meer dan puik, scenario's zijn ambitieus maar op één album na staan de ambities niet in de weg van het verhaal.

Ik denk wel dat ik liever zo gezien hebben dat de reeks stopte na vijf albums maar foert, de daaropvolgende albums zijn al van de betere die ik de laatste tijd gelezen heb.

[SPeeDy]

Yep, zeer goede concept-reeks!

[carioca]

Oracle? Wie maakt het en wie geeft het uit??

[lukoste]

4 minuten geleden, carioca zei:

Oracle? Wie maakt het en wie geeft het uit??

Hij bedoelt Orakel denk ik. Daedalus.

Oracle in het FR uiteraard: https://www.bedetheque.com/serie-42316-BD-Oracle.html

[IvoVWS]

5 hours ago, lukoste said:

Hij bedoelt Orakel denk ik. Daedalus.

Oracle in het FR uiteraard: https://www.bedetheque.com/serie-42316-BD-Oracle.html

Inderdaad.

 

13 hours ago, SPeeDy said:

Yep, zeer goede concept-reeks!

Ik moet eigenlijk wat meer van die Soleil-titels lezen. Er zitten nog een paar titels tussen die ik me erg interesseren.

[Krimson]

Nieuwste jeremiah 

de emoticon vat het goed samen , flinterdun scenario , flutverhaal ....

ik heb de goede man lang verdedigt maar dit zal ( waarschijnlijk ) mijn laatste Jeremiah zijn.

 

 

[Renegade]

Eerste Jeremiah's waren goed. Comanche zwaar overschat vind ik. Misschien de tekeningen mooi filmisch maar de scenario's en teksten soms tenenkrommend. 

Torens van Schemerwoude vind ik zijn beste werk. Dat zouden ze integraal moeten uitgeven.

[Simon]

9 uren geleden, Renegade zei:

Eerste Jeremiah's waren goed. Comanche zwaar overschat vind ik. Misschien de tekeningen mooi filmisch maar de scenario's en teksten soms tenenkrommend. 

Torens van Schemerwoude vind ik zijn beste werk. Dat zouden ze integraal moeten uitgeven.

Hebben ze dat twee jaar geleden niet integraal uitgebracht?

[bammar]

32 minuten geleden, Simon zei:

Hebben ze dat twee jaar geleden niet integraal uitgebracht?

Inderdaad, verleden jaar 2 prachtige bundels bij Saga

[Waldorf]

Gelezen: The regiment - Boek 2 (Brugeas, Legrain)

Het tweede deel van het verhaal van de Britse SAS in de Tweede Wereldoorlog borduurt verder op het elan van het eerste deel: na de eerste mislukte raid met parachutes laten de mannen van SAS zich door wagens van de LRDG naar hun doelwitten brengen. Ze zetten gewaagde aanvallen op tegen Duitse vliegvelden, en als dat niet lukt verrassen ze de vijand door drieste aanvallen tegen munitiedepots, controleposten en bevoorradingskonvooien.

De geschiedenis van de SAS is al vaker beschreven, en het probleem van deze strip is dat er gewoon te weinig ruimte is om de kleurrijke figuren tot leven te wekken. Zo komt in dit deel officier Bill Fraser wel aan bod, maar zijn karakter komt niet uit de verf. Ook staan er feitelijk onjuistheden in de strip. De keuze van de auteurs om de personages niet te laten lijken op de historische figuren doet vreemd aan. Wie meer wil weten leest beter SAS, helden en schurken van Ben MacIntyre.

 

 

My heroes have always been junkies (Brubaker - Phillips)

Volgens Bill Hicks hebben drugs veel goede dingen gedaan voor ons. Als je hem niet geloofde moest je maar al je platen en CD's verbranden, want de artiesten die al die geweldige muziek gemaakt hebben die onze levens zo verfraaid heeft waren rrrreal fuckin' high on drugs. Zelf heb ik dat verhaal nooit geloofd. In het jeugdhuis kwam er wel eens een junkie over de vloer met een vuile hond. Hij was een gevoelige en lieve jongen die geld stal van zijn ouders om heroïne te kopen. Eén keer probeerde hij een juwelier te overvallen met een alarmpistool. Zijn aanwezigheid in ons midden deed meer dan alle campagnes van de overheid om ons van substantiegebruik te houden. En dus dronken we alcohol...

In My heroes have always been junkies draait het om Ellie, een jonge vrouw, dochter van een junkie en aanhanger van de bewering van Bill Hicks. Ze wordt gedwongen opgenomen in een ontwenningskliniek, maar zelf gelooft ze niet dat ze een probleem heeft. Bovendien lijkt ze ook een jongen mee te willen sleuren in haar ondergang.

Wat kan ik zeggen: het is Brubaker en Phillips, dus is het goed tot zeer goed. Aan het einde geven de heren nog een draai aan het verhaal om het helemaal goed te maken.

 

 

Bonneville 2 - 1968 (Marvano)

Het afsluitend deel van het tweeluik over de pogingen om het wereldsnelheidsrecord scherper te stellen. Marvano komt soms wat zuur uit de hoek in zijn teksten, maar dit is een uitstekend beeld van een tijdperk waarin men naar de sterren reikte en alles nog mogelijk leek. Goed.