Heeft de Robbedoes-franchise de beste aanpak als het op spinoffs aankomt?

[cinco]

Robbedoes-spinoffs laten zichtbaar meer vrijheid voor interpretatie, stijl en thematiek dan andere franchises die hetzelfde proberen en dat werpt nu al meer dan een decennium zijn vruchten af... en zorgt er ook vaak voor dat de tekenaars en schrijvers achter de projecten voor langere tijd mogelijkheden krijgen binnen het Robbedoesuniversum: Yoann en Vehlmann die zich na Versteende Reuzen op de hoofdreeks en vervolgens Supergroom mochten storten, Emile Bravo die het geprezen Dagboek van een Fantast mocht vervolgen met het vierdelige Hoop in Bange Dagen, Yann en Schwartz die dan weer hun eigen trilogie ten tijde van WOII mochten creëren, Munuera die jaren na zijn bijdrage aan de hoofdreeks een Zwendel-spinoff kon scheppen...

En doordat de richting waarin deze spinoffs mogen gaan zo divers zijn en er maar weinig regels of wetmatigheden zijn waar men zich aan moet houden, krijgen we de meest uiteenlopende verhalen. Ze Noemden Hem Rooie en Tulpen Uit Istanboel kunnen niet verder van elkaar staan, maar ze zijn beiden erg goede strips waarin de makers hun persoonlijke sterkte als stripauteur naar voren kunnen laten komen, los van conventies die men van een langlopende franchise als Robbedoes zou verwachten.

 

Alleen als andere reeksen dezelfde moed hebben om creatievelingen losser te laten in hun interpretatie van het bronmateriaal, kunnen we dezelfde kwaliteit krijgen die we regelmatig zien voortkomen uit de Robbedoesstal.

 

Allemaal persoonlijke opinie natuurlijk. Denk je er anders over? Laat het horen.

[Peter Motte]

Ik vond die nevenreeks een goed idee. Als nevenreeks. En de Kleine Robbe ook.

Maar tegenwoodig zijn er te veel spin-offs.

Schrijf een avontuur en plak er "robbedoes" op, en 't is voor elkaar. Er zit geen lijn meer in.

En het heeft ook iets zwartgalligs gekregen sinds die Supergroom, en dat is niet meer helemaal Robbedoes. Robbedoes is avontuur + humor.

[TDPB]

Ik merk wel dat hoe verder het afstaat van de hoofdreeks, hoe minder het me boeit.

[Gast Kameraad Mauser]

Ik vind het meestal allemaal goed getekend. Maar die supergroomdingen dat zegt mij niets.

Met andere spin-offs, franchises, merk ik dat het ook zo verloopt bij mij: de verhalen zeggen mij niets. Doe feitelijk niet eens de moeite om het te lezen. Maar de tekeningen zelf zien er altijd wel goed uit. Dus het blijft kijken voor de prentjes.

[Nzaadr]

3 uren geleden, TDPB zei:

Ik merk wel dat hoe verder het afstaat van de hoofdreeks, hoe minder het me boeit.

Boeit de hoofdreeks nog wel? Eerlijk gezegd heb ik de reeks nog te lang aangehouden maar nu wel stopgezet.

 

[esteban²]

Al het bovenstaande is al een paar keer aan bod gekomen in het bestaande Robbedoes topic, dus ik vrees dat ik hier alleen maar in herhaling kan vallen.  Laat ik samenvattend concluderen dat ik de Robbedoes-uitstappen kan waarderen, maar het jammer vind dat de hoofdreeks nu on hold staat.

 

 

[Waldorf]

De laatste delen uit de hoofdreeks die ik las vond ik tegenvallen. Maar veel van de spin-offs vond ik erg goed: Tulpen uit Istanboel, de boeken van Yann & Schwartz, het werk van Bravo is allemaal erg interessant om te lezen.

[cartoonesk]

De Robbedoes door... koop ik trouw. De laatste van Yann en Schwartz nog niet gekocht maar dat komt nog wel. Ik vind ze meestal wel leuk om te lezen en vaak goed getekend. Als ik het vergelijk met andere spin-offs van andere series heeft Robbedoes wel een voorsprong.

Zoals Peter Motte zegt, Kleine Robbe is eigenlijk ook een spin-off en heel leuk!

Supergroom lees ik wel in Spirou maar of ik het album (als dat in het Nederlands verschijnt) koop, weet ik nog niet.

 

[cinco]

De Kleine Robbe zie ik los van de latere spinoffs. Dat was quasi spontaan ontstaan, voortvloeiend uit De Jeugd van Robbedoes.

Achter de hele Robbedoes door-reeks zat daarentegen een plan, heel duidelijk gericht op een nieuwe benadering van de franchise.

Robbedoes is uiteindelijk hun vlaggenschip, en met de hoofdreeks was er wat paniekvoetbal. Sloeg een team niet aan na 3 albums, dan ineens een ander team. Morvan en Munuera hebben nooit echt de kans gekregen om te groeien.

En opnieuw een resetknop voor de reeks net zoals na Als In Een Droom, maar ditmaal ook een letterlijke reset in de verhaallijn, waarin blijkbaar op het einde van Terug naar Z een jongere Robbedoes uit een andere tijdlijn werd geplukt, iets waar alleen nog maar even naar gehint is geworden in Yoann en Vehlmanns herstart.

Ik weet niet of er iemand is die me uit de doeken kan doen wie nu precies de Robbedoes na album 50 is en wat zijn echte verleden is.

En die kloon van Als in een Droom, loopt die ook nog ergens rond of is die strip ook niet meer deel van de zogezegde canon van de hoofdreeks?

Ze zaten bij Dupuis waarschijnlijk ook met de handen in het haar, en inzetten op nevenreeksen los van continuïteit waar auteurs vrij hun ding konden doen om zo hun vlaggenschip weer te laten schitteren bleek dan achteraf ook een geslaagde zet te zijn geweest.

[esteban²]

Wat die kloon of de Robbedoes uit een andere tijdlijn betreft.  Voor mij horen die bij de desbetreffende albums, maar verder hou ik daar geen rekening mee in de avonturen die erna kwamen.  Ik zie zo'n verhaallijn als losstaand van het grote geheel.  Een beetje zoals de grote Skinner-onthulling in The Simpsons.  Voor mij hoort dat bij die ene aflevering, maar wat achteraf komt, hoeft daar voor mij geen rekening mee te houden. 

[cinco]

Alle Armin Tamzarians nog aan toe, ik wil weten wat Ijzerlijm op dat schip met die kloon heeft verricht.

Want ze wist blijkbaar wel wat het wezenlijke verschil was tussen de kloon en de echte Robbedoes.

 

Misschien kent ze Robbedoes beter dan hij zichzelf kent.

 

 

[TDPB]

3 uren geleden, cinco zei:

 Morvan en Munuera hebben nooit echt de kans gekregen om te groeien.

Er kwam ook wel heel veel kritiek op hun aanpak. Dat zal ook wel te merken geweest zijn in de verkoop. Het is leuk dat alle robbedoes makers min of meer hun eigen ding mochten doen en niet moesten verder werken in de stijl van de voorgangers (wat toch wel bijzonder is), maar teveel afwijken van wat het publiek kent en verwacht kan soms eens verkeerd uitdraaien. Yoann is als tekenaar een veel betere/veiligere keuze. Hij zit dicht genoeg bij de (latere) Franquin/Fournier/Janry stijl.

[cinco]

1 minuut geleden, TDPB zei:

Er kwam ook wel heel veel kritiek op hun aanpak. Dat zal ook wel te merken geweest zijn in de verkoop.

 

Er zat ook een hiatus van 6 jaar tussen de laatste T&J en de eerste M&M.

Robbedoes moest zijn publiek opnieuw vinden.

En ja, het is een business natuurlijk, maar het blijft jammer dat de verkoop van die enkele albums de doorslag moest geven.

De vele mensen die hun voorgegaan zijn hebben hun beste albums ook niet gemaakt op het begin van hun run.

 

[TDPB]

18 minuten geleden, cinco zei:

En ja, het is een business natuurlijk, maar het blijft jammer dat de verkoop van die enkele albums de doorslag moest geven.

De vele mensen die hun voorgegaan zijn hebben hun beste albums ook niet gemaakt op het begin van hun run.

 

Ik vond de eerste van T&J nochtans hun beste. Maar inderdaad, meestal heb je een tijdje nodig om te groeien. De eerste albums van Franquin of Fournier zijn niet om aan te zien. Alleen is het met een langlopende reeks als R&K, wat toch ook het vlaggenschip van Dupuis is, natuurlijk niet meer zo voor de hand liggend om auteurs een paar albums te geven om er in te komen. Op zich waren de albums van M&M ook helemaal niet slecht. Ze waren alleen te afwijkend van wat de reeks tot dan was. Waardoor het publiek niet mee wou. Stel dat er plots een nieuwe tekenaar van Jommeke zou komen, die het helemaal anders aanpakt, en de verkoop zakt met 50%, dan is het toch maar normaal dat de uitgever ingrijpt?

[cinco]

Uiteindelijk hebben die one-shots voor velen tot meer geleid binnen de Robbedoes-franchise.

 

- Versteende reuzen, door Yoann en Fabien Vehlmann

 

Yoann en Vehlmann hebben de hoofdreeks mogen voortzetten.

- Het graf van de Rommelgems, door Fabrice Tarrin en Yann

 

Tarrin heeft samen met Neidhart (die ook aan dit album heeft gewerkt) Robbedoes bij de Sovjets kunnen maken.

 

 

- Het dagboek van een fantast, door Emile Bravo

 

Emile Bravo mocht werken aan een opvolger wat tot een gans vierluik is omgevormd.

 

 

-Piccolo in veldgroen, door Olivier Schwartz en Yann

 

Schwartz en Yann hebben dit album kunnen voortzetten (de luipaardvrouw, de meester van de zwarte hosties) en zo een drieluik gecreëerd.

 

 

-Het licht van Borneo, door Frank Pé en Zidrou

 

Frank Pé heeft een project rond de Marsupilami kunnen opstarten.

 

 

- Ze noemden hem rooie, door Yves Sente en Laurent Verron

 

Dit album is het begin geweest van een gloednieuwe reeks.