Ga naar inhoud

Yves Rodier Geeft Er Ook De Brui Aan


Recommended Posts

De tekenaar van Kuifje en de Alpha kunst, Simon Nian (de Tillieux-kloon) en nog een paar niet al te succesvolle strips is compleet gedesillusioneerd met het medium en het beroep.

 

https://www.facebook.com/yves.rodier.92?fref=nf&pnref=story

 

Hij gaat nu iets helemaal anders proberen te zoeken van werk, zodat ie later ook nog een pensioen(tje) zou kunnen trekken. Hij is al 50something.

 

Ik geef toe, dit doet mij toch ook effe doemdenken. Ik heb al veel uitgebracht, maar nog niks memorabels qua impact en inkomsten. Hoeveel jaar kan ik dat megasucces nog nastreven? Kan ik wel iets anders doen? (Antwoord: nee) Blijf ik die goesting hebben om te spartelen (ik heb ooit 1 jaar onder water gezeten qua inkomsten en dat was geen geintje)

 

 

Je moet iets vinden van alternatieve inkomstenbron om die dagen te overbruggen dat uitgevers je niet meer zien zitten. Het is een beetje zielig om al die 70plussers tekenaars op festivals te zien schrapen om wat aandacht en inkomsten. 

 

Food for thought....

Link naar reactie

"...la demande de toujours produire, plus et plus vite. Je n'y ai jamais été à ma place, moi qui aime prendre mon temps et peaufiner...."

Tja waar geldt dat niet? In de academische wereld is het niet anders alleszins. Publish or perish. Ik doe mijn werk gelukkig erg graag omdat ik mijn onderzoek maatschappelijk relevant vind. En ik geef er veel andere dingen voor op. Kop op!

Link naar reactie
 Het is een beetje zielig om al die 70plussers tekenaars op festivals te zien schrapen om wat aandacht en inkomsten. 

 

Food for thought....

 

Ik herken dit niet zoals door jou beschreven. De oudere tekenaars die ik tref op stripfestivals zijn over het algemeen vitaal en vol levenslust.  Ze zijn ondanks hun leeftijd met hun passie bezig en dat is nou net wat Rodier volgens mij mist. Dan moet hij inderdaad gauw stoppen en iets anders gaan zoeken.


 

Heel veel creatieve beroepen hebben te maken met dezelfde problematiek zoals beschreven door Rodier. We leven nou eenmaal in een samenleving waar een gemiddelde manager, advocaat of een accountant veel meer inkomen hebben dan mensen in een creatief beroep.

Link naar reactie

Heel veel creatieve beroepen hebben te maken met dezelfde problematiek zoals beschreven door Rodier. We leven nou eenmaal in een samenleving waar een gemiddelde manager, advocaat of een accountant veel meer inkomen hebben dan mensen in een creatief beroep.

 

Ik denk eerder dat de verschillen tussen creatieve beroepen veel groter zijn dan die bij bv. advocaten of accountants.

 

Het verschil tussen de beste en de minste accountant is een stuk kleiner dan het verschil tussen de meest en de minst populaire striptekenaar.

Tel daarbij nog op dat de accountant betaald wordt per gewerkt uur en de striptekenaar op zuivere output (geleverde pagina's).  

Link naar reactie

Op zich heb ik altijd gevonden dat het maken van strips t.o.v. bv. schilderijen toch zwaar ondergewaardeerd werk is. Je ziet het in 't verleden: Vandersteen probeert eerst alleen, maar om er echt goed van te kunnen leven moet produktie omhoog dus hij sticht een studio. Nijs, Hergé, etc. idem.

Vandaag de dag zie je veel tekenaars die pareltjes van strips afleveren, maar als je dan daarmee de hoofdvogel niet afschiet dan heb je dus 1 of 2 jaar gewerkt voor een habbekrats en wat volgt er dan daarna => het zijn die mannen die de Van Goghs zijn van deze tijd. Prachtig werk maken, veel tijd in steken en arm sterven.

 

Als je dan bepaalde schilders neemt (ik ga geen namen noemen) die aan de lopende band schilderijen produceren (en doen ze het wel zelf? Rubens schilderde ook niet alles zelf hé) en daar tienduizenden of honderdduizenden euro's per schilderij voor vangen dan is dat verre van eerlijk te nemen. Maar 't zijn natuurlijk de kopers die hiervoor zorgen.

 

Om een goed inkomen te hebben als striptekenaar denk ik dat je er extra inkomsten uit moet proberen te puren door originelen te verkopen, schilderijen te maken van je strips (Rosinski, Frank) etc.

Probleem is natuurlijk dat die pas geld waard zijn vanaf dat je een goed lopende serie hebt. En hoe krijg je een goedlopende serie? Ik denk:

1) Goed scenario

2) Goeie tekeningen, maar ze mogen niet te veel tijd opslorpen (zie hieronder)

3) Een stabiele uitgeverij met goede distributie en prijs mag niet te duur zijn

4) Maak reclame, toer het land rond met signeersessies. Neem origineel werk mee om daar ook te verkopen.

Probeer iets vrij exclusiefs mee te geven naast de dédicase (alleen vandaag voor de eerste 20 kopers een sleutelhanger of zoiets. 't Moet niet duur zijn, want je wil er ook nog iets aan overhouden natuurlijk...

Maar neem bv. een pin en je kan die jongens/meisjes die opspelden => ze lopen er wel mee rond hé, en kinderen zijn soms o zo jaloers op elkaar etc. => zichtbaarheid, je kweekt "het verlangen naar iets" en je bent vertrokken)

=> en zo verover je Vlaanderen :-) Als het deel 1 is van de strip, wacht dan niet te lang met deel 2 of het effect is weg.

5) En dan nog het moeilijkste: vertalen (Frans/Engels) en stappen 3 en 4 herhalen in het buitenland. Want van België alleen moet je het niet verwachten. De kans op een Kiekeboetje te doen is bijzonder klein.

 

Mario is dus goed bezig, want stappen 1 tot 4 al doorlopen (behalve dan dat origineel werk en het creëren van een behoefte).

 

Uiteraard is dit allemaal zeer mooi die stappen, maar je moet ook wat geluk hebben natuurlijk. Om Kiekeboe als vb. te nemen. Het succes is ook niet gekomen na de eerste 5 albums. Je moet kunnen groeien, maar net daar wringt ook alweer het schoentje dat die tijd niet gegund wordt.

Tomorrow  Saturday Sunday Today is my favorite day

Link naar reactie

Hey Mario, kop op !

 

Was het daarom dat je er zaterdag niet was ? Je had inderdaad de gemiddelde leeftijd naar beneden kunnen halen. Ik denk dat enkel Christophe Simon en Poetzarelli jonger waren dan mij.

 

Maar promotie is wat het is, je werk promoten. Je werk aan een lezerspubliek voorstellen. Alleen moet je daarvoor de juiste beurs hebben en daar wringt het schoentje. Voor nieuw werk heb je een beurs met nieuwe albums nodig, in Vlaanderen zijn de beurzen hoofdzakelijk gefocust op oude albums (driewerf helaas). Ik kan dus niet echt positief eindigen (sorry).

It could be worse, it could be raining !

Link naar reactie

Dit vond ik ook een interessant stuk. Het is een herhaling van wat Philippe Bonifay, inmiddels ook gestopt als stripscenarist, aanhaalde over 'krabbelstrips'.

 

Pourquoi les éditeurs aiment tant les BD dites d'auteur maintenant, c'est qu'elles peuvent être vite dessinées. L'emphase est mis sur "le message" et non sur l'art.

Link naar reactie

Stap 3: Ik blijf herhalen dat veel stripauteurs (en uitgeverijen) vastgeroest zijn in oude manieren van promotie maken. Die stripbeurzen bijvoorbeeld, dat is noodzakelijk om je bestaande lezerspubliek te onderhouden en om een 'kennerspubliek' te overtuigen. Veel nieuwe lezers uit het grote publiek ga je daar m.i. niet mee winnen.

'If you can't be a good example, you'll just have to be a horrible warning' - Find me on Facebook

 

Link naar reactie

Op zich heb ik altijd gevonden dat het maken van strips t.o.v. bv. schilderijen toch zwaar ondergewaardeerd werk is. Je ziet het in 't verleden: Vandersteen probeert eerst alleen, maar om er echt goed van te kunnen leven moet produktie omhoog dus hij sticht een studio. Nijs, Hergé, etc. idem.

Vandaag de dag zie je veel tekenaars die pareltjes van strips afleveren, maar als je dan daarmee de hoofdvogel niet afschiet dan heb je dus 1 of 2 jaar gewerkt voor een habbekrats en wat volgt er dan daarna => het zijn die mannen die de Van Goghs zijn van deze tijd. Prachtig werk maken, veel tijd in steken en arm sterven.

 

Als je dan bepaalde schilders neemt (ik ga geen namen noemen) die aan de lopende band schilderijen produceren (en doen ze het wel zelf? Rubens schilderde ook niet alles zelf hé) en daar tienduizenden of honderdduizenden euro's per schilderij voor vangen dan is dat verre van eerlijk te nemen. Maar 't zijn natuurlijk de kopers die hiervoor zorgen.

 

Om een goed inkomen te hebben als striptekenaar denk ik dat je er extra inkomsten uit moet proberen te puren door originelen te verkopen, schilderijen te maken van je strips (Rosinski, Frank) etc.

Probleem is natuurlijk dat die pas geld waard zijn vanaf dat je een goed lopende serie hebt. En hoe krijg je een goedlopende serie? Ik denk:

1) Goed scenario

2) Goeie tekeningen, maar ze mogen niet te veel tijd opslorpen (zie hieronder)

3) Een stabiele uitgeverij met goede distributie en prijs mag niet te duur zijn

4) Maak reclame, toer het land rond met signeersessies. Neem origineel werk mee om daar ook te verkopen.

5) En dan nog het moeilijkste: vertalen (Frans/Engels) en stappen 3 en 4 herhalen in het buitenland. Want van België alleen moet je het niet verwachten. De kans op een Kiekeboetje te doen is bijzonder klein.

 

Mario is dus goed bezig, want stappen 1 tot 4 al doorlopen (behalve dan dat origineel werk en het creëren van een behoefte).

 

Uiteraard is dit allemaal zeer mooi die stappen, maar je moet ook wat geluk hebben natuurlijk. Om Kiekeboe als vb. te nemen. Het succes is ook niet gekomen na de eerste 5 albums. Je moet kunnen groeien, maar net daar wringt ook alweer het schoentje dat die tijd niet gegund wordt.

 

Idem met XIII waar legendarisch de reeks pas bij deel 4 of 5 succes had.

 

Qua tijdscomsumptie zie je -vooral in de USA, dat er tekenaars zijn die zich gespecialiseerd hebben in het maken van covers die zoveel meer opbrengen dan het tekenen van een volledige strip (Dave Johnson, Adam Hughes,...)

Ik moet er niet aan denken om een uurloon te berekenen per pagina, of ik word zot :)

 

Je teert ook een groot gedeelte op "geluk": het geluk van de juiste persoon/uitgever te vinden, het geluk op het juiste moment een strip uit te brengen, het geluk dat een groot publiek net op dat moment die strip ook leuk vinden. Heel moeilijk om een succesvol businessmodel op te baseren. 

 

Hey Mario, kop op !

 

Was het daarom dat je er zaterdag niet was ? 

 

 

Heh, nee hoor: het is veel mondainer: we hadden veel vriendinnetjes van de dochters te logeren en dan kwam nog een noodgeval erbij plus nog de voorbereidingen van de wedstrijd van de jongste en de training van de oudste. Mijn madam zou dat nooit alleen kunnen hebben gebolwerkt en dus moest ik mij aanpassen.

 

Ik herken dit niet zoals door jou beschreven. De oudere tekenaars die ik tref op stripfestivals zijn over het algemeen vitaal en vol levenslust.  Ze zijn ondanks hun leeftijd met hun passie bezig en dat is nou net wat Rodier volgens mij mist. Dan moet hij inderdaad gauw stoppen en iets anders gaan zoeken.


 

Ik heb het ook niet alleen over Europese tekenaars, maar als je op stripfestivals in de USA komt, zie je oude comictekenaars die moeten overleven met het hertekenen van covers om inkomen te hebben (want geen pensioen) of in de problemen komen als ze gehospitaliseerd raken.

Maar striptekenaars zijn over het algemeen een speciaal ras: als we een keertje buiten "mogen", zijn we blij om onze fans te ontmoeten. We hebben allemaal wel een manisch-depressief kantje in ons en de glimlach van een fan doet veel. We zijn ook heel goed in het maskeren van verdriet in ons werk :)

Link naar reactie
Gast Kameraad Mauser

Zolang we in een maatschappij leven waarin we nog steeds moeten handel drijven voor basisbehoeften ( betalen voor water, energie, gas, huisvesting enz...) valt kunst maken ook onder die economische wetmatigheden. Het kan dus zeer moeilijk een pure metafysische aangelegenheid worden, zoals Nietzsche stelde.

 

Tenzij er systemen ontstaan zoals subsidies, basisinkomen, mecenaat enz...

 

Waarvan basisinkomen het meest eerlijke is. De andere zijn op basis van willekeur.

Link naar reactie
Gast Kameraad Mauser

Idem met XIII waar legendarisch de reeks pas bij deel 4 of 5 succes had.

 

Qua tijdscomsumptie zie je -vooral in de USA, dat er tekenaars zijn die zich gespecialiseerd hebben in het maken van covers die zoveel meer opbrengen dan het tekenen van een volledige strip (Dave Johnson, Adam Hughes,...)

Ik moet er niet aan denken om een uurloon te berekenen per pagina, of ik word zot :)

 

Je teert ook een groot gedeelte op "geluk": het geluk van de juiste persoon/uitgever te vinden, het geluk op het juiste moment een strip uit te brengen, het geluk dat een groot publiek net op dat moment die strip ook leuk vinden. Heel moeilijk om een succesvol businessmodel op te baseren. 

 

 

Vandaar dat het van groot belang is dat we als maatschappij naar een volgend elan kunnen evolueren waarbij er niet meer moet gewerkt worden voor basisvoorzieningen. Er komt dan veel meer tijd vrij voor meer scheppende zaken. Kunst, wetenschappen enz...

 

Allemaal zaken die nodig zijn voor het in stand houden van gemeenschappen, maatschappijen. Indien niet, dan heb je stagnatie en dooft alles uit.

 

Businessmodellen opstellen om iets te ondernemen zijn dan ook nooit efficient. Bij de een werkt het, bij de ander niet. Je kunt nooit genoeg variabelen incalculeren.

 

 

Link naar reactie
5) En dan nog het moeilijkste: vertalen (Frans/Engels) en stappen 3 en 4 herhalen in het buitenland. Want van België alleen moet je het niet verwachten. De kans op een Kiekeboetje te doen is bijzonder klein.

 

 

Het belang van het buitenland wordt overgewaardeerd. Zeker hier in België waar je mits enige moeite en geluk vrij gemakkelijk aan een leefbaar inkomen kan geraken door het tekenen van strips (al is het maar als medewerker van mensen die een Kiekeboetje hebben gedaan).

 

Maar algemeen genomen is het inderdaad een bezigheid geworden die beter gecombineerd wordt met een andere, wel normaal betaalde job.

Link naar reactie
Gast Kameraad Mauser

Zidrou weet de beide te combineren, nu en dan wat commercieel werk zodat hij geld heeft ( tijd ) om zaken te produceren die een meerwaarde hebben. Maar waarvan het succes afhankelijk is van het oppikken en de aanwezige smaak van het publiek.

Link naar reactie

Aan de andere kant is voor creativiteit (bij mij althans) een zekere rust nodig. Zekerheid van de basisbehoeften kan deze geven. Daarbij krijg je hierdoor de tijd om behoorlijk te schaven en daardoor kwalitatief goed werk te leveren wat weer eerder mensen aanspreekt. Als je continue moet leveren om alleen al rond te komen wordt 't werk er mijns inziens niet beter op. Een partner kan natuurlijk ook in deze behoefte voorzien.

 

Je kunt je ook afvragen in hoeverre je als scenarist een pensioen op moet bouwen. Is dit niet iets wat je eventueel na je 67e kunt volhouden? Zeker als dit je passie is en je nog verhalen te vertellen hebt. Als tekenaar loop je wellicht eerder tegen lichamelijke beperkingen aan.

 

En blijven royalties na je pensioen een bron van inkomsten? 't Zal wel tegenvallen tenzij je regelmatig kunt laten herdrukken. En daar heb je weer die hit voor nodig.

 

't Is ook sterk de vraag of het na je 40/50e nog zin heeft om pensioen op te gaan bouwen. 't Eerste geld dat je inlegt levert 't meeste op. En om in 20 jaar voldoende te sparen om nog eens 20 jaar van te leven, dan heb je een dubbel inkomen nodig. Voor alle andere voordelen van werknemers t.o.v zelfstandigen (w.w. arbeidsongeschiktheidsvergoeding, hypotheek(renteaftrek) etc. is het natuurlijk wel interessant.

Link naar reactie

Rodier stopt......so what......er stoppen wel meer mensen met werken in een bepaalde sector.

Als mijn bedrijf geen opdrachten meer krijg stop ik ook, er zijn duizenden mensen die switchen van baan/carrière,

 

De beste man verkocht waarschijnlijk te weinig, dat kan, dus zal er ook niet al teveel om getreurd worden, ik had eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord.

Er zijn stripuitgaven en stripauteurs zat, dus over Rodier komen we ook wel. Misschien is het wel prettig als het aanbod wat verkleint, dan verkopen de andere series misschien iets meer, hetgeen de levensvatbaarheid weer vergroot.

Persoonlijk vind ik het aanbod van strips veel te groot.......

Link naar reactie

Persoonlijk vind ik het aanbod van strips veel te groot.......

 

Niet akkoord, hoewel ik weet dat ik met deze mening vrijwel alleen sta.

 

Het is alleen (veel) te groot als je alles wil kopen: én de klassieke europese strip van de grote uitgeverijen, én de alternatievere strips van de kleine uitgeverijen, én comics, én manga enzovoort. Als je jezelf beperkt tot één van die groepen, je op voorhand een beetje informeert over wat er de moeite waard is en af en toe een gokje waagt, is striplezen gewoon een dure hobby als een ander. Ik ken wielertoeristen die meer uitgeven aan hun hobby dan ik aan de mijne :)

 

Het grote probleem als er over een overaanbod gesproken wordt, is dat bepaalde reeksen met potentieel stopgezet worden wegens tegenvallende verkoopscijfers. Dat is jammer, maar daar valt natuurlijk niet aan te ontsnappen in een economische context. Cafés zonder volk (hoe gezellig ze mogen zijn) moeten helaas ook sluiten.

 

Wat Kameraad Mauser voorstelt is een 'kunstenaarsloon' geven voor op uw gat te zitten. Sorry, daar betaal ik geen belastingen voor. Een concreet project financieel ondersteunen, met veel plezier zelfs, maar betaald worden om te zitten wachten tot de geest van de creativiteit binnenvaart, dat is profiteren.

 

En wat Rodier betreft: als hij het jammer vindt dat alles sneller en goedkoper moet gemaakt worden, dan heeft hij gelijk. Maar hij mag wel eens in de privésector of bij de kleine zelfstandige om de hoek gaan kijken, want daar is het niet anders.

'If you can't be a good example, you'll just have to be a horrible warning' - Find me on Facebook

 

Link naar reactie

Niet akkoord, hoewel ik weet dat ik met deze mening vrijwel alleen sta.

 

Het is alleen (veel) te groot als je alles wil kopen:

Vanuit het standpunt van de KOPER is er geen overaanbod, maar vanuit het standpunt van de VERKOPER (scenarist, tekenaar ...) is het er wel.

 

En verder heeft Lecram natuurlijk gelijk: er zijn veel mensen die met het een of ander stoppen en met iets anders doorgaan.

Er zijn echter twee problemen: vanaf een bepaalde leeftijd wordt dat niet meer geapprecieerd, en verder wijst zo'n klacht wel op de krankzinnigheid om maar mensen te blijven opleiden voor beroepen waar er al te veel mensen voor zijn.

Moet dat bijv. nou echt, die opleidingen tot striptekenaar?

DeGieter (Papyrus) gaf in een interview in Spirou 4013 toe dat hij geluk had dat toen hij begon er te weinig tekenaars waren, en hij beklaagt de nieuwelingen die wel talent hebben maar geen werk vinden omdat er te veel zijn.

Toen zo'n twintig jaar geleden iemand met het idee rondliep om in Vlaanderen een schrijversschool op te richten, heb ik me er dan ook tegen verzet. Om de eenvoudige reden dat massa's jongeren zo'n opleiding zouden willen volgen, maar dat er helemaal geen werk voor is.

En de meeste leraren in de creatieve richtingen (muziek, striptekenen, etc etc...) worden leraar OMDAT ze geen werk vinden. Waardoor ze het dus nog erger maken dan het al is.

Link naar reactie

In een  recent interview met Yves Swolfs las ik net eenzelfde opmerking. Hij ziet jongeren passeren met bakken talent, maar ze krijgen geen kansen. Om die reden wilde hij met Rémission een collectie starten, maar dat eerste verhaal flopte al, het raakte niet eens vertaald. Nu broedt hij op een westerncollectie voor diverse tekenaars.

 

Geluk, talent, goodwill van uitgevers en publiek, het valt moeilijker af te dwingen dan het leveren van de inspanningen an sich.

Link naar reactie

Vanuit het standpunt van de KOPER is er geen overaanbod, maar vanuit het standpunt van de VERKOPER (scenarist, tekenaar ...) is het er wel.

 

 

Dat geldt natuurlijk voor alle niet-schaarse producten. Een waaier van mogelijkheden voor de koper, een versnipperde markt voor de verkoper.

 

Dan moet je als tekenaar/scenarist/uitgever keuzes maken: ofwel het mediaanpubliek aanspreken in grote oplages, ofwel uw eigen artistieke goesting doen en aanvaarden dat je in een nichemarkt minder verkoopt.

 

En aan de andere kant: hoeveel écht slechte strips heb je de laatste jaren gelezen? Vergelijk dat met het aantal écht goeie strips die je de laatste jaren gelezen hebt. Een smal topsegment kan ook voor een hogere kwaliteit zorgen.

'If you can't be a good example, you'll just have to be a horrible warning' - Find me on Facebook

 

Link naar reactie

En de meeste leraren in de creatieve richtingen (muziek, striptekenen, etc etc...) worden leraar OMDAT ze geen werk vinden. Waardoor ze het dus nog erger maken dan het al is.

of ze worden leraar omdat die paar uurtjes per week les geven hen meer pensioen oplevert dan hun dagjob.

Link naar reactie

Maar algemeen genomen is het inderdaad een bezigheid geworden die beter gecombineerd wordt met een andere, wel normaal betaalde job.

 

Imho: De dood van het vak.

Iemand die het voor zijn hobby doet, moet er financieel minder voor terug hebben en kan een lagere productie verantwoorden.

Hoe prachtig of fantastisch het dat werk van de hobbyist ook mag zijn, hij/zij snijdt in het vel van de professional (zij het door mogelijke klanten af te snoepen, zij het door zwaar onder de prijs te werken.)

Link naar reactie
Gast Kameraad Mauser

En wat met de hobbyist die op een niveau komt dat zich geleidelijk aan kan meten met een professional? Moet die hobbyist dan stoppen omdat hij mogelijke klanten afsnoept van diegene die reeds een eind bezig is op professioneel vlak?

 

Ik bedoel maar, wat moeten we daaronder verstaan? Moet er een quota zijn voor striptekenaars ofzo? Een zekere bescherming, controle van de markt?

Link naar reactie

Imho: De dood van het vak.

Iemand die het voor zijn hobby doet, moet er financieel minder voor terug hebben en kan een lagere productie verantwoorden.

Hoe prachtig of fantastisch het dat werk van de hobbyist ook mag zijn, hij/zij snijdt in het vel van de professional (zij het door mogelijke klanten af te snoepen, zij het door zwaar onder de prijs te werken.)

 

Dat is flauwe kul. Je schrijft eigenlijk dat mensen ipv een Blueberry van Giraud ook een Raspberry van Gauri zouden kopen als die een euro goedkoper is. 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Imho: De dood van het vak.

Iemand die het voor zijn hobby doet, moet er financieel minder voor terug hebben en kan een lagere productie verantwoorden.

Hoe prachtig of fantastisch het dat werk van de hobbyist ook mag zijn, hij/zij snijdt in het vel van de professional (zij het door mogelijke klanten af te snoepen, zij het door zwaar onder de prijs te werken.)

Het is ook een kip en ei-probleem. Als je als 18-jarige een studiekeuze moet maken, en je maakt een lijstje van de dingen die je wel graag wilt doen, en je kunt kiezen tussen een grafische opleiding waarvan massa's mensen nooit aan de bak komen, en een andere waarmee je wel met enige zekerheid een job gaat vinden, dan is de keuze voor dat laatste met het maken van strips als hobby een redelijke optimalisatie. En dat 'gelezen worden' dan belangrijker is dan 'ervoor betaald worden', is niet meer dan logisch.

 

Ik volg je redenering wel, maar ik denk dat je ze voor alle amateurkunsten kunt maken en dat ze eigenlijk niet opgaat. Een amateurtoneelopvoering is significant goedkoper dan een professionele. Alleen, ik heb al amateuropvoeringen gezien die 't niveau halen van een professionele productie, maar ik heb nog nooit een professionele gezien die als 'amateuristisch' te omschrijven valt. Terwijl ik wel al strips in mijn handen gehad heb waarvan ik dacht 'dit kan ik beter' en het echt wel meende. Er is natuurlijk een verschil. Voor strips is de enige limiet die er is om een strip af te maken de volharding van de auteur, terwijl bij iets als toneel er al sowieso een regisseur en medeacteurs zijn die de eerste filter vormen, maar toch. Als een professioneel artiest zich systematisch laat afdrogen door de amateurs, ligt de schuld dan werkelijk bij de amateurs?

 

 

Een ander kip-en-ei-bedenking. In tegenstelling tot toen hebben de aanstormende talenten van nu natuurlijk ook een stevige concurrentie in de gevestigde waarden die niet van ophouden weten. Stel nu dat Dufaux dit jaar zijn pensioen aankondigde? Stel nu dat Jean Van Hamme zich elf jaar geleden op de vinkenzetting ging concentreren. Wat een ruimte zou dat maken voor de volgende generatie...

Link naar reactie

Imho: De dood van het vak.

Iemand die het voor zijn hobby doet, moet er financieel minder voor terug hebben en kan een lagere productie verantwoorden.

Hoe prachtig of fantastisch het dat werk van de hobbyist ook mag zijn, hij/zij snijdt in het vel van de professional (zij het door mogelijke klanten af te snoepen, zij het door zwaar onder de prijs te werken.)

 

Onzin.

Als die zogezegde hobbyist (die misschien beter is dan die zogezegde professional) er zo kan voor zorgen dat hij een deftig inkomen heeft, moet die professional ook maar zorgen dat hij een deftig inkomen heeft.

Het is overigens niet het één of het andere. Je bent niet of hobbyist of professional. Je kan ook twee dingen volwaardig naast elkaar doen, he. Een halftijdse job met een normaal uurinkomen en halftijds stripjes maken bijvoorbeeld. Het grootste deel van de literatuur is geschreven door mensen met daarnaast nog een 'echte' job. Waarom zou dat bij strips anders moeten zijn?

Link naar reactie

Imho: De dood van het vak.

Iemand die het voor zijn hobby doet, moet er financieel minder voor terug hebben en kan een lagere productie verantwoorden.

Hoe prachtig of fantastisch het dat werk van de hobbyist ook mag zijn, hij/zij snijdt in het vel van de professional (zij het door mogelijke klanten af te snoepen, zij het door zwaar onder de prijs te werken.)

 

Ik reageer hier bijna nooit maar nu spring er toch eens effe tussen...

 

Zeg mannen, alsjeblieft...

 

Ik geef voltijds les (creatieve vakken) op het middelbaar en ik doe dat niet voor de vakanties of voor het pensioen maar omdat ik dat zéér graag (en zelfs goed - denk ik) doe. Graag lesgeven kan ook een reden zijn om in het onderwijs (bv) te staan, weet je wel... En daar heb ik - met plezier - mijn handen behoorlijk vol mee, moest u het niet geloven.

Is het me gepermitteerd om in mijn vrije tijd (lees: na 10u 's avonds) nog - met evengrote liefde voor het vak - strips te tekenen en die aan de man te brengen? Ik dacht toch van wel en hoop toch van wel...

 

Ge gaat toch geen striptekenaars (in bijberoep) daar efkens vies op aankijken? Waar trek je dan de lijn? En gesubsidieerde auteurs wat doe je daar mee?... Of da's weer iets anders zeker?

 

Excuseer, maar het heeft geen zin om in zulke discussies te beginnen veralgemenen (leraarkes dit, paar uurkes dat). Elke tekenaar/scenarist die de discipline en de liefde voor het vak kan opbrengen om letterlijk maanden te werken aan een boek dat achteraf wordt uitgegeven verdient mijn respect en heeft - wat mij betreft - het goede recht om dat te doen... Wat maakt dat een $% uit of die persoon nog een andere job beoefent of niet?

 

By the way: het staat iedereen toch vrij om dit 'in bijberoep' te doen of 'in hoofdberoep'... Die keuzes staan vrij  en hopelijk blijft dat ook zo.

 

Just my two cents.

Link naar reactie

Je moet ook een beetje kunnen onderhandelen, denk ik, of geluk hebben met je klanten.

 

Als grafisch allrounder heb ik in het verleden ook nog illustraties gemaakt. Geen al te grote zaken, me netjes voor mijn uren en naargelang de opdracht laten factureren, voor wat ik dacht dat het waard was. Slechts één keer kreeg ik het commentaar dat een illustratie te duur was, maar ook die factuur werd betaald. Later hoorde ik van striptekenaars wel eens bedragen die zij aan hun klanten voorleggen (soms ook om überhaupt die opdracht te kunnen hebben) en ik viel bijna achterover van hun bescheidenheid of hun bereidheid om voor een habbekrats te werken. Ik vroeg 8 keer zoveel!

 

De voorbije jaren mag ik in opdracht van een Europees opererend bedrijf ook al eens (strip)tekenaars bij elkaar zoeken voor specifieke, gesponsorde opdrachten. De baas is een strip- en kunstliefhebber en het mag telkens wat kosten. De creatieve vrijheid was groot, zolang de boodschap goed overkomt. Voor veel betrokken tekenaars (soms beginnende in wie ik geloof) was het hun best betaalde opdracht ooit. Het kwam er wel op neer dat er origineel werk werd afgekocht.

 

Toen ik jaren geleden aan het Stripgilde voorstelde om een functie in het leven te roepen naar het voorbeeld van het Nederlandse bedrijf Comic House om een algemeen portfolio voor te stellen om opdrachtgevers makkelijker te laten kiezen uit voorgestelde stijlen en mogelijkheden, viel dat in dovemansoren. Die manager of agent had dan kunnen onderhandelen in het belang van de tekenaars en een percentage op de prijs pakken. Tekenaars zouden te individualistisch zijn, was het antwoord. Vreemd, want het Stripgilde was toch net een auteursvereniging? De man aan wie ik het voorstelde bleek achteraf zelf met een concrete opdracht die aan het Stripgilde werd voorgelegd gaan lopen.

Link naar reactie

Van mij mag iedereen doen en laten wat hij/zij wil en ik respecteer ieders keuze, ik hoef het er alleen toch niet mee eens te zijn? :)

 

Mijn 'ergernis' zit hem in het feit dat het de norm is geworden dat een stripauteur het meeste werk moet doen en het laatste betaald wordt. (wat dan nog eens een habbekratz is in 9 van de 10 gevallen.)

En volgens mij is de afbouw van plaatprijzen en royalties voor een groot stuk te danken aan het feit dat creatievelingen blijkbaar liever hun werk geprint in hun handen zien dan een boterham op hun bord die daar gekomen is door dat werk. Wat hun goed recht is natuurlijk, maar het teveel aan tekenaars en scenaristen die in het verleden zich aanbood en bereid waren om voor steeds minder en minder te werken, heeft de norm en het precedent opengezet.

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...








×
×
  • Nieuwe aanmaken...