Lük Bey

Dat zijn we dan grondig oneens. Als iemand (de studio of de acteur) zelf besluit besluit om een rol niet te spelen omdat ie niet het juiste ras heeft, kan die dat doen uit: - respect - vrees om gecanceled te worden. Ik zeg net dat die vrees ongegrond is, in tegenstelling tot wat luidkeels beweerd wordt. Als een studio bv een animatiefilm over Shaka Zulu wil maken en daarvoor enkel blanke stemacteurs huurt, en mensen bereid vindt om dat te doen en te financieren, dan MAG dat. Ze zullen (terecht) een stormpje ontketenen maar als dat een leuke film blijkt te zijn, dan kan dat nog steeds een succes worden, in aanmerking voor prijzen komen etc. Er is geen 'woke actiegroep' groot of sterk genoeg om daar iets tegen te doen. En áls er al krantenkoppen mee gehaald worden, is dat tien tegen één omdat de veel luidere anti-woke brigade hysterisch reageert op zrlfs de lichtste vorm van kritiek. Er mag nog heel veel en er wordt niet gecanceled om artistieke beslissingen. Als de bovenstaande Shaka Zulu film niet meer zou gebeuren, is dat omdat we gelukkig al ver genoeg zijn gekomen om - zónder druk - te beseffen dat dat niet respectvol zou zijn. De enige gecoördineerde acties tegen films komen juist uit de anti-woke groep. Die zogezegd voor free speech zijn maar o wee als die zeemeermin niet blank is.

Tja als je wil. Lijkt me toch een behoorlijke devaluatie van wat 'cancelen' betekent. Tenzij die persoon vanwege z'n associatie met die vroegere rol nu ook geen gemeden wordt voor ander werk.

Dan ben ik toch benieuwd wie je bedoelt hoor. Als er al voorbeelden zijn, dan toch niet van die aard dat artiesten zich echt bedreigd hoeven te voelen. De bekendste voorbeelden van mensen die echt gecanceled zijn (Cosby, Glitter etc), moesten het ontgelden vanwege hun gedrag in het échte leven, niet omwille van wat een personage in hun films / boeken / songs deed. Mel Gibson is een tijdje gecanceled geweest, maar niet vanwege de anti-Engelse / antisemitische thema's die jarenlang in z'n films opmgemerkt werden. Dat mocht allemaal en mag nog steeds. Tarantino gebruikt voortdurend het n-word in z'n films en die wint gewoon oscars. Maar de dag dat hij daar in het echte leven op wordt betrapt, is het iets helemaal anders natuurlijk. Het is wel zo dat je tegenwoordig met minder wegkomt dan vroeger, dat zal misschien tot die perceptie bijdragen. Misschien is het dat wel waar de mensen zo mee inzitten: die arme rocksterren of filmproducers wiens carrière ten einde komt vanwege iets dat in de jaren '70 iedereen gewoon deed. Maar dan gaat het toch nog steeds over het echte leven. Het enige voorbeeld waar ik aan kan denken, is de (over)gevoeligheid wanneer acteurs personages van een andere ethniciteit spelen, of zelfs maar de stem inspreken. Dat is een interessante discussie, hoe ver kun je gaan en werkt dat dan in twee richtingen, en die ontspoort nogal eens. Maar het is dan ook decennialang helemaal verkeerd gegaan en je kunt die balans niet zomaar ineens juist krijgen. Maar ook daar heb ik geen weet van filmmakers die ontslagen zijn: hooguit wat excuses moeten aanbieden, of een rol moeten opgeven die vroeger gewoon zonder problemen de hunne zou zijn. En ook: iemands populariteit die daalt, da's ook niet hetzelfde als gecanceled worden. Ik herinner me een acteur die kloeg dat hij in Hollywood geen kansen kreeg vanwege zijn christelijke / rechtse overtuiging. En dat terwijl Bruce Willis, Clint Eastwood, Arnold Schwarzenegger etc, toch allemaal uitgesproken republikeinen, de filmsterren van het moment waren. Het valt me op dat veel komieken die klagen over de zogezegde 'woke' mentaliteit, dat doen tijdens één of andere goedbetaalde Netflix special. Dan geven ze ongestoord wat gratuite voorbeelden van het soort humor dat 'niet meer mag', één of andere tabloid zal dan wel snel een artikel schrijven dat het publiek 'outraged' was of zoiets, wat dan weer druk gedeeld en becommentarieerd wordt enkel op basis van de titel. Die 'woke mob', die is grotendeels verzonnen. Om stemmen en fans te winnen.

Die mensen hebben dat goed bekeken. Ze kopen een café dat failliet gegaan is en willen het weer doen opleven. Ze vinden dat waarschijnlijk gewoon een lelijke tekening (want het is een lelijke tekening), en zijn er misschien ook wel oprecht bezorgd om de gevoeligheden van hun toekomstige klanten. In plaats van die muur gewoon te overschilderen (geen haan die ernaar zou kraaien), doen ze een persmededeling, goed wetende dat alles wat naar 'woke' ruikt gratis en voor niks gedeeld wordt, als zoveelste bewijs dat er 'niks meer mag'. Terwijl het wél mag, doe maar op. Er is na al die jaren dat er een beetje tegenwind is, de woke gemeenschap zoals dat heet, nog juist niks veranderd. Er zijn geen verboden, regeltjes, wetten, zelfs geen disclaimers in oude boeken en alles mag nog gewoon. Er is nog niemand 'gecanceled' vanwege zijn boeken (of films of humor). Disney etc zijn wél het doelwit van gerichte boycots en wraakacties, juist omdat ze te 'woke' zouden zijn. Striptekenaars mogen gerust vasthouden aan het wereldbeeld en de humor waar ze zelf mee opgegroeid zijn, en dat wordt nog altijd gepubliceerd. Maar dan niet verbaasd als je alleen nog oudere lezers aanspreekt he. En dit soort berichten (en de reacties erop) draagt er alleen maar toe bij dat strips geassocieerd worden met humor uit de jaren '50. Vandersteen, die aarzelde niet om zijn personages ineens A.B.N. te laten spreken. Of moderne thema's aan te kaarten. Of oude oude grappen te vervangen in de heruitgaves. Ik vraag me af of die niet gewoon dat café zou opbellen met een voorstel om die muur te vervangen of zo, en er zelf wat positieve aandacht aan over houden (en boekskes verkopen).

Jazeker, maar ik had ze wel in groter formaat. En de kathedraal (waarvan sowieso slechts een deel dateert van de tijd van KdG, maar dus nog niet in 793) heb ik weggelaten.

Allee, we zijn na lang oponthoud weer begonnen. Met de volgende onderbreking al in het vooruitzicht, maar goed. Eerste job na maanden: enkele reeds getekende prenten waar ik niet meer tevreden over ben, vervangen. Deze bv vond ik eigenlijk niet zo mooi meer, en bovendien klopte het niet aan gezien de basiliek van Aken er in dat jaar nog niet stond. Niet dat het nu een historisch correcte weergave van een stad in de 8ste eeuw is, maar toch een leuker prentje dan de eerdere versie. Nu ik besloten heb om de strip digitaal te inkten (met dank aan jullie reacties), hoef ik ook niet meer met blauw potlood te tekenen. 't Is toch plezanter met een ouderwets grijs potlood.

Distributeurs hanteren een prijs om dingen te verdelen: zoveel kost het en daarmee uit. Voor hen is de auteur een klant wiens produkt ze verdelen, en die hebben verder geen speciale band met die strip, om het even hoe succesvol of artistiek ie is. En een uitgever verleent ook diensten die nu eenmaal geld kosten. Distributeurs en (de meeste) uitgevers gaan hun job niet voor minder doen dan dat het hen kost, in tegenstelling tot veel auteurs.

Het is zeker goed bedoeld en interessant, maar ik twijfel wel hoe representatief die enquète is. Kon iedereen die zich stripmaker noemt, ook als ze er nooit een cent aan verdiend hebben of zelfs maar ergens gepubliceerd zijn, dat invullen? En dat werd dat dan in de resultaten opgenomen? En hebben alle stripmakers die er wél van kunnen leven deelgenomen, of tenminste een representatief aantal? Anders krijg je een sterk vertekend beeld. Dat sommige auteurs die veel aandacht krijgen, er toch niet van kunnen leven, dat verbaast mij niet. Dat is niet anders dan mensen die kunstfilms of alternatieve muziek maken, die worden ook vaak opgehemeld door de kenners, maar die artiesten spreken het grote publiek nu eenmaal minder aan. En bij strips is dat eens zo schrijnend, zelfs de bekendste en commercieelste strips verkopen lang niet zo goed meer. Je zou in die enquète dus eigenlijk een onderscheid moeten maken tussen soorten strips: sommige mikken nu eenmaal niet op een groot publiek, nogal normaal dat je daar dan niet van kan leven. (Tenzij je jaar na jaar gesubsidieerd wordt, maar da's een andere discussie.) Vraag is of het resultaat sterk zou verschillen. Zelfs van de grote namen, met een goedlopende strip of een bekend personage, zijn er toch nog die moeten schnabbelen om er van rond te komen. Dat is niet de schuld van uitgevers of politiek of zelfs van lezers, strips zijn gewoon een verouder(en)de kunstvorm. Maar wel eentje met een relatief lage drempel om aan te beginnen, onder de glas-in-lood artiesten zou zo'n enquète geen250 deelnemers vinden .

Die Marine herinner ik me niet, maar die weg door dat doornbos wel. En ja, dat moet dat verhaal geweest zijn. Naast 'Parijs Dakar' ook nog 'Yeren' van Sarah Spits en 'Het Misdaadmuseum' van Franka (dat waren dan mijn revelaties) en 'Lou en de Piraten' door Berck (al lijkt me dat voor jongere lezers, dus was misschien elders). En dan was er nog een semi-realistisch middeleeuws verhaal dat begon met zigeuners die bij een kasteel aankwamen. Ik denk dat eentje een soort waarzegster of zoiets was. Om bij topic te blijven, zou ik dan hier nog de originele pagina uit 'Het Meesterwerk' van Franka moeten posten die naast m'n bureau hangt, maar ik ben momenteel niet thuis.

Jaja, da's de etymologie van 'amazone'. Maar 't moet toch wel een aap voorstellen, al lijkt het lichaam dan weer heel menselijk. Misschien een (voor die tijd misschien aanvaardbare) verwarring tussen aap en pygmee? Zolang het schilderij niet in de handel verkrijgbaar is, hoeft daar niet echt een disclaimer bij.

Ik denk dat je je te veel op die borst concentreert.

Inderdaad. Entertainers en bedrijven hebben altijd al hun werk aangepast aan de gevoeligheden van de tijd. Je kunt (terecht) wijzen op Hergé en Franquin's vroege werk, maar het is oneerlijk als je er niet bij vermeldt dat ze dat in hun latere werk helemaal niet meer deden. Het verschil met vroeger was dat degenen die daar problemen mee hadden toen niet met duizenden tegelijk hun gemeenschappelijke haat konden botvieren door middel van anonieme bedreigingen, conspiracy theories, review bombing en nog meer van dat zieligs. En daar wordt dan weer handig gebruik van gemaakt door mediakanalen en politici die elke kleinigheid nog eens artificieel opblazen, want al die kwaadheid genereert clicks / zieltjes.

Door omstandigheden ligt het werk nog steeds stil, maar ik heb gisteren (aangemoedigd door de reacties op de test enkele posts geleden) een investeringske gedaan dat me hopelijk zal toelaten de verloren tijd in te halen.

En een reeks van intussen meer dan dertig filmpjes die aantoont hoe vaak gelijkaardige riffs gebruikt worden in rock en metal. Er zijn voor gitaristen nu eenmaal geen miljoenen mogelijkheden om in beperkt een aantal maten met iets nieuw en memorabel op de proppen te komen, zeker niet als het ook nog eens moet ROCKEN.

Het is m.i. alleen maar een probleem wanneer een groteske overdrijving enkel en alleen bedoeld is om 'grappig' te zijn. Want ja, dat mensen die in het echte leven vaak discriminatie moeten ondergaan vanwege hun ras daar een probleem mee hebben, dat zou toch niet zo moeilijk te begrijpen mogen zijn. Ik had voor een kortverhaaltje een aantal jaar geleden een zwart hoofdpersonage en die had ook wat je stereotiepe kenmerken zou kunnen noemen. Maar een beledigende of lachwekkende karikatuur was hij (denk ik) toch niet.

Ja, dat vond ik ook leuk, daar hoef je geen kind voor te zijn. Met al hun recyclage, verbaast me het dat dat niet in één of ander S&W album gebruikt is.

Dat hoef je niet te geloven want dat heb ik niet gezegd. Maar ja, semantiek, meesleuren, etc. [Ik had hier nog wat meer achter geschreven maar laat maar.]

Leg me die grap dan maar eens uit. De koning in zijn blootje in plaats van Manneken Pis, en een groep toeristen die daar foto's van nemen, OK da's goed. Is de clou beter omdat die groep toeristen enkel uit belegen Chinese karikaturen bestaat? Is dat iets wat later in het album gebeurt misschien, dan begrijpi ik het nog. Is het te subtiel voor mij en zie ik iets over het hoofd? Je mag ook zelf wel eens van je paard komen hoor, je kent mij helemaal niet en er is me dunkt geen reden om persoonlijk te worden.

De gelijkenis is al vaker opgemerkt, en die twee worden dan ook duchtig gemashupt. 't Zijn allebei nummers van Franse dance-producers rond dezelfde periode, eind jaren '90. Die scene had een specifieke sound en gebruikte gelijkaardige effectjes en samples, dus 't is geen toeval dat die acts wat op mekaar lijkten. 'Starlight' van Supermen Lovers is er nog zo eentje, en Daft Punk zijn hebben ook hier en daar wat van die sound.

Ook als je niet van Chinese afkomst bent, is het me niet erg duidelijk wat de grap precies is. Mijn basisstelling is: als er geen grap is zonder absurd stereotiepe karikatuur, is het een flauwe of ronduit racistische grap. Als ze ook werkt zónder, waarom zou je dan?

Hier ben ik het helaas mee eens. Cambré heeft de 'ik ben geen racist dus dit moet kunnen' houding aangenomen, en vat elke kritiek (en die is inderdaad soms overdreven maar zeker niet altijd) op als een uitnodiging om er een schepje bij te doen. Sinds ze een keer een ministormpje ontketend hebben met één of andere cartoon, lijkt het wel alsof hij en Legendre erop kicken om de ingebeelde 'woke vijand' tegen de schenen te stampen, als een paar Ron DeSantissen. Ik vind het gewoon zielig voor artiesten met zoveel talent.

Met die Robbedoes zie ik niet veel mis, verschillende Afrikaanse rassen hebben nu eenmaal kroeshaar en dikke(re) lippen. Maar die extreem karikaturale weergaves in Nero / Kiekeboe / Asterix, we zouden m.i. in 2023 toch echt wel beter mogen weten (40 jaar geleden ook al wel, maar goed). De argumenten 'ik ben geen racist, dus dit is niet racistisch' of 'dat is traditie in de Europese strip' of 'van blanken maken we evengoed karikaturen' getuigt van weinig wil om te snappen wat het probleem eigenlijk is. Wat niet wil zeggen dat ik de Amerikaanse angst om een Afrikaan als een Afrikaan af te beelden ook wel overdreven vindt. Zie ook die discussie een aantal jaren geleden over 'Kuifje in Afrika', waar iemand de cover zodanig verbeterde dat er eigenlijk geen Kongolees meer naast Kuifje in de auto zat: Ergens tussenin zou toch nog wel wel mogelijk zijn, denk ik dan.

Chicken & Waffles is een echt gerecht in Amerika, dus die chips zou wel kunnen bestaan. Ik heb het wel eens geprobeerd en dat was lekker. Ik heb vorige week in de supermarkt hier nog eens twee smaken zien staan die me intrigeerden. Bij de eerstvolgende gelegenheid probeer ik ze eens uit: - Belegen kaas & zwarte truffel - Geitenkaas & gekarameliseerde ui

Dat doet een belletje rinkelen. Ik heb dat nog al eens gelezen, maar waar?

Die oude Vandersteens zijn nochtans ook van voor mijn tijd, en toch vind ik die beter. Dat idee dat zijn scenario's rammelden en die van Geerts niet, daar ben ik het niet mee eens. Misschien dat Geerts na een tijdje wel een synopsis gebruikte (rond 'Angst voor de Amsterdam' etc is dat wel duidelijk), maar voor zijn beginperiode toch zeker niet. En die verhalen rammelten dat het klettert, 't is vooral nostalgie dat ze leesbaar maakt. Als Vandersteen die verhaaltjes van dag toch dag verzon zonder te weten waar het zou eindigen, dan is dat eens zo indrukwekkend. Maar ja, in 'De Lachende Wolf' is het vrij duidelijk dat hij zélf niet wist wie die geheimzinnige onbekende was (er wordt verschillende keren gezegd dat het Sidonia is), en dat hij hoopte dat hij wel een goed idee ging krijgen. Mar Verhaegen noemde het nochtans ooit zijn favoriete Sus & Wis, als ik me niet vergis.