Madam Kito

Ja, soms zijn die wel eens interessant. Maar ze kunnen dat niet ieder verhaal doen, he. Laat staan het hele verhaal door.

Ah juist, inderdaad. Moesten ze nu alle illegale uitgaves moeten opsommen, dat zou nogal een lijst worden.

Bij Vertongen & co hebben ze zo ook een hond meelopen. Als zo'n beest niet praat of denkt kan je daar inderdaad niet veel mee doen. Bij Kuifje was dat mischien anders omdat Bobbie in het begin een duo vormde met Kuifje. Kuifje kon tegen die hond praten, zoals Robbedoes in het begin tegen spip praatte. Idem voor Lucky Luke en Jolly Jumper. Maar eens daar een ander menselijk personage bijkomt (Haddock, Kwabbernoot) neemt die de rol van klankbord over en loopt dat dier er voor piet snot bij. Als je dus een cast van meerdere mensen hebt lopen die dieren daar heel vaak teveel bij.

en welk is dat?

Ik vond dat ook veel interessanter dan een 13-jarige dat zou mogen vinden.

My mistake. Superduck is iemand anders

De Italiaanse Paperinik (Superduck in het Nederlands) is een van de bekendeste europese superhelden. Meer dan 800 verhalen sinds 1969.

Goh ja, dat zijn zo van die truken van de tekenaar/scenarist om eens wat minder personages te kunnen tekenen. Vier kinderen, twee beesten en een professor: als je die altijd in al die prentjes moet proppen, begin je al vlug te zoeken naar manieren om dat niet altijd te doen. Eigenlijk heb je aan één Mieke meer dan genoeg, want die twee hebben toch geen verschillende persoonlijkheid (ze hebben eigenlijk amper persoonlijkheid tout court). Eigenlijk is dat alsof je twee Jommekes zou hebben. De meerwaarde van die tweede Jommeke zou ook miniem zijn (twee filiberkes, dàt zou misschien wel leuk kunnen zijn).

Ik heb het niet echt over het publiceren van verhalen in feuilleton vorm in tijdschriften of kranten. Natuurlijk bestond dat, dat waren de voorlopers van de film-serials, de radio hoorspelen en later de tv-series. Maar ik bedoeld boekseries waarvan meerdere delen verschijnen rond dezelfde hoofdpersonages. En natuurlijk zijn er uitzonderingen daarop. Uitzonderingen zijn er altijd. Maar mijn punt was eigenlijk dat de bekende romanpersonages die we nu nog steeds kennen voornamelijk diegene zijn die in meerdere verhalen terugkeerden. Zoals de bekende stripfiguren. Indien er maar één strip van Superman of pakweg Kiekeboe gemaakt zou zijn, zouden we die al lang terug vergeten zijn.

Je moet daar wellicht niet teveel achter zoeken. Het zal wellicht vaak een kwestie geweest zijn van: is er tijd om iedereen te hertekenen of kunnen we volstaan met wat minder werk en ons beperkten tot hier en daar een kopje? De straatridder werd herwerkt voor De dolle musketiers. Misschien hadden ze na dat eerste album door dat het ook kon volstaan met enkel het hertekenen van Jerom en de hoofdjes van Sidonia.

De makers van pakweg Blake en Mortimer of Alex zullen het niet graag horen.

Eerder omdat de figuur Jerom op dat punt zodat was geëvolueerd dat de oude versie gewoon niet meer leek op de toenmalige huidige versie, terwijl S, W, sidonia en Lambik wel nog te herkennen waren als zichzelf Eigenlijk zijn dat drie korte Lambik-verhalen die aan elkaar geplakt zijn.

En plots had Janry geen zin meer om decors te tekenen...

Ik verkies de strips van Franquin, maar daarover gaat het hier niet. Die Vaillant-onomatopee is gewoon heel goed. Die Flaterfoon van Guust klinkt in mijn gedachten langs geen kanten als Traong. Traong is te metaalachtig.

Omdat die feuilletontraditie niet bestaat, he. Tenzij het om kinderboeken gaat, en die kennen we dan weer wel nog.