Aerogi

dat was toen met star wars dacht ik, toen zowel sus en wis, robert en bertrand, de rode ridder en wie weet welke strips nog allemaal plots met aliens te maken kregen

Djinn, ik heb ze ook gekocht, en vond de verhaallijn en tekeningen best ok, maar gaandeweg geraakte ik de draad wel kwijt, typisch Dufaux eigenlijk.

Gisteren begonnen aan de 6e integrale. Met het album De diadeem van Swaba. Dit is totnutoe het minste album van de reeks. Het hele verhaal is een opeenvolging van vechten, gevangen worden, opgesloten worden, ontsnappen, en repeat.

agreed. Ik kan me denk ik geen enkel slecht album bedenken. Behalve misschien de zijsprong met de aliens, dat was er een beetje los over dat ze een middelleeuws ridder nodig hebben om zich te behelpen. De eerste twee albums die ik als 10 jarige had waren de toverspiegel, Nevelsteen en het dodenschip. Ik heb die albums verslonden

de twee verhalen met Vlad Dracul waren voor mij de laatste 'echte' Bideloo albums. Nadien kwam de Horst cyclus, waar er veeeeeeeeeel te veel personages een (bij)rol moesten krijgen. Dit was echt een enorme breuklijn met de geweldige albums voordien, want je had ook nog Necronomicon, de Rode Herberg, etc allemaal geweldige albums en uitmuntende inkleuring. En na het hele Horst gedoe, was het niveau dan weer fel naar beneden qua verhaallijnen.

Tekeningen zijn best goed sinds de 'overname'. Maar qua verhaallijn / scenario heeft nog geen enkel verhaal me kunnen bekoren. Het lijkt vooral een opeenstapeling van de typische clichés en tussenin wat verhaal, ipv omgekeerd. Een oude Asterix las ik in één trek uit, ook nu nog. Je wordt echt meegesleurd met het verhaal / de setting en originaliteit. Maar de laatste albums heb ik zelfs meestal niet in één trek uitgelezen. Het uitgangspunt is meestal wel ok, maar krijgt geen 'schwung' cross fingers voor deze dus...

Misschien wel een Megalodon? btw gisteren nog eens de edele elfen gelezen. Waarbij ze naar Ijsland gingen. Zijn er effectief albums uitgegeven / vertaald in Ijsland? Vind ik een zeer leuk verhaal, ook paar mooie prentjes met landschappen.

Kowalsky is altijd iets dat mij is bijgebleven, met een mega cliffhanger eind deel 2. Ik was toen 14-15, en ik maar telkens naar de winkel om deel 3 te kopen...

Ik heb de meesters van de gerst gekocht om dat dat heel hoog stond in lijstjes en iedereen dit geweldig vond. En echt wel een hele goeie reeks. Duke daarentegen werd ook min of meer bewierrookt en heb de eerste drie delen gekocht paar jaar terug, en dat vond ik maar matig, zo'n slechte tekeningen.

heb ik ondertussen aangeschaft. En nog een paar andere albums. Het is echt ongelofelijk warrig. het is me nog altijd niet duidelijk het album met het 'eerste' contact met de gele schaduw.

Bij grote 3 denk ik spontaan aan Vandersteen, Sleen en Nys. Gewoon omdat hun reeksen zeer groot werden, en zowat alle kinderen in Vlaanderen daar mee te maken hebben gehad in hun kindertijd. Je was meestal wel ofwel Sus&Wis of Jommeke fan. En dan had je ook nog Nero. Pom, Heck Leemans, Urbanus/LInthout hadden helemaal niet dezelfde impact.

Café cowala heeft soms leuke gags waarin de Smurfen of andere striphelden een rol(letje) in spelen.

Het bizarre is, op de eerste drukken die ik heb van Dargaud van Vallei der angsten en het geheim van de 7 tempels, worden deze als nrs 3 en 4 genoteerd, met nr 1 Operatie zwarte ruiter en nr 2 Het oog van de samoerai bij het album het zwaard van de paladijn (wat geen eerste druk is) beginnen ze met vallei der angsten als 1e druk, en is het zwaard van de paladijn nr 3. Allemaal zo warrig.

Geweldige reeks. Vooral die eerste albums. Vrij rechttoe rechtaan albums. De ene keer in outer space (mijn favoriete albums) dan weer historisch meer onderlegde albums. Maar ik herinner me dat vanaf het kanon van Kra ik al wat minder groot fan was. De astroloog van Brugge vond ik zeer warrig (moet misschien wel nog eens opnieuw lezen). Maar de laatste albums zijn pure bagger qua verhaallijn, en een onnoemelijk aantal personages die om de één of andere vreemde reden allemaal een rol(letje) moeten krijgen. De laatste 2 albums niet meer aangeschaft. Ik snap niet dat de uitgever toch niet iets meer probeert bij te sturen. De integrale had ik interessant gevonden, maar dat het niet chronologisch was, meteen afgehaakt. Ik snap niet dat ze dat willen bundelen op die manier.

merci, is al een hele hulp. Heb wel het gevoel dat het een beetje zoals met de Asterixen is geweest. De uitgaven van Dargaud zijn door mekaar, en niet alle Vance albums lijken vertaald te zijn door Dargaud. Misschien daarmee dat ik moeite heb met hoe en wat het begonnen is met de gele schaduw. Deze bvb "de poppen van de gele schaduw" vind ik niet meteen terug in de Nederlandstalige uitgiftes. http://www.bobmoranebd.fr/Poupees_OJ.html

Het is me niet helemaal duidelijk in welke volgorde deze moeten gelezen worden? er zijn zowel uitgaven van Dargaud (nr 1 = vallei der angsten) en Le Lombard (nr 1 = De reuzen van Mu). Ik weet dat er nog andere uitgeverijen / tekenaars zijn, maar die heb ik niet.

Een einde dat me ook soms nog bezighoud, is het einde van heiligdom van Bec. Er is hier al eens een discussie geweest dacht ik. Het is me nog altijd niet duidelijk hoe ik dit moet interpreteren.

Het dreigende dinges. Als 10 jarige compleet in shock en huilen, tranen met tuiten... zelfs na herlezing de jaren daarna nog altijd tranen. Verder ook een straf einde van de eerste reeks van Messenger. Ik herinner me nog hoe ik van ontgoocheling voorlaatste pagina naar 'wow' ging op de laatste pagina. En Thorgal, kan niet meteen op de titel komen, dat meisje dat moet achterblijven. Een van de eerdere albums, met die draden die levens voorstellen.

is dit opnieuw hertekend misschien, cfr vitamitje?

De Sprietatoom nog eens gelezen. (rode versie, de nieuwe versie dus). Als kind herinnerde ik me nog dat ik het totaal niet snapte, dat ze Lambik niet kenden toen hij te voorschijn kwam. Ik spreek midden jaren 80, en zonder enige duiding dat dit een hertekend oud verhaal was, kon ik dit onmogelijk weten natuurlijk. Eigenlijk hadden ze (een klein beetje) moeite moeten doen en wat duiding geven. Zoals ze deden bij bvb bij het zingende nijlpaard.

Prometheus van Bec, album nr 17. Ik stop er mee. Had dit al veel langer moeten doen. Bec heeft de neiging om met iets te beginnen wat op het eerste gezegd echt geweldig is, zoals bvb de Titanic die opduikt, vliegtuigen die uit de lucht vallen etc, maar gaandeweg wordt dit zo'n wirwar van verhaallijnen. Ik denk dat er nu 4 tijdsperiodes zijn waar mensen in aanwezig zijn. Ik kan eigenlijk totaal niet meer volgen. Ze kunnen zo nog 20 albums doorgaan

Die eerste cyclus vond ik best ok, vooral de decors vond ik geweldig. Maar de laatste 2 albums heb ik gisteren gelezen: Mordred en de mayameester. Tekeningen blijven min of meer ok (blijf probleem hebben hoe Lancelot er uit ziet). maar de verhaallijnen zijn warrig. Dat gegeven met Bahaal was echt niet goed. Ik denk er aan om er mee te stoppen, ik sta blijkbaar 2 albums achter

Met het goeie weer de laatste dagen, een paar reeksen (eindelijk) volledig gelezen. De meesters van de gerst. Ik zag dit altijd terugkomen in de top lijstjes. Alleen de titel gaf me niet meteen een reden om dit aan te schaffen. Toen er een integrale is uitgekomen, toch maar gewaagd. Zit echt wel goed in mekaar. De tijdsprongen maken het niet altijd makkelijk, je moet telkens moeite doen om je opnieuw de verouderde / nieuwe personages in te leven. Maar op de duur keek je wel uit naar het volgende deel. Het laatste deel vond ik dan weer een beetje een afknapper. Er worden wel nog een paar dingen uitgeklaard, maar ik had gedacht dat het een verhaal ging zijn ergens in de jaren 2030. Rani. Het eerste deel is ergens uitgekomen in 2010 dacht ik. Altijd jammer dat je dan weet dat je heel lang moet wachten. Opnieuw het zit goed in mekaar, maar wel héél veel toevalligheden hoe de hoofdpersonages mekaar steeds weer overal tegenkomen. In de laatste delen kon ik wat moeilijker volgen met al die Franse 'chefs' die in India gevestigd zijn. Tango. Vind ik hele goeie strips, niet te ingewikkeld, vrij rechtoe rechtaan, en stelselmatig kom je steeds meer te weten over de 2 hoofdpersonages. De decors in de eerste delen vond ik ferm. Het laatste deel was misschien wel het minste, vooral de afwezigheid van de decors die je wel in de voorgaande delen hebt. Ik hou wel van de humor tussen de 2 protagonisten.

Ik heb vrij veel gag reeksen, Stefan, G.Raf Zerk en Vrouwen in 't wit, de Psy en de Gieren. Blijkbaar ook Paparazzi en Cupido. Meestal vind ik de eerste albums van dit soort reeksen echt wel geweldig. De situaties in de eerste albums van Vrouwen in 'twit bvb zijn bij momenten echt wel hilarisch, de dochter die vanalles mee naar huis brengt. Waarschijnlijk heb je in het begin van zo'n reeks zo veel inspiratie, en een eind later is het waarschijnlijk zwoegen om nog een gag te verzinnen. Bij al die reeksen ben ik op de duur afgehaakt wegens veel te matig. De Gieren zijn een beperkt aantal albums, maar vind ik écht heel goed, van de eerste tot de laatste.

Na lang beraadslagen met mezelf (want mijn favoriete reeks is en blijft Aldebaran), toch maar voor de 1980s gekozen. Thorgal, XIII, Yoko Tsuno zaten op een hoogtepunt. En als kind ook hoog niveau van Suske en Wiske, (nrs +/- 180-220) Ook Michel Vaillant haalde grote hoogtes. En vooral mijn eerste stripliefde: De Rode Ridder. Vanaf de ontvoering tem Hydra spelen zich allemaal af in de jaren 80. Vanaf de Horst cyclus 1989 ging het in mijn ogen bergaf.