Thrasos

Hoi @WVlieg, Ik wou het al een tijdje posten, maar hier een paar Japanse prenten. Jouw werk heeft er soms wel wat van weg qua stijl. . Ik bedoel dus: zeer mooi gedaan! .

Thrassos? ...

Het blijft off-topic hier (en dat na zo'n goed startschot ). Maar goed, het is ook wel interessant. Zwarte en zelfs groene sneeuw bestaan hoor. Moet @sporoi dan alles uitleggen!? https://onzetaal.nl/schatkamer/lezen/uitdrukkingen/zwarte-sneeuw-zien#:~:text=Zwarte sneeuw zien betekent 'ellende,variant groene sneeuw zien voor.

Ik heb nog heel veel gewerkt om nieuwe manieren te vinden om in te kleuren, de effecten, de toekomstige interieuren en nog veel andere zaken. Daarom veel minder getekend, maar ik hoop dat te verbeteren. Op de koop toe was er de laatste tijd de verlokkingen van Sònnò! Binnenshuis ploeteren met zo'n weertje: dat ging echt niet. Toch hier een afgewerkt vakje (zonder tekst in tekstballon). Enfin, als ik dingen zie verander ik nog natuurlijk. Maar momenteel laat ik dit vakje met rust en richt ik me op de verre einders van de volgende pagina's.

Ik heb mijn laptop wat laten zwoegen en de kwaliteit van de beelden van het filmpje wat opgekrikt. De beelden zijn nu veel schappelijker. De nieuwe link op Youtube: Youtube werkt met een middelmatige kwaliteit om af te spelen, maar je kan die zelf verhogen door op Youtube zelf rechtsonder het filmpje de hoogste kwaliteit te kiezen (op het tandwieltje klikken en kiezen). De eigenlijke tekeningen zijn nog altijd meer gedetailleerd, maar dit is het maximale dat ik wil en kan halen . Het geeft toch al een idee.

Niet erg snel. Het is een leuke bezigheid waar ik veel tijd in steek, maar het gaat heel traag en ik heb er niet altijd zin in. Niet echt commercieel vatbaar vrees ik, zo'n tempo. Dat komt omdat ik veel dingen uitprobeer en opzoek en weinig ervan weerhoud. Scenario, dialogen, taal, tekenen, inkleuren en effecten, een heel pak. Ik ben ook een trage tekenaar (een wriemelaar eigenlijk). En zoals je kan zien met het inkleuren probeer en puzzel ik veel. Gelukkig staat het scenario en draaiboek op punt, maar de uitdaging het mooi in beeld te krijgen blijft enorm. 84 pagina's? Mmmm ...... Ik schat op 4 jaar.

De voor- en achterkaft van het toekomstige album, ... op dit moment althans . Eventuele info over de uitgeverij kan onderaan en bescheiden op de voorkaft een plaatsje vinden (onder de voeten in de schaduw). Ook ditmaal hier als een filmpje gepresenteerd en omdat ik toch bezig was heb ik de cover in 4 talen gemaakt. De fragmenten van de gedichten die je kan zien op de achterkaft zijn van werken van oude eerbiedwaardige dichters. Ze zijn rechtenvrij en door mij wat bewerkt om het beter te laten passen in de context van het verhaal. UPDATE: filmpje is vervangen door eentje van betere kwaliteit. Om de beelden op youtube zelf iets beter te krijgen dan wat je hier voorgeschoteld krijgt moet je op youtube zelf rechtsonder het filmpje de optie Hoogste kwaliteit kiezen (bij het tandwieltje). De originele losse tekeningen zijn veel veel meer van detail voorzien, en een deel zal zeker zichtbaar zijn op de toekomstige cover bij een verzorgde druk.

Ik werk niet met een scenario dat onaantastbaar is, maar voel me vrij om steeds aan te passen als ik dat nodig vind. Ik voel me daar ook niet slecht bij, want zo kan het scenario evolueren met mijn ideeën en kan ik er tot op het laatst nog vondsten in verwerken. Zo had ik vorige maand het lumineus idee om al een twintigtal paginaframes op te stellen (de voorlopige schikking van de kaders, de beschrijving van de inhoud van een kader en de schikking van de tekstballonnen met dialogen). Dat bleek de trigger om vele dialogen kernachtiger en ze ondertussen soms ook wat pittiger te maken. Van het één kwam het andere: eerst was het enkel voor die scenes, maar gaandeweg kwam het hele scenario onder de hakbijl, inclusief af en toe de dialogen van de al getekende pagina's. Niet alleen de dialogen maar sommige wendingen in het verhaal heb ik licht aangepast. Om het opgebouwde verhaal meer coherent te maken heb ik heel soms eens wat korte info aan de dialogen toegevoegd, samen met aanpassingen aan de nog te tekenen scenes: wat korter maken of stukken toevoegen. Enkele vondsten in verwerkt. Een paar vagere en wat onlogische fragmenten die me irriteerden zijn nu van de baan. Het plot is hetzelfde gebleven, maar de fictieve wereld haakt nu beter in elkaar en de drive/psychologie van de personages en hun evolutie in het verhaal zijn verbeterd. Op de koop toe merkte ik dat ik voor sommige panorama's en wat acties meer plaats in de pagina's moest voorzien dan ik eerst had gedacht. Het resultaat? In plaats van de geschatte 72 pagina's is het nu een werk van een broodnodige 84 pagina's geworden! Wanneer ik dat afkrijg! Nog net niet genoeg voor 2 delen. Maar ik zie het verhaal liever verschijnen in 1 album, er zijn wel nog meer strips van die omvang. Daarom ben ik momenteel nog altijd op pagina 6 gestationeerd. Om toch niet met lege handen te besluiten: 2 kaders met elektronische belijning van achtergronden (sommige delen zijn al gedateerd). De ovalen zijn de tekstballonnen. Dit is de basis om te inkten en van kleur, textuur en licht te voorzien (graspartijen, struiken bomen, stenen ondergrond, wateroppervlakte, hout, enz). Ze worden natuurlijk ook met mensen bevolkt.

Er is welgeteld één 'onderwater'vakje in mijn strip, dus dat wil ik jullie wel tonen. En op de valreep nog op de laatste dag van het oude jaar! Het is een vakje ergens in het midden van pagina 6. Het was een beetje uitzoeken voor alleen dit ene vakje, maar de tussenstappen met het resultaat kan je bekijken in dit filmpje op Youtube. Het beeld is 2 seconden verder vanuit het vorig vakje. Dat speelt zich af boven de waterspiegel met mensen die duiken. Deze mensen zijn allemaal figuranten die verder niet meer optreden in het verhaal. Ik zocht eerst wat passende personages en mogelijke acties met google. Een selectie ervan weerhield ik en dan puzzelen in het blanco vakje om een eerste compositie te verkrijgen. De twee uitstulpingen links- en rechtsonder probeerde ik handig te gebruiken. Er is een tekstballon tussen dit vak en de volgende, maar de tekst hierin geef ik hier niet weer. Aan de hand van dit voorlopig resultaat wat tekenwerk: niet de foto's calqueren maar gebruiken als inspiratie: poses kunnen weinig tot veel verschillen evenals de mensen (vrouw/man, oud/jong, enz). Het accent ligt op mensen die onderwaterpret hebben: duiken, zwemmen onder water, de bodem bereiken, adem inhouden. Er zijn natuurlijk vele andere die aan de oppervlakte wat dobberen en genieten. Twee ervan plaatste ik meer op de achtergrond. Al deze personages tekende ik apart en wat groter, zodat er wat details in kunnen. Vooreerst behandelde ik de scan met daarbij enkele reparaties van vergissingen en foutjes. Dan kleurde ik de figuren apart in. Nu terug leuk puzzelwerk: een definitieve compositie in het vakje zoeken. Bij het verkleinen van sommige personages verdikte ik de lijnen ietwat tot het wat juist overkwam. Daarna het meest tijdsrovende: de sfeer onder water opbouwen. Het was toch wat zoeken en uitproberen. Het standpunt is licht kikkerperspectief, zodat bovenaan de waterspiegel te zien is, met de rand van de zwemvijver gesuggereerd. Bodem is hier niet zichtbaar, maar dus wel zeer vaag de rand, vooral onder in het beeld. Het is een diepere 'vijver' voor diegene die al goed kunnen zwemmen, gesuggereerd door een duiker rechts naar het diepe. De zon komt van rechts. De groene buitenomgeving aan de vijver kwam achteraf bekeken niet aan bod. Ik koos voor het water een tint blauwgrijs. Niet overdreven kleurrijk, maar toch water dat een zekere cleanheid uitstraalt. De effecten die ik toevoegde: luchtbellen van de bewegingen en adem van de meer rustige mensen; een stroom luchtbellen en wat turbulentie bij het geweld van de 2 duikers; zonlicht die gebroken wordt op de waterspiegel en op sommige plaatsen gereflecteerd; zonlicht onder water dat wat onregelmatiger valt; iets fellere zonneschijn rechts boven de waterspiegel; een mix van waterkleur en kleur van de vijverrand; lichtere vlakken in het water in de vorm van vage slierten, onopvallend maar aanwezig; de mensen wat op de achtergrond hebben meer water voor zich, dus zij versmelten iets meer met de kleur van het water en zijn lichtjes onscherp. Maar daar overdreef ik niet in. Het was wat zoeken naar een evenwicht in al deze effecten: niet teveel maar ook niet te weinig. Het resultaat kan ik nog altijd bijschaven wanneer ik niet meer tevreden ben. Maar nu op naar het volgende vakje! Update. Ik heb in dit vakje niet willen werken met elkaar overlappende lichamen, maar met losstaande 'tafereeltjes'.

k

Traag maar gestaag modder ik verder aan. Onderstaand een fragment van een vak uit pagina 5: het hoofdpersonage wordt gestoord in haar verhaal en keert haar hoofd ongeveer 90 graden naar rechts om. 2 aangezichten die ik dan combineer tot een geheel. Hier een gif met de 2 aparte tekeningen en dan in het derde beeld het eindresultaat met de bewegingsstrepen en uitroepteken. De bewegingsstrepen vernauwen naar de kijkrichting van het personage op het tweede beeld, van voorgrond naar meer achtergrond. Het bovenlijf draait niet mee (wat eigenlijk wel zou moeten). Maar dan zou de uiteindelijke tekening te onduidelijk worden. De tekstballon is hier nog zonder zwarte rand . Ook nog geen decor, dus heb ik even gewerkt met een voorlopige groene achtergrond.

Een nieuw begin! Dank je Cinco . Al deze koerswijzigingen zijn er deels om me meer vrij te laten mijn eigen fouten zolang mogelijk te kunnen verbeteren en hopelijk zo te evolueren naar beter. Maar een Jijé, Hubinon of een Jacobs, Cuvelier zal ik nooit worden.

Bij mijn eerste strip tekende ik 1/2 pagina op A3 met personages op de voorgrond, figuranten op de achtergrond en achtergrond zelf tesamen. Dat had het nadeel dat ik niets meer aan de compositie kon veranderen eenmaal geïnkt. Het was zo goed als definitief met alle fouten erbij. Ik ontdek meestal fouten na een tijdje of na feedback. Af en toe ¨repareerde" ik wel foutjes zo goed en zo kwaad als ik kon, maar grote fouten of onjuistheden in de compositie kon ik niet meer veranderen of ik had de tekening moeten herbeginnen (soms deed ik dat wel maar erg tegen mijn zin). Perspectief was soms ook moeilijk, wegens de grenzen van mijn papier om de vluchtlijnen te tekenen. Ik doorbrak deze oude methode zelf soms wel eens door delen apart te tekenen en dan met copy/paste. Maar dat was met wisselend resultaat, want ik kende de trucjes nog niet om alles tot een mooi geheel te maken. Decors: het was een gewriemel op een klein formaat dat niet meer mooi was. In de periode dat ik het nieuwe scenario schreef had ik onder meer ook gewerkt om de mogelijkheden van mijn bewerkingsprogramma beter onder de knie te krijgen en heb ik gaandeweg draaiboekjes opgesteld: hoe de zwart-wit-scan bewerken tot een gladde lijnentekening, hoe de inkleuring aanpakken, hoe de decors opstellen, enz. Zo behandel ik een tekening op dezelfde manier, wat uitstekend is voor de continuïteit. Kleuren per item en karakter bewaar ik nu als hexadecimale kleurennotatie om te hergebruiken over de pagina's heen. In deze strip heb ik dus mijn vroegere werkwijze volledig omgegooid. Het is een "hybride" kruising van handwerk en digitale creatie. Ik stel nu vooreerst digitaal een schema op van een pagina (of 2 pagina's) met een voorlopige schikking van de vakken en tekstballonnen. Dit aan de hand van mijn eerder gemaakte scenario. Ik hou dan al rekening met de bladspiegel van 2 pagina's bij een geopend stripalbum en werk zoveel mogelijk naar een cliffhanger aan het einde van de 2e pagina of ik wissel van scene op de eerstvolgende pagina na het omslaan van een bladzijde. Een einde van een rechterpagina doet dan meestal dienst als ´overvloeier´ naar een andere scene of als een cliffhanger. Ik noteer ook een beschrijving van wat in de vakken zal komen. Meestal (maar niet altijd) volg ik een klassiekere vormgeving: 3 of 4 stroken met elk een paar vakken, geen vakken die doorlopen naar de rand van de pagina, meestal geen fancy gedoe (persoonlijke voorkeur). Ik teken met een simpel H potloodje en inkt daarna met verschillende vaste lijndiktes 1 of 2 vakjes per A4. A4 is voor mij veel gemakkelijker te hanteren achteraf. Het handwerk is dus op een groter formaat (1 of heel soms 2 vakjes voor een A4 tegenover een halve pagina op een A3). Soms lukt het niet, als het vakje te breed is bv. Dan val ik terug op A3. Een huis-en-tuin scanner om de tekening te digitaliseren, steeds met dezelfde scaninstellingen. Bij A3 gebruik ik als surplus nog een handig programmaatje om de 2 helften naadloos te plakken. Kleinere figuranten teken ik nu meestal apart en ook groter zodat ik er voldoende details in kan brengen. Al te veel knoeide ik om een houding of een expressie in het miniatuur te tekenen, wat soms een zeer mager resultaat gaf. Natuurlijk, vele nuances verdwijnen terug bij het verkleinen, maar zo'n verkleind personage oogt veel meer verzorgd en juist dan bij de vroegere methode. Ook decors en vele attributen/tierelantijnen teken ik nu grotendeels apart en groter. Dat alles heeft als voordeel dat ik nog zeer lang kan blijven schikken/plakken en als het eens moet herbeginnen. De hoofdpersonages acteren grotendeels op een achtergrond van wit, wat handig is om eventuele fouten elektronisch te corrigeren zonder de decors mee aan te moeten passen. Ik heb dus nog heel lang de mogelijkheid zaken naar hartenlust te veranderen. Tijdens de creatie groeit het beeld gaandeweg en pas ik aan tot ik ietwat tevreden ben. Ondertussen schaaf ik soms wat aan de dialogen, want het beeld met spraak zien is anders dan enkel de tekst. Daarmee wordt het puzzelen deel van de creatie, naast het scenario en de tekeningen. Als laatste alle vakken inpassen op een paginaframe en "zien of het goed is". Het nadeel is wel dat het allemaal veel meer tijd kost en ik nog altijd leergeld betaal door "try and error¨. Wat groter of kleiner, foutjes in de lichamen (lichaamshoudingen, expressies, anatomische fouten, enz) verbeteren, compositie wat veranderen, elementen aan de tekeningen toevoegen die ik eerst niet voorzien had (zoals bv nerven in het hout), enz. Voor de buitentekeningen bv werk ik met aparte getekende en geconstrueerde blader- en graspartijen die ik in dezelfde scene kan hergebruiken naar goeddunken. Proberen zonlicht in de tekening te suggereren. Ook voor de toekomstige interieurscenes zal ik zoals in de vorige strip terug werken met een plan van de ruimte, maar ik zal nu bv. meubilair waarschijnlijk apart tekenen en inpassen. Een nadeel is dat ik geen kant en klare pentekening meer heb voor het ahum ... "nageslacht" , maar een stapeltje losse fragmenten her en der op papier verspreid. Net zoals bij de vorige strip is het thema voor (jong- en oud-) volwassenen bedoeld, kinderen kunnen er niets mee aan. Het verhaal telt 72 pagina's. Geen sequel, prequel of welke "-quel" dan ook. Een verhaal dat op zichzelf staat, met een ´maagdelijk´ begin en een ´hardvochtig´ definitief einde. De meest opvallende stijlkenmerken van deze strip zijn tot nu toe: Lijnwerk dat nu ook van kleur is voorzien, zodat de tekening zachter oogt. Wat meer onopvallende en correctere licht- en donkerschakeringen in de kleurvlakken om diepte te suggereren. Vakjesranden teken ik elektronisch. Tevoren secuur manueel getekend, maar steeds waren er millimeterfoutjes. Nu niet meer. Rechtstreeks getekende tekstrechthoekjes in de tekening heb ik vervangen door elektronisch gemaakte tekstballonnen met dito spreekhoorns. Die kan ik naar behoeven nog veranderen in grootte, plaats en vorm. Handig want ik pas de dialogen steeds maar weer aan. En wie weet voor vertalingen? (dromen staat vrij ) Tekeningen maak ik ruimschoots voorbij de grenzen van de tekstballonnen, dus de ballonnen wat aanpassen vormt geen probleem. Geen paginanummering meer rechts onderaan elke pagina. De nrs. op de bladzijden van het stripalbum doen dit veel beter. Bewegingsstreepjes en onomatopeeën creëer ik nu enkel maar elektronisch en integreer ik in de tekening. Voor de mensen die zich misschien irriteerden over het gebruik van het Latijn: het goede nieuws voor hen is dat in dit verhaal het Latijn geen rol meer speelt. Het "andere" nieuws: ik blijf op verschillende manieren werken met taal in de strip. Nog andere kenmerken, maar daar kom ik wel op terug als ik zover in de strip kom.

Creativiteit . Tijdens het tekenen verander ik gaandeweg stukken van het scenario en ook aan de dialogen sleutel ik veel. (Het verhaal is griezelig genoeg ondertussen ingehaald door de gebeurtenissen van de laatste maanden ). Ik blijf zo aanpassen tot de strip af is vrees ik. De titel moest er dus onder meer aan geloven tot iets dat recht doet aan de leefwereld van de hoofdpersonages.