Ton Konincks 1948

De familienaam 'De Geus' is pas veel later in zwang geraakt. Waarschijnlijk pas in de Napoleontische tijd. Toen men verplicht een naam moest kiezen voor de burgerlijke stand administratie. De meest uit de lucht gegrepen namen werden gekozen, waar het nageslacht soms veel last en ongerief van had. Enne Gilles de Geus is de naam van een strip. Waarbij het gelukkig met de historische- en politieke correctheid niet zo nauw genomen werd. Het is een leuke humoristische strip met veel gefantaseerde avonturen. Niet meer en niet minder.

De Geuzen waren ( o.a. ) Portugezen. Zeevaarders. 'Geus' uitgesproken door Engelssprekenden in die tijden geeft als resultaat 'Jews'. Portugese joden vestigden zich in die periode ook in Leiden. En namen hun Portugese namen mee, o.a Douza.

Leuke serie van Gilles de Geus. Als eerste werd Leiden gekozen voor de plaats van een Krijgsschool. De plaats was goed verdedigbaar gebleken. Een Krijgsschool oftewel een Militaire Academie. Later omgedoopt tot Universiteit. Waarvan het hoofdgebouw nog steeds de Academie, of het Academiegebouw heet. Het hoofd van de academie had een hoge conische hoed met een brede rand. Die had als hoogst geplaatste leidinggevende in principe de meeste informatie beschikbaar. En de wijsheid in pacht. Vandaar de uitdrukking ; "Die wist van de hoed en de rand".

Huizinga en Waling Dijkstra hebben Kresse wel degelijk intensief geholpen bij de verhalen. Maar ondank is 's werelds loon. Dat Kresse een moeilijk mens was staat buiten kijf. Kresse was wel degelijk een genie, maar hij stond niemand toe hem grondig te bekritiseren. Dan werd hij heel boos. Personeelsleden bij een uitgeverij in Haarlem waar hij regelmatig werk kwam afleveren mochten hem helemaal niet met al zijn nukkigheden en kuren. En Toonder was van begin af een kwalletje, die in de jaren dertig de strip van Martin Branner tijdelijk voortzette en de hele sjorsfiguur naar eigen hand zette en in de soep liet lopen. En de buren, toen Toonder in Ierland woonde, vonden hem ook onaangenaam, Zie het beruchte artikel in de Volkskrant, waarin Ronnie Drew terloops ook heel voorzichtig zijn mening gaf, Toonder schreef zijn naam voluit onder het werk van medewerkers. Dan ben je voor mij een mispunt. Een van de redenen dat een zeer knappe tekenaar als Ben van Voorn voor zich zelf verder ging Maar er zijn ook grote artiesten die hun medewerkers het krediet geven dat ze verdienen en vol lof over hen spreken...

Veel tekenaars die later naam zouden maken, begonnen als solist. Of als medewerker van iemand anders. Maar werden later 'het bekende gezicht' van een groep. Voorbeelden te over. Bijvoorbeeld : Herge, Toonder, Vandersteen. Die werkten later in een soort Studio met veel of weinig medewerkers. Medewerkers die op het laatst vrijwel alle werkzaamheden voor hun rekening namen. Bijvoorbeeld Bob de Moor, die heel belangrijk was bij de laatste albums van Kuifje. Een van mijn vragen in dit verband is; waren Hans Kresse en Hugo Pratt in de loop van de tijd ook onderdeel van een groep? Want Kresse kreeg al gauw veel ondersteuning van bekwame scenaristen. En Pratt kreeg zichtbaar ondersteuning van tekenaars die veel beter waren dan hij zelf. Graag meer voorbeelden en commentaar. In de popmuziek hebben studiomuzikanten soms alles geproduceerd van artiesten die heel goed waren in play back. En fotogeniek waren. En ook nog konden dansen...

Volgende aflevering van de Veilingen Matla Collectie op Bobbedoes. Kavels : 160. Veel Sus en Wis Albums in HC en LUXE. Sluit over 5 dagen (na 18-03-2024) Ingebracht door DeBezetenBezitter die de zaken afhandelt. Schud je spaarpot maar weer leeg. Of houd je hand maar op de knip.

Team Konincks - Team Cartoonesk/Waldorf 0-2 . Konincks aan het bier om zijn verdriet te verdrinken. En omdat hij te zout heeft gegeten.

In deze grap (of gag zo men wil) gaat het over het woordje KROON in verschillende betekenissen. Lijkt mij moeilijk om te vertalen in het Frans of het Engels. Vertalen in de meeste andere talen is ook moeilijk vermoed ik.

Ik vond ZUSJE heel leuk. Vroeger. De laatste jaren lees ik nauwelijks meer humoristische strips uit die tijd. Wat ik er van had heb ik allemaal verkocht. Ook alle Dupuis albums van na 1970. En alles van Pep en Eppo en verder. Allemaal weg. Behalve Heinz en Peanuts, die blijven op hun plekje staan.

Ik kan me levendig voorstellen dat de Koninklijke Bibliotheek voor al dit materiaal beslist niet wilde betalen. En ook niet documenteren en ergens opslaan. Dit is prima materiaal voor De Slegte en/of de diverse antiquarische stripmarkten Bijvoorbeeld in Gouda of Breda.

De hertekende versies zijn vaak gepolijster, stijver en gladder. En de inkleuring is vaak ook harder, ongenuanceerder en onnatuurlijker. De nieuwere soorten papier zijn meestal ook geen verbetering. Veel leesplezier van allerhande drukwerk is vooral na 1960 hollend achteruit gegaan. Dat geldt voor veel stripuitgaves, maar ook voor veel boeken en tijdschriften. Maar inhoudelijk is het de laatste jaren bovendien ook vaker pet, bagger en kloten van de bok. Gelukkig zijn er ook genoeg uitzonderingen ! Tegeltjeswijsheid uit de oude doos ; "Bezint, voor U aan het lezen van die moderne boekskes begint" Neen, vroeger was niet alles beter hoor...

De grap is leuk. Maar in de koeler zit zeker geen champagne. Misschien wel een soort frisdrank met bubbeltjes. Want Hans drinkt geen alcohol. Daar kan hij niet tegen.

Savantas en bammar, jullie hebben dat goed gezien ! Ik heb de spellingscontrole, als die er al was, niet geraadpeegd. Maar ik ben gewend alles met de hand te schrijven. De secretaressen tikken het dan verder uit. En ja, het is fijn dat de mensen voor wie ik al jaren werk tevreden zijn. Vooral bij speeches die gehouden moeten worden word ik regelmatig te hulp geroepen. Mijn zicht gaat de laatste tijd wel achteruit. Dat merk ik als ik lang op het scherm zit te turen. Ik heb ook mijn handicaps...

Gewoon regelmatig je handen laten wapperen, goedendag zwaaien en vingers rustig strekken. Ik ben serieus. Dat doe ik als schrijver ook als ik lang bezig ben. Ik herschrijf op bestelling lange teksten van anderen. Dat betaald goed. Ik heb klanten met een gruwelijk handschrift. Ook brieven herschrijven in net handschrift. Dat valt meer in de smaak dan getypte vellen. En je moet experimenteren met een soepele en vloeiende schrijfwijze die past bij je motoriek. Het zogenaamde blokschrift is desastreus en de lussenhandschriften zijn voor de meeste mensen nogal vermoeiend. En typen met een verkeerde houding leidt ook tot klachten Ach ja, er is een hoop leed in de wereld. Gratis advies, maar oefening baart kunst.

Je kan toch van al die Matla veilingen opbrengstenlijsten maken. Eventueel een kaftje er om heen en je hebt dan weer een nieuw item voor de Lastdodo catalogus. Die plaatjes hoeven er niet bij. Want pas op voor copyright kwesties...

Laten we het over de veiling zelf hebben. Wat is wel en wat is eigenlijk niet zo bijster interessant aan dit aanbod ? Opvallend is het recentere spul in luxere uitvoering. Leuk voor de 'status consumptie' in kleinere kring. Maar top conditie albums en bladen en andere items van voor 1960 zitten er niet veel bij. Het echt mooie antiquarische aanbod van jaren her mis ik. Misschien zijn die zaken al onderhands verkocht.

Dank u Heer Stomp, voor deze 'inside information'. Ik hoef geen man en paard te weten, hoor. Gaat mij niet aan trouwens. Maar ik ben altijd wel benieuwd naar wat op de achtergrond in de stripwereld kan spelen. En dat is niet altijd leuk. Zeker niet hoe bijvoorbeeld Franquin is behandeld door gladde zakenlieden. Maar ik heb in de afgelopen jaren heel wat gehoord over schandaaltjes in de antiquarische boeken- en stripwereld. En ook over de onkiese affaires in de wereld van de numismatiek. Ook bij veilingen. Waar ik eens listig werd getild door een veilingmeester. Toen ik verhinderd was om fysiek bij een veiling aanwezig te zijn. Al mijn ingebrachte kavels werden toen razendsnel aan een vriendje doorgespeeld. Vertelde een bevriende handelaar mij die alles zag gebeuren en er kijk op had hoe dat precies gebeurde. Maar wees gerust : Het veilinggebeuren bij Catawiki verloopt redelijk netjes naar mijn idee. Ik heb daar nooit veel schade opgelopen. Wel eens wat door zelf niet op te letten... De kopers moeten wel heel goed kijken naar de foto's en de scans. En de toelichtingen rustig en aandachtig lezen.

Dank u Heer Bouncer, "De Bezeten Bezitter" doet dus mee aan dit Ragfijne Spel. Aan welke befaamde verzamellustigers doet deze benaming denken, mijn waarde ?

Interessante bewering, Heer Stomp. Vertel aan de leergierige lezertjes er meer over. Ik ben zeer benieuwd naar Wie, Hoe en Waar...

Voordat Hans Matla met zijn catalogus uitkwam maakte hij deel uit van een groepje stripliefhebbers. Die met elkaar strips ruilden in het huis van Enide Giltay in Den Haag. Dat was rond 1969. Er werd daar belangrijke kennis uitgewisseld over het wel of niet bestaan van sommige stripboeken. Het Spaanse Spook bijvoorbeeld was een mysterieus Suske en Wiske verhaal... Maar wie had het boek wel eens gezien ? En die Belgische Eric de Noorman boekjes, wie kon daar aankomen ? Hans Matla kwam daar ook, maar mocht op een gegeven moment niet meer komen. Want hij was een handeltje begonnen in het winkeltje van zijn moeder. En verkocht daar de oude Donald Duck blaadjes die hij bij Enide's clubje had gekocht voor een dubbeltje per stuk. Voor tig maal de prijs ! Daar waren de andere deelnemers boos over...

Ik heb de aangeboden items aandachtig bekeken. Maar ik meen dat hier sprake is van een zeer voorzichtige try out. Zonder kaskrakers. Om wat aandacht te genereren is de bedoeling, lijkt mij. De meeste items zijn niet echt interessant. Ik blijf het zeker met belangstelling volgen. Want de opgehoopte schatten bij Matla zijn veel en veelzijdig. Voor mij zit er dit keer niks bij waarop ik wil bieden.

Een lang verwacht begin wordt gemaakt met het veilen van de particuliere verzameling van Hans Matla uit 's Gravenhage. Veel bijzondere uitgaven van al dure strips bij eertijds eerste uitzet. Vooral prachtige producten van Belgische herkomst op de eerste editie van 'The Amazing Cashing Out'.

Blunder in Utrecht is nu al een legendarische stripwinkel. In de sfeervolle binnenstad aan een rustieke gracht. Aardige man, de eigenaar, die ook exclusieve- en bijzondere strips verkocht, (Ik ben er in de tachtiger en negentiger jaren een paar maal geweest). Maar ook met een rijk gevulde bak met uitzoeken voor ongeveer een riks. Een legendarische winkel die nog bestaat met Asterix achter de winkelruit. Dat is ook slim, want dan herkent iedereen dat het ook een gewone stripwinkel is. Waar je voor een ruime sortering terecht kan. Voor jong en bejaard en voor betaalbare prijzen. Hulde, hulde. Is de burgemeester al langs geweest ? Een bezoekje om eens rond te snuffelen is nog steeds ten zeerste aan te bevelen. Begrijp ik uit het artikel.

Afschuwelijk allemaal, ik zou je het liefst een doodsklap gegeven hebben in die tijd, U bent een naarling, in een woord geprezen.

In Nederland is de jaarlijkse grote openlucht boeken- en stripmarkt in Bergen NH, die altijd plaats vond in augustus op het Plein, niet doorgegaan, omdat de organisator er geen zin meer in had. Tien jaar geleden nog met ruim 100 kramen. De laatste beurs in mei slechts 30 kramen. Op rommelmarkten stonden dit jaar dozen vol Suske en Wiske's voor 1 euro per stuk te wachten op kopers. Kinderen hebben nauwelijks belangstelling. Ze vinden die boeken niet echt leuk.en eigenlijk niet de moeite waard. Wel als pa of moe betaalt zoeken ze er een paar uit. En de oude witte mannen kopen weinig en willen ook het liefst slechts de helft van de oude inkoopprijs betalen. Ik sta zelf al bijna vijf jaar niet meer op boekenmarkten. Want er viel voor mij geen stuiver meer te verdienen, als ik alle kosten optelde. Op Lastdodo heb ik nog wel eens wat verkocht, maar dat is nu ook zeer mondjesmaat geworden.