Ga naar inhoud

Wat zijn de beste Suske&Wiskes van de laatste jaren?


jouw favoriet van elk jaar   

17 leden hebben gestemd

  1. 1. 2018

    • SOS Snowbell
    • BRBS 2.0
    • Operatie Siggy
    • Chronos en Chaos
      0
    • -
  2. 2. 2019

    • Lambik plastiek
    • De wrede wensput
    • Het lekkere lab
      0
    • De nacht van de narwal
    • -
  3. 3. 2020

    • De verloren Van Eyck
    • Team Krimson
    • Het gewiste Wiske
    • De zwijgende Zwollem
    • De scheve Schot
    • -
  4. 4. 2021

    • De fluitende olifant
    • De zalige ziener
    • De drakenprinter
      0
    • De naamloze 9
    • De drijvende dokters
    • -
  5. 5. 2022

    • De grot van Gregorius
      0
    • De kale kroon
    • De maffe markies
    • De gulden krijger
    • De boze boleet
    • -


Recommended Posts

3 minuten geleden, Peter Motte zei:

 

Er zijn wel een paar uitzonderingen: De 7 kristallen bollen: prachtig hoe daar de spanning in die villa wordt opgebouwd. Maar bij een herdruk moest de mummie van de inca worden vervangen door kapitein Kapstok met een koekop op.

Hergé heeft altijd zo vaak geprobeerd bij anderen in de smaak te vallen, dat er op de duur niets meer van overbleef.

Aan de 7 kristallen bollen heeft Jacobs een grote bijdrage geleverd. Daarna zijn Herge en hij hun eigen weg gegaan.

Omnia mutantur nihil interit

Link naar reactie
17 uren geleden, WILCO zei:

Ik heb altijd al gevonden dat de tekeningen van deze albums sterk afwijken van de andere Geerts-albums uit deze periode. Vandaar dat ik dacht dat ze van Vandersteen waren, maar dat is dus blijkbaar niet het geval.

Enkel de wervelende waterzak is van Vandersteen.

 

Hieronder achtereenvolgens stroken uit de wervelende waterzak, de eenzame eenhoorn en de krachtige krans.

 

 

Screenshot_20230523_191748_Chrome.jpg

Screenshot_20230523_192152_Google.jpg

Screenshot_20230523_191931_Chrome.jpg

Dat zijn telkens albums (gemaakt voor wekelijkse publicatie in een of ander tv blad) waarbij ze de slechtste inkter van de studio hebben gebruikt. Dat verklaart de gelijkenis in stijl.

 

Ik weet eigenlijk niet goed hoe het met de eenzame eenhoorn zit. De covertekening lijkt me alvast heel erg Vandersteen te zijn. En het binnenwerk is hier en daar toch ook anders dan gewoonlijk. Misschien was het een samenwerkingsverband tussen Vandersteen en Geerts.

afbeelding.thumb.png.f84d97153327af67110a7384435dead4.png

Link naar reactie
17 uren geleden, SAVANTAS zei:

Rammelen deden ze inderdaad af en toe, maar je moet wel in ogenschouw nemen dat Vandersteen lange tijd alleen, met z'n vrouw of slechts enkele medewerkers de Suske en Wiske albums heeft gemaakt. Zijn opvolgers konden binnen een groter en professioneler team werken, waardoor meer medewerkers  mee konden lezen en eventuele onnauwkeurigheden in de scenario's al in een vroegtijdig stadium eruit gehaald konden worden.

 

Zo werkt dat niet hoor. De mannen op de studio zaten niet continu elkaars werk te evolueren.

De voornaamste reden dat de albums vanaf Geerts wat beter in elkaar zaten was omdat Geerts (en met hem zijn opvolgers) werkten met een volledig uitgewerkte synopsis vooraleer ze begonnen te tekenen en Vandersteen hoofdzakelijk van dag tot dag schreef en tekende zonder vooraf uitgewerkt plan.

Link naar reactie

Ik moet eerlijk bekennen dat toen Luc Morjaeu en Peter van Gucht de serie overnamen ik het weer leuk vond. Ik had S&W jarenlang niet meer gelezen (ik ben ergens tijdens Paul Geert afgehaakt). Ik kreeg toen twee recente delen (ergens in 2007 of zo) en ik vond het enorm leuk. Toen heb ik de strip weer opgepakt. Totdat de herstyling er aan zat te komen. De laatste delen voordat het gerestyled werd vond ik er niet veel meer aan. 
Nu is het zo dat ik af en toe er eentje lees en heel soms in de verleiding kom om een deeltje te kopen. Maar op een uitzondering na, vind ik de strip niet echt meer interessant. In de afgelopen vijf jaar heb ik misschien twee of drie deeltjes gelezen die er iets boven uit staken.

Ook de hommagereeks vind ik niet veel. Dat is echt een aanfluiting. Slechts één deeltje vind ik leuk (ik geloof de laatste, dat ging over de Expo 58). Maar het is allemaal te geforceerd om het nog boeiend te houden, voor mij. 

Link naar reactie
8 uren geleden, TDPB zei:

 

Zo werkt dat niet hoor. De mannen op de studio zaten niet continu elkaars werk te evolueren.

De voornaamste reden dat de albums vanaf Geerts wat beter in elkaar zaten was omdat Geerts (en met hem zijn opvolgers) werkten met een volledig uitgewerkte synopsis vooraleer ze begonnen te tekenen en Vandersteen hoofdzakelijk van dag tot dag schreef en tekende zonder vooraf uitgewerkt plan.

Vandersteens scenario's ontwikkelde zich door de krantenpublicaties inderdaad van dag tot dag, wat de consistentie in een scenario niet altijd (of een enkele keer helemaal niet) bevordert. Maar je gaat dan nog steeds voorbij aan het feit dat Vandersteen dat alleen, met z'n vrouw en een tijdje later met een enkele medewerker moest doen. De hoge dagelijkse druk lag bij 1 man.

Hoe denk jij dat het voor zijn opvolgers mogelijk was om met een synopsis te werken vooraleer ze aan het tekenen gingen? Precies, omdat er in de loop der jaren meer mankracht kwam op de studio. Als Geerts, Verhaegen en Morjaeu hun scenario's onder dezelfde omstandigheden hadden moeten schrijven als Vandersteen tussen eind jaren 40 en eind jaren 50, dan hadden hun scenario's ook meer gerammeld dan ze nu doen, maar waren de verhalen nog steeds niet beter dan die van Vandersteen geweest.  

 

Zijn opvolgers konden voor scenario's sparren met collega's en met Vandersteen zelf. Het is algemeen bekend dat dat ook gebeurde (en werd in de vele gesprekken die ik in de loop der jaren met studio medewerkers heb gevoerd, ook door hen bevestigd). Daarmee zeg ik niet dat ze continu elkaars werk evalueerden en hielpen evolueren, maar er was zeker hulp van collega's. Bovendien vergeet je dat die minder rammelende scenario's van Vandersteens opvolgers (niet alleen bij S&W, maar ook bij andere reeksen) ook gewoon van dag tot dag in de kranten verschenen. Juist door met een studio met medewerkers te werken, kon enerzijds aan die dagelijkse verplichting voldaan worden en kon er tevoren een synopsis worden uitgewerkt. Maar consistentie is slechts 1 aspect van een scenario. Veel van Vandersteens scenario's waren in mijn optiek vele malen leuker, interessanter en spannender dan die van zijn opvolgers. Zijn opvolgers waren goede vertellers, maar Vandersteen was een meesterverteller.

 

Maar je hebt m'n vraag over een spannend Kuifje album nog niet beantwoord. Kun je er 1 noemen die zich qua suspense kan meten met de betere Vandersteen verhalen? 

  

Link naar reactie
1 uur geleden, Peter Motte zei:

Ik kan me niet voorstellen dat ik weer S&W ga lezen. Een oude titel misschien wel nog eens. Nostalgie... nostalgie... Maar een nieuwe? Nee hoor. Ik blijf niet graag stilstaan, en de tijd van S&W is voor mij voorbij.

In 1980 kocht ik m'n eerste Suske en Wiske en heb ze verzameld tot en met SOS Snowbell. Toen was ik er zo klaar mee, dat ik alle albums vanaf nummer 211 (De woeste wespen) verkocht heb. De meeste albums van Vandersteen en Geerts koester ik. Sommige albums omdat ik het echt pareltjes vind en een deel ook vanwege de nostalgie. 

Maar wat mij betreft had het na Geerts óf mogen stoppen, óf door mogen gaan, maar dan op een manier zoals bij Blake & Mortimer gebeurt: heel af en toe een album van (meestal) hoge kwaliteit (hoewel die uiteraard ook niet de kwaliteit halen van de oorspronkelijke albums van Jacobs). Maar ik snap dat dat voor de S&W reeks waarschijnlijk niet rendabel zou zijn geweest. 

Link naar reactie
15 uren geleden, SAVANTAS zei:

Vandersteens scenario's ontwikkelde zich door de krantenpublicaties inderdaad van dag tot dag, wat de consistentie in een scenario niet altijd (of een enkele keer helemaal niet) bevordert. Maar je gaat dan nog steeds voorbij aan het feit dat Vandersteen dat alleen, met z'n vrouw en een tijdje later met een enkele medewerker moest doen. De hoge dagelijkse druk lag bij 1 man.

Hoe denk jij dat het voor zijn opvolgers mogelijk was om met een synopsis te werken vooraleer ze aan het tekenen gingen? Precies, omdat er in de loop der jaren meer mankracht kwam op de studio. Als Geerts, Verhaegen en Morjaeu hun scenario's onder dezelfde omstandigheden hadden moeten schrijven als Vandersteen tussen eind jaren 40 en eind jaren 50, dan hadden hun scenario's ook meer gerammeld dan ze nu doen, maar waren de verhalen nog steeds niet beter dan die van Vandersteen geweest.  

 

Zijn opvolgers konden voor scenario's sparren met collega's en met Vandersteen zelf. Het is algemeen bekend dat dat ook gebeurde (en werd in de vele gesprekken die ik in de loop der jaren met studio medewerkers heb gevoerd, ook door hen bevestigd). Daarmee zeg ik niet dat ze continu elkaars werk evalueerden en hielpen evolueren, maar er was zeker hulp van collega's. Bovendien vergeet je dat die minder rammelende scenario's van Vandersteens opvolgers (niet alleen bij S&W, maar ook bij andere reeksen) ook gewoon van dag tot dag in de kranten verschenen. Juist door met een studio met medewerkers te werken, kon enerzijds aan die dagelijkse verplichting voldaan worden en kon er tevoren een synopsis worden uitgewerkt. Maar consistentie is slechts 1 aspect van een scenario. Veel van Vandersteens scenario's waren in mijn optiek vele malen leuker, interessanter en spannender dan die van zijn opvolgers. Zijn opvolgers waren goede vertellers, maar Vandersteen was een meesterverteller.

 

Maar je hebt m'n vraag over een spannend Kuifje album nog niet beantwoord. Kun je er 1 noemen die zich qua suspense kan meten met de betere Vandersteen verhalen? 

  

Vandersteen heeft goed en wel een vijftal albums op zijn eentje gemaakt. Dat zijn er minder dan pakweg Merho of Jef Nys op hun eentje maakten. Vanaf dan had hij hulp van inkters. En al vrij vroeg ook van één of meerdere personen die hem van ideeën /gags voorzag.

 

Geerts had lange tijd ook maar gewoon één inkter ter beschikking (en pas veel later iemand die ook zijn potloodtekeningen verfijnde). Daarin zit het grote verschil echt niet. Al dan niet met een synopsis werken is gewoon een kwestie van planning en dat al dan niet willen doen, want daar kruipt niet noodzakelijk meer tijd in. 

 

Okee, Vandersteen maakte ook nog zeven andere reeksen terzelfdertijd. Dus het was allemaal een beetje haastwerk. Maar als lezer heb je daar natuurlijk geen boodschap aan.

 

Ik ontken absoluut niet dat Vandersteen een geweldige verteller was met heel goeie ideeën en geweldige gags, alleen vind ik het als volwassen lezer steeds lastiger om me door zijn verhalen te worstelen. En dat heb ik bij zijn opvolgers minder en bij Hergé helemaal niet. Hij gebruikte in tegenstelling tot Vandersteen ook veel minder truken van de foor om sfeer en suspens te creëren. Bij Vandersteen heb je bvb heel veel 'de mysterieus gemaskerde' die eigenlijk gewoon mysterieus en gemaskerd is om de lezer te misleiden, niet omdat de plot dat vraagt (Pom was daar veel beter in, bij hem waren de mysterieuze mannen in de schaduw vaak echt een verrassing). Wat ook wel in Vandersteens voordeel was, was de 'alles kan' sfeer van de Suske en Wiskes. Hergé zat min of meer vast aan de realiteit (het album waarbij hij dat min of meer liet varen, had meteen ook een hoger suspensgehaalte dan gewoonlijk: de geheimzinnige ster) maar Vandersteen kon probleemloos personages hun ziel laten kwijtspelen om ze dan op het einde via een vaag tovertruukje terug te laten krijgen. Dat maakt het natuurlijk stukken gemakkelijker om spannende verhalen voor kinderen te maken. Als Kuifje van een rots donderde was hij gewond of eventueel dood. Lambik stond het volgende prentje gewoon terug recht. En als zijn been achterstevoren zat dan plooide hij dat weer goed en ging het verhaal gewoon verder.  

Link naar reactie

Wij zijn allemaal oudere mensen geworden met een veranderende smaak. Dat sommigen nog vasthouden aan de albums uit hun jeugd (Vandersteen of Geerts of eventueel Verhaeghe) is te begrijpen. Maar de jonge gasten die S&W leren kennen met de nieuwe albums (zeg maar van de laatste 20 jaar) gaan die later ook veel beter vinden dan wat daarna eventueel nog zal komen. Of dan de oude brol die daarvoor werd gemaakt.

Link naar reactie
1 uur terug, TDPB zei:

Wij zijn allemaal oudere mensen geworden met een veranderende smaak. Dat sommigen nog vasthouden aan de albums uit hun jeugd (Vandersteen of Geerts of eventueel Verhaeghe) is te begrijpen. Maar de jonge gasten die S&W leren kennen met de nieuwe albums (zeg maar van de laatste 20 jaar) gaan die later ook veel beter vinden dan wat daarna eventueel nog zal komen. Of dan de oude brol die daarvoor werd gemaakt.

Dat denk ik ook. Ik merk dat ook bij mijn eigen kinderen, die de nieuwere verhalen van S&W leuker vinden en dus vaker lezen dan de oudere Vandersteen/Geerts albums.

Link naar reactie
9 uren geleden, TDPB zei:

Ik ontken absoluut niet dat Vandersteen een geweldige verteller was met heel goeie ideeën en geweldige gags, alleen vind ik het als volwassen lezer steeds lastiger om me door zijn verhalen te worstelen. En dat heb ik bij zijn opvolgers minder en bij Hergé helemaal niet. Hij gebruikte in tegenstelling tot Vandersteen ook veel minder truken van de foor om sfeer en suspens te creëren. Bij Vandersteen heb je bvb heel veel 'de mysterieus gemaskerde' die eigenlijk gewoon mysterieus en gemaskerd is om de lezer te misleiden, niet omdat de plot dat vraagt (Pom was daar veel beter in, bij hem waren de mysterieuze mannen in de schaduw vaak echt een verrassing). Wat ook wel in Vandersteens voordeel was, was de 'alles kan' sfeer van de Suske en Wiskes. Hergé zat min of meer vast aan de realiteit (het album waarbij hij dat min of meer liet varen, had meteen ook een hoger suspensgehaalte dan gewoonlijk: de geheimzinnige ster) maar Vandersteen kon probleemloos personages hun ziel laten kwijtspelen om ze dan op het einde via een vaag tovertruukje terug te laten krijgen. Dat maakt het natuurlijk stukken gemakkelijker om spannende verhalen voor kinderen te maken. Als Kuifje van een rots donderde was hij gewond of eventueel dood. Lambik stond het volgende prentje gewoon terug recht. En als zijn been achterstevoren zat dan plooide hij dat weer goed en ging het verhaal gewoon verder.  

 

De geheimzinnige gemaskerde bij Vandersteen was soms wel echt geforceerd, bv tante Sidonie in 'De lachende wolf'. Zij zag er daar niet tegen op om kompaan Lambik en haar pleegkinderen te bedreigen, zoals we kunnen later leren omdat ze een eigen plan had het vertrouwen te winnen van de slechterik om zo met vertraging de slechterik te verslaan. Nogal ongeloofwaardig en mank was dat meestal, dat wisselen van goed naar slecht en daarna terug goed van de protagonisten.  Soms hadden zijn verhalen weg van een mank lopende en lawaaierige wekker die daarbij nog vertikt het juiste uur te geven of te rinkelen als het moet.  Maar andere keren werkte zijn mechaniekje weer uitstekend: vele verhalen zijn echt wel leuk en ietwat meer coherent te noemen. Zijn gags zijn een klasse apart.

 

7 uren geleden, cinco zei:

De oude verhalen hebben over het algemeen ook beduidend meer tekst. Dat kan eveneens een bepalende factor zijn voor het al dan niet oppikken/lezen van een strip.

 

Juist, maar dialogen geven, zeker als ze zo sappig waren als bij Vandersteen, body aan de protagonisten en antagonisten. Ik kan me ergeren dat een reguliere strip die ik soms doorblader in vele gevallen niet meer is dan een collectie (al dan niet mooie) plaatjes, net alsof het een monografie van een tekenaar betreft, met sporadisch eens een (eenvoudige en korte)dialoogje. Soms indrukwekkend bedoelde en alleszins verzorgde en veel tijd ingestoken tekeningen, daar niet van, maar dat eigenlijk, hoe mooi gewild ook, neigt naar pulp met bordkartonnen figuren en dito verhaallijn. Een andere tendens is het tekenen om het lelijkst, maar dat was vroeger ook al zo, in de tijd dat het hip werd de conventies los te laten, grenzen te verleggen en daarbij soms om ter lelijkst te tekenen. Allebei niet iets waar ik echt wild van word. Het eerste vergelijk ik graag met die stationspocketjes die je in gepasseerde tijden aan de kiosk kocht (romance, western, oorlog, enz) waarvan je het flinterdun en quasi tekstloos verhaaltje even las tot aan je eindbestemming en dan achteloos achterliet of in de vuilnisbak kiepert. Alleen dat zo'n album nu een stuk duurder is geworden om zo maar even weg te smijten. Maar voor vele  mensen lijken deze 2 genres strips nu juist aantrekkelijk te zijn om nog eens een strip vast te pakken.

 

Link naar reactie
Op 23/5/2023 om 19:40, SAVANTAS zei:

Herge had bv. op het gebied van echte suspense toch echt heel wat kunnen leren van Vandersteen.
Ik vind de Kuifje albums geweldig, maar noem me nou eens 1 Kuifje waar je als lezer (vrijwel) constant op het puntje van je stoel zit. Die zijn er niet. 

De zaak Zonnebloem

De suspense bij Suske en Wiske valt ook wel tegen. Ik heb zeker tientallen keren geprobeerd een Suske en Wiske album uit te lezen en het is me slechts enkele keren gelukt. Mijn aandacht verdween vaak halverwege.

Link naar reactie
20 minuten geleden, hemweg zei:

De zaak Zonnebloem

 

 

Mannen op de Maan is ook een goed voorbeeld. Bij momenten echt beklemmend.

En slaagt er uitstekend in om het claustrofobische aspect van zo een maanreis weer te geven.

Je zit dan wel in het oneindige, maar je voelt de minieme mogelijkheden voor leefbaarheid van de mens in deze omstandigheden.

Link naar reactie
59 minuten geleden, cinco zei:

 

Mannen op de Maan is ook een goed voorbeeld. Bij momenten echt beklemmend.

En slaagt er uitstekend in om het claustrofobische aspect van zo een maanreis weer te geven.

Je zit dan wel in het oneindige, maar je voelt de minieme mogelijkheden voor leefbaarheid van de mens in deze omstandigheden.

En het album zit bomvol tekst. 😉

Link naar reactie
1 uur geleden, Gilles zei:

 

 

Om eerlijk te zijn vind ik die tekst niet overbodig. Ze maken de situatie duidelijker.

 

NIet alleen dat: het focust ook. Doe eens in die oude B&M's al die "overbodige" beschrijvende tekstvakjes weg: je zult merken hoe het karakter van de strip volledig veranderd. Dat is niet noodzakelijk "ten goede". Het wordt gewoon een andere strip.

Link naar reactie

Het is gewoon een kwestie van de goeie mix te vinden. Af en toe eens een verklarende tekst kan geen kwaad. Je mag er alleen je verhaal niet dicht mee plamuren.

Ik ken overigens stripmakers die absoluut geen prentjes tekstloos kunnen laten. Overal zal en moet een tekstballon staan. Terwijl tekstloze prentjes natuurlijk ook een nuttige functie kunnen hebben.

Link naar reactie
28 minuten geleden, Peter Motte zei:

 

NIet alleen dat: het focust ook. Doe eens in die oude B&M's al die "overbodige" beschrijvende tekstvakjes weg: je zult merken hoe het karakter van de strip volledig veranderd. Dat is niet noodzakelijk "ten goede". Het wordt gewoon een andere strip.

Dat zou een leuk experiment zijn. Een soort stripremix.

Link naar reactie
34 minuten geleden, sporoi zei:

En het album zit bomvol tekst. 😉

Deze strips zijn gemaakt in een tijd dat de pedagogen, en die drukte een grote stempel op de publicatie, vonden dat het lezen van strips leeslui maakte. Strips van nu hebben veel minder tekst maar waren in de jaren '50 waarschijnlijk ook niet door de ballotagecommissie gekomen.

Dan hadden we nooit gehoord van B&M of de latere albums van Kuifje 😊

Omnia mutantur nihil interit

Link naar reactie
39 minuten geleden, sporoi zei:

En het album zit bomvol tekst. 😉

 

Ja, bijna al die oude reeksen hebben daar last van.

Modernere reeksen daarentegen hebben vaak een meer filmische benadering.

Want ja, het is nu eenmaal een beeldend medium. Laat de tekeningen soms gewoon hun werk doen.

afbeelding.thumb.png.d2e9fd164e9dd5358307adce3afcf57f.png

Link naar reactie
On 5/25/2023 at 1:31 PM, TDPB said:

Wij zijn allemaal oudere mensen geworden met een veranderende smaak. Dat sommigen nog vasthouden aan de albums uit hun jeugd (Vandersteen of Geerts of eventueel Verhaeghe) is te begrijpen. Maar de jonge gasten die S&W leren kennen met de nieuwe albums (zeg maar van de laatste 20 jaar) gaan die later ook veel beter vinden dan wat daarna eventueel nog zal komen. Of dan de oude brol die daarvoor werd gemaakt.

 

Die oude Vandersteens zijn nochtans ook van voor mijn tijd, en toch vind ik die beter. Dat idee dat zijn scenario's rammelden en die van Geerts niet, daar ben ik het niet mee eens. Misschien dat Geerts na een tijdje wel een synopsis gebruikte (rond 'Angst voor de Amsterdam' etc is dat wel duidelijk), maar voor zijn beginperiode toch zeker niet. En die verhalen rammelten dat het klettert, 't is vooral nostalgie dat ze leesbaar maakt. 

 

Als Vandersteen die verhaaltjes van dag toch dag verzon zonder te weten waar het zou eindigen, dan is dat eens zo indrukwekkend. Maar ja, in 'De Lachende Wolf' is het vrij duidelijk dat hij zélf niet wist wie die geheimzinnige onbekende was (er wordt verschillende keren gezegd dat het Sidonia is), en dat hij hoopte dat hij wel een goed idee ging krijgen. Mar Verhaegen noemde het nochtans ooit zijn favoriete Sus & Wis, als ik me niet vergis. 

Link naar reactie
1 uur geleden, cinco zei:

 

Ja, bijna al die oude reeksen hebben daar last van.

Modernere reeksen daarentegen hebben vaak een meer filmische benadering.

Want ja, het is nu eenmaal een beeldend medium. Laat de tekeningen soms gewoon hun werk doen.

afbeelding.thumb.png.d2e9fd164e9dd5358307adce3afcf57f.png

Het is een beeldend medium EN een tekstmedium, altijd met een zekere mix. In de juiste verhouding kruiden geeft het mooie werken.   Zoals je wel kan vermoeden prefereer ik verbeelde leesvoer als strip in plaats van plaatjes. Voor het louter beeldende prefereer ik schilderijen en ander beeldend werk. 

 

 

 

Link naar reactie
2 uren geleden, Rik zei:

Deze strips zijn gemaakt in een tijd dat de pedagogen, en die drukte een grote stempel op de publicatie, vonden dat het lezen van strips leeslui maakte. Strips van nu hebben veel minder tekst maar waren in de jaren '50 waarschijnlijk ook niet door de ballotagecommissie gekomen.

Dan hadden we nooit gehoord van B&M of de latere albums van Kuifje 😊

 

Je hebt gelijk dat nogal wat leraren vonden dat kinderen door strips niet goed zouden leren lezen, maar ik denk niet dat de striptekenaars zich daar ooit door hebben laten beïnvloeden.

Hergé vond bijv. dat er niet meer tekst dan nodig in een strip mocht staan, en hij vond dan ook dat Jacobs met zijn drukke tekstvakken in B&M geen goede strips maakte.

Er is wel invloed geweest van de Franse censuurcommissie, maar dan vooral tegen geïmporteerde strips. En je leest ook wel eens dat meneer Dupuis iets had tegen boksen, maar toch stonden er strips met boksers in Robbedoes/Spirou.

Link naar reactie
49 minuten geleden, Lük Bey zei:

 

Die oude Vandersteens zijn nochtans ook van voor mijn tijd, en toch vind ik die beter. Dat idee dat zijn scenario's rammelden en die van Geerts niet, daar ben ik het niet mee eens. Misschien dat Geerts na een tijdje wel een synopsis gebruikte (rond 'Angst voor de Amsterdam' etc is dat wel duidelijk), maar voor zijn beginperiode toch zeker niet. En die verhalen rammelten dat het klettert, 't is vooral nostalgie dat ze leesbaar maakt.

Ik meen ergens gelezen te hebben dat hij, zeker in de beginperiode, Vandersteen telkens een synopsis moest voorleggen. (dat betekent nog niet dat je daar bij het uitschrijven niet van kan afwijken of dingen kan bijvoegen of een compleet andere richting kan uitgaan als een beter idee zich aandient). Ik dacht dat in het 'Ik vier het elke dag' boek over Vandersteen (1978) een voorbeeld van een Geerts synopsis afgedrukt stond, maar ik dacht dat blijkbaar verkeerd. Of het moet elders geweest zijn, of ik heb me dat gewoonweg ingebeeld.  Er staat wel: "Nu gaat het een beetje anders. het scenario wordt uitgetikt in twee-drie velletjes en Vandersteen bespreekt het met zijn naaste medewerker paul Geerts. er wordt naar grapjes gezocht, de spanningsevolutie wordt op schema gezet". Met scenario bedoelden ze hier eigenlijk synopsis. En dan staat daar een duidelijk geposeerde foto bij van de twee die in een zetel stukken papier vasthouden. Gevolgd door een foto van Geerst aan het tekenen met Vandersteen die over zijn schouder meekijkt :)

Link naar reactie
1 uur terug, sporoi zei:

Het is een beeldend medium EN een tekstmedium, altijd met een zekere mix.

 

Ja, dat is de kunst om het evenwicht te vinden en beeld en tekst aanvullend op elkaar af te stemmen in plaats van herhalend te werken zoals in dit eerdere voorbeeld waarin exact wordt omschreven wat je ziet.

 

afbeelding.png.5479d2963b1a3d3a1c8f9295929072ff.png

Link naar reactie
10 minuten geleden, Peter Motte zei:

De IJzeren Schelvis?

Een a-typisch album: de titel allitereert niet.

 

Die scène onderwater? Is uit het Statige Standbeeld. (1979)

 

Het allitereren begon trouwens pas vanaf de Kleppende Klipper. (1955)

De Ijzeren Schelvis verscheen een half jaar eerder.

 

Link naar reactie
Op 26/5/2023 om 12:23, hemweg zei:

De zaak Zonnebloem

De suspense bij Suske en Wiske valt ook wel tegen. Ik heb zeker tientallen keren geprobeerd een Suske en Wiske album uit te lezen en het is me slechts enkele keren gelukt. Mijn aandacht verdween vaak halverwege.

De zaak Zonnebloem is een leuk verhaal, maar om nou te zeggen dat het echt spannend wordt, nou nee. Met als afknapper dat het ontwerp voor dat ultrasoon apparaat gewoon op Zonnebloems nachtkastje blijkt te liggen. Zo'n typische Herge ingeving, die voor mij afbreuk doet aan het verhaal.

Link naar reactie
11 uren geleden, cinco zei:

 

Mannen op de Maan is ook een goed voorbeeld. Bij momenten echt beklemmend.

En slaagt er uitstekend in om het claustrofobische aspect van zo een maanreis weer te geven.

Je zit dan wel in het oneindige, maar je voelt de minieme mogelijkheden voor leefbaarheid van de mens in deze omstandigheden.

Zowel Raket naar de Maan als Mannen op de Maan vind ik geweldige albums, omdat ze zo realistisch zijn en omdat de (gespannen) relaties tussen de verschillende figuren worden uitgediept. Maar om nou te zeggen dat die het verhaal echt spannend maken...neuh, niet echt. Bovendien ook veel te veel tekst (terwijl ik toch een groot liefhebber ben van Jacob's Blake & Mortimer albums, die qua hoeveelheid tekst niet onder doen voor Mannen op de Maan).

Link naar reactie
18 uren geleden, Peter Motte zei:

 

Je hebt gelijk dat nogal wat leraren vonden dat kinderen door strips niet goed zouden leren lezen, maar ik denk niet dat de striptekenaars zich daar ooit door hebben laten beïnvloeden.

 

Tekenaars misschien niet maar de uitgevers wel. Tijdens de publicatie van het Gele Teken werd Lombard vanuit Parijs zwaar onder druk gezet door de hoofduitgever. De publieke opinie was dat dit soort verhalen absoluut niet pedagogisch verantwoord waren. Om een publicatieverbod te voorkomen kreeg Jacobs van Lombard de opdracht om het Gele Teken in 6 platen af te ronden.

Omnia mutantur nihil interit

Link naar reactie
18 uren geleden, Peter Motte zei:

 

Je hebt gelijk dat nogal wat leraren vonden dat kinderen door strips niet goed zouden leren lezen, maar ik denk niet dat de striptekenaars zich daar ooit door hebben laten beïnvloeden.

 

In 1948 wordt in America de zgn Comiccode ingesteld. In 1949 wordt in Frankrijk de wet op de jeugdpublicatie ingesteld. Beide wetten komen er op neer dat publicatie in jeugdbladen aan strenge normen moet voldoen. Geen sex, geen geweld en een onkreukbare held en een herkenbare schurk. Overtreding kon leiden tot een publicatieverbod.

Vanuit de Onderwijs en Welzijn hoek wordt de druk opgevoerd dat strips zouden kunnen leiden tot leesluiheid met alle vervelende gevolgen van dien. De jaren '50 waren niet de gemakkelijkste jaren voor het beeldverhaal.

 

Omnia mutantur nihil interit

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...
×
×
  • Nieuwe aanmaken...