Ga naar inhoud

Comic Van De Dag


Gilles

Recommended Posts

57 minuten geleden, Lav zei:

Ik vond ze allebei goed :) Superman is wel meer cheesy dan Birds of Prey maar ik vind het heel leuk om superman zo te lezen, niet alles van DC moet dark en gritty zijn

Superman was vooral weer verwijzen naar Death of Superman en dan die Eradicator er bij halen (ik ken die verhalen vanbuiten en het was toen beter (grumpy old man? Me?). De "he wants purity" verhaallijn die Tomasi met de Eradicator bovenhaalde, heb ik al 10.000 keren gelezen (en beter).

Link naar reactie

gelezen op vakantie:

 

 

Providence 1-2

Moore ken ik vooral van zijn klassiekers uit de jaren 80 (alweer die). Watchmen, V for Vendetta, From hell.

En daarna toch een hoop rommel, laat ons eerlijk zijn.

Deze reeks - Providence - breekt de hele wereld van HP Lovecraft eerst helemaal af om hem daarna helemaal anders, maar met dezelfde stenen weer op te bouwen. Ondanks het beperkt aantal pagina's heb je een hele kluif om aan te lezen (mede dankzij de uitvoerige dagboekfragmenten die Moore tussen de deeltjes voegt. Amper 8 issues in deze beide bundelingen samen, maar ik heb er zeker 6 uur aan gelezen. En dat was geen straf, integendeel. Essentieel!

Link naar reactie
11 minuten geleden, Timhardt zei:

 

Moore ken ik vooral van zijn klassiekers uit de jaren 80 (alweer die). Watchmen, V for Vendetta, From hell.

En daarna toch een hoop rommel, laat ons eerlijk zijn.

 

Ik weet niet over welke Moore jij het hebt, maar als het over den Alain gaat dan zever je toch serieus...

League of Extraordinary Gentlemen, Top 10, Promethea (nog altijd zijn magnum opus, voor mij dan toch), Crossed +100, Neonomicon, Yuggoth Cultures, de Nemo trilogy. Om enkel dat maar te noemen.

Dat kwam allemaal na From Hell (1996).

Link naar reactie
1 uur geleden, Timhardt zei:

Tja, nemo en crossed vond ik toch niet goed genoeg om te houden. Providence reken ik tot zijn allerbeste werk, dat is de positieve boodschap die ik wilde meegeven. Dat veel meer dan de rest af te kraken. Ik neem rommel terug.

Nee, als je zaken van Moore rommel vindt dan moet je jezelf ook verdedigen.. Als jij iets van Moore slecht vind dan wil ik wel weten waarom. Misschien heb je wel een interessante mening? Laat je niet intimideren. Voor de draad ermee! :)

Ik vond Crossed bijvoorbeeld ook niet goed genoeg om te houden. En wat Providence betreft ga ik met je mee. Bovendien komt de derde bundel deze week uit! 

Link naar reactie

Het gaat over een seriemoordenaar die het voorzien heeft vrouwen en kleine jongetjes. De moordenaar ziet eruit als een robot met een broodrooster als hoofd. Een aan lager wal geraakte detective Egon gaat uit op onderzoek. De sfeer is echt fantastisch, denk aan Bladerunner meets Hardware met een post apocalyptische setting (zeg maar sci-fi noir). Het zijn alleen de conversaties tussendoor de Toast with Jam verhalen en de roze olifantjes van Egon, die zijn vooral erg "koekoek". En dat in combinatie met de soms verwarrende tekenstijl van Bill Sienkiewicz is even doorbijten. ;)

 

755293.jpg.4e847c4ce592fb79dc60103ac054ea8a.jpg

Link naar reactie
Op 23-8-2017 om 13:57, Spawn999 zei:

De sfeer is fantastisch, het is alleen dat rare gebrabbel tussendoor...

Het detective karakter doet me behoorlijk denken aan een wat oudere Garrett van Elektra Assassin.

 

Full-Stray-Toasters.thumb.jpg.e42e398404034f4450b2b3c652d98a5a.jpg

 

2642087-john_garrett_elektra_assassin_4_cover.thumb.jpg.33affeb552732408449b4ce9dda0eb12.jpg

 

 

Deze informatie uit ZoZoLaLa kan helpen het verhaal te begrijpen:
 

Stray Toasters is een strip van de hand van het Amerikaanse wonderkind Bill Sienkiewicz. Sienkiewicz maakte ooit een succes van de serie Moonknight en deed vervolgens het tegenovergestelde met de New Mutants. In 1986 verbaasde hij de wereld met zijn werk voor Elektra Assassin. Dit succes deed hem besluiten om een eigen miniserie te maken. Het resultaat was Stray Toasters.

De cover maakt reeds duidelijk dat het hier niet om een doorsnee stripboekje gaat. Bij het inkijken blijkt het slechts een voorzichtige indicatie te zijn: Sienkiewicz knipt, plakt, tekent, schildert, schroeft en stempelt zijn pagina's overvol. Enkel de kaders en tekstballonnen herinneren je eraan dat het hier om een strip gaat. Het is duidelijk dat Sienkiewicz in deze periode reeds ambities had ontwikkeld om serieus kunstenaar te worden. De vraag is of deze escapades de leesbaarheid van zijn werk niet in de weg staan. De tekeningen op zich zijn net duidelijk genoeg om de vereiste informatie eruit te halen, al moet de lezer zich er wel voor inspannen. Sienkiewicz gebruikt vele materialen, technieken en stijlen door elkaar en geeft de lezer daardoor weinig houvast. Zo nu en dan gaat Sienkiewicz zelfs volkomen over de schreef en creëert hij onontwarbare collages, waarin essentïele zaken niet meer opvallen; de lezer moet weten wat hij ziet wil hij het ook daadwerkelijk zien. Ook teksten die in tekeningen zijn verwerkt hebben hier last van. Wie niet weet dat deze teksten van belang zijn, zal de hanepoten van Sienkiewicz al snel overslaan. Tekstballonnen hebben hier gelukkig geen last van en zijn duidelijk en goed geplaatst. Als extra steun geeft hij zelfs de ballonnen van ieder personage een eigen kleur. Als verwarde personen aan het woord zijn zet Sienkiewicz een overdaad aan ballonnen neer in een onontwarbare brei. Moeilijk leesbaar, maar het geeft wel duidelijk aan wat voor persoon je tegenover je hebt staan. Het enige wat constant en strak is, en daardoor nog enig houvast geeft aan de lezer, is de paginaindeling. Sienkiewicz maakt altijd duidelijk in welke volgorde de plaatjes gelezen dienen te worden. 
Uiteindelijk blijkt het grootste struikelblok voor de leesbaarheid van het verhaal, het verhaal zelf te zijn. Dit is zo geschift dat je in het begin consequent een verkeerde interpretatie geeft aan de teksten. Daar komt bij, dat de informatie zeer verbrokkeld - zelfs bijna verborgen - wordt vrijgegeven. Hierdoor duurt het lang, voordat je als lezer door hebt waar het verhaal over gaat en hoe de vork in de steel zit. Dit heeft zijn neerslag op de duidelijkheid van de tekeningen. Omdat je niet precies weet wat je er in moet zien, haal je het er ook nauwelijks uit. Het wordt daardoor bijna noodzakelijk om Stray Toasters meer dan eens te lezen, wil je kunnen begrijpen waar het over gaat. Betekent dit nou dat Stray Toasters een slechte strip is? Nee, want de informatie mag dan moeilijk te vinden zijn, hij is zeer zeker aanwezig. Bij lezing met voorkennis, blijkt dat Sienkiewicz alle stukjes van de puzzel in zijn verhaal verwerkt heeft, het geheel zit alleen wat chaotisch in elkaar. Sienkiewicz is zoals elk stripgenie een verward genie. 
Om gestrande veteranen en nieuwsgierige rekruten een eindje op weg te helpen zal ik een samenvatting geven van wat vooraf gaat aan Stray Toasters, in de hoop wat steun te geven zonder al te veel van het verhaal te veraden. 
Dahlia is een vrouw, geboren uit een relatie tussen broer en zus. Als ongewenst kind wordt ze streng en zonder veel liefde opgevoed. Bovenal wordt haar ingeprent dat ze zondig is. Ze wordt volwassen, trouwt en krijgt een zoon. Todd. In hem ziet ze de voortzetting van haar zonde en ze behandelt hem daarom zo mogelijk nog agressiever dan zij zelf behandelt werd. Na een aantal jaren geeft zij hem uit handen om hem te laten elimineren. De hiermee belaste persoon dood hem echter niet, maar voedt hem op. Todd ontpopt 
zich als een genie op technisch gebied en begint uit gebrek aan liefde vriendjes te maken uit oude apparaten. Vooral apparaten die warmte geven. Broodroosters zijn favoriet, omdat deze zowel voor warmte als eten kunnen zorgen. Naarmate Todd ouder wordt en bewuster van zijn situatie en zijn relatie met zijn moeder, zwellen zijn schizofrenie en oedipus complex aan. Hij ontvlucht zijn schuilplaats en gaat op zoek naar een moeder. Deze vindt hij in de persoon van Deborah Dissier. Hier ontwikkelt Todds schizofrenie zich tot een alter ego: Big Daddy. Als Big Daddy de overhand neemt, sluit Todd zich aan op een zelfgebouwde robot en kruipt er in. Big Daddy wil geen liefde maar respekt en hij vindt dat een moeder al haar liefde moet geven aan haar kind. Maar deze moederliefde verstikt het kind en daarom moet de moeder, in dit geval Deborah Dissier, sterven. Hier begint Stray Toasters.

marcelherms.nl

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...
×
×
  • Nieuwe aanmaken...