Shuzo oshimi

[Timhardt]

Hapiness vond ik ok, niet meer.

 

Maar zijn reeks ´the flowers of evil´, gebaseerd op de verboden en nog steeds erg leesbare gedichten van Baudelair ´les fleurs du mal´ heeft me geschokt op niveaus die ik niet wist dat ik die had.

 

Ik ben al een tijdje aan zijn andere serie bezig ´blood on the tracks´, vandaag een paar delen weer verder gelezen en wat is dit geschift, provocerend, erg goed. Over de verstoorde relatie tussen een moeder en haar zoon.

 

De tweede reeks van Oshimi waar hij gewoon de hand van de lezer neemt en die mee trekt in zijn psychische hel, of je nu wilt of niet.

 

Ik lees veel oudere manga, maar dit is een uitzondering. Heel, heel sterk.