748 Stripmakers Richten Open Brief Aan Franse Ministerie Van Cultuur (Afsplitsing Van Updates Stripspeciaalzaak.be)

[Kool Thing]

Kijk naar de muziekwereld. Vroeger bepaalden de platenfirma's wat je goed moest vinden. Dan heb ik het niet alleen over de majors maar ook over 4AD, Mute en andere PIAS'en. Nu brengt Jan en alleman zijn muziek uit op het net, en moet je als luisteraar je weg banen. Dit werkt ook, maar het is... anders. En dan heb je uitwassen, zoals dure concerttickets. ( De link naar dure dedi-sessies is niet moeilijk te leggen :-) ). 

 

Ik vind het persoonlijk nog heel belangrijk dat er een uitgeverij tussenzit. En dan bedoel ik een uitgeverij die meer is dan een drukpers. Een uitgeverij waar men auteurs stuurt en een spiegel voorhoudt tijdens het maken. Een mooi vb is Vrije Vlucht. Sinds het brein daar weg is, is het er genen vetten meer. 

 

Ik ben dus voorstander van minder maar beter. En is die 'beter' dan deels bepaald door een derde, dan is het maar zo. Ik ben dolgelukkig dat ik enkel Nederlandstalige strips lees, en dat ik de kwalitatieve keuze tussen dit toch wel duur product niet voortdurend zelf moet maken. Ik ben er zeker van dat er bij ons minder bagger verschijnt dan in Frankrijk. De enkele parels die ik mis ( Davodeau,... ) gaan wel ooit opgepikt worden. 

[Peter Motte]

Strips zijn voor mij geen kunst, het is entertainment.

Hohoho! Ja, het is entertainment, maar het is ook kunst. Je hebt creativiteit nodig om strips te maken. Het is geen zielloos lopendebandwerk. Zelfs netjes binnen de lijnen blijven zoals in een Sus&Wis-reeks of in een Jommeke-reeks, vraagt - nee - vereist creativiteit en kwaliteit.

Dat het idee dat het "maar" entertainment de ronde doet, komt doordat we allemaal doodverwend zijn als het op strips aankomt. Sommige tekenaars zijn fantastisch geweldig goed, maar we hebben het al zoveel gezien, dat we blasé geworden zijn.

Het mag wat mij betreft eens afgelopen zijn met schilders hoger in te schatten dan striptekenaars. Veel "kunstschilders" kladderen er ook maar op los.

 

En ja, er zijn prutsers in het stripwereldje. Ik had een jaar geleden of zo een album gekocht, waar ik de personages alleen maar uit elkaar kon houden door de kleur van de kleding. De tekenaar dacht dat hij hard-boiled realistisch tekende, maar hij kliederde alleen maar wat. Ze bestaan, de krabbelaars.

 

En ja, het is ook een kwestie van smaak. Ik denk dat Frank Pé (of een vriend van Frank Pé) de eerste was die de term "krabbelaars" gebruikt (maar dan in het Frans, geen idee hoe het in het Frans is), maar als je de verzorgde, fijne tekenstijl van Pé ziet, dan begrijp je dat hij al kriebels krijgt van de tekenignen van Bercovici. Maar ik denk niet dat hij op Bercovici reageerde.

 

En ja, er zijn tekenaars die foto's maken en ze met Photoshop of zo bewerken. Ik heb ze bezig gezien, de tekenaars en schilders die een dia op een doek projecteerden en dat gingen inschilderen (ik heb trouwens zelf op die manier een portret van James Dean geverfd als onderdeel van een groepswerk). En er zijn zat tekenaars, ook schilders, die als ze een onderwerp moeten schilderen, allerlei naslagwerken openslaan om daaruit afbeeldingen te halen.

Maar zo kun je natuurlijk moeilijk iets echt nieuws of creatiefs afleveren. Dus die "foto-overtrekkers" lopen vroeg of laat vast. Er is een mangaka veroordeeld omdat een van haar tekeningen zo'n overtrek was van een modefoto.

En niet elke foto-overtrekker maakt het even bont. Ik heb iemand een afbeelding van een uil weten maken: hij had ook een afbeelding uit een boek genomen. Maar hij had ze enigszins gewijzigd, zodat er een spankracht in zijn schilderij kwam, die er in het origineel niet in zat (en ik ben daar ook 100% zeker van wat er toen is gebeurd, want ik heb de tak geverfd waarop de uil zat).

 

En ja, er is overproductie, spijtig genoeg.

Het triestige van de situatie is dat er massa's goede tekenaars rondlopen, van wie het talent niet genoeg is om te overleven. "Goede wijn behoeft geen krans" en "Kwaliteit drijft altijd boven" is onzin.

[Gast Natte aap]

Kijk naar de muziekwereld. Vroeger bepaalden de platenfirma's wat je goed moest vinden. Dan heb ik het niet alleen over de majors maar ook over 4AD, Mute en andere PIAS'en. Nu brengt Jan en alleman zijn muziek uit op het net, en moet je als luisteraar je weg banen. Dit werkt ook, maar het is... anders. En dan heb je uitwassen, zoals dure concerttickets. ( De link naar dure dedi-sessies is niet moeilijk te leggen :-) ). 

 

Ik vind het persoonlijk nog heel belangrijk dat er een uitgeverij tussenzit. En dan bedoel ik een uitgeverij die meer is dan een drukpers. Een uitgeverij waar men auteurs stuurt en een spiegel voorhoudt tijdens het maken. Een mooi vb is Vrije Vlucht. Sinds het brein daar weg is, is het er genen vetten meer. 

 

Ik ben dus voorstander van minder maar beter. En is die 'beter' dan deels bepaald door een derde, dan is het maar zo. Ik ben dolgelukkig dat ik enkel Nederlandstalige strips lees, en dat ik de kwalitatieve keuze tussen dit toch wel duur product niet voortdurend zelf moet maken. Ik ben er zeker van dat er bij ons minder bagger verschijnt dan in Frankrijk. De enkele parels die ik mis ( Davodeau,... ) gaan wel ooit opgepikt worden. 

 

mja, ik volg je wel een beetje. De muziekwereld is wel een vrij redelijke vergelijking. Het aantal goede platen die nu nog uitkomen is voor mij persoonlijk op twee handen te tellen (ik denk dat ik er afgelopen jaar 10 nieuwe gekocht heb en voor de rest véél beluisterd en weer gedelete) maar ik vind die nieuwe platen nu ook weer niet van het niveau zoals er vroeger jaarlijks werk uitkwam dat ik nog steeds beluister. Ik zie vooral herhaling van wat vroeger ooit een succes was bij nieuwe groepjes. Echt iets nieuw zit er al lang niet meer tussen. de laatste échte nieuwe stijl was de techno/house. Daarna is er niks meer gekomen dat niet een incrementele aanpassing van het reeds bestaande was.

 

Minder maar beter, daar kan ik inderdaad volledig mee eens zijn. Maar wat voor mij beter is, is daarom voor een aantal andere mensen nog niet per sé beter. Van en Thorgal, largo winch en de schorpioen kan ik nog wel genieten maar als minder dan betekent dat we enkel nog thorgal, largo, schorpioen, suske en wiske, kiekeboe, jommeke, asterix, blake en mortimer, fc de kampioenen en titeuf krijgen, dan zal het voor mij een zéér zéér goedkope hobby worden. vier albums per jaar kan er nog wel af dan

[Kool Thing]

Het triestige van de situatie is dat er massa's goede tekenaars rondlopen, van wie het talent niet genoeg is om te overleven. 

 

Is dat erg? Het is niet omdat je supergoed bent in sex, dat je porno-acteur moet worden. En jaloers moet zijn op die amateur met zijn lul van 50cm. Wat ik wil zeggen, talent en carrière hoeven niet altijd samen te lopen. Inzet, empathie, en wat geforceerd geluk tellen meer mee.

 

 

 "Kwaliteit drijft altijd boven" is onzin.

 

Ik geloof daar wel in. Voor de mensen met weinig netwerk, ruggesteuntje, etc.  maar wel wil, bestaat er nog zoiets als VFL. Hierdoor zijn een Judith, Brecht, Pieter Rosseel en Michael Olbrechts toch gepubliceerd geraakt. Pieter De Poortere heeft ook zo zijn eerste stappen gezet. Het kan dus, ook voor mensen die initieel geen netwerk hebben maar wel de wil en inzet. Bovenstaande namen zijn dan opgepikt geraakt én zijn dus bovengedreven. ( Dit staat los van het feit dat sommige van hen nu nog een beurs nodig hebben.)

[Peter Motte]

VFL?

[retep]

Vlaams Fonds voor de Letteren ?

[Peter Motte]

Vlaams Fonds voor de Letteren ?

En Kool Thing denkt dus dat je daar geld van krijgt als je weinig netwerk of ruggesteun hebt?

Nou nou....

[Kool Thing]

 

Minder maar beter, daar kan ik inderdaad volledig mee eens zijn. Maar wat voor mij beter is, is daarom voor een aantal andere mensen nog niet per sé beter. Van en Thorgal, largo winch en de schorpioen kan ik nog wel genieten maar als minder dan betekent dat we enkel nog thorgal, largo, schorpioen, suske en wiske, kiekeboe, jommeke, asterix, blake en mortimer, fc de kampioenen en titeuf krijgen, dan zal het voor mij een zéér zéér goedkope hobby worden. vier albums per jaar kan er nog wel af dan

 

Ik denk net dat er daardoor MINDER uitgemolken zal worden. Er is een netto aandacht voor nieuwe strips. Er is ook een maximaal bestedingsbudget. Nu wordt deze massa gedeeld door heel veel releases. Het bos en de bomen, weet je wel. Wat doen uitgeverijen? teruggrijpen naar herkenbare bomen en spin-offs, nevenreeksen, en co uitgeven. Hierdoor slorpen ze gemakkelijk deel van de aandacht op, en verkopen op een goedkope manier relatief veel. En ze zetten er nog eens hun kwalitatief betere mensen op om de verkoop aan te zwengelen ( Ik zie liever een Juilliard een nieuwe Mezek maken dan een Blake en Mortimer... ) 

 

Stel nu dat er plots veel minder strips verschenen ( we keren even terug naar de jaren 80 is ), dan kregen die strips % gezien meer aandacht. Je kan dat idd slecht bekijken : Ik kan zo de eerste Wordt Vervolgd romans citeren die ik kapot gelezen heb, en die vandaag nooit boven water zouden komen wegens kwalitatief inferieur. Maar er was toen niets anders. Maar ook goed. Een strip kreeg nog de tijd om te groeien. Nu is hij na 4 weken al weg uit het zicht... Heel cru: Mocht één van Zidrous betere worpen in de jaren '80 verschenen zijn, dan hadden die onmiddellijk de status van een Chninkel/Dorpsgek/Reis naar Italie... Strips die de oversteek maken naar een breder publiek. Nu zijn ze gekoesterde anecdotes bij de die-hards fans.

[Gast Kontiki]

Peter, als ik beweer dat strips voor mij entertainment zijn en geen kunst, lap je er zelf een "maar" bij voor entertainment en je negeert de "voor mij". Leg me dus geen denigrerende interpretaties in de bek.

Iemand adequaat entertainen, op een kwalitatieve manier, vind ik van een groot talent getuigen, bij mij nog altijd door de manier van vertellen, ook als dat wat alternatiever of in andermans ogen kunstzinniger is. Dat een album me ook nog eens weet te raken, bijvoorbeeld op sentimenteel niveau, beschouw ik als een zeer mooie surplus. Maar pak me mijn entertainmentwaarde niet af, dat is voor mij de basis anders was ik nooit met strips begonnen, dan deed ik wel wat anders als hobby. Laat staan dat ik me er nachtenlang zou mee bezighouden om anderen te entertainen door erover te berichten.

[Kool Thing]

En Kool Thing denkt dus dat je daar geld van krijgt als je weinig netwerk of ruggesteun hebt?

Nou nou....

 

Ja, ik geloof daar in. Wij hebben als onbekend stripfestival ook een mooie som gekregen zonder dat er iemand van ons iemand kent die in die commissie zit. Ons dossier was 60 pagina's dik én af. Het heeft veel werk gekost, maar we hebben wel iets gekregen waardoor dat we konden beginnen.  

[Gast Natte aap]

Is dat erg? Het is niet omdat je supergoed bent in sex, dat je porno-acteur moet worden. En jaloers moet zijn op die amateur met zijn lul van 50cm. Wat ik wil zeggen, talent en carrière hoeven niet altijd samen te lopen. Inzet, empathie, en wat geforceerd geluk tellen meer mee.

 

 

wat een analogie Een tekenaar met een ptlood van 50 cm

 

 

Ik geloof daar wel in. Voor de mensen met weinig netwerk, ruggesteuntje, etc.  maar wel wil, bestaat er nog zoiets als VFL. Hierdoor zijn een Judith, Brecht, Pieter Rosseel en Michael Olbrechts toch gepubliceerd geraakt. Pieter De Poortere heeft ook zo zijn eerste stappen gezet. Het kan dus, ook voor mensen die initieel geen netwerk hebben maar wel de wil en inzet. Bovenstaande namen zijn dan opgepikt geraakt én zijn dus bovengedreven. ( Dit staat los van het feit dat sommige van hen nu nog een beurs nodig hebben.)

 

hm, ik ben het daar niet helemaal mee eens. Het is niet omdat je talent hebt, dat je altijd komt bovendrijven. Ik heb al veel te veel grote talenten zien verdwijnen en mindere goden de schijnwerpers zien nemen (wat hen overigens volledig gegund is, dàt is nu het punt niet).

 

Geluk is een factor die ik vroeger bullshit vond, maar na 20 jaar mensen in de artistieke sector te observeren, kan ik geluk/chance niet uitvlakken. En een ongrijpbare x-factor. Dat is voor mij peroonlijk écht geen wazig gezwets. Ik heb al zo vaak gezien dat mensen niet echt talentvol zijn toch op de juiste moment op de juiste plaats weten zijn en dan wel doorbreken terwijl anderen met veel meer talent en veel meer arbeid er na een tijd mee moeten stoppen.

 

Maar talent is inderdaad wel veel meer dan "iets" goed kunnen. Je moet ook de gave hebben om dat "iets" te vertalen naar een publiek en het doorzettingsvermogen om van dat iets ook daadwerkelijk iets te maken

[Kool Thing]

 

Maar talent is inderdaad wel veel meer dan "iets" goed kunnen. Je moet ook de gave hebben om dat "iets" te vertalen naar een publiek en het doorzettingsvermogen om van dat iets ook daadwerkelijk iets te maken

 

Idd. Ik denk nu spontaan aan Serge Baekens 'Sugar.

[Gast Natte aap]

Ik denk net dat er daardoor MINDER uitgemolken zal worden. Er is een netto aandacht voor nieuwe strips. Er is ook een maximaal bestedingsbudget. Nu wordt deze massa gedeeld door heel veel releases. Het bos en de bomen, weet je wel. Wat doen uitgeverijen? teruggrijpen naar herkenbare bomen en spin-offs, nevenreeksen, en co uitgeven. Hierdoor slorpen ze gemakkelijk deel van de aandacht op, en verkopen op een goedkope manier relatief veel. En ze zetten er nog eens hun kwalitatief betere mensen op om de verkoop aan te zwengelen ( Ik zie liever een Juilliard een nieuwe Mezek maken dan een Blake en Mortimer... ) 

 

Stel nu dat er plots veel minder strips verschenen ( we keren even terug naar de jaren 80 is ), dan kregen die strips % gezien meer aandacht. Je kan dat idd slecht bekijken : Ik kan zo de eerste Wordt Vervolgd romans citeren die ik kapot gelezen heb, en die vandaag nooit boven water zouden komen wegens kwalitatief inferieur. Maar er was toen niets anders. Maar ook goed. Een strip kreeg nog de tijd om te groeien. Nu is hij na 4 weken al weg uit het zicht... Heel cru: Mocht één van Zidrous betere worpen in de jaren '80 verschenen zijn, dan hadden die onmiddellijk de status van een Chninkel/Dorpsgek/Reis naar Italie... Strips die de oversteek maken naar een breder publiek. Nu zijn ze gekoesterde anecdotes bij de die-hards fans.

 

hm, ik denk dat je beide tijdsperiodes niet met elkaar mag vergelijken. de jaren 80 zijn juist de start van het overaanbod geweest, denk ik.

 

bovendien denk ik dat het landschap nu zo is dat als je het aantal uitgaven verminderd, de uitgevers een chninkel niet eens meer een kans zullen geven. Enkel wat rendeert zou in dat beeld passen. Die spontaan binnen geschoten wordt vervolgd stripromans (die inderdaad vaak van zeer goede kwaliteit waren) zijn een fenomeen van een overaanbod jaren 80 beleid. Less betekent in dit geval niet more. Of misschien wel, more van hetzelfde

Mijn vermoeden is, dat als uitgeverijen ergens op een magisch geheim congress zouden beslissen om vanaf morgen nog maximaal X-aantal albums uit te brengen, dan wordt dat volledig opgevuld met verkoopstoppers. Daar zit vaak goed werk tussen maar dat zal vooral bestaan uit goed werk voor een bepaalde doelgroep die veel strips koopt. En wij, de stripliefhebber, zijn nu eenmaal niet de doelgroep die veel strips kopen. Wij zijn niet de 125000 suske en wiske koper (of hoeveel zijn het er?) dus wij zullen maar karig bediend worden.

 

Althans, dat is mijn vermoeden, ik kan er compleet naast zitten natuurlijk en stiekem hoop ik dat je wel gelijk hebt

[Gast Natte aap]

btw, hoeveel chninkels zouden er gekocht zijn geweest door niet-strip liefhebbers? Het grote publiek, zeg maar. de mensen die al wel eens een kiekeboe meenemen in de supermarkt? Hoeveel unieke exemplaren zouden er verkocht zijn geweest? (dan bedoel ik dat iemand die de chninkel al eens gekocht heeft maar nu opnieuw koopt in een nieuwe uitvoering niet meetelt als "uniek" exemplaar)

[Rork]

hm, ik denk dat je beide tijdsperiodes niet met elkaar mag vergelijken. de jaren 80 zijn juist de start van het overaanbod geweest, denk ik.

 

bovendien denk ik dat het landschap nu zo is dat als je het aantal uitgaven verminderd, de uitgevers een chninkel niet eens meer een kans zullen geven. Enkel wat rendeert zou in dat beeld passen. Die spontaan binnen geschoten wordt vervolgd stripromans (die inderdaad vaak van zeer goede kwaliteit waren) zijn een fenomeen van een overaanbod jaren 80 beleid. Less betekent in dit geval niet more. Of misschien wel, more van hetzelfde

Mijn vermoeden is, dat als uitgeverijen ergens op een magisch geheim congress zouden beslissen om vanaf morgen nog maximaal X-aantal albums uit te brengen, dan wordt dat volledig opgevuld met verkoopstoppers. Daar zit vaak goed werk tussen maar dat zal vooral bestaan uit goed werk voor een bepaalde doelgroep die veel strips koopt. En wij, de stripliefhebber, zijn nu eenmaal niet de doelgroep die veel strips kopen. Wij zijn niet de 125000 suske en wiske koper (of hoeveel zijn het er?) dus wij zullen maar karig bediend worden.

 

Althans, dat is mijn vermoeden, ik kan er compleet naast zitten natuurlijk en stiekem hoop ik dat je wel gelijk hebt

 

Gelukkig zijn er ook kleinere uitgeverijen die kwaliteit belangrijker vinden dan oplage, al merk je dat vanzelfsprekend in de prijs. De keuze zal dan worden: populaire strip a 7 euro of een kunstwerkje voor 25 euro. En Ballon zal die vraag voor elke uitgeverij stellen waardoor je toch weer wat variatie krijgt. Maar ik vraag me af in hoeverre die uitgeverijen / tekenaars van de strips kunnen leven/afhankelijk zijn. Ik ben bang dat het pensioen issue dat voor de Franse tekenaars speelt des te meer voor hen geldt.

[Gast Kontiki]

btw, hoeveel chninkels zouden er gekocht zijn geweest door niet-strip liefhebbers? Het grote publiek, zeg maar. de mensen die al wel eens een kiekeboe meenemen in de supermarkt? Hoeveel unieke exemplaren zouden er verkocht zijn geweest? (dan bedoel ik dat iemand die de chninkel al eens gekocht heeft maar nu opnieuw koopt in een nieuwe uitvoering niet meetelt als "uniek" exemplaar)

Bij de eerste editie van Humo's actie De Andere Strip van enkele jaren geleden waren De Chninkel en Loopgravenoorlog twee van de best verkochte strips. Op zulke strips zit nog altijd rek. Beide albums worden ook af en toe herdrukt.

Een one-shot als De Dorpsgek van Schoonvergeten werd eigenlijk een slapende hit. Het deed er veel meer jaren over om een bestseller te worden. In 2005 stond de teller op 230.000 exemplaren (Franse oplage).

[Gast Natte aap]

Gelukkig zijn er ook kleinere uitgeverijen die kwaliteit belangrijker vinden dan oplage, al merk je dat vanzelfsprekend in de prijs. De keuze zal dan worden: populaire strip a 7 euro of een kunstwerkje voor 25 euro. En Ballon zal die vraag voor elke uitgeverij stellen waardoor je toch weer wat variatie krijgt. Maar ik vraag me af in hoeverre die uitgeverijen / tekenaars van de strips kunnen leven/afhankelijk zijn. Ik ben bang dat het pensioen issue dat voor de Franse tekenaars speelt des te meer voor hen geldt.

 

daar volg ik je in. Een Sherpa zal zich niet zo snel wagen aan een commerciële verkoopstopper maar eerder aan kwaliteitsvol uitgegeven drukwerk. Maar omdat de oplages kleiner zijn, zijn de prijzen ook hoger aangezien er bij hen ook brood op de plank moet komen.

 

Maar hoeveel Sherpa's en Bloann's zijn er? Gaan die AL het schitterende werk uitgeven?

[Gast Natte aap]

Bij de eerste editie van Humo's actie De Andere Strip van enkele jaren geleden waren De Chninkel en Loopgravenoorlog twee van de best verkochte strips. Op zulke strips zit nog altijd rek. Beide albums worden ook af en toe herdrukt.

Een one-shot als De Dorpsgek van Schoonvergeten werd eigenlijk een slapende hit. Het deed er veel meer jaren over om een bestseller te worden. In 2005 stond de teller op 230.000 exemplaren (Franse oplage).

 

Daarom dat het ook onmogelijk is om de unieke oplage te vinden. Stel dat 50.000 stripkopers dit album drie keer kopen (1 in eerste druk, 1 in kleur en 1 in nieuwere uitgave voor de verjaardag met extra interview, drie geremasterde weesgegroetjes en een kus van de juffrouw) dan zit je ook aan 150.000 verkochte exemplaren terwijl je maar 50.000 lezers hebt bereikt. (nu is 50.000 zowiezo al een goed aantal).

 

Ik ken persoonlijk niemand die geen stripkoper is maar wel de chninkel kent (of heeft), dus vandaar de vraag. Ik ken wel een aantal mensen in wiens huis ik regelmatig een van the big five zie slingeren, maar die paar waarmee ik dan soms over strips babbel hebben nog nooit van de chninkel gehoord. Mijn buurman die een beetje stripkoper is en ook nog thorgal koopt en buck Danny's heeft, die heeft er dan weer wel van gehoord (en heeft 'm misschien wel gekocht).

 

Maar gaat een uitgever nog investeren in dit soort albums als hij zich enkel beperkt tot verkoopssucces, daar heb ik persoonlijk geen goed oog in. Als het een grote naam is, dan misschien wel (ros en VH waren ook al grote namen toen).

[Gast Kontiki]

Jamaar, tussen lezers en een absolute oplage is er ook nog een verschil. Ik heb veel albums in huis die ik maar één keer moest kopen, maar die wel tot tien keer of meer zijn uitgeleend aan familie, vrienden, collega's. Ik ken net zo goed ook mensen die bijna zelf geen strips kopen of hebben en via de bibliotheek redelijk op de hoogte zijn van wat er van graphic novels wordt uitgegeven. De interesse is er bij hen wel, maar geen haar op hun hoofd die eraan denkt om daar 20-25-30 euro voor neer te tellen.

 

Nog inpikkend op de kunst-discussie. Ik heb net zo'n hekel aan het standpunt dat strips kunst MOETEN zijn.

[Gast Natte aap]

Jamaar, tussen lezers en een absolute oplage is er ook nog een verschil. Ik heb veel albums in huis die ik maar één keer moest kopen, maar die wel tot tien keer of meer zijn uitgeleend aan familie, vrienden, collega's. Ik ken net zo goed ook mensen die bijna zelf geen strips kopen of hebben en via de bibliotheek redelijk op de hoogte zijn van wat er van graphic novels wordt uitgegeven. De interesse is er bij hen wel, maar geen haar op hun hoofd die eraan denkt om daar 20-25-30 euro voor neer te tellen.

 

 

da's ook weer waar

Aan de andere kant 150.000 bibliotheeklezers en 3 verkochte exemplaren betekent gaan stempelen

 

 

Nog inpikkend op de kunst-discussie. Ik heb net zo'n hekel aan het standpunt dat strips kunst MOETEN zijn.

 

inderdaad. Strips kunnen kunst zijn, maar 99% van de strips zijn gewoon een vorm van entertainment (ehm ... en is kunst niet ook een vorm van entertainment?)

[Gast Kontiki]

(ehm ... en is kunst niet ook een vorm van entertainment?)

Hangt dat niet vaak af van de intentie van de kunstenaar en/of een galeriehouder en/of een museum?

[retep]

Ik moet altijd zo lachen om mensen die belangrijk vinden of iets kunst of literatuur moet zijn. Kunst is eigenlijk alleen maar wat door een aantal bepalende figuren tot kunst wordt verheven. Iets wat 200 jaar geleden als kunst werd gezien kan nu als saaie melige rotzooi worden bekeken. Mij maakt het helemaal niets uit of strips als kunst worden gezien of als entertainment. Als ik het maar kan smaken, daar gaat het om. 

[helahela]

Alle strips zijn kunst.

 

Als je vindt dat iets kunst is omdat het je emotioneel raakt, dan geef je dat ook toe. Geen enkele strip vindt een lezer als het de lezer niet emotioneel raakt.

 

"Kunst" zit trouwens ook barstens vol entertainment. Er wordt veel blabla verkocht in de kunstwereld, maar het gaat in de meeste gevallen ook maar om entertainment.

In de jaren 60 heeft er eens een kunstenaar tijdens een happening meisjes in monokini hun borsten in verfpotten gestoken en die tegen een doek laten duwen die aan een muur ging.

Voilà, kunst!

En al die intellectuele kunstliefhebbers die in net pak in de zaal zaten, hebben hopelijk hun vrouw later op de avond een flinke beurt gegeven, zodat ze nog wat had een die ouwe gluurder van ze.

 

Veel kunstenaars verkopen veel gebakken lucht in de hoop geld af te troggelen van rijke stinkerds. Het zou me niet eens verbazen dat door de band genomen de stripwereld een hogere echt kunstgehalte heeft dan de kunstwereld.

[Kool Thing]

 

Maar hoeveel Sherpa's en Bloann's zijn er? Gaan die AL het schitterende werk uitgeven?

 

Het is nog geen maand geleden dat ik het eens was met Willy Linthout dat er dit jaar geen handvol echt goede strips verschenen zijn.

 

En nu spreek ik voor mezelf - Inmiddels hebben we wel Folies Bergère, Blast, Zotte geweld, Krasse Knarren,... gehad.  

[Kool Thing]

Veel kunstenaars verkopen veel gebakken lucht in de hoop geld af te troggelen van rijke stinkerds. Het zou me niet eens verbazen dat door de band genomen de stripwereld een hogere echt kunstgehalte heeft dan de kunstwereld.

 

[Yncke]

Iets wat 200 jaar geleden als kunst werd gezien kan nu als saaie melige rotzooi worden bekeken. 

 

En omgekeerd. Wat een paar honderd jaar geleden een opdracht voor een feestje was aan het adres van de hofcomponist, is nu grote kunst.

 

Voor mij is 't kunst als het een paar honderd jaar overleeft. Dus per definitie is alles op het moment zelf gewoon ambacht. O:-)

[156]

En omgekeerd. Wat een paar honderd jaar geleden een opdracht voor een feestje was aan het adres van de hofcomponist, is nu grote kunst.

 

Dat het een paar honderd jaar geleden een opdracht was voor een hofcomponist, neemt daarom nog niet weg dat het toen ook al als kunst gezien werd.

Vandaag de dag krijgen kunstenaars ook nog altijd gewoon opdrachten hoor.

[Kool Thing]

 "Kwaliteit drijft altijd boven" is onzin.

 

En toch: http://www.hln.be/hln/nl/946/Muziek/article/detail/1915822/2014/06/12/Ramones-debuut-haalt-na-38-jaar-eindelijk-goud.dhtml

[Gast Natte aap]

Hangt dat niet vaak af van de intentie van de kunstenaar en/of een galeriehouder en/of een museum?

 

goh, ik bedoelde eigenlijk dat als ik naar de cinema ga om daar een anderhalf uurtje in zo'n zaaltje met een 3d brilleke (en mijn vrouw) te zitten, dan is dat voor mij ontspanning en entertainment.

Als ik naar de Kandinsky tentoonstelling ga in het museum van moderne kunst (of is dat met een hoofdletter?) in Brussel om daar een halve dag rond te struinen en naar dingen te kijken die ik graag zie, dan is dat voor mij ook ontspanning en entertainment.

Als ik een gratis ticket krijg om naar een match van AA Gent te gaan kijken, dan is dat voor mij nog steeds entertainment.

 

Er is een verschil in inhoud en ik ben niet op elk moment voor beiden in de stemming, maar het blijft voor mij entertainment. Maar misschien is dat voor sommige mensen anders, dat kan, en schaft het idee van bij een select groepje meerwaardezoekers te horen hen een gevoel van eigenwaarde. Dat is allemaal best mogelijk, maar als je ergens naartoe gaat om plezier te beleven of iets koopt om even te ontspannen en je weg te laten voeren in de fantasie van iemand anders, dan is dat toch entertainment?

 

Als ik daarentegen tijdens de solden met mijn vrouw moet gaan winkelen en ik hou het een hele dag uit zonder iemand de kop in te slaan, dan vind ik dat dan weer wel een hele kunst

[Gast Natte aap]

Alle strips zijn kunst.

 

Als je vindt dat iets kunst is omdat het je emotioneel raakt, dan geef je dat ook toe. Geen enkele strip vindt een lezer als het de lezer niet emotioneel raakt.

 

"Kunst" zit trouwens ook barstens vol entertainment. Er wordt veel blabla verkocht in de kunstwereld, maar het gaat in de meeste gevallen ook maar om entertainment.

In de jaren 60 heeft er eens een kunstenaar tijdens een happening meisjes in monokini hun borsten in verfpotten gestoken en die tegen een doek laten duwen die aan een muur ging.

Voilà, kunst!

En al die intellectuele kunstliefhebbers die in net pak in de zaal zaten, hebben hopelijk hun vrouw later op de avond een flinke beurt gegeven, zodat ze nog wat had een die ouwe gluurder van ze.

 

Veel kunstenaars verkopen veel gebakken lucht in de hoop geld af te troggelen van rijke stinkerds. Het zou me niet eens verbazen dat door de band genomen de stripwereld een hogere echt kunstgehalte heeft dan de kunstwereld.

 

 

nu moet ik er ook wel bij zeggen dat ik kunst ook helemaal geen vies woord vindt hoor. Ik ben een liefhebber van kunst (uiteraard niet van alles hé) en ga graag een beetje kunst en cultuur beleven. Daar is helemaal niks mis mee en wat jij gebakken lucht vindt, vindt een ander misschien geweldig.

Ik ben het wel met je eens dat kunstliefhebbers niet ontwikkeldere mensen zijn omdat ze kunst mooi vinden of omdat enkel ontwikkelde mensen kunst kunnen begrijpen. En ik geloof ook wel dat een groep mensen doet alsof ze kunst geweldig vinden om bij een bepaalde groep te kunnen horen (en waar eindigt dan internaliseren (in de sociaal psychologische betekenis) en begint werkelijk waarderen?)

[Waldorf]

 

Als ik daarentegen tijdens de solden met mijn vrouw moet gaan winkelen en ik hou het een hele dag uit zonder iemand de kop in te slaan, dan vind ik dat dan weer wel een hele kunst

 

[Gast Kontiki]

Overtuigt me nog alijd niet.

[Kool Thing]

Mijn esthetica-leraar dramde er met een 50 bladzijden zelf geschreven exposé ooit in dat Kunst "ontroerende vorm doorleefde emotie" was. Soms zijn strippagina's gewoon werk. Soms zelfs echt slecht en routine. Soms zijn pagina's echte kunst.   

[Yncke]

Moest strips geen kunst zijn, dan zou men geen rijen rugzakken voor tekenaars zien staan voor een stukje stripkunst.

Dan zijn treintickets ook kunst.

[Gast Kontiki]

Moest strips geen kunst zijn, dan zou men geen rijen rugzakken voor tekenaars zien staan voor een stukje stripkunst.

Is dat voor een tekenaar trouwens niet het in serie vervaardigen van kunstwerkjes?

[Rork]

Dan zijn treintickets ook kunst.

 

Ik had ze nooit goed bekeken, maar de NS kaartjes hebben inderdaad verschillende foto's die het treinreizen weergeven verwerkt in de achtergrond. Dank!

[Peter Motte]

De oorspronkelijke betekenis van "kunst" stond tegenover "natuur". "Kunst" was wat door de mens was gemaakt, "natuur" wat door de natuur was gemaakt.

"Kunstwerk" is nog altijd een woord dat je in principe voor elk willekeurig gebouw kunt gebruiken.

In de middeleeuwen waren kunstenaars ambachtsmensen die eens uit de bol gingen met hun gereedschap om een feest of een "blijde intrede" op te vrolijken.

Het hoogdravende gedoe rond kunst is vooral in de 19e eeuw ontstaan, door de Romantiek, maar het begon in de Renaissance, omdat de mens meer op de voorgrond kwam. Dat evolueerde tot in de Romantiek het individu als individuele kunstenaar op de voorgrond kwam.

Vanaf dan moest kunst "de individueelste uitdrukking van de individueelste emotie" zijn.

Dat het "ontroerende vorm voor een doorleefde emotie" is een beetje een debiele manier om "vorm" en "inhoud" van elkaar te scheiden. Je kunt niets doen zonder vorm.

Het probleem waar de huidige kunstenaar mee heeft af te rekenen, is dat er zo veel kunst om ons heen is (in bijna elke winkelstraat klinkt muziek), dat het heel moeilijk is om te raken dankzij originaliteit. Je kunt van 7 miljard mensen niet verwachten dat ze allemaal unieke dingen doen (afgebroken redenering, 'k ben moe).

[Peter]

Peter, als ik beweer dat strips voor mij entertainment zijn en geen kunst, lap je er zelf een "maar" bij voor entertainment en je negeert de "voor mij". Leg me dus geen denigrerende interpretaties in de bek.

Iemand adequaat entertainen, op een kwalitatieve manier, vind ik van een groot talent getuigen, bij mij nog altijd door de manier van vertellen, ook als dat wat alternatiever of in andermans ogen kunstzinniger is. Dat een album me ook nog eens weet te raken, bijvoorbeeld op sentimenteel niveau, beschouw ik als een zeer mooie surplus. Maar pak me mijn entertainmentwaarde niet af, dat is voor mij de basis anders was ik nooit met strips begonnen, dan deed ik wel wat anders als hobby. Laat staan dat ik me er nachtenlang zou mee bezighouden om anderen te entertainen door erover te berichten.

we hebben hier echt een like button nodig :-)

[marioboon]

Strips tekenen is geen kunst. Het is een ambacht.

 

Geen enkele striptekenaar beschouwt zichzelf als een kunstenaar. geen enkele. 

Als ze kunst willen maken, doen ze iets anders. Schilderen. Of beeldhouwen. Of etsen.

 

Een strip is gemaakt met een publiek in gedachten. Kunst is iets gemaakt om iets in jezelf uit te drukken.

[TDPB]

Geen enkele striptekenaar beschouwt zichzelf als een kunstenaar. geen enkele.

 

Er gaan er wereldwijd wel een paar zijn, veronderstel ik.

 

Wat maakt het ook uit of iets kunst is of niet. Het product zelf zal niet veranderen omdat er een of andere label op geplakt wordt. En de waardering door het grote publiek ervoor ook niet.