Ga naar inhoud

Recensie – Pas Op, Robbedoes


Recommended Posts

Doeltreffend

 

De reeks “Robbedoes door…” geeft auteurs de kans om een verhaal van Robbedoes te maken dat zich buiten de continuiteit van de reguliere hoofdreeks afspeelt. Er verschenen al enkele zeer geslaagde delen van onder andere Lewis Trondheim, Yann, Olivier Schwartz, Emile Bravo, Fabrice Parme en nog enkele Franse kazen. Voor “Pas op, Robbedoes” is het de beurt aan Mayko en Toldac (scenario) en Téhem (tekeningen).

 

Hoewel deze drie heren een vrij imposant palmares hebben is er nog niet zo gek veel vertaald naar het Nederlands. Voor mij was dit album alleszins een eerste kennismaking met hun werk. En gelukkig smaakt die eerste hap naar meer…

 

De opzet van “Robbedoes door…” laat toe om eens zot te doen, men moet geen rekening houden met voorgaande verhaallijnen en kan zelf kiezen wat je juist overneemt van de personages en wat niet. De auteurs goochelen zelfs met het tijdsgewricht. Zo speelde “Piccolo in veldgroen” zich bijvoorbeeld af in 1942. De drie auteurs van deze aflevering pakken de zaak echter subtieler aan.

 

Mayko en Toldac concipieerden een scenario dat een persiflage is op twee Robbedoes albums uit de reguliere reeks: “Pas op, Kwabbernoot” en “QRN”. Ze doorspekken het verhaal met verwijzingen, cameo’s en grappen die de ware Robbedoesfan extreem zullen behagen. Dat had kunnen uitlopen op een incestueus album dat enkel toegankelijk is voor de diehard Robbedoesfan, maar gelukkig zitten er genoeg grappen en gags in het album om ook de casual lezer te plezieren.

 

De tekenstijl van Téhem sluit perfect aan bij de humor: expressief, zwierig en vitaal. De personages lijken in bepaalde prenten wel van rubber, zo beweegelijk zijn ze. Dat alles zorgt voor een verhaal met vaart.

 

Het verhaal zelf is vrij simpel. Kwabbernoot schrijft een boek over zijn avonturen met Robbedoes. Dat boek wordt verfilmd en Robbedoes en Kwabbernoot vertolken zelf de hoofdrollen. Bij het filmen van de sequel raken de vrienden verzeild in Bretzelburg. Daar is de monarchie omvergeworpen en heerst nu een militaire dictatuur. De twee helden sluiten zich vervolgens (min of meer) aan bij de rebellen.

 

Buiten het parodiegegeven en het feit dat Mayko, Toldac en Téhem normaal gezien geen Robbedoesverhalen maken zou men op het eerste zicht niet onmiddellijk zeggen dat men hier met een Robbedoes uit een ander verhalend universum te maken heeft. Niets is minder waar. It’s Robbedoes, Jim, but not as we know it. Ook dat pakken de makers immers subtiel aan. Het verschil ligt grotendeels in het karakter van Robbedoes en Kwabbernoot.

 

Initieel herkennen we Robbedoes bijvoorbeeld makkelijk als de koene, vriendelijke en hoffelijke mansmens die hij is, maar wanneer de roem zijn tol begint te eisen begint Robbedoes een verwaande kwast te worden. Op die manier verwerken de makers ook nog wat sneren naar de losgeslagen sterrencultus die we ook in het echte leven dagelijks op ons brood krijgen in het verhaal.

 

“Pas op, Robbedoes” is een geslaagd deel in deze reeks. Verwacht geen Amoras toestanden, daarvoor is Uitgeverij Dupuis misschien net iets te voorzichtig, verwacht wel een half uurtje entertainment van de bovenste plank.

 

Robbedoes door… - Pas op, Robbedoes

Tekst: Mayko & Toldac

Tekeningen: Téhem

Dupuis

 

Prentjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2015/05/23/recensie-pas-op-robbedoes/

 

Link naar reactie

Ik ben blij dat iemand anders er wel van genoten heeft, want zelf vond ik het een aanfluiting. Robbedoes is onuitstaanbaar als filmvedette en daarbovenop lijkt hij ook nog eens al zijn intelligentie verloren (zie de ontvoeringsscène). De pogingen tot humor (of wat daarvoor moet doorgaan) zijn te flauw voor woorden.

 

Ik had er nochtans veel van verwacht, door de naam Makyo op de cover (Het Land van Langvergeten! :hartje: Bloks! :hartje:), maar ik kan er geen goed woord over zeggen. Zelfs de slordig samengestelde/vertaalde bibliografie bezorgde mij ergernissen. Ondertussen heeft de nevenreeks voor mij al zijn glans verloren, want de vorige 2 albums waren ook al niet veel soeps.

Link naar reactie
Gast Kontiki

Ik moet je gelijk geven. Gelukkig kunnen we wel uitkijken naar volgende verhalen van Frank Pé, Marc Hardy en Zidrou of het 250 pagina's tellende vervolg op Het Dagboek van een Fantast. Hardy heert naar eigen zeggen tientallen pagina's in zijn hof verbrand omdat hij ze niet goed genoeg vond.

Link naar reactie

Ik ben blij dat iemand anders er wel van genoten heeft, want zelf vond ik het een aanfluiting. Robbedoes is onuitstaanbaar als filmvedette en daarbovenop lijkt hij ook nog eens al zijn intelligentie verloren (zie de ontvoeringsscène). De pogingen tot humor (of wat daarvoor moet doorgaan) zijn te flauw voor woorden.

 

Waarschijnlijk komt dat omdat ik niet echt zo'n Robbedoes lezer ben. Ik heb pakweg 5 verhalen gelezen. Wat jij er slecht aan vind is eigenlijk net wat ik er goed aan vond blijkbaar. Dat het anders is. Dat Robbedoes eens niet een brave en slimme goedzak is. Dat het anders is is eigenlijk ook de opzet van de reeks.

Link naar reactie

Ik ben blij dat iemand anders er wel van genoten heeft, want zelf vond ik het een aanfluiting. Robbedoes is onuitstaanbaar als filmvedette

Tuurlijk, dat is ook de bedoeling.

En dat "verstand verloren": het is een parodie.

Het is trouwens ook waar: Rob & Kwab beleven bijna alle avonturen samen, maar Kwab wordt doorgaans beschouwd als een nevenfiguur en Rob als de grote held. Dus Makyo etc hebben een reële situatie expliciet weergegeven.

Link naar reactie

Waarschijnlijk komt dat omdat ik niet echt zo'n Robbedoes lezer ben. Ik heb pakweg 5 verhalen gelezen. Wat jij er slecht aan vind is eigenlijk net wat ik er goed aan vond blijkbaar. Dat het anders is. Dat Robbedoes eens niet een brave en slimme goedzak is. Dat het anders is is eigenlijk ook de opzet van de reeks.

2

Link naar reactie

Het is inderdaad een parodie, en dat is nu net het probleem. Dat was helemaal de opzet niet van die nevenreeks. Tot nu toe kregen we verhalen die weliswaar "anders" waren, zonder de restricties van de hoofdreeks, en dat heeft (vooral in het begin) tot prachtige albums geleid. Maar "anders" is geen synoniem voor parodie.

 

Bovendien vind ik het zelfs als parodie te kort schieten. Dan lees ik liever Kroepie en Boelie Boemboem. :e012:

Link naar reactie

Het is inderdaad een parodie, en dat is nu net het probleem. Dat was helemaal de opzet niet van die nevenreeks. Tot nu toe kregen we verhalen die weliswaar "anders" waren, zonder de restricties van de hoofdreeks, en dat heeft (vooral in het begin) tot prachtige albums geleid. Maar "anders" is geen synoniem voor parodie.

 

Bovendien vind ik het zelfs als parodie te kort schieten. Dan lees ik liever Kroepie en Boelie Boemboem. :e012:

De opzet van de nevenreeks is dat auteurs hun gang mogen gaan met de hoofdreeks. Dat kan dus evengoed een parodie zijn als een drama of nog wat anders.

Link naar reactie

Het is geen parodie, eerder een hommage. Iets teveel zelfs.

Het is gewoon eigentijds om helden menselijke (kleine) kantjes te geven.

Ik ben zelf niet zot van deze Robbedoes, maar een aanfluiting is het toch ook niet.

Het is ook een commentaar op wat er in het sterrenwereldje vaak gebeurt. Rob & Kwab zijn alleen maar de verpakking waarin de auteurs hun verhaal hebben gegoten. Zoals alle auteurs met alle fictieve personges doen.

Link naar reactie

 of het 250 pagina's tellende vervolg op Het Dagboek van een Fantast.

 

Ik blijf denken dat je hier een vertaal- of interpretatiefout hebt gemaakt en dat alle delen samen een paar honderd pagina's gaan tellen.

 

 

. Dan lees ik liever Kroepie en Boelie Boemboem. :e012:

 

Hmm, dat klinkt als een belediging verpakt in een compliment.

Persoonlijk lees ik liever Robbedoes door...

 

Het is trouwens ook waar: Rob & Kwab beleven bijna alle avonturen samen, maar Kwab wordt doorgaans beschouwd als een nevenfiguur en Rob als de grote held. Dus Makyo etc hebben een reële situatie expliciet weergegeven.

 

Kwabbernoot is zelfs uit de reekstitel gewipt. Ik zou me in zijn plaats ook ondergewaardeerd voelen.

 

Tot nu toe vond ik vooral de eerste delen teleurstellend en vind ik dit soort albums juist wel leuk. Alhoewel het laatste deel qua sfeer en toon een beetje teveel op het laatste deel van de hoofdreeks lijkt, want in die hoofdreeks is ondertussen ook een goeie scheut (zelf)parodie in terechtgekomen. Eigenlijk is er nog amper verschil tussen de twee reeksen.

 

 

 

Link naar reactie

Tot nu toe vond ik vooral de eerste delen teleurstellend en vind ik dit soort albums juist wel leuk. Alhoewel het laatste deel qua sfeer en toon een beetje teveel op het laatste deel van de hoofdreeks lijkt, want in die hoofdreeks is ondertussen ook een goeie scheut (zelf)parodie in terechtgekomen. Eigenlijk is er nog amper verschil tussen de twee reeksen.

Ja, dat klopt, de reeksen beginnen op elkaar te lijken.

Gedeeltelijk komt dat door auteurs aan beide reeksen hebben gewerkt. Ik kreeg de indruk dat de nevenreeks een testterrein was om nieuwe vaste auteurs te vinden voor de hoofdreeks, door op basis van de lezersreacties te beslissen wie het beste zou zijn om de fakkel van de hoofdreeks over te nemen.

Ik denk ook dat het gedeeltelijk is doordat een held "pur sang" zoals in de jaren 30-60, nu niet echt meer mogelijk is. Tome en Janry leken dat op te vangen door Spip gevatter te maken. De huidige generatie maakt Rob & Kwab zelf scherper.

Link naar reactie
Gast Kontiki

Ik blijf denken dat je hier een vertaal- of interpretatiefout hebt gemaakt en dat alle delen samen een paar honderd pagina's gaan tellen.

Nee hoor, verschillende Franse bronnen, het weekblad Spirou op kop, vertellen hetzelfde.

Link naar reactie

Dat wordt dan een héél lange voorpublicatie.

Wellicht ben ik een van de enige die dat eerste deel niet zo boeiend vond. Ik zit in ieder geval niet te wachten op een vervolg.

(aangezien het vervolg in twee delen wordt aangekondigd, blijf ik toch veronderstellen dat die 250 pagina's over minstens twee albums gespreid zal worden).

Link naar reactie

Nee hoor, verschillende Franse bronnen, het weekblad Spirou op kop, vertellen hetzelfde.

Volgens wat ik heb gelezen gaat het inderdaad om één verhaal van 250 p's, en ik kan me moeilijk voorstellen dat zoiets in Spirou wordt voorgepubliceerd. Maar het zou kunnen: aan 11 p's/week is dat 23 weken, bijna een half jaar. Vroeger duurde elk feuilleton zo'n 22 à 23 weken voor het volledig was gepubliceerd, dus het ritme zou kunnen worden overwogen. Maar 11 p's in één aflevering, dat doen ze gewoonlijk alleen voor de eerste aflevering van een feuilleton. Het lijkt me nogal veel om het elke week te doen, en zeker om het 23 weken lang te doen.

Als het bijv. een trilogie wordt, verandert dat niets aan het probleem: het blijven 250 p's voor het volledige verhaal.

Of ze willen eens stunten, dat doen ze wel meer in Spirou (zoals deze week met die uitknipbare stripverhaaltjes).

Berenklauw is min of meer van hetzelfde laken een pak: het laatste deel van de EERSTE TRILOGIE is nu afgelopen, en we zijn duidelijk nog niet aan het eind. Dat is dus ook al 3 x 46. In het verre verleden is er ooit wel eens een Buck Danny verschenen van 5 x 46 p's.

Of misschien komt er helemaal geen voorpublicatie, en is het alleen maar als album verkrijgbaar, als graphic novel over Rob & Kwab.

Als ze het als voorpublicatie brengen, lopen ze in elk geval een enorm risico: als de lezers het niet lusten ...

 

(zouden ze nog een vertaler zoeken?)

Link naar reactie

Er zaten ook enkele hele bruukse overgangen in het verhaal. Ik dacht zelfs af en toe dat er een pagina ontbrak.

Ik las het in de Spirou als feuilleton, en toen dacht ik ook vaak dat er iets ontbrak.

Maar dat is helemaal niet het geval: alles dat moet worden gezegd, wordt gezegd.

Het doet me terugdenken aan Isaac Asimov: hij had ooit een gelijkaardige klacht over een verhaal van Clifford Simak. Waarop Simak zei dat hij het opzettelijk had gedaan, om het verhaal te doen vooruitgaan en niet te doen haperen bij overgangen. Asimov herlas het, vond het een goed idee, en paste het daarna zelf toe. Overgangen kunnen de vaart nogal uit een verhaal halen. Maar die snelle overgangen vragen gewenning.

Link naar reactie
  • 4 months later...

Er was een periode in de jaren 80 dat ze zo'n beetje elke reeks zo'n 11 pag's per week deden, tenminste met 2 of 3 reeksen en dan nog 2 wat korter. Zo liep bijvoorbeeld het Robbedoesverhaal met 2 pagina's per week, en dan had je nog een herdruk van Jakke en Sylvester, naast bijvoorbeeld Jerom K Jerom Blocks en Theodoor Cleysters, enz.

Menner strips en T-shirts te koop op:

menner-stripwinkel.jouwweb.nl

menner.marktplaza.nl

 

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...








×
×
  • Nieuwe aanmaken...