Recensie – Little Tulip

[Peter Moerenhout]

Getekend door het leven

 

In een elke dag steeds verder verwijderd verleden ontleende ik in de bibliotheek “De pedagogie van het trottoir” en “In de binnenlanden van het alledaagse” van François Boucq. Geweldige strips vol grafische cursiefjes die Boucq bovendien zelf schreef. Tegenwoordig tekent de man vooral op scenario van deze of gene. Hoewel die scenaristen niet van de minsten zijn (Jodorowsky!) vond ik het spijtig dat Boucq nog zo weinig zelf schreef. Goede tekenaars genoeg die met de Jodo willen werken, nietwaar? Maar, om het internet te citeren: “En dan gebeurt dit…”

 

“Little Tulip” is een oneshot op scenario van Jérôme Charyn, een in New York wonende misdaadschrijver. Het boek gaat over Pavel  (of Paul zoals die in het heden heet) en speelt zich af op twee verschillende ogenblikken in zijn geschiedenis. Verhaallijn één documenteert hoe Pavel en zijn ouders in Rusland valselijk beschuldigd worden van spionage en zo in een goelag gegooid worden. Daar overleeft de jonge Pavel door middel van zijn buitengewone tekentalent. De Russische gangsters en criminelen die in de goelag gevangen zitten hechten extreem veel belang aan rituelen en laten al hun verwezenlijkingen in inkt op hun vel vereeuwigen. Een goede tekenaar is daar dus altijd welkom.

 

De tweede verhaallijn speelt zich veel later af. Paul woont nu in Amerika en komt aan de kost als tattoo artist. Hij heeft een liefje met wiens dochter hij goed overweg kan en helpt de politie door robotfoto’s te tekenen van verdachten op basis van de getuigenissen van slachtoffers. Maar omdat het leven niet altijd rozengeur en manenschijn kan zijn wordt New York geteisterd door de verkrachtende serial killer “Bad Santa”.

 

Beide verhaallijnen worden kundig met elkaar verweven en culmineren in het moment waarop Pavel de goelag verlaat en de dag waarop Bad Santa geklist wordt. Allemaal zeer degelijk verteld en de toegevoegde waarde van de details uit het leven in de goelag, toch een vrij origineel onderwerp voor een strip, staat buiten kijf. Maar het is Boucq die hier met de pluimen gaat lopen.

 

Dat Boucq zeer gedetailleerd werkt, dat hij steeds op zoek gaat naar originele standpunten in zijn kadrering en dat (zijn broer?) Alexandre Boucq mooi kan inkleuren wisten we al, maar hij tilt dit album naar een hoger niveau met een pleiade aan briljante visuele vondsten. Hij construeert bijvoorbeeld de overgangen van de ene tijdlijn naar de andere met vernuftige beeldecho’s. Dat is uiteraard geen nieuwe techniek maar ik zag hem zelden zo goed toegepast.

 

Nog imposanter zijn de tattoeages van de personages, die vertellen en hervertellen het verhaal vanuit verschillende standpunten of door middel van grafische metaforen. Pure poëzie. Dit boek had door geen enkele andere tekenaar op deze manier verteld kunnen worden. Zelfs als hij niet zelf schrijft weegt Boucq dus sterk door op het verhaal.

 

Waarom er op het einde een soort van Patrick Swayze, Demi Moore, spirituele, Ghost-draai aan het verhaal gegeven moet worden gaat mijn petje dan weer te boven. Een beetje raar, maar echt storen doet het niet. Een boek zoals het leven zelve (of zoals het lid van pornoacteurs): soms hard en soms mooi.

 

Little Tulip

Tekst: Jérôme Charyn

Tekeningen: François Boucq

Kleur: François & Alexandre Boucq

Le Lombard – Collectie Getekend

 

Prentjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2015/06/27/recensie-little-tulip/