Recensie – Tyler Cross

[Peter Moerenhout]

Totaalspektakel

 

Fabien Nury (scenario) en Brüno (tekeningen) overtuigden samen eerder al met de one-shot “Atar Gull (Het leven van een voorbeeldige slaaf)” en Nury nog eens samen met andere tekenaars en kleppers als “Ik ben legioen” en “W.E.S.T.” Een tijdje geleden leverden ze hun tweede gezamelijke werkstuk in: een noir thriller met de titel “Tyler Cross”.

 

Tyler Cross, een meedogenloze gangster, strandt na een half mislukte drugsdeal ergens in Texas met 17 kilo gestolen heroïne op zak. Er moet vermoedelijk geen tekeningetje bij dat de rechtmatige eigenaars van de dope hier niet zo heel blij mee zijn. Cross raakt verzeild in een stoffig dorpje waar de famillie Pragg de dienst uitmaakt. Corruptie tiert welig en Cross denkt maar aan één ding: weg hier.

 

Een vrij clichématig begin van een verhaal. Al snel begint Nury echter verschillende subplots en meerdere lagen aan de vertelling toe te voegen. Eén van de zonen van patriarch Pragg staat op het punt om te trouwen met de jonge Stella Bidwell, dik tegen de zin van de vader. Op organische manier verweeft Nury de duistere historie van beide famillies met de noir plot rond Tyler Cross. Onderwijl geeft hij ons ook nog een snuifje Amerikaanse geschiedenis mee: de drooglegging, de Amerikaanse betrokkenheid bij WOI, etcetera.

 

Het script van Nury swingt de pan uit en de subtiele vormexperimentjes, zoals scènes die elkaar overlappen in tijd of de voice over die in derde persoon over verschillende personages vertelt, maken de strip nog origineler. Die vertelstem lijkt wel een roddeltante die de diepste verlangens van deze of gene figuur in onze oren fezelt. Op een gegeven moment is er zelfs een ratelslang aan de beurt. Het is alleen spijtig dat de vertaling hier en daar wat beter had gekund. De dialogen komen soms vrij houterig over, als schrijftaal zelfs, en tenzij Nury slechter is beginnen schrijven (of al zijn voorgaande vertalers hem steeds verbeterd hebben) ligt dat aan de vertaler van deze strip.

 

Het lijnwerk van Brüno is gestilleerd en cartoonesk tegelijkertijd en leunt halvelings aan bij de klare lijn. Hij heeft ook duidelijk naar de Amerikaanse Hernandez broertjes gekeken en dan nog vooral naar de Gilbert van die drie.

Zijn atypische kadrering ademt hier en daar de sfeer van het Duits Expressionisme en geeft de strip een gezapig maar onverbiddelijk naar het bloederige einde denderend ritme mee. Af en toe wijkt Brüno uit naar een abstractere manier van tekenen, bijvoorbeeld op een prentje waarop een granaat ontploft in de loopgraven van WOI. Excellent gebruik van de trukendoos van het medium, quoi?

 

Intussen is bekend dat “Tyler Cross” een vervolg zal krijgen hoewel dit eerste deel een perfect einde heeft. Ik hoop van harte dat het hier geen uitmelkerij betreft die de kwaliteit van het eerste deel teniet zal doen, want dat dit eerste deel van topkwaliteit is staat buiten kijf.

 

Tyler Cross

Tekst: Fabien Nury

Tekeningen: Brüno

Inkleuring: Laurence Croix

Dargaud

 

Prentjes en de cover op mijn blog:

 

http://petermoerenhout.be/2015/07/30/rensencie-tyler-cross/

 

[blacktiger]

Een sterk verhaal dat ik met plezier heb gelezen. Ik ben het helemaal eens met je bespreking. 

[Peter Moerenhout]

Great mind read alike.

[Waldorf]

Tyler Cross is geweldig getekend, maar ik vond het einde van het verhaal een beetje overtrokken.