Ga naar inhoud

Recensie – De Platenspeler


Recommended Posts

Schubert in Afrika

 

Biografiëen in stripvorm zijn meestal een moeilijke oefening. Het is lastig om er geen saai lijstje van verwezenlijkingen en data van te maken. Zidrou en Raphaël Beuchot eigenen zich in dit boek echter het recht toe om te variëren op het thema en op de realiteit. Blij toe, want dit is een prachtboek.

 

Eugène Isaÿe, een bejaard componist, reist voor een opdracht naar Belgisch Congo. De strip speelt zich ergens eind de jaren twintig van de vorige eeuw af. Eugène logeert in de riante villa van familie maar door een samenloop van omstandigheden moeten zijn gastvrouw en gastheer hem enkele dagen alleen laten met het bedienend personeel. Eugène leert dankzij dat personeel de Afrikaanse gebruiken en levenswijze beter kennen.

 

Vooral de platenspeler uit de titel wordt zijn amigo. Dat is geen object maar een man die al 39 jaar in dienst van de familie is, met als enige taak het afspelen van 78-toeren platen. Een Tiësto avant la lettre. De man blijkt een poëtische ziel te herbergen die Isaÿe steeds meer weet te bekoren.

 

Echt veel heeft de plot niet om het lijf. Het verhaal kabbelt rustig voort en behandelt vooral de thema’s dood en geboorte. Niet door daar oeverloos over te palaveren, maar door de dialogen, de personages en hun emoties hun werk te laten doen.

 

Dit boek kent weinig tekst en veel rustpunten en is een welkome afwisseling met de vele strips met hoog octaangehalte die vandaag de dag worden uitgegeven. Zidrou en Beuchot schreven samen het scenario en weten hun personages raak te typeren met simpele handelingen en zinnetjes.

 

Het boek doet zeer authentiek aan door de gedegen decors en de algehele sfeer. Zo druipt er geen extreem racisme van de pagina’s maar kramen de personages af en toe een door die periode gekenmerkt zinnetje uit dat de niet ter discussie staande superioriteit van de blanke man in Afrika moet staven. Kuifje mag er eens om komen. Of die kwistenbiebels die “Kuifje in Afika” uit de rekken zouden willen halen op grond van racisme.

 

De tekeningen zijn niet gedetailleerd maar Beuchot weet met een dunne en trefzekere lijn een melancholische sfeer te scheppen. Zijn composities laten veel ruimte om te ademen en de harde kleuren evoceren het felle Afrikaanse licht. Beuchots stijl lijkt wel geboren voor het onderwerp van dit boek.

 

Het boek bevat een groot aantal droomscènes. Iets waar ik doorgaans een rothekel aan heb wegens dat het een goedkope manier is om de psychologie van de personages door het strot van de lezer te duwen. De scènes in dit boek dragen echter, voor de verandering, wél iets bij aan het verhaal. Bovendien zijn ze origineel genoeg gecomponeerd dat ze op zichzelf al interessant zijn om te lezen.

 

De platenspeler raakt de lezer op een ingehouden en diepmenselijke manier. Geen trommels en fanfare, geen overdreven gefilosofeer of over dramatisering. Die zouden toch fake en opgezwollen overkomen. Misschien is het daarom dat ik vochtige ogen kreeg bij het lezen van het einde.

 

De Platenspeler

 

Scenario: Zidrou en Raphaël Beuchot

Tekeningen: Raphaël Beuchot

Inkleuring: Raphaël Beuchot & Sarah Murat

Le Lombard

 

Plaatjes en de cover op mijn blog:

http://petermoerenhout.be/2015/11/12/recensie-de-platenspeler/

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...








×
×
  • Nieuwe aanmaken...