A (de draad van Andreas)

[Gast bazarov]

Goed om weten dat die 'nieuwe' uit is.

 

Cyrrus/Mil vind ik bijzonder fascinerend maar veel snap ik er niet van.

[Elvis]

Boeiende auteur maar snap bijlange ook niet alles.

Na verschijning van het laatste deel van Arcq probeer ik de serie opnieuw te lezen in één ruk met hopelijk meer succes.

[Peter Motte]

Ik snap Mil ook niet hoor, maar Mil is wat dat betreft frusterender dan Cyrrus. Cyrrus is gewoon een geweldige leesbeleving.

Andreas heeft wel eens in een interview het raadsel van Mil opgelost, maar dat ga ik hier niet verklappen.

[Rork]

pfft, daar hebben we de spoilertags voor...

[nobody]

Van CS heb ik de drie HC's. Ja, ook de eerste. Dus ik moest dat geen tweede keer kopen.

[SPeeDy]

Van CS heb ik de drie HC's. Ja, ook de eerste. Dus ik moest dat geen tweede keer kopen.

Tiens. Ik wist niet dat die eerste in HC is uitgekomen. Dacht enkel die K2-uitgave en paar uitgaven in het illegale circuit

[nobody]

Tiens. Ik wist niet dat die eerste in HC is uitgekomen. Dacht enkel die K2-uitgave en paar uitgaven in het illegale circuit

 

Zet.EL op 500 exemplaren. Met bijgevoegde plaat.

Mijne is nr 267, met handtekening van de meester. 

[nobody]

mijn CS2 is nr 291 (van 1.000) dus gewoon met de bladwijzer. 

en mijn CS3 is HS nr 16 van 75, met een 'rode' plaat bij. 

 

edit: de foto is goed, maar de Reep zet m op zijn kant. 

[Aeaipejdziasm]

Nou, je was er vroeg bij.

[Peter Motte]

Arrrrrgghhh ... nog altijd geen nieuwe Arq ... Ik sterf.

[Peter Motte]

CS1 & 2 zijn van het betere werk van Andreas. Later heeft hij de tekening soms te veel vereenvoudigd.

[Gast bazarov]

CS1 & 2 zijn van het betere werk van Andreas. Later heeft hij de tekening soms te veel vereenvoudigd.

Een beetje kort door de bocht.

Het testament van Cromwell Stone moet in niets onder doen voor de eerste 2 delen.

 

Andere reeksen zijn soms anders getekend, dat wel.

Maar haastwerk? Euhm, neen.

[nobody]

Een beetje kort door de bocht.

Het testament van Cromwell Stone moet in niets onder doen voor de eerste 2 delen.

 

Andere reeksen zijn soms anders getekend, dat wel.

Maar haastwerk? Euhm, neen.

2

[Peter Motte]

Ik heb niet geschreven 'haastwerk', wel 'soms te veel vereenvoudigd'.

Je ziet die evolutie van een erg gedetailleerde stijl naar een eenvoudiger stijl heel goed in het eerste deel van Rork, 'Fragmenten'. Op de eerste platen is de jas van Rork nog heel gedetailleerde en realistisch weergegeven, met plooien in de stof en kleurnuances in het zwart. Vanaf het verhaal 'Low Valley' is de jas alleen nog maar een zwart silhouet, zonder kleurschakeringen, en alle details erbinnen zijn verdwenen.

Of dat sneller kan worden getekend, weet ik niet. Misschien wel, misschien niet. Soms wel, soms niet - denk ik. Maar dat weglaten van details wreekt zich soms.

[TomP]

Ho ik denk dat dat gewoon ergens een soort van evolutie is en smaak van de maker.

Bij CS vind ik die arcering en details van de tekeningen fantastisch en past het naar mijn mening. 

Dat de jas van Rork na verloop iets minder detail heeft... Daar stoor ik me niet aan

[Peter Motte]

De jas is maar een voorbeeld.

Zijn tekenstijl is niet alleen herkenbaar door de vereenvoudiging.

De cover van zijn Donjon-album is direct herkenbaar als Andreas door de houding van het personage, wat waarschijnlijk ook mogelijk is door de lichaamsverhoudingen.

[nonitengu]

Ik vind persoonlijk de vereenvoudigde stijl beter. Je ziet het bij meer striptekenaars dat ze van meer gedetailleerd naar eenvoudiger evolueren. Neem de eerste Canardo (Sokal) of Isabella Avondrood (Tardi) en vergelijk die met de latere versies, die zijn veel eenvoudiger. In mijn ogen heeft de tekenaar steeds minder detaillering nodig om het personage de juist expressie te geven. Dat is volgens mij ook de kracht van strips, met zo min mogelijk details een zo veelzeggend mogelijk beeld, emotie of expressie te schetsen.

[Zmv]

In zijn eerdere boeken werkte Andreas veel meer in licht en schaduwvlakken. Later is hij zijn peronages steeds gaan omlijnen en schematischer gaan tekenen. Dat is naar mijn mening wel ten koste gegaan van de sfeer en dynamiek. Vooral in latere albums van Capricornus is dat het geval. Het mysieke gevoel van het begin is er dan helemaal uit. Wel jammer, vind ik.

Wat er nog aan meehelpt is dat de theatrale lichaamstaal en extreme gezichtsuitdrukkingen uit het begin steeds wat minder extreem zijn geworden. Daardoor leunen de albums steeds sterker op de constructie van het verhaal.

[Peter Motte]

Het wordt een evenwichtsoefening tussen tekening en verhaal. Andreas verandert nit alleen zijn tekenstijl, maar ook zijn vertelstijl en de aard van het verhaal. Vergelijk bijv. Patrick met Elektriciteit: die laatste is een jaren-30-stuiver-romannetje-avontuur, en de eerste is een literaire novelle. De lezers hebben het gemakkelijk over hoe Andreas met de tekeningen experimenteert, maar hij is even sterk bezig met het verhaal zelf.

[SPeeDy]

Andreas heeft ooit toegegeven dat hij op een bepaald moment niet meer tevreden was met de quantiteit van strips die hij maakte. Hij zat nog met zoveel ideëen dat hij het aantal wou opdrijven, en gaf toe dat dit ten koste moest gaan van het detail van de tekeningen. Dat was dus een bewuste keuze. CS3 was de laatste uitzondering die hij hierop maakte.

Persoonlijk heb ik liever minder A-strips en meer detail, maar ik neem aan dat het financiële aspect ook wel zal meegeteld hebben (meestal is een auteur die maar bij mondjesmaat strips uitbrengt weinig rendabel voor een uitgever, met tot gevolg dat de auteur er zelf ook niet van kan leven. Ben je een superpopulaire auteur dan gaat die stelling niet op, maar A-strips zijn helaas een niche-markt).

[Tweetie]

Ik vind persoonlijk de vereenvoudigde stijl beter. Je ziet het bij meer striptekenaars dat ze van meer gedetailleerd naar eenvoudiger evolueren. Neem de eerste Canardo (Sokal) of Isabella Avondrood (Tardi) en vergelijk die met de latere versies, die zijn veel eenvoudiger. In mijn ogen heeft de tekenaar steeds minder detaillering nodig om het personage de juist expressie te geven. Dat is volgens mij ook de kracht van strips, met zo min mogelijk details een zo veelzeggend mogelijk beeld, emotie of expressie te schetsen.

 

Volgens mij is het eerder zo dat op een gegeven moment striptekenaars ontdekken dat ze met veel minder werk even veel geld kunnen verdienen. Ze willen gewoon minder tijd besteden aan het tekenen. 

[nonitengu]

Volgens mij is het eerder zo dat op een gegeven moment striptekenaars ontdekken dat ze met veel minder werk even veel geld kunnen verdienen. Ze willen gewoon minder tijd besteden aan het tekenen. 

 

Dan mag ik wellicht naief zijn, maar van de tekenaars die ik noem: onze eigen A., Sokal en Tardi kan ik me dit niet voorstellen.

[Rork]

Bij veel tekenaars en langlopende series zie je wel veranderingen in de tekenstijl: de eerste Lucky Lukes en Suske en Wiskes lijken ook niet op de latere albums. En aangezien ik bij beide series later ben ingestapt trekken de eerste albums voor mij op niks.

 

Bij Andreas mag je dat ook verwachten maar gebeurt het wel op verschillende manieren:

 

CS is een uitstapje naar een bijzonder arbeidsintensieve tekenstijl, ik vind dat prachtig maar kan me voorstellen dat het teveel tijd kost. Of CS 3 minder qua kwaliteit is kan ik niet beoordelen, ik heb dat album (nog) niet. Meestal besteedt Andreas voldoende aandacht aan de tekeningen. 't Mooie is ook dat tekeningen ook vanuit meerdere perspectieven (voor zover mij bekend) altijd kloppen: een buis die in plaatje 1 links van een raam hangt zal in plaatje 2 niet ineens rechts hangen, En zie dat maar eens vol te houden in iets als "Afdaling".

 

 

In Arq zie je Andreas naar hartelust experimenteren met verschillende stijlen: niet alleen kleur/zwart wit maar ook de mate van arcering, grijstinten en type inkleuring (vlak of meer gedetailleerd zoals bij bovengenoemde jas). Bij Arq is dit volgens mij ook functioneel voor het verhaal. Bij grote gebeurtenissen of verschuiving van werelden wordt van tekenstijl veranderd. Ditzelfde trucje haalde Andreas ook aluit in Cyrrus-Mil, al zijn daar de verschuivingen tussen de werelden natuurlijk veel groter.

 

In Capricornus is de verandering in tekenstijl veel minder, de laatste albums (zeker De operatie) lijkt de arcering wat toegenomen maar over het algemeen blijven de tekeningen vrij vlak. Zoals Peter Motte aangeeft hebben albums 11-15 veel meer diepgang dan de albums daarvoor of erna. Hier wordt de verteltechniek op aangepast. Neem bijvoorbeeld Patrick, , en Gekooide Droom: Het eerste wordt verteld in alleen maar horizontale stroken over de breedte van de hele pagina, het tweede is woordloos en de derde hanteert een "strakke" indeling van 4 bij 5 plaatjes waar Andreas losjes mee experimenteerd. Daarvoor en daarna (uitgezonderd Close Up natuurlijk) wordt een 'meer normale' vertelstijl gehanteerd met experimentjes zoals de tussenkoppen in Het Geheim en het parelelle gesprek in New York. 't Zijn dit soort experimenten die het een Andreas maken.

 

Ook ik verwacht niet dat Andreas iets af gaat raffelen om vier albums per jaar te kunnen leveren, of 2 en dan de rest van de tijd aan het strand hangen. Daarvoor lijkt het tekenen hem teveel in het bloed te zitten, anders begin je niet eens aan iets als Cromwell Stone. Maar 'afzakken' van CS-style naar Arq/Capricornus, dat heb ik inderdaad wel ergens opgevangen. Of als hij weer tijd over krijgt toch weer een CS?

[Zmv]

Maar ervaring speelt hierin ook wel een rol denk ik. Een beginnende tekenaar zal nog met veel zaken worstelen. Verhoudingen, compositie, anatomie enz. Maar kan daardoor soms wel tot interessante oplossingen komen.

Bij iemand die al 50 albums heeft gemaakt gaat dat allemaal vanzelf en veel sneller. En daardoor kan het ook eerder automatische piloot-werk worden. Hoewel dat bij Andreas volgens mij nooit het geval is. Zijn tekeningen en verhalen blijven altijd interessant.

[Peter Motte]

Dan mag ik wellicht naief zijn, maar van de tekenaars die ik noem: onze eigen A., Sokal en Tardi kan ik me dit niet voorstellen.

Ik kan me wel voorstelen dat Andreas, Sokal en Tardi ook aan het rerdement denken (alledrie uitstekende auteurs, trouwens), maar het is niet omdat ze dat doen, dat ze slecht werk afleveren.

Zoals Zmv zegt: ervaring speelt ook een rol.

Maar ik denk dat Zmv's insteek niet opgaat voor Andreas, omdat A door zijn experimenteerdrang altijd weer als een beginnende tekenaar voor zijn tekenplank zit, en dat is ook wat hem voor de lezer boeiend maakt: hij probeert altijd om het weer als de eerste keer te maken. Dat is ook niet eenvoudig.

 

Sommige tekenaars zijn echter verplicht om zich aan een stramien te houden.

Voorbeelden daarvan Rik Ringers van Duchateau-Tibet en De Blauwbloezen van Lambil-Cauvin. Die duo's hebben tientallen jaren hetzelfde gemaakt, maar als zij het roer plots zouden omgooien, zou hun publiek weglopen.

[Rork]

Hm, toch zie je ook in die experimenteerdrang ervaring terug. Het experiment met het vaste raster in gekooide droom dat ik boven noemde is (wat mij betreft) goed leesbaar ondanks dat de tekeningen alle kanten opspringen. Serge Baeken houdt in Sugar eenzelfde patroon aan en speelt hier ook mee maar her en der had ik bij Sugar moeite om het verhaal over de pagina te volgen.

 

't Is misschien ook een kwestie van doorzetten tot het perfect is. In het paradijs verloren geeft Pablo Auladell in het voorwoord aan dat het eerste deel van het verhaal zijn tekenstijl nog ruw is en dat de stijl zich gaandeweg heeft ontwikkeld. Hij heeft het zo laten staan zodat de lezer die ontwikkeling kon volgen. Persoonlijk vond ik de tekeningen in het eerste deel af en toe behoorlijk matig.

[Peter Motte]

Tuurlijk zie je in experimenteren ervaring. Als je de basis niet beheerst, kun je niet experimenteren - in principe. Maar terwijl een beginner experimenteert omdat hij oplossingen zoekt voor de basis, experimenteert een ervaren iemand om nieuwe oplossingen te zoeken.

[Zmv]

Als je de scene uit Rork, de Geesten ziet waar Rork in het bos wordt omsloten door de mannetjes in het rood, zie je duidelijk dat Andreas absoluut geen problemen had met het tekenen van een stuk of 20 personages in elk plaatje. Op dat punt heeft hij daar veel ervaring in. Alle mannetjes staan ook in zeer karakterestieke Andreas-poses. Hier gaat de sfeer ten koste van de ervaring, denk ik, omdat de dreiging die uit het verhaal blijkt, niet echt in de tekeningen aanwezig is.

Als je dat vergelijkt met de achtervolgings-scene in het bos uit het Kathedralenkerkhof, dan kiest Andreas er daar voor de groep achtervolgers in silhouet af te beelden. Ik denk dat het gevoel van dreiging in grote mate versterkt.

Dit is denk ik een voorbeeld van een tekenaar die op een beter resultaat uitkomt omdat zijn middelen op dat moment beperkter zijn.

[Peter Motte]

Het zijn er nergens meer dan 16.

Nou ja, dreiging ... Ik herinner me het verhaal niet echt goed, maar als ik me niet vergis willen ze Rork naar de oplossing drijven, terwijl hij denkt dat ze hem willen tegenhouden om de oplossing te vinden. Er is dus eigenlijk ook geen dreiging. Rork voelt zich bedreigt, maar hij is niet bedreigd.

[nobody]

Met al die nieuwe uitgaves van Andreas' strips vraag ik me altijd af waarom Aztèques niet vertaald wordt. Ik heb die in het Frans, en voor zover ik dat Frans begrijp, vind ik dat helemaal geen slechte strip.

 

Sherpa?  

[TomP]

Met al die nieuwe uitgaves van Andreas' strips vraag ik me altijd af waarom Azteques niet vertaald wordt. Ik heb die in het Frans, en voor zover ik dat Frans begrijp, vind ik dat helemaal geen slechte strip.

 

Sherpa?  

 

Goed punt, da's één van de weinige spullen van Andreas die ik me nog moet aanschaffen

[Aaltomuoto]

Ik heb de Duitse uitgave, dat lees ik net iets makkelijker dan Frans. Ik geloof dat Sherpa op het oude forum wel eens gepost had dat het niet echt een prioriteit was om Azteques te vertalen. Misschien dat als ze het kunnen meedrukken met een buitenlandse editie dat het nog kan gebeuren. Geen idee of Azteques in het frans nog makkelijk te krijgen is tegenwoordig..

[Gast bazarov]

Het is inderdaad raar dat Aztèques nooit vertaald is. Misschien heeft Sherpa ons rotverwend met al hun uitgaves.

 

Een beetje op een zijspoor: ik ben zeer nieuwsgierig wat A gaat doen na Arq en Cap. Ik hoop op iets zots, zolang hij maar niet op pensioen gaat.

[nobody]

Heeft hij niet gezegd dat hij zich na Arq en Cap gaat concentreren op one shots? 

 

En ik dacht dat Aztèques in het Frans nog vlot te krijgen is. 

Edit: nu ja, de tijd vliegt. Het was toch zo toen ik 'm bestelde in Worlds End in Gent. Maar dat is ondertussen ook al weer acht jaar geleden... 

[Peter Motte]

Kijk 's hier

http://livre.fnac.com/a106704/Andreas-Azteques

 

"Vlot verkrijgbaar" is het misschien niet, maar wie hem wilt, hoeft zich volgens niet in te houden.

 

Als ik me goed herinner vond Andreas dat hij zich niet genoeg had kunnen losmaken van zijn documentatie, en dat die te veel in het verhaal aanwezig is. Het verhaal zou volgens hem overladen zijn, en dat zou wel eens kunnen kloppen. Er zijn misschien te veel parallelle verhalen in. Ik heb het een drietal keer gelezen, en ik denk dat je het wel degelijk zo vaak moet lezen om het mee te hebben.

 

Maar dan komen al goede ideeën naar boven, en blijkt het meer te zijn dan een niemandalletje. Dus een mislukking is dat album zeker niet.

[Peter Motte]

Ik heb wel de indruk dat je het alleen nog tweedehands kunt krijgen.

[Peter Motte]

Heeft hij niet gezegd dat hij zich na Arq en Cap gaat concentreren op one shots?

Jaren geleden heeft hij inderdaad zoiets gezegd, maar heeft hij gezegd dat hij dat ZOU doen, of dat hij het WOU doen? Nuance nuance.

Hij heeft ook ooit eens gezegd dat hij graag zou werken zoals in manga's, maar behalve het personage Manga in Cap hebben we daar nog niet veel van gemerkt.

En aangezien manga nu in Frankrijk ook wat achteruitboert, zie ik hem niet na Cap/Arq een manga van 200 p's tekenen. Zou misschien wel wat kunnen worden.

 

Overigens, hij had het wel over one shots, maar merkte ook op dat hij bijv. one shots met Cap zou kunnen doen. Dat is dan toch weer iets heel anders dan one shots zoals De Rode Driehoek of Styx.

[nobody]

Aztèques moet je inderdaad meerdere keren lezen. Maar ik lees al mijn strips minstens twee keer voor ik ze opberg in de kast. Dus

Met one shots bedoel ik one shots, verhaal gedaan in één album. Dus ik doelde ook op bijv. nog een Rork of een Cap, net als op echte one shots. Van mij mag hij doen wat hij wil (euh, op stripgebied bedoel ik dan), ik koop het toch. 

[Zmv]

Het zijn spannende tijden voor de Andreas-fan... Het einde van Arq en de finale van Capricornus in zicht. Jammer dat de Zozolala niet meer bestaat. Die hadden er nog een mooi themanummer aan kunnen besteden.

Andreas heeft eens gezegd dat hij nog zoveel ideeen had, dat hij bang was het niet allemaal af te kunnen krijgen in de rest van zijn leven. Laat allemaal maar komen, zou ik zeggen. En een vertaalde Azteques, yes, please!

[Zmv]

En als we dan opdrachten aan het uitdelen zijn: na Azteques zou ik van Sherpa graag een dikke bundel willen met alle korte verhalen. Le 8e prissonier, Monster, Jane Eyre, X-20, het verhaal uit Strips 2000, het kattenverhaaltje en die uit Dream is Over en zo zijn er waarschijnlijk nog wel een tiental te vinden. Graag uitgevoerd zoals de intergrale Rorks. ????