De Klassieke Leesclub: Het Geheim Van De Zwaardvis

[Peter Motte]

Bij de mijne hangen de bladen niet los, maar de rug is beschadigd en er zitten vreemde kreuken in voor- en achterplat.

[Peter Motte]

Oei, deel 2 van de Lombard Collectie in mint conditie...kwijt???    

 

Volgens kattewikke is mijn exemplaar 10 euro waard   

[Peter Motte]

3 nee stemmen ... Waarom?

Ik mis hier wat argumenten tegen De Zwaardvis als klassieker. Die drie kunnen een goede reden hebben, maar we kennen ze niet.

[TDPB]

3 nee stemmen ... Waarom?

Ik mis hier wat argumenten tegen De Zwaardvis als klassieker. Die drie kunnen een goede reden hebben, maar we kennen ze niet.

Ik heb (nog) niet gestemd, maar eerste delen in reeksen zijn meestal enkel klassiekers juist omdat ze het eerste deel zijn. Niet omdat ze zo sterk zijn als strip op zich. Vaak staat de auteur nog niet op het hoogtepunt van zijn kunnen bij eerste albums, en staan de personages ook nog niet helemaal op punt. Het betere werk komt meestal wat later.

[Peter Motte]

Ik weet niet of dat in het geval van De Zwaardvis wel opgaat.
Bij Nero bijv. wel, omdat hij in het begin gewoon gek was. Echt gek, dus. Hij zat in een gekkenhuis opgesloten omdat hij dacht dat hij de Romeinse keizer Nero was.
Maar in De Zwaardvis zijn de personage al redelijk af.
Jacobs' stijl was ook al 'af'. Hij had tenslotte een heel album geoefend met De U-straal.
Er zijn wel nog evoluties, maar of die evoluties essentieel zijn, betwijfel ik. Logischerwijze evolueert hte werk van een kunstenaar. Dat is onontkoombaar, maar ik denk niet dat we in het geval van Blake&Mortimer kunnen spreken over een verdere vervolmaking.
Ik koos De Zwaardvis als klassieker, omdat ik niet het gevoel had dat een van de andere albums beter zou zijn geweest. Lezers kunnen persoonlijke voorkeuren hebben, vanzelfsprekend, maar in dit geval was het niet echt doorslaggeven.
De 3 Formules had ik vermeden, omdat - zoals blijkt uit Tom B's opmerking - het 2e deel volledig getekend is door Bob de Moor (potlood en inkt) wegens Jacobs' overlijden, en omdat nogal wat mensen niet tevreden waren van De 3 Formules. Of ze daar gelijk in hebben, weet ik niet, maar het stond qua stijl wel ver af van de klassiekere albums.
Het Halssnoer is een detectiveverhaal, en mist daardoor de sf-inslag van de andere albums.
De Valstrikt mist Blake. Ik heb vaak het gevoel gehad dat Jacobs een boontje had voor Mortimer.
Dus bleven alleen de eerste vijf titels over, en geen enkele daarvan zou ik hoger inschatten dan De Zwaardvis. Ook niet lager. Ik vind ze gewoon alle vijf van hoog niveau.
Het voordeel van De Zwaardvis is ook dat het lekker lang is. De andere albums zijn een stuk korter, alhoewel dat voor Het Mysterie van de Grote Piramide misschien niet waar is (door die hertekening naar 2 albums en later weer naar 3 albums van Zwaardvis).
Maar de andere albums zijn dus op de ondertussen standaard geworden normale lengte van een album uit de stal van Lombard. Zwaardvis heeft ons toch dat ietsje meer, waardoor het meer aanvoelt als een flinke roman.
Bovendien maken we in Zwaardvis ook kennis met de personages: Blake, Mortimer en Olrik. Het is het enige album waar we eigenlijk de echte Olrik zien. In Halssnoer is hij zelfs een ordinaire bandiet geworden.
Misschien staan de personages nog niet op punt in eerste albums. Dat is bijv. het geval met Kuifje in Sovjet. Maar dat maakt hun vaak boeiender: wij ontdekken de personages samen met de auteur. Na de eerste drie albums (Sovjet, Afrika, Amerika) is Kuifje eigenlijk 'af', en word je als lezer niet zo gauw meer verrast door zijn karaktertrekken. Latere albums zijn dan misschien om andere redenen beter, maar zijn vaak gewoon meer van hetzelfde.
Al bij al is Blake & Mortimer voor mij een reeks die begint met een hoogtepunt. Het is een start die bij veel auteurs alleen maar tot een neerwaartse gang leidt. Dat heeft Jacobs wel vermeden, maar veel hoger kon hij niet meer komen. Hi slaagde er echter telkens weer in om nu tamelijk klassieke thema's boeiend te brengen.

[Peter Motte]

Misschien als ps:

Het Geheim van de Zwaardvis zijn bij mij de meest stukgelezen albums van de hele serie. Ik denk niet dat dit alleen maar als klassieker kan worden beschouwd omdat het toevallig het eerste deel van de reeks is.

Het is het vooral door de enorme vaart die er vanaf het begin inzit. Het is een beetje zoals de beruchte eerste twee delen van Akira, die je ook meeslepen tot je naar adem hapt.

[TDPB]

Het tweede deel van de drie formules is volledig door Bob De Moor getekend. Potlood en inkt.

[nobody]

3 nee stemmen ... Waarom?

Ik mis hier wat argumenten tegen De Zwaardvis als klassieker. Die drie kunnen een goede reden hebben, maar we kennen ze niet.

 

Ik heb nog niet gestemd, het is te lang geleden dat ik ze gelezen heb, maar in een andere draad heb ik al eens de B&M volgorde gezet van (wat mij betreft) zeer goed naar meh.

 

Maar ik heb hier ook nog niet veel argumenten gezien voor de andere ja stemmen dan de jouwe.

[Yan]

Het tweede deel van de drie formules is volledig door Bob De Moor getekend. Potlood en inkt.

 

Ik dacht dat er een paar pagina's getekend waren, in potlood, door Jacobs, maar ik kan me vergissen. Ik meen dat het zo in het weekblad Kuifje vermeld werd (geen goesting om dat terug te zoeken) bij de voorpublicatie.

[Yan]

Ik heb nee gestemd op klassieker. Ik vind Blake en Mortimer wel goed maar geen buitencatagorie. Het is natuurlijk 1 van de eerste strips die verschenen. Een pionier zeg maar. 

De tijdgeest was ook anders maar ik vond het verhaal wat te simpel, ik bedoel het Mongoolse rijk verovert de hele wereld en legt zo'n beetje alle wereldsteden in de as...ik heb niet het idee dat het Mongoolse rijk een supermacht was en ook nooit geweest is. Nadat ze hele wereld veroverd hebben worden ze toch wel weer vrij simpel verslagen door een vrij klein groepje mensen met een superwapen (waar komt dat ineens vandaan?) dit is iets wat je ook in veel films ziet en ook in een strip zoals bv Trigie. Ik wil daarmee niet zeggen dat het een slechte strip is, integendeel het biedt vermaak en is op zich goed naar die tijdgeest gemeten.

Maar een klassieker? Nee dan vindt ik de Valstrik meer een klassieker, verhaal is veel beter. Tekenwerk is daarin ook verbeterd.

Een pionier is wat overdreven, over de plas waren er al veel langer strips (te veel namen om op te noemen - McCay, Foster, Raymond, ...), maar ook in Europa (Bécassine, Tintin, ...).

De zwaardvis is een herbewerking van de U-straal, wat op zijn beurt een 'kopie' is van de verhalen uit de VS die niet meer gedrukt werden tijdens de Duitse bezetting. Maar het behoort tot de grote opmars van de Belgische stripwereld, waardoor het volgens mij een klassieker is.

[Zwendel]

Ik dacht dat er een paar pagina's getekend waren, in potlood, door Jacobs, maar ik kan me vergissen. Ik meen dat het zo in het weekblad Kuifje vermeld werd (geen goesting om dat terug te zoeken) bij de voorpublicatie.

Het was volledig door Jacobs geschetst met tekstbalonnen en al.

[Peter Motte]

Ik heb nee gestemd op klassieker. Ik vind Blake en Mortimer wel goed maar geen buitencatagorie. Het is natuurlijk 1 van de eerste strips die verschenen. Een pionier zeg maar.

De tijdgeest was ook anders maar ik vond het verhaal wat te simpel, ik bedoel het Mongoolse rijk verovert de hele wereld en legt zo'n beetje alle wereldsteden in de as...ik heb niet het idee dat het Mongoolse rijk een supermacht was en ook nooit geweest is. .

Dat speelt toch geen rol?

Jacobs gebruikt gewoon de mogelijkheden van het nieuwste wapen dat op dat moment gekend is: de atoombom. Een kleine staat met atoombommen zou zoiets kunnen.

Het verhaal speelt zich af in de toekomst, niet in het heden.

En als het zich in het heden afspeelt, is het ook een probleem: die oorlog is er niet geweest.

Jij eist een realistisch verhaal of een historisch verhaal, maar Zwaardvis valt niet in die categorie. Het is alsof je van een drama eist dat het een komedie is, of omgekeerd. En ja, sommige mensen stellen zulke eisen.

 

Nadat ze hele wereld veroverd hebben worden ze toch wel weer vrij simpel verslagen door een vrij klein groepje mensen met een superwapen (waar komt dat ineens vandaan?)

Dat is niet waar: de Zwaardvis was eigenlijk al zo goed als voltooid. Olrik weet trouwens dat de Zwaardvis bestaat, en het zijn precies de plannen van de Zwaardvis die hij van Mortimer wilt krijgen.

Overigens is het geen kleine groep mensen: die basis is erg groot: ze heeft zelfs een nucleaire centrale.

 

Peenemunde in Duitsland, waar de V2 werd ontwikkeld en gebouwd, was ook maar één basis. En volgens mij was ze zelfs nog kleiner dan de basis in de Zwaardvis.

Jacobs heeft de schaal van de Tweede Wereldoorlog overgezet naar zijn Zwaardvis.

[Zwendel]

Hij was wel 1 van de eerste, Kuifje is natuurlijk veel eerder. Die vind ik trouwens wat overschat. Ik vind dat een klassieker ook enigzinds baanbrekend moet zijn en het moet ook de tand des tijds kunnen doorstaan. Dat vind ik niet bij het geheim van de zwaardvis. 

Veel eerder is veel gezegd. De eerste versies van de vroege (jaren '30) Kuifjes waren nogal rudimentair. Slechts in de hertekende versies (jaren '40) kregen ze hun huidige vormgeving en dat was ook de periode waar Jacobs begon.

[Peter Motte]

Hij was wel 1 van de eerste, Kuifje is natuurlijk veel eerder. Die vind ik trouwens wat overschat. Ik vind dat een klassieker ook enigzinds baanbrekend moet zijn en het moet ook de tand des tijds kunnen doorstaan. Dat vind ik niet bij het geheim van de zwaardvis.

 

Yan heeft gelijk, hoor, Zwaardvis was alles behalve een van de eerste. Voor 1940 bloeide de strip al in de VS. Ik weet niet of er ook al albums verschenen, maar in elk geval veschenen al voor 1940 albums van Kuifje, en hij zal niet de enige zijn geweest. Tien jaar lang alleen maar Kuifje-albums? Dat zou nogal freakish zijn geweest. Dat kan gewoon niet, omdat een succes altijd zeer snel gekopieerd wordt door de concurrentie. Dus, ja: er waren voor 40 al andere stripalbums. Alleen slaagt dat hele propagandaorkest rond Kuifje er uitstekend in om ons dat te doen vergeten.

Wat Zwaardvis wel is, is een erg goed afgewerkt verhaal dat ook erg in de smaak viel.

[Peter Motte]

Veel eerder is veel gezegd. De eerste versies van de vroege (jaren '30) Kuifjes waren nogal rudimentair. Slechts in de hertekende versies (jaren '40) kregen ze hun huidige vormgeving en dat was ook de periode waar Jacobs begon.

Ook waren: er wordt gemakkelijk vergeten dat de Kuifjes die we nu kennen hertekend werden.

Maar die hertekening is volgens mij niet voor al die oude Kuifjes even belangrijk. Meestal waren het vooral de decors die werden aangevuld, maar de personages stonden al op punt.

In De Blauwe Lotus kun je dat goed zien: de eerste platen werden hertekend, maar vanaf plaat drie of zo, is er veel minder hertekening. Kuifje verandert dan van een slanke jongeman in een gedrongen kereltje, maar qua tekening e.d. is er niets op aan te merken.

[Zwendel]

Ook waren: er wordt gemakkelijk vergeten dat de Kuifjes die we nu kennen hertekend werden.

Maar die hertekening is volgens mij niet voor al die oude Kuifjes even belangrijk. Meestal waren het vooral de decors die werden aangevuld, maar de personages stonden al op punt.

In De Blauwe Lotus kun je dat goed zien: de eerste platen werden hertekend, maar vanaf plaat drie of zo, is er veel minder hertekening. Kuifje verandert dan van een slanke jongeman in een gedrongen kereltje, maar qua tekening e.d. is er niets op aan te merken.

Er is toch een enorm verschil, bijvoorbeeld de Scepter van Ottokar z/w (1939) en de hertekende kleuren (1947). De z/w zou nu gewoon als oude brol bestempeld worden.

[Peter Motte]

Ter verduidelijking: Zwaardvis en Kuifje en de Zonnetempel verschenen tegelijk in het stripweekblad Kuifje, maar Zwaardvis was veel populairder, iets wat Hergé erg irriteerde.

Hergé was de ster van voor 1940, maar na WOII is hij nooit meer zo populair geweest.

[Peter Motte]

Er is toch een enorm verschil, bijvoorbeeld de Scepter van Ottokar z/w (1939) en de hertekende kleuren (1947). De z/w zou nu gewoon als oude brol bestempeld worden.

Ik wil je wel geloven, maar ik heb toch ook enkele heel goeie z/w's gezien, o.a. Het Gebroken Oor.

[TDPB]

Het was volledig door Jacobs geschetst met tekstbalonnen en al.

Er was een lay-out gemaakt, ja. Maar een geschetst scenario is niet hetzelfde als in potlood getekende originelen. De Moor moest van het witte blad beginnen. Bij de eerste vier pagina's heeft Geert De Sutter zelfs nog meegetekend aan de decors.

Als voorbeeld links de schetsen van Jacobs, rechts de tekeningen van De Moor:

 

 

[Zwendel]

Er was een lay-out gemaakt, ja. Maar een geschetst scenario is niet hetzelfde als in potlood getekende originelen. De Moor moest van het witte blad beginnen. Bij de eerste vier pagina's heeft Geert De Sutter zelfs nog meegetekend aan de decors.

Als voorbeeld links de schetsen van Jacobs, rechts de tekeningen van De Moor:

 

Ik had daarom ook 'geschetst' geschreven en niet 'getekend'

[Yan]

Yan heeft gelijk, hoor, Zwaardvis was alles behalve een van de eerste. Voor 1940 bloeide de strip al in de VS. Ik weet niet of er ook al albums verschenen, maar in elk geval veschenen al voor 1940 albums van Kuifje, en hij zal niet de enige zijn geweest. Tien jaar lang alleen maar Kuifje-albums? Dat zou nogal freakish zijn geweest. Dat kan gewoon niet, omdat een succes altijd zeer snel gekopieerd wordt door de concurrentie. Dus, ja: er waren voor 40 al andere stripalbums. Alleen slaagt dat hele propagandaorkest rond Kuifje er uitstekend in om ons dat te doen vergeten.

Wat Zwaardvis wel is, is een erg goed afgewerkt verhaal dat ook erg in de smaak viel.

 

Inderdaad, het eerste album van Bécassine dateert van 1913, het eerste van Zig et Puce (Kees en Klaas) van 1927.

Manga is zelfs nog ouder.

[Peter Motte]

Nee ik eis helemaal niks maar ik vind het geheim van de zwaardvis geen klassieker. Kleine staat met atoombommen zou alleen kunnen als de rest dat niet had. Dat was al niet het geval.

Die laatste zin alleen al bewijst dat je een realistisch verhaal wilt. Waar in de Zwaardvis staat dat Mongolië een kleine staat is? Waar staat zelfs maar dat het Mongolië is?

In het eerste tekstvakje hebben ze het over "het gele rijk". Dat is dus China. Maar het is China niet, want verderop in hetzelfde vakken hebben ze het over Tibet.

Het Tibet van de Zwaardvis is een mengsel van China, Tibet, Mongolië en Japan (een van de asmogendheden van WOII).

Basam-Damdu wordt de keizer van Tibet genoemd, maar Tibet heeft nooit een keizer gehad.

Jacobs heeft met Basam-Damdu en Tibet gewoon zijn versie gemaakt van keizer Ming en het keizerrijk Mongo uit Flash Gordon.

Het is niet de bedoeling een realistisch weergave van onze wereld te geven, alleen heeft hij zich door veel elementen uit de werkelijkheid laten inspireren. De werkelijkheid is het uitgangspunt voor zijn fantasie, maar het is de werkelijkheid niet.

Het is geen realistische strip, en dus kun je geen eisen stellen die je wel zou kunnen stellen aan een realistisch verhaal.

[Peter Motte]

Inderdaad, het eerste album van Bécassine dateert van 1913, het eerste van Zig et Puce (Kees en Klaas) van 1927.

Manga is zelfs nog ouder.

Uit wikipedia (maar dat is geen heilig boek)

 

De term manga is ontleend aan het in 1814 uitgegeven boek van de houtsnedekunstenaar Katsushika Hokusai: Hokusai Manga. Het was een boek met een grote verscheidenheid aan schetsen van mensen, dieren, planten en landschappen. Kortom, een variatie aan beelden uit het dagelijks leven in het Japan van de negentiende eeuw.

Het was dus geen stripboek.

 

In diezelfde wikipedia:

 

Manga betekent "onbeheerste of willekeurige kwaststreken" en verwijst naar de losse, vloeiende tekenstijl die Hokusai's werk tot inspiratiebron voor impressionisten maakte.

Maar met die verklaring van de term heb ik geweldig veel problemen. Ik zou ze niet zomaar durven kopiëren.

 

De oorsprong van de term "manga" creëert een probleem: hij werd de eerste keer namelijk al gebruikt voor een boek dat helemaal geen stripboek is.

Daardoor is het erg moeilijk om de geschiedenis van manga te traceren, vooral omdat in onze streken weinig mensen Japans kennen. Je merkt dat vaak aan Westerse teksten over manga: die zijn meer geschreven vertrekkende van de vertaalde manga, dan vertrekkende van de Japanse manga.

 

Het woord manga verwijst trouwens zowel naar strips (getekende verhalen) als naar cartoons (losse tekening).

 

Of er dus voor 1913 al manga-strips in boekvomr werden uitgegeven, is moeilijk te bepalen.

 

Er zijn echter wel historici (de Engelse wikipedia zegt: "writers", zijn het dan wel historici of gewoon zondagsschrijvers die eens op zolder snuffelen?) die wijzen op de continuïteit van de Japanse culturele en esthetische traditie als de kern van manga.

 

Schodt (merk op: dat is géén Japanse naam, het is dus weer zo'n Westerling) wijst op het bestaan in de 13e eeuw van geïllusteerde rollen, zoals de Chōjū-jinbutsu-giga, die verhalen met behulp van opeenvolgende tekeningen vertelden.

Hij legt ook de klemtoon op de continuïteit van de esthetiek en de visie van ukiyo-e en shunga houtsneden en moderne manga. Die voldoen alle drie aan Eisners criteria voor "sequential art".

 

Chōjū-jinbutsu-giga en Shigisan-engi zijn van ongeveer dezelfde periode.

 

Maar mensen zoals Isao Takahata (eindelijk een Japanner) van Studio Ghibli, zegt dat er géén verband is tussen de rollen en moderne manga.

 

De indruk die ik krijg is dat manga pas is ontstaan onder invloed van door Amerikaanse GI's naar Japan meegebrachte comics.

Die comics zouden zich hebben kunnen gemengd met wat er in Japan al was, zoals kibyoshi, maar die dateren uit de 18e eeuw, en van de 18e eeuw naar 1940 is een flinke sprong.

 

Inoue ziet manga als een mengstel van op beeld en woord gerichte elmenten, die al voor WOII en de daaropvolgende bezetting door de VS voorkwamen.

De "pictocentrische" Japanse kunst zou dan afgeleid zijn uit een lange Japanse historische beïnvloeding door Chinese grafische kunst, terwijl de "logocentrische" kunst, zoals de roman, werd gestimuleerd door de sociale en economische behoeften van de Meiji-periode (19e eeuw) en het vooroorlogse Japanse nationalisme. Volgens Inoue zouden die dan zijn samengesmolten tot een symbiose in manga.

 

Maar al die bovenstaande opmerkingen zijn gebaseerd op de Engelse en waarschijnlijk Amerikaanse wikipedia, en zoals je weet bestaat in de VS alleen de VS.

 

De Duitse wikipedia levert eigenlijk iets interessanters:

Die ältesten bekannten Vorläufer der japanischen Comic-Kunst sind Zeichnungen und Karikaturen aus dem frühen 8. Jahrhundert, die im Jahr 1935 bei Restaurierungsarbeiten am Hōryū-Tempel in Nara auf der Rückseite von Deckenbalken entdeckt wurden.

Of:

De oudst bekende voorloper van de Japanse stripkunst zijn de tekeningen en karikaturen uit de vroege 8e eeuw [red.: wat dus nog past bij de Amerikaanse wikipedia], die in het jaar 1935 tijdens restauratiewerken aan de Hōryū-Tempel in Nara op de achterkant van de dekbalken werden gevonden.

Dat maakt ons dus nog niet veel wijzer.

 

Maar uit onderstaande afbeelding, naar een prent uit 1902, blijkt wel dat manga inderdaad veel oudere roots heeft dan de naoorlogse periode.

Dat wordt als de eerste voorloper van manga in de huidige vorm beschouwd, en het is van 1902, een door Rakuten Kitazawa (1876–1955) getekend verhaal "De bezichtiging van Tokio door Tagosakus en Mokubes". Kitazawa maakte de term "manga" in de huidige betekenis populair. Hij strichte in 1905 het satirische tijschrift Tōkyō Puck, genaamd naar het Britse satirische blad Puck. In 1932 stichtte hij de eerste Japanse school voor cartoonisten.

 

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/Tagosaku_to_Mokube_no_Tokyo_Kenbutsu.jpg/220px-Tagosaku_to_Mokube_no_Tokyo_Kenbutsu.jpg

[Rik]

Ter verduidelijking: Zwaardvis en Kuifje en de Zonnetempel verschenen tegelijk in het stripweekblad Kuifje, maar Zwaardvis was veel populairder, iets wat Hergé erg irriteerde.

Hergé was de ster van voor 1940, maar na WOII is hij nooit meer zo populair geweest.

 

Jacobs heeft nog intensief samengewerkt met Herge aan de 7 kristallen bollen en is ook de drijvende kracht achter met name de inkleuring en, in mindere mate, de hertekening van de Kuifje avonturen. Wat betreft de publicaties in Kuifje; Oorspronkelijk wilde Jacobs een Middeleeuws avontuur tekenen maar omdat het weekblad Kuifje al Hassan en Kadoer had werd Jacobs gevraagd om een eigentijdser avontuur te tekenen.

De Zwaardvis is het resultaat hiervan. Wat dit album, en eigenlijk de hele reeks, tot een baanbrekende klassieker maakt is het voortdurend opzoeken van de grenzen van de strenge kaders waaraan stripverhalen moesten voldoen. 

Met name in het Gele Teken doorbrak Jacobs 2 belangrijke principes. De schurk Olrik werd zelf slachtoffer van een andere boef waardoor het onderscheid tussen goed en slecht vervaagde en dit werd gerealiseerd door hersenspoeling; Een onderwerp dat absoluut niet geschikt werd geacht voor tere kinderzieltjes 

[Peter Motte]

Ach, niet geschikt voor tere kinderzieltjes ... Ik denk dat het daar weinig mee te maken heeft. Wel met: de lezer is het cliché gewoon, koopt omwille van het cliché, dus laat het cliché het cliché zijn. M.a.w.: Olrik is boef, dus hij blijft boef.

Overigens toont Olrik direct zijn schurkachtige inborst vanaf het moment dat hij uit de mentale tentakels wordt bevrijd, door Septimus weg te bliksemen.

Hij zal nooit een nette jonge worden. Zelfs gehersenspoeld deed hij niets dan misdrijven plegen.

[Rik]

Ach, niet geschikt voor tere kinderzieltjes ... Ik denk dat het daar weinig mee te maken heeft. Wel met: de lezer is het cliché gewoon, koopt omwille van het cliché, dus laat het cliché het cliché zijn. M.a.w.: Olrik is boef, dus hij blijft boef.

Overigens toont Olrik direct zijn schurkachtige inborst vanaf het moment dat hij uit de mentale tentakels wordt bevrijd, door Septimus weg te bliksemen.

Hij zal nooit een nette jonge worden. Zelfs gehersenspoeld deed hij niets dan misdrijven plegen.

 

Wel eens gehoord van de comics code uit de jaren '50? Deze was uit Amerika " overgewaaid" en werd ook in Europa nageleefd. Le Blanc heeft tijdens de lopende publicatie van Het Gele Teken veel post gehad van pedagogen die hun zorg uitspraken over de strekking van dit verhaal. Er werd hierbij ook regelmatig gerefereerd aan de code. Uiteindelijk heeft Jacobs de opdracht gekregen om het verhaal in te korten hetgeen ook gebeurd is...

[Peter Motte]

Ja, maar ik betwijfel of we Olriks gedeeltelijk gewijzigde statuut moeten klasseren bij "niet geschikt voor kinderen". Dat hij Septimus doodbliksemt wel.

[Peter Motte]

Pedagogen schrijven altijd domme brieven.

Pedagoog is tenslotte samengesteld uit "peda", zoals in het Franse "pied": dus: van m'n voeten. En "-oog", het laatste stuk van "loog", de verleden tijd van "liegen".

[Rik]

Ja, maar ik betwijfel of we Olriks gedeeltelijk gewijzigde statuut moeten klasseren bij "niet geschikt voor kinderen". Dat hij Septimus doodbliksemt wel.

 

De angst van de pedagogen was dat de kinderen in de "war" zouden raken omdat de schurk zelf ook in het pak genaaid werd. Een van de belangrijkste richtlijnen uit de codex was dat er een duidelijk onderscheid moest zijn tussen goed en kwaad en dat het kwade nooit mocht overwinnen...

 

De pedagogen vonden dat een schurk die zelf slachtoffer werd een overtreding van deze richtlijn. We kunnen ons hier nu erg over verbazen maar in de jaren '50 was deze codex wel degelijk iets waar uitgevers van kindertijdschriften rekening mee moesten houden.

[Yan]

Pedagogen schrijven altijd domme brieven.

Pedagoog is tenslotte samengesteld uit "peda", zoals in het Franse "pied": dus: van m'n voeten. En "-oog", het laatste stuk van "loog", de verleden tijd van "liegen".

 

Peter, als taalkundige een beetje kort door de bocht: het woord stamt af van het Grieks 'paidagōgós' (opvoedkundige, leraar), voor voeten moet je bij een podoloog  zijn.

 

Ondertussen zitten we wel bij een ander Jacobs-verhaal.

[Peter Motte]

Peter, als taalkundige een beetje kort door de bocht: het woord stamt af van het Grieks 'paidagōgós' (opvoedkundige, leraar), voor voeten moet je bij een podoloog  zijn.

 

Ondertussen zitten we wel bij een ander Jacobs-verhaal.

[Peter Motte]

De angst van de pedagogen was dat de kinderen in de "war" zouden raken omdat de schurk zelf ook in het pak genaaid werd. Een van de belangrijkste richtlijnen uit de codex was dat er een duidelijk onderscheid moest zijn tussen goed en kwaad en dat het kwade nooit mocht overwinnen...

 

De pedagogen vonden dat een schurk die zelf slachtoffer werd een overtreding van deze richtlijn. We kunnen ons hier nu erg over verbazen maar in de jaren '50 was deze codex wel degelijk iets waar uitgevers van kindertijdschriften rekening mee moesten houden.

 

Wat ik bedoel is dat sommige mensen altijd een reden vinden om dingen aan te vallen.

Toen de halve redactie (of was het driekwart?) van Charlie Hebdo was uitgemoord, waren er ook mensen (niet-moslims!) die vonden dat ze het zelf hadden gezocht. Pas toen de aanslag van 13 november er was, beseften ze dat die redenering niet opging.

En je hebt altjd mensen die heiliger willen zijn dan de paus. Het was lange tijd niet zozeer een kwestie van of strips voldeden aan de codex. Strips waren slecht. Uit. De codex was alleen maar een van de stokken die je kon gebruiken om op strips te slaan. Die houding is alleen maar veranderd omdat er pedagogen en andere goochemerds kwamen die zelf waren opgegroeid met strips.

[Peter Motte]

Dus men accepteert strips nu vanwege de veranderde mening van pedagogen tov de strip en de codex?

Absoluut.

Je zag hetzelfde verschijnsel in de muziek.

De rock uit de jaren '60 werd scheef bekeken door leraren, tot de babyboomers (alhoewel; ik vermoed vooral de generatie van net na de babyboomers) zelf voor de klas stonden.

Dat betekent niet dat alle leraren plotseling vijanden van 'klassieke' muziek waren, en grote liefhebbers van grunge werden, maar je ziet wel een verschuiving.

Voor literatuur heb ik hetzelfde zien gebeuren.

[Nick4u]

Er is toch een enorm verschil, bijvoorbeeld de Scepter van Ottokar z/w (1939) en de hertekende kleuren (1947). De z/w zou nu gewoon als oude brol bestempeld worden.

Zwendel, leg me dat eens uit.  Je moet die zaken ook zien in hun tijdsgeest.  Heb je trouwens de orginele versie van de Scepter van Ottokar uit 1939.  Ik wel, lichtelijk iets anders dan de facsimile.

[Zwendel]

Zwendel, leg me dat eens uit.  Je moet die zaken ook zien in hun tijdsgeest.  Heb je trouwens de orginele versie van de Scepter van Ottokar uit 1939.  Ik wel, lichtelijk iets anders dan de facsimile.

De facsimile uiteraard en ik zie dat ook in de tijdsgeest. Daarom dat ik de facsimile gekocht heb, om te zien hoe dat oorspronkelijk getekend was.

En uitleggen is niet nodig, gewoon de twee naast mekaar leggen

[Peter Motte]

Bij die hertekeningen hebben ze veel veranderd, en wat veranderd werd, is afhankelijk van het boek en het plaatje.

In De Blauwe Lotus hebben ze in veel gevallen alleen maar de decors aangevuld, maar ze hebben ook dikwijls het verhaal ingekort door anecdotes te schrappen. O.a. in De Sigaren van de Farao is de tocht van Kuifje nadat hij in die holle boom is afgedaald, ingekort.

En bijna altijd werden de plaatjes verkleind, om van de oorspronkelijke 162 p's naar 62 p's te kunnen gaan.

[Nick4u]

Heb stripverhalen leren appreciëren en lezen in de jaren '70.  Kreeg ze regelmatig van mijn grootouders.  Daarna, begin jaren '80 rommelmarkten afschuimen om stripverhalen te kopen.  Zonder die klassiekers van Hergé, Franquin, Vandersteen, Sleen, Nijs en nog vele anderen, die toch wel aan de bakermat hebben gestaan van de hedendaagse strip had ik wellicht nooit de strip enthousiasteling geworden die ik nu ben.

 

Zie hier vragen voorbij komen ala (niet allah):  zijn het "geheim van de Zwaardvis" en "Geeraard de Duivel" nu eigenlijk klassiekers.  En dan kan ik enkel volmondig beamen dat dit klassiekers zijn in hun genre.  Plaats je ze momenteel tegen de hedendaagse strip, dan stellen ze misschien tekentechnisch en verhaaltechnisch niet zo veel voor, maar... da's appelen met peren vergelijken.  Moesten deze verhalen nooit getekend zijn en (natuurlijk) ook nooit gelezen zijn dan zou de hedendaagse strip nooit hebben bestaan.

 

Vraag aan de grootmeesters van de hedendaagse strip waar ze hun inspiratie vandaan halen en waarom ze begonnen zijn met strips te tekenen...  Je komt steeds terug op hetzelfde.  Fascinatie en bewondering van die pioniers uit de jaren 40 en 50.

 

En Zwendel, wie ben jij om een meesterwerk van Hergé in zijn eerste uitgave "oude brol" te noemen.  Uitleggen is niet nodig, je hebt ze naast elkaar gelegd.  Maar heb je ze ook gelezen???

[Zwendel]

Nick, ik ben een groot bewonderaar van Kuifje. Ik lees die nog altijd graag (zij het in de hertekende versie). Ik heb de meeste speciaal in de hc versie van de jaren 50 gekocht om ze te lezen. Dat is toch een andere ervaring dan een moderne versie.

 

Ik zeg ook niet dat het oude brol IS. Het zijn zonder twijfel klassieke verhalen.

 

Wat ik wel zeg is dat je ze in hun originele versie niet meer aan de straatstenen zou kwijtraken, dus dat ze NU als oude brol zouden bestempeld worden

[Nick4u]

Zelfs in rot slechte staat, misschien toch maar van de straatstenen oprapen.

 

http://auction.catawiki.com/kavels/262571-tintin-3-les-cigares-du-pharaon-hc-1st-edition-1934

[Nick4u]

Of wellicht een beter exemplaar:

 

http://4nieuws.be/cultuur/643339/kuifje-blijft-verzamelaars-bekoren.html