Ga naar inhoud

Strip Van De Dag


Kool Thing

Recommended Posts

Godverdoeme ket chaland is goeIMG_20210403_164014.thumb.jpg.c26641a9490d588089f4d59201b47bb4.jpg

 

Mijn eerste ervaring met chaland en cornillon vielen echt goed mee. Toffe en spannende verhalen verteld met veel knipogen. De tekenstijlen zijn zeer sterk. Vooral Cornillon blinkt uit in diversiteit. 

 

En het moet gezegd Sherpa heeft er enorm mooie uitgaves van gemaakt. Zowel druk inkleuring als lettering zijn TOP. 

Link naar reactie
  • 2 weeks later...

Murena 11

Het wordt tijd dat Dufeaux deze serie afrondt. De plot is een beetje zoek. En wie heeft die tweede helft vh album getekend? Het is qua niveau een pak lager dan wat Theo eerder tekende. Murena is nauwelijks herkenbaar. 

This is Planetary: “These are the moments I live for. I put up with all the other crap just to get seconds like this. The moments when you know the world is a better place than advertised.”

Link naar reactie
11 minuten geleden, De Hollander zei:

Vandaag de serie De Oorlog Winnen 1 tm 3 gelezen.

Delen 1 en 2 vond ik wel redelijk goed, deel 3 vond ik wat tegenvallen, er wordt veel gepraat en er is weinig actie.

 

Ik dacht dat dit 3 delig zou worden, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Iemand enig idee hoeveel delen er voorzien zijn?

5-delige reeks

Link naar reactie

Pacific Palace (Christian Durieux)

 

139219568_robbedoes1.thumb.jpg.b6eac371e2cd55ef6f4907b8ab3cb5b5.jpg

 

Na een aantal Robbedoes hommages die geobsedeerd waren met wereld's beroemste piccolo in de Tweede Wereldoorlog te plaatsen gaan dit album en het recent verschenen "Robbedoes bij de Sovjets" resoluut voor een Koude Oorlog setting. In dit geval gaat het eigenlijk meer over de nasleep daarvan. Een voormalige Russische dictator, in zijn eigen land "de beul" genoemd, vraagt asiel aan in Frankrijk(?) en verblijft in afwachting van het verdict in een hotel genaamd Pacific Palace, een oud paleis gesitueerd tussen een meer en de bergen. Robbedoes en Kwabbernoot zijn enkele van de weinige personeelsleden aanwezig in het hotel, en vooral Kwabbernoot is heel geïnteresseerd in de persoonlijke relatie tussen de hotel manager en hun onwelkome gast. De twee beste vrienden ontwikkelen ook tegelijkertijd een interesse in de dochter van de dictator.

 

Het is een mooi, subtiel, ietwat dromerig boek geworden, waar alleen een te dik aangezette Kwabbernoot uit de toon valt. Durieux's tekening zijn elegant, doeltreffend en bovenal sfeervol. Een nieuwe klassieker zal het niet worden maar ik heb zeker geen spijt dat ik het gelezen heb.

Link naar reactie

Ik zit een beetje achter met mijn woorden van lof over gelezen strips:

 

Boris Vian - Ik zal spuwen op jullie graf (Morvan, Macutay, Ortiz, Yen naar Boris Vian)

 

Boris Vian was een Frans schrijver, ingenieur, zanger en trompettist. Hij had een zwakke gezondheid en hij wist dat hij niet oud zou worden. Dat zorgde er wel voor dat hij in zijn korte leven geen tijd verspilde. Met een kennis wedde hij in 1946 dat hij in twee weken een bestseller zou schrijven. Die bestseller is 'Ik zal spuwen op jullie graf', geschreven onder het pseudoniem Vernon Sullivan. 

Hoofdfiguur Lee Anderson is een mulat die er zo wit uitziet dat hij voor wit doorgaat. Maar hij zint op wraak voor zijn zwarte broer die gelyncht werd. We volgen Lee in zijn spiraal van geweld tot het onvermijdelijke einde.

Vian was vertrouwd met Amerikaanse literatuur, en hij wilde een noir-verhaal schrijven, dat zich in de VS afspeelde. Hij voegde erg veel seks en racisme toe, en door het schandaal dat daarop volgde verkocht het boek als warme broodjes. Toch is het geen goedkope slasher met gratuit bloot en geweld. In de jaren net na de oorlog moet dit hard aangekomen zijn. Wie dit boek door die bril leest beseft dat Vian een aanklacht schreef. Vakkundig getekend ook, zonder meer, dit verhaal vraagt geen overdreven esthetiek.. Erg goed.

 

 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Goodnight Paradise - Dysart, Ponticelli

Eddie is een dakloze in Venice Beach die op een dag een vermoord meisje vindt in een vuilniscontainer. Het grijpt hem zo hard aan dat hij tussen zijn dagelijkse dronkenschappen door op zoek gaat naar de moordenaar. Tussendoor komt Eddie's zoon ook langs bij zijn dakloze vader. Door goed gebruikte flash-backs komen we samen met Eddie steeds dichter bij wat er gebeurd is.

De who-dunnit is een kapstok waaraan een heleboel andere zaken opgehangen worden. We leren over Venice Beach, over de gentrificatie die daar om zich heen sloeg toen Snapchat tien jaar terug boomde. Door hun succes moesten die tech-jongens erg snel op zoek naar kantoorruimte in Venice Beach, waardoor de vastgoedprijzen er explodeerden. Ook geeft het boek een onthutsend beeld van wat het betekent om dakloos te zijn. De tekeningen leggen een grauwe sluier over het zonnige Californië. Erg goed.

 

af014290cb947a5a4dd871a5eeb787fe._SX1280

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Boerke ontgoocheld - Pieter De Poortere

Boerke ontgoochelt niet in deze nieuwe verzameling belevenissen van de onfortuinlijke landbouwer. De Poortere kent geen heilige huisjes en dat hoeft ook niet. Hij haalt alles en iedereen door de mangel: het ene ogenblik zit je nog te gniffelen met Martin Luther King, maar al snel zit je in het universum van Game of Thrones of de Mandelorian. Ik kom nu wel in de fase van mijn leven dat ik niet alle pop-culturele referenties meer zal kunnen volgen, maar who cares. Erg goed.

 

CB07woRW8AAhYvC.jpg

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

De stem van het volk (integraal) - Tardi, naar een roman van Vautrin

Op dit moment is het 150 jaar geleden dat in Parijs een uniek sociaal experiment liep. Nadat het Franse leger gecapituleerd was tegen de Pruisen was de Parijse bevolking gedegouteerd door de leiders van de Franse republiek. Van de ene dag op de andere richtten de Parijzenaars een commune op. Na de chaos van de Frans-Duitse oorlog slaagde dit proto-communistische bewind er in terug te voorzien in enkele basisvoorzieningen voor de burger. Natuurlijk was niet iedereen gediend van de oproerkraaiers, ook de Duitsers niet. Geen enkele staat wilde geconfronteerd worden met opstandige paupers die de gevestigde orde zou omkeren. Een succes mocht de Commune van Parijs dus niet worden, en de Duitsers hielpen uiteindelijk het Franse leger om de Commune de nek om te wringen. 150 jaar na dato zijn de meningen over de Parijse commune van 1871 nog verdeeld. Voor sommigen was het een mooi en hoopvol experiment voor een betere maatschappij, anderen zien er het gevaar in van de woede van de volksmassa.

De twee maanden die de Commune bestond vormen de achtergrond voor dit vierluik. Vautrin voert een hele resem personages op die elkaar ontmoeten, verraden, redden, naar het leven staan en liefhebben. Sommigen zijn bereid lijf en leden te riskeren om de Commune te doen slagen, anderen werken dan weer tegen. Nog anderen proberen vooral niet te veel in de klappen te delen. Sommigen zitten dicht tegen de leiding van de Commune, anderen bengelen onderaan de sociale ladder. Alle verschillende verhaallijnen lopen door elkaar, zonder dat de één belangrijker is dan de ander. Het gevolg is dat je na een tijd niet altijd goed weet waar welk personage aanbeland was. Dit is een landschap, eerder dan een portret. Naar het einde toe noemt de chaos de overhand, en wordt duidelijk wie zal leven en wie niet. Want hoewel Tardi geen duidelijke partij kiest voor de één of ander wil hij toch aankaarten hoe gruwelijk bloedig de Commune werd neergeslagen.

Erg goed, al vond ik de eerste helft beter dan de tweede.

 

 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie
11 uren geleden, Waldorf zei:

De stem van het volk (integraal) - Tardi, naar een roman van Vautrin

(...)

Erg goed, al vond ik de eerste helft beter dan de tweede.

Op de oude site van de Stripspeciaalzaak is in de Fransen Top 100 veel extra info te vinden over dit boek, zoals het volgende: "Hoewel begroot als een trilogie met daarin alle oorspronkelijke elementen van het boek, vond Tardi een vierde deel nodig om met meer detail over deze historische periode te kunnen vertellen."

Ik heb het boek van Vautrin niet gelezen (de strip wel) maar ik denk dat Tardi in het begin nauwer bij de roman aansloot terwijl hij zich gaandeweg meer verdiepte in de geschiedenis van de Commune en meer van die historische info Yann-gewijs in zijn verhaal opnam waardoor het tweede deel bij momenten aan een documentaire doet denken.

Nog uit die SSZ-bespreking: "Op een dag vroeg Tardi aan zijn toen vijftienjarige dochter wat ze op school onderwezen kregen over de Commune. Dat bleek niets te zijn. Hij drong erop aan dat zijn dochter haar geschiedenisleraar vroeg waarom ze daarover geen les kreeg, bijvoorbeeld over de voordelen van de strijd. Als antwoord kreeg ze te slikken dat het programma dat niet toeliet. Tardi voeg zich daarbij af of de studenten misschien anders brand zouden stichten in hun school."

a thing of beauty is a joy forever (John Keats 1795-1821)

Link naar reactie

Bij het lezen van "De Stem van het Volk" begrijp je waar Tardi's gedrevenheid vandaan komt.  De Commune van Parijs werd door de gevestigde machten gesmoord in bloed.  Volgens de officiële cijfers werden 17.000 Communards (de meesten zonder enig proces) gefusilleerd (sommige historici schatten dat aantal op 20.000 tot 35.000).

We hebben het over Communards maar dat waren dus gewone Parijzenaars, hé.  En dat in 1871.  Het lijkt allemaal zo lang geleden maar mijn grootouders werden 20-25 jaar later geboren...

a thing of beauty is a joy forever (John Keats 1795-1821)

Link naar reactie

Recent kwam Uitgeverij Silvester met deel 2 van de serie Moordenaar op maat. Wat mij opviel is dat de tijd tussen het verschijnen van deel 1 en deel 2 best lang was. Ik was dan ook zeer verbaast toen ik zag dat deze strip in Frankrijk al jaren geleden is uitgegeven. 

Concreet: deel 1 is in het frans verschenen in 2010, Silvester geeft dit in 2018 uit.

Deel 2 is in het frans verschenen in 2012, Silvester geeft dit in 2021 uit. Delen 3 en 4 zijn in het frans in 2014 en 2016 verschenen.

Ik snap dat niet. In een maatschappij waar alles steeds sneller gaat, vindt Silvester het een goed idee om een serie 3 jaar te laten wachten. 

Dan is het ook niet zo gek dat een serie geen succes oogst. 

Hopelijk gaat Silvester hier nu op een normale wijze werk van maken en komen de delen 3 en 4 een heel stuk sneller op de markt. Het is een goede strip, die het verdiend om fatsoenlijk uitgegeven te worden.

 

Hoewel ik er weinig hoop op heb, want de laatste 3 delen van de Walking Dead laten ook op zich wachten. 

Link naar reactie
9 uren geleden, De Hollander zei:

Hoewel ik er weinig hoop op heb, want de laatste 3 delen van de Walking Dead laten ook op zich wachten. 

Hier is mijn vriendin ook op aan het wachten.

 

Maar ik geloof dat ze vorige keer meteen verschillende delen tesamen vertaald hebben. Hopelijk gebeurt dit ook met de laatste 3.

Link naar reactie

Bootblack (Mikaël)

Tekenaar Mikaël heeft duidelijk iets met het New York van het interbellum. In zijn vorige strip, het aardige Giant, vertelde hij over de mannen die de wolkenkrabbers bouwden. In Bootblack richt hij zijn blik op de nederige schoenenpoetsers. Het verhaal is een flash-back van een Amerikaanse G.I. die zich aan het einde van de Tweede Wereldoorlog afvraagt hoe hij aangekomen is waar hij is: aan de grens van Duitsland en Frankrijk, in de chaos van het voorjaar van 1945.

Het sterke punt van Bootblack zijn de fraaie maar sombere tekeningen. Mikaël weet wel de sfeer te scheppen die we ook kennen uit films als Once upon a time in America of de tweede Godfather. Het verhaal leest gemakkelijk weg zonder dat het echt raakt of verrast. Daarvoor is het scenario teveel een samenraapsel van clichés en te hoogdravende dialogen.

 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Gelezen: Moord op de tsaar (Nury, Robin)

In 1904 bevond Rusland zich in een pre-revolutionair klimaat. Het volk morde en anarchistische krachten beukten in op het systeem dat nog quasi-feodaal was. In Moskou zwaait grootvorst Sergej Alexandrovitsj Romanov, de oom van tsaar Nicolaas, de plak. Bij een betoging tegen zijn bewind laat hij per ongeluk het vuur openen op de menigte. Er vallen doden, en daarmee tekent de grootvorst zijn eigen doodvonnis. De anarchisten zullen zijn vel willen, koste wat het kost. De grootvorst weet het, het personeel in het paleis weet het, het volk weet het en de lezer weet het. 

Scenarist Nury weet altijd de witte vlekken van de geschiedenis in te vullen. Veel meer dan een gouverneur-generaal is Sergej Aleksandrovitsj in dit verhaal een mens die weet dat hij zal sterven. We doorlopen de verschillende fases van de nakende en onvermijdelijke dood, van verzet, verdriet en aanvaarding. Tegelijk zijn we deelgenoot van de verbeten pogingen van de anarchisten om hun plan ten uitvoer te brengen.

Uitstekende tekeningen van Thierry Robin.

Gewoonlijk is Dark Dragon een uitgever van B-strips, maar dit is een uitschieter. Zeer goed.

 

moscou-annc3a9e-zero_p72.png?w=393&h=515

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Azimut 1 - 5 (Lupano, Andreae)

Ik ga eerlijk zijn: ik hou over het algemeen niet van fantasy. De auteurs van fantasy steken vaak veel energie in het verzinnen van werelden met een eigen logica en absurde bewoners om dan toch maar gewoon een verhaal over menselijke besognes als sterfelijkheid, machtsmisbruik of grootheidswaan te maken. Bovendien worden in fantasy heel vaak draken gebruikt. 

Desalniettemin kocht ik in 2013 het eerste deel van Azimut. Azimut is erg mooi getekende fantasy, en het verhaal leek me ook wel interessant: het universum van Azimut is letterlijk het noorden kwijt. Bovendien zaten er geen draken in. Ook deel twee kocht ik en las ik. Delen drie, vier en vijf kocht ik om de hele reeks bij voltooiing in één keer te lezen. En ik ga eerlijk zijn: ik hou niet van fantasy. Vanaf deel drie liepen de personages rond in absurde landschappen en wist ik niet goed meer waar de hele zaak om draaide. Lupano verlegt de focus voortdurend van het ene reisgezelschap naar het andere, zonder dat er een duidelijke ontwikkeling in het verhaal zit. Het zal wel een kwestie van smaak zijn, maar dit vond ik echt een tegenvaller. Ondanks de mooie tekeningen was Azimut een frustrerende en lastige leeservaring. 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie
2 uren geleden, Waldorf zei:

Azimut 1 - 5 (Lupano, Andreae)

Ik ga eerlijk zijn: ik hou over het algemeen niet van fantasy. De auteurs van fantasy steken vaak veel energie in het verzinnen van werelden met een eigen logica en absurde bewoners om dan toch maar gewoon een verhaal over menselijke besognes als sterfelijkheid, machtsmisbruik of grootheidswaan te maken. Bovendien worden in fantasy heel vaak draken gebruikt. 

Desalniettemin kocht ik in 2013 het eerste deel van Azimut. Azimut is erg mooi getekende fantasy, en het verhaal leek me ook wel interessant: het universum van Azimut is letterlijk het noorden kwijt. Bovendien zaten er geen draken in. Ook deel twee kocht ik en las ik. Delen drie, vier en vijf kocht ik om de hele reeks bij voltooiing in één keer te lezen. En ik ga eerlijk zijn: ik hou niet van fantasy. Vanaf deel drie liepen de personages rond in absurde landschappen en wist ik niet goed meer waar de hele zaak om draaide. Lupano verlegt de focus voortdurend van het ene reisgezelschap naar het andere, zonder dat er een duidelijke ontwikkeling in het verhaal zit. Het zal wel een kwestie van smaak zijn, maar dit vond ik echt een tegenvaller. Ondanks de mooie tekeningen was Azimut een frustrerende en lastige leeservaring. 

Ook dankzij een tenenkrommende vertaling... Figuren die per boek anders heten maakt het lezen er niet makkelijker op. Ik vond de reeks wel heel bijzonder maar het was inderdaad een 'frustrerende leeservaring'.

Link naar reactie
5 uren geleden, Daan zei:

Ook dankzij een tenenkrommende vertaling... Figuren die per boek anders heten maakt het lezen er niet makkelijker op. Ik vond de reeks wel heel bijzonder maar het was inderdaad een 'frustrerende leeservaring'.

Ik schrik daar best van.

Best triest eigenlijk, daar betaal je dan circa € 100,00 voor. 

Voor een dergelijk bedrag mag je toch meer verwachten. 

Link naar reactie
1 uur geleden, Bart 01 zei:

Oei en ik ging juist deel 5 bestellen. Net als Waldorf de eerste twee delen gelezen en goedgekeurd en nadien bijgekocht om alles in één keer uit te lezen.

Azimut blijft een genot. Niet alleen zijn de tekeningen en de inkleuring prachtig, er wordt ook knap met de  bladindelingen gespeeld. Je moet natuurlijk openstaan voor het soort ongerijmdheid zoals in het narrenschip.
 

Link naar reactie

Gelezen: Gilles de Geus - De derde integrale

De derde en laatste integrale van deze Nederlandse klassieker bevat de verhalen Willen de Zwijger, De 7 provinciën en 90-60-90. Daarnaast bevat het boek ook een vermakelijk dossier met onder andere foto's van de indrukwekkende uni-brow van scenarist Peter De Wit. 

Gilles de Geus speelt zich wel af tijdens de tachtigjarige oorlog, erg veel steek je niet op over deze periode. Het is vooral een goed getekende humor-reeks met een hoge grapdichtheid. In Willem de Zwijger wordt Willem van Oranje depressief en maken we kennis met de naargeestige Filips II. De 7 Provinciën maakt een vreemde sprong in de tijd naar de Hollandse Gouden Eeuw en zit boordevol verwijzingen naar Ikea. 90-60-90 gaat dan weer over een onweerstaanbare spionne en is aanleiding voor seksuele innuendo. De drie verhalen zijn wat mij betreft de beste uit de reeks, en dat maakt deze derde integrale dan ook de interessantste.

 

 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Gelezen: Lucky Luke door... 4 -  Wanted Lucky Luke (Bonhomme)

Lucky Luke was altijd de man die aan de juiste kant van de geschiedenis en de wet stond: ontelbaar zijn de keren dat hij gevaarlijke gangsters als Billy the Kid, Jesse James en vooral de Daltons bij de lurven vatte en achter de tralies zette. Maar wat als er plots een prijs staat op het hoofd van onze eenzame cowboy? Is hij nog mans genoeg om zich te verdedigen, nu hij niet meer rookt en op een grasspriet kauwt? En alsof dat nog niet genoeg is hebben drie knappe zussen elk hun oog laten vallen op de knappe en mysterieuze held. 

Als tekenaar is Bonhomme zeker juist gecast om de Europese oer-western te tekenen. Hoewel zijn stijl veel soepeler en voller is dan die van Morris levert hij een geloofwaardig Wilde Westen op. Ook het aparte kleurgebruik van Morris wordt toegepast zonder dat het geforceerd aanvoelt. Aan de verhaalkant mis ik een beetje de soms onnozele humor van de beste Lucky Luke-verhalen. Wat Bonhomme doet is erg eigentijds, door sterke vrouwen op te voeren en de gevestigde premisses om te keren. Maar er wordt wat weinig gelachen.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Dagen van zand - Aimée de Jongh

In de jaren 1930 was de Amerikaanse staat Oklahoma het epicentrum van de Dustbowl: de vlaktes met gras waren in de decennia voordien omgeploegd tot akkers, maar net door dat ploegen en het uitblijven van regen verdorde de grond. Een immens gebied werd geteisterd door stofstormen en droogte. In een land dat al getroffen was door de grote depressie trokken duizenden mensen weg naar het westen, naar Californië, op zoek naar werk en een toekomst. Een visionaire ambtenaar van de Amerikaanse overheid stuurde fotografen naar het gebied om dit immense drama op de gevoelige plaat vast te leggen.

Aimée de Jongh heeft nu een strip gemaakt over zo'n fotograaf. Over zijn schouder kijken we mee naar zijn soms onhandige pogingen om de onfortuinlijke figuranten van de dustbowl te fotograferen. De Jongh probeert haar verhaal wat te pimpen door haar fotograaf John 'een rugzakje' mee te geven, maar dat is overbodig. Fotografen moeten zichzelf onzichtbaar weten te maken, en hun beelden voor zich laten spreken. De tekeningen van De Jongh, prachtig ingekleurd, spreken alleszins voor zich. Ze maken deze historische natuurramp tastbaar. Erg goed.

 

DVZ-A.png

 

Dagen-van-zand-01-750x450.jpg

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Airborne 44 9 - Black Boys (Jarbinet)

In december 1944, tijdens het Ardennenoffensief, werden in Wereth in de Oostkantons 11 zwarte soldaten van de Amerikaanse 333rd Field Artillery Regiment gemarteld en vermoord door de SS. Jarbinet hangt het vijfde tweeluik van Airborne 44 op aan dit bloedbad. Hoofdfiguur Virgil Burdette is een zwarte soldaat die in de zomer van '44 in Parijs nog op zoek gaat naar verwanten, maar in de winter geconfronteerd wordt met de laatste uithaal van het afbrokkelende Duitse leger. Jarbinet snijdt ook het racisme aan. Het verhaal leest prettig weg zonder meer. De tekeningen van Jarbinet worden met elk deel nog een beetje beter. Vooral de nachtelijke scenes vond ik erg geslaagd in dit boek.

 

9782203211445_p_4.jpg

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Don Vega (Pierre Alary): Pierre Alary kennen we van het uitstekende avonturenverhaal 'Belladonna'. Meteen de reden waarom ik overstag gegaan ben voor deze HC. Het verhaal over Don Vega begint met een pagina 'wat voorafging'. Het is belangrijk om deze aandachtig te lezen, want dat geeft het verhaal toch wat extra. Al bij al krijgen we een zeer klassiek avonturenverhaal: een slechterik buit de lokale bevolking uit die willens nillens gelooft in een gemaskerde legende om de usurpator te verdrijven. Wanneer de legende tot leven komt, ontstaat er hoop, die gepaard gaat met heel wat bloedvergieten. Het plezier spat van de uitstekende tekeningen. Alleen blijf ik toch wat met een dubbel gevoel achter. Had de 'wat voorafging' pagina effectief deel uitgemaakt van het verhaal zouden we waarschijnlijk van een echte topper kunnen spreken. Het zou het verhaal een extra dimensie gegeven hebben, met meer karakteropbouw en een deel politieke intrige. Dat allemaal binnen waargebeurde historische feiten. Nu blijft toch vooral enkel het avonturen luik over. Is Don Vega dan middelmaat? Dat nu ook weer niet, ik heb het graag gelezen, maar een SC jasje had ook gemogen.

Link naar reactie

Boris Vian - De dood steekt in hetzelfde vel (Morvan, Erramouspe, Vargas naar Boris Vian)

Dit is de tweede verstripping van een roman van Boris Vian uit 1947. Zoals het eerste deel speelt ook dit verhaal zich af in de VS en het draait om racisme. Dan Parker is een buitenwipper die angstvallig probeert te verbergen dat hij voor een vierde zwart is. Maar op een dag staat zijn zwarte broer aan zijn deur.

Er is sinds 1947 nogal wat veranderd. Er is niet meer of minder racisme dan toen, maar er werd anders over gepraat en gedacht. Als trompettist kende Vian veel zwarte jazz-muzikanten en hij schreef dit boek dan ook als een expliciet anti-racisme verhaal. De vele seks en het rauwe geweld waren 75 jaar geleden nog grensverleggend. Nu blijft er een ruige noir over, vakkundig in beeld gebracht.

 

ECpgp-iWkAE0rNm.jpg

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Reckless 2 - Friend of the devil (Brubaker, Phillips)

Het tweede boek uit de pulp-reeks van Brubaker en Phillips over Ethan Reckless. Die was tijdens de sixties informant voor het FBI dat de hippies nauwlettend in het oog hield. Maar deze reeks speelt in de jaren tachtig, en Ethan is ondertussen voor zichzelf begonnen als kruising tussen privédetective en redder van weduwen en wezen.

In dit boek gaat Reckless op zoek naar een mooie, jonge en blonde actrice die jaren terug verdween in Hollywood. Natuurlijk leidt het één tot het ander en voor je het weet zit er een neo-nazi met een shotgun achter je aan. 

Als detective gaat dit een beetje teveel rechtdoor, maar de situaties waarin Reckless terecht komt en de slechteriken met wie hij te maken krijgt zijn textbook eighties pulp. Reckless is geinig, maar zeker niet het beste dat dit duo gemaakt heeft.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Gelezen: Commando colonial (Appollo, Brüno)

Commando Colonial is ouder werk van tekenaar Brüno (Tyler Cross), op scenario van Appollo (Het eiland Bourbon). De drie delen zijn in een integrale verkrijgbaar in het Frans.

Commando Colonial speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog en gaat over twee agenten van de Vrije Fransen (onder De Gaulle) die geheime opdrachten uitvoeren in Afrika, Van Madagaskar tot Algerije. Beiden zijn ze afkomstig uit een kolonie, en vechten ze dus mee met hun onderdrukker.

Deze reeks deed me sterk aan de Woestijnschorpioenen van Pratt denken: hoewel het een oorlogsverhaal is draait het nooit om de oorlog zelf. De personages nemen de tijd om te praten en hun bestaan te overschouwen, en toch blijft de toon licht. Bovendien trekt deze reeks onze blik wat weg van de gekende taferelen van de Oorlog. Dat de Britten op Madagaskar geland zijn wist ik niet.

De tekeningen van Bruno zijn in zijn gekende klare lijn, al is het ware meesterschap zoals in Tyler Cross hier nog minder zichtbaar. Graag gelezen, maar geen must. Niet vertaald in het Nederlands.

 

br%C3%BCno-(bruno-thielleux)-commando-co

 

9782205075342-couv.jpg

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

The Black Dahlia (Fincher, Matz, Hyman naar een boek van Ellroy)

The Black Dahlia is een boek van James Ellroy, gebaseerd op de echt gebeurde moord op Elisabeth Short. Haar zwaar verminkte lichaam werd in januari 1947 in een park in LA ontdekt, de dader werd nooit gevonden. De roman van Ellroy focust op Bucky Bleichert en Lee Blanchard, twee inspecteurs van de LAPD en hun driehoeksrelatie met Kay Lake. De twee bijten zich in de zaak vast, maar wat ze onderweg oprakelen is niet fraai.

Op zich is het onbegonnen werk om een boek van Ellroy te bewerken voor een ander medium. Geen enkele film of strip kan de intensiteit van zijn stijl weergeven. De complexe plot heeft nogal wat uitleg nodig, waardoor scenarist Matz vooral in het laatste deel het tempo hoog moet leggen. Ook knipt hij in de scherpe dialogen met hun uitgekiende 'slang' die integraal deel uitmaken van de magie van Ellroy. Maar ik hou erg veel van de ietwat aparte tekenstijl van Hyman. Zoals Ellroy niet schrijft in functie van de leesbaarheid tekent Hyman ook niet voor de leesbaarheid. Wel mikken ze allebei op het creëren van sfeer. In dat opzicht is deze strip wel een waardevolle aanvulling op het boek dat je moet lezen. Hyman is volgens mij de enige die kan tekenen wat Ellroy schrijft.

Zeer goed.

 

la-et-the-black-dahlia-preview-3-2016030

 

 

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...
×
×
  • Nieuwe aanmaken...