Top 10 van de jaren '10

[BobFish]

1 Arsène Schrauwen - Olivier Schrauwen

 

 

2 Het Amusement - Brecht Evens

3 Killing and Dying - Adrian Tomine

4 No Longer Human - Junji Ito

5 Night Business - Benjamin Marra

6 Building Stories - Chris Ware

7 Paying For It - Chester Brown

8 Last Look Trilogy - Charles Burns

9 Patience - Daniel Clowes

10 Sabrina - Nick Drnaso

[Rik]

Nog nooit gelezen, alle 10 

[bammar]

Is dit een top 10 van strips uit het Nederlandrtalig????

[lukoste]

Een top 10 van hoogdravende beeldverhaaltjes, iets helemaal anders dan strips dus  

[Veto]

1 uur geleden, Rik zei:

Nog nooit gelezen, alle 10 

Idem hier. Nog niets van de hele lijst gelezen... Oeps... Maar ik ben waarschijnlijk niet de enige hier op de Reep in deze situatie.

[BobFish]

Noem het strips, comics, graphic novels, manga, etc. Het zijn allemaal dikke aanraders  !

 

Ben benieuwd naar jullie lijstjes !  

[De Hollander]

Ik wacht even de lijstjes af, want begrijpen doe ik het niet. Wat bedoel je met "van de jaren '10"? 1910, 2010?

[TDPB]

56 minuten geleden, De Hollander zei:

Ik wacht even de lijstjes af, want begrijpen doe ik het niet. Wat bedoel je met "van de jaren '10"? 1910, 2010?

Twijfel je daar echt over?

Het eerste lijstje zou al meer dan genoeg moeten zeggen.

[Ambreville]

6 uren geleden, Rik zei:

Nog nooit gelezen, alle 10 

Idem. Alternatieve top 10?

Ik haat lijstjes, ze zijn zo beperkend en dwingen je nog exact te weten wat dit decennium was, en wat er net buiten ligt. Gooi liever een cover en wat paginas op zodat we daarover kunnen leuteren.

[Yncke]

Ik interpreteerde het als :  "mijn favoriete strips van de jaren 2010-2019".

Ik denk niet dat er voor de rest voorwaarden zijn: elk de eigen favorieten ongeacht genre, stijl, onderwerp of al dan niet aanwezig zijn van leeslinten.

[Waldorf]

Ik heb er vier van de tien gelezen (Drnaso, Clowes, Ware en Tomine) en dat zijn vier geweldige boeken. Van Burns heb ik X (de eerste van de trilogie) wel gelezen, maar ik heb me neergelegd bij de vaststelling dat Burns niets voor mij is. Ook Black Hole lag me hoegenaamd niet.

 

[Vittorio]

En ik maar denken vanuit mijn Nederlandse bubbel dat Olivier Schrauwen een grote naam is in de Vlaamse bubbel...

 

Ik merk wel op dat ik  klaar ben met het antipretentie-sentiment en er zelfs een beetje misselijk van wordt.  Zo'n terloopse opmerking van lukoste "hoogdravende beeldverhaaltjes"... Kom op, kunnen we niet afspreken dat dit omgekeerde snobisme tot niets leidt? Je wordt echt niet eerzamer door auteurs af te zeiken die de lat iets hoger leggen. Net zo min ik eerzamer wordt door op te merken dat je geen stripliefhebber kunt zijn als je in die termen over zo'n lijstje durft te praten. (Ik merk het hier niet op, maar ik denk het wel)

[lukoste]

Je hebt het knipoogje toch gezien neem ik aan? Dat wil zeggen dat ik het maar half meen 

 

Hoe dan ook, ik denk voornamelijk in reeksen aangezien ik zelden aparte deeltjes lees, maar wacht tot een reeks of cyclus is afgewerkt. Bij deze mijn 10 favoriete reeksen met 1, meerdere of alle uitgaven in het voorbije decenium:

 

1. De macht der onschuldigen

2. Blacksad (op het randje, blijkbaar is deel 5 al van 2013)

3. Hedge Fund

4. Orbital

5. Samoerai

6. De lemen troon

7. Urban

8. De Killer

9. Krasse knarren

10. Millenium

 

Luc Brunschwig is dus alomtegenwoordig. 

 

 

 

[Vittorio]

4 minuten geleden, lukoste zei:

Je hebt het knipoogje toch gezien neem ik aan? Dat wil zeggen dat ik het maar half meen 

 

Verd.... Een forumgebruiker die zich het antipretentie-sentiment van de omgekeerde snobist aanmeet om een meta-situatie te creëren waarin een punt gemaakt wordt dat geen punt is maar een valkuil voor een oppervlakkige lezer. Kut maandagochtenden.

 

 

[lukoste]

2 minuten geleden, Vittorio zei:

Verd.... Een forumgebruiker die zich het antipretentie-sentiment van de omgekeerde snobist aanmeet om een meta-situatie te creëren waarin een punt gemaakt wordt dat geen punt is maar een valkuil voor een oppervlakkige lezer. Kut maandagochtenden.

 

 

 

Ook in de reguliere strips meet ik me dat snobisme aan:

 

Er zijn boekskes voor in bad (Rode Ridder, Kiekeboe, etc.). Deze mogen gerust eens door het badschuim geraakt worden.

Fijne verhalen die bijlange geen opperste concentratie vereisen (Buck Danny, XIII, Largo Winch etc.).

Pure vakmanstrips (mijn lijstje hierboven + gelukkig ook vele andere).

[Neat Stuff]

1 uur terug, Vittorio zei:

En ik maar denken vanuit mijn Nederlandse bubbel dat Olivier Schrauwen een grote naam is in de Vlaamse bubbel...

 

Ik merk wel op dat ik  klaar ben met het antipretentie-sentiment en er zelfs een beetje misselijk van wordt.  Zo'n terloopse opmerking van lukoste "hoogdravende beeldverhaaltjes"... Kom op, kunnen we niet afspreken dat dit omgekeerde snobisme tot niets leidt? Je wordt echt niet eerzamer door auteurs af te zeiken die de lat iets hoger leggen. Net zo min ik eerzamer wordt door op te merken dat je geen stripliefhebber kunt zijn als je in die termen over zo'n lijstje durft te praten. (Ik merk het hier niet op, maar ik denk het wel)

Iets waar ik me eerder ook al aan stoorde. Er wordt nu een beetje gekscherend over gedaan maar die onderliggende toon bespeur ik hier jammergenoeg vaker... 

 

'Wat een vreemde discussie is dit. Het verbaast me wat een enorme tweespalt er in deze topic heerst over iets wat gezamenlijk omarmt zou moeten worden. De term 'beeldroman' of 'graphic novel' heeft me altijd al een beetje lacherig gemaakt. Ik vond altijd dat deze sjieke benaming verzonnen was voor lezers die het bezwaarlijk vinden om een gewoon stripboek in de kast te zetten. Zeker in de boekhandel zullen de geletterden de strips aan de kassa verhullen zoals we in de tachtiger jaren in de videotheek de pornosandwich hadden (u herinnert zich vast wel het topfilm-pornofilm-topfilm stapeltje). Sommige mensen hebben het er simpelweg moeilijk mee om iets mee te nemen met het risico dat er fnuikend op ze neer wordt gekeken als ze iets aanschaffen wat niet de stature van grootse lieteratuur heeft. Maar ik vraag me af of er wel zo'n overduidelijke scheiding is tussen de door jullie uitgekotste beeldroman en de traditionele pulpstrip. Waar zit die dan? Aan welke kant van het spectrum valt een 'Mooie Zomers' ten opzichte van Pedrosa's 'Portugal'. Is 'Blast' niet net zo'n geweldige thriller als 'De Killer'? Is die eerste dan alleen voor snobs en 'De Killer' voor de mainstream stripliefhebber? Ik denk het niet. Je moet je niet zo voor de gek laten houden door een term die alleen verzonnen is voor de commercie. De boekhandel die ervoor kiest om de 'beeldroman' niet op te nemen is van het soort dat niet wil bijdragen aan de bewustwording van een goede strip. Reken maar dat ze er kasten vol van zouden aanbieden als de verkoopcijfers ernaar zouden zijn. De meeste flutromannetjes dragen tegenwoordig niet voor niets op de achterflap van het boek het predikaat 'literaire thriller'. Dat is alleen verzonnen om de lezer zich beter te laten voelen. Een strip is een strip. Daar zijn er goede en minder goede van. Aan welke kant van het spectrum jouw favoriet valt bepaal je lekker zelf. En de graphic novel is niet de 'neger van de literatuur'. De strip als medium is dat. Ik vindt het jammer dat er zelfs op een forum van zogenaamde liefhebbers een tweedeling binnen het medium is...'

[Peter Motte]

2

 

Hetzelfde verschijnsel heb je in de literatuur-met-alleen-maar-tekst.

En het is van alle tijden. Ik ben nu bezig met de bundel "Beschouwingen" van August Vermeylen (geklasseerd onder Aug. Vermeylen), en ook daarin zie je dat. Vermeylen is trouwens erg ontevreden over die mentaliteit.

[BobFish]

@Neat Stuff Amen !  

[Vittorio]

1 uur terug, lukoste zei:

Ook in de reguliere strips meet ik me dat snobisme aan:

 

Er zijn boekskes voor in bad (Rode Ridder, Kiekeboe, etc.). Deze mogen gerust eens door het badschuim geraakt worden.

Fijne verhalen die bijlange geen opperste concentratie vereisen (Buck Danny, XIII, Largo Winch etc.).

Pure vakmanstrips (mijn lijstje hierboven + gelukkig ook vele andere).

Als we de 'fijne verhalen' en met name de titels die je noemt, het pure klassieke vakmanschap noemen en de titels uit je lijstje het uitgepuurde vakmanschap dan ga ik met je mee. Niet met die opmerking over 'geen opperste concentratie'. Veel titels uit je lijst lezen makkelijker dan de lange praatjes-bij-de-plaatjes die je onder fijne verhalen schaart. Maar dat is persoonlijk. En ik kan beide smaken.

[Vittorio]

Even heel snobistisch als Hollander het Vlaamse goud promoten dat jullie blijkbaar onderwaarderen.  Onderstaand interview komt van Knacker Gert Meesters en dit is de bestelknop: http://www.bries.be/catalogue/comics/202/arsène-schrauwen

 

 

Olivier Schrauwen: verover de wereld, verzin je opa

 

Nog nooit klonk het wereldwijde gejubel voor Vlaams stripauteur Olivier Schrauwen zo luid als bij zijn nieuwste strip, Arsène Schrauwen, over het verblijf van zijn grootvader – maar dan niet echt, of toch niet helemaal – in Belgisch-Congo. En daarvoor hoeft hij zich nog niet eens buiten zijn keuken te wagen. ‘Het échte leven is wat er in je hoofd omgaat tijdens de afwas.’

 

My Boy (2006), De man die zijn baard liet groeien (2010), Le miroir de Mowgli (2011): het zijn titels die zelfs bij fervente striplezers niet altijd een belletje doen rinkelen, ook al verzamelde Olivier Schrauwen (37) er prijzen en nominaties mee in heel Europa, waaronder drie nominaties voor beste album in Angoulême – geen slecht gemiddelde, met drie albums. Art Spiegelman (van Maus) noemde Schrauwen zelfs de origineelste stripmaker sinds Chris Ware (Building Stories) en Ben Katchor (De Jood van New York). Maar alleen De man die zijn baard liet groeien verscheen in het Nederlands, dus je moest als Vlaming al erg gemotiveerd zijn om Schrauwens ander werk te lezen.

 

Arsène Schrauwen, het nieuwe boek van de Vlaamse Berlijner, pronkte over de plas al in verschillende eindejaarlijstjes, omdat het eerder al in het Engels verscheen. Schrauwen schreef het boek ook in het Engels, des te moeilijker omdat het toch aardig wat tekst bevat. ‘Ik besefte pas hoezeer ik daarmee in de problemen kwam toen ik het eerste deel al getekend had’, lacht Schrauwen. ‘En toen was er geen weg terug meer. Misschien is het misvorming door acht jaar Berlijn. Ik gebruik hier veel krom Engels.’

 

Het kloeke verhaal van 260 bladzijden is een heel verschil met de korte stripjes uit zijn vorige boeken. Arsène bestrijkt het hele gamma van wonderlijk over ernstig tot grappig en de auteur toont zijn talent als verteller meer dan ooit tevoren. Het moge duidelijk zijn: we hebben bij bookmakers al ingezet op nieuwe nominaties voor internationale prijzen. Nu alleen nog duidelijk maken waarover het boek gaat.

POGING 1 Volgens de psychedelisch vormgegeven cover gaat Arsène Schrauwen over Arsène, avontuur, liefde, architectuur, vrijheid, angst, het onbekende, niets, projectie, verwachting, nieuwe kennissen, fantasten en gevangenschap.

 

OLIVIER SCHRAUWEN: Het valt gewoon niet kort uit te leggen. Ik heb het voor mezelf nog nooit duidelijk kunnen maken. Ik dacht er ook niet over na terwijl ik het boek tekende. Zo’n verhaal krijgt bij mij spontaan vorm.

 

Misschien wil je ook niet dat je boek in drie lijnen samen te vatten is.
SCHRAUWEN: Integendeel, dat zou handig zijn voor interviews. (lacht) Soms denk ik te weten waarover het gaat, maar twee dagen later ben ik al van mening veranderd. Ik heb nog nooit bewust een thema voor mijn boeken gekozen. Soms heb ik wel een idee, maar meestal heeft mijn onderbewuste andere plannen.
Aan de ene kant vind ik het belangrijk dat een boek intuïtief ontstaat, omdat ik – zoals iedereen waarschijnlijk – heel benieuwd ben naar wat er in de krochten van de psyche omgaat. Een boek maken is een manier om daarin te graven. Aan de andere kant wantrouw ik mijn eigen intuïtie. Ik ben er niet van overtuigd dat die altijd interessant materiaal oplevert. Het blijft dus dubbel.

 

Het onderbewuste en de fantasie zijn leuker dan het dagelijks leven?
SCHRAUWEN: Voor mij is dat het echte leven. Wat er in je hoofd omgaat terwijl je de afwas staat te doen. (lacht)

POGING 2 Arsène Schrauwen was de grootvader van Olivier. Wacht, eigenlijk kan dat niet juist zijn, want het was zijn grootvader aan moederskant. In elk geval raakte hij in Oliviers fantasie betrokken in een megalomaan Congolees bouwproject, een stad vol geschifte architectuur, midden in de jungle. Hij reed er rond in een amfibiewagen en nadien keerde hij braaf terug naar huis.

 

In het boek is Arsène je grootvader, maar hoe echt is hij?
SCHRAUWEN: Arsène was eigenlijk de vader van mijn moeder. Hij heette dus niet Schrauwen, maar Puype. Hij heeft een tijdje in Congo doorgebracht, maar niemand weet hoe lang precies. Hij vertelde er bijzonder weinig over. De invulling van zijn tijd ter plaatse heb ik dus verzonnen. Er zit wel iets van zijn persoonlijkheid in het boek. Zijn flauwe humor bijvoorbeeld. Veel mopjes begreep ik als kind niet en dus nam ik die heel serieus. De gebeurtenissen zijn totaal niet accuraat. Ik denk dat lezers dat ook heel snel zullen beseffen. (lacht)

 

Arsène is een heel passief personage.
SCHRAUWEN: Dat is een constante in mijn strips, dat hoofdpersonages weinig initiatief vertonen. Alleen de omstandigheden kunnen hen tot actie dwingen.

 

Enige gelijkenis met de auteur?
SCHRAUWEN: Bwa, dat is alleszins een aspect van mijn persoonlijkheid. Maar ik ben ook Marieke, de ondernemende vrouw op wie Arsène verliefd wordt.

 

Veel thema’s in het boek waren ook actueel in Belgisch-Congo, zoals architectuur. Heb je je daarover gedocumenteerd?
SCHRAUWEN: Mijn vader is architect en ik ben al vroeg geconfronteerd met zijn boeken over bepaalde belangrijke architecten, maar mijn verhuizing naar Berlijn acht jaar geleden heeft er veel mee te maken. De eerste versie van het verhaal heb ik bedacht toen ik hier pas woonde. Het project van de potsierlijke stad die de neef van Arsène in de jungle wil bouwen, is geïnspireerd door dingen die ik in Berlijn zag, zoals de Potsdamer Platz. Daar staan heel veel prestigeprojecten bij elkaar. Apart zijn dat allemaal mooie modernistische gebouwen, maar samen lijkt het een vreemd pretpark. Er komt niemand, behalve wat verdwaalde toeristen, dus het plein biedt meestal een doodse aanblik.

 

Hadden de architecten die je via je vader leerde kennen in Afrika gewerkt?
SCHRAUWEN: Nee, dat waren voor de hand liggende namen zoals Le Corbusier, mannen met veel verbeelding die hele steden wilden vormgeven. Ik vind het eigenlijk een heel aantrekkelijk idee om ergens waar nog niks is een stad te bedenken. Dat is ook op verschillende plaatsen geprobeerd. Brasilia is bijvoorbeeld een prachtige modernistische stad die nooit tot leven is gekomen. In plaats van een metropool waar mensen samenleven, is dat een spookstad geworden.

 

Je boek speelt zich voor een groot deel in de jungle af, een weerkerend decor bij jou. Denk je dat je grootvader je interesse daarvoor heeft aangewakkerd?
SCHRAUWEN: Ik weet niet precies wat het is. Misschien heeft het ermee te maken dat het zo’n eenvoudige setting is: alleen mens en natuur. Dat wordt automatisch een soort scheppingsverhaal. Ik teken niet speciaal graag dieren, maar ze komen altijd terug.

 

Je bent zelf in Gambia en Tanzania geweest. Beïnvloedt dat de manier waarop je Afrika tekent?
SCHRAUWEN: Een beetje wel. In Gambia heeft er twintig jaar geleden een staatsgreep plaatsgevonden. De dictator heeft er enkele prestigegebouwen laten zetten. Eén ervan is Arch 22, een soort enorm bombastische Arc de Triomphe. Dat soort monumenten heeft de vormgeving beïnvloed van de nieuwe stad die in mijn boek gebouwd wordt.

POGING 3 Een jongeman raakt zo onder de indruk van zijn nieuwe omgeving dat hij zich in een kleine bungalow afsluit van de wereld, uit angst voor een parasiet die via de urinestraal het lichaam binnendringt. Later wordt hij verliefd op de vrouw van zijn neef. Hij wordt ook nog bijna verkracht door luipaardmannen.

 

Sterke verhalen van kolonialen over parasieten en luipaardmannen heb je met zichtbaar plezier verwerkt. Parate kennis voor jou?
SCHRAUWEN: De luipaardmannen kent iedereen wel. Mijn olifantsworm is dan weer een vermenging van een Zuid-Amerikaanse worm die inderdaad via de urinestroom het lichaam in kan zwemmen met een parasiet uit Afrika die elefantiasis veroorzaakt, waardoor het slachtoffer opzwelt. In mijn verhalen neem ik vaak twee dingen die niet noodzakelijk bij elkaar horen en ik versmelt ze tot iets nieuws.

 

Was het een bewuste keuze om de Congolese bevolking letterlijk uit beeld te houden?
SCHRAUWEN: Toen ik de tekst schreef, speelde ik er al mee dat Arsène de lokale mensen amper te zien krijgt. Het was een soort kat-en-muisspelletje. Dus kwam vanzelf het idee om dat door te trekken en ze in de strip bijna helemaal achterwege te laten.

 

Dat zorgt voor een soort grappige dreiging: de blanken hebben totaal geen benul van waar ze in beland zijn.
SCHRAUWEN: En zeker Arsène niet. Die is alleen bezig met zijn meest basale behoeften: eten, drinken, en zijn verliefdheid, natuurlijk. Ik vermoed dat de lezers zich in navolging van Arsène ook daarop zullen focussen en de lokale bevolking ook bij hen op de achtergrond komt. Zo worden ze bijna medeplichtig aan zijn desinteresse.

 

Het feit dat ze zo nadrukkelijk uit het boek blijven, kun je als een statement over de kolonisatie lezen: de lokale bevolking is quantité négligable.
SCHRAUWEN: In zekere zin is Arsène een avonturenverhaal. Een parodie, natuurlijk, maar toch ook een echt avonturenverhaal. Als je naar de Hollywoodversie daarvan kijkt, Indiana Jones bijvoorbeeld, dan wordt de lokale bevolking meestal voorgesteld als een meute. Of ze nu de held steunt of boos op hem is, het blijft een krijsende bende. Dat wilde ik te allen prijze vermijden.

 

Is het in die zin ook een antwoord op Kuifje in Afrika?
SCHRAUWEN: Dat was niet de bedoeling, maar ik heb die strip als kind misschien wel vijftig keer gelezen, dus het zou kunnen dat die onbewust in Arsène is geslopen. Lang geleden heb ik voor Vlaamse striptijdschriften nog verhalen gemaakt met een gruwelijk stereotiepe zwarte zoals in Kuifje in Afrika. Ook al was dat niet stigmatiserend bedoeld.
Gaandeweg is dat verminderd. Volgens mij is dat de invloed van komiek Han Coucke. Die tapte als het typetje Han Solo politiek incorrecte moppen. Veel niet-racistische mensen in het publiek lachten omdat hij daarmee een grens overschreed. Filip Dewinter zat in de zaal en lachte om dezelfde reden, namelijk omdat de moppen niet politiek correct waren. Het is blijkbaar lastig om je voortdurend op een juiste manier te verhouden tegenover zwarten, moslims, gehandicapten, feministen, noem maar op. Een goeie foute mop kan dan wat comic relief brengen. Maar mij lijkt het beter om de ongemakkelijkheid die je tegenover andere bevolkingsgroepen voelt intact te houden.

 

Het tweekleurige blauw en rood van Arsène doet denken aan de manier waarop de eerste Suske en Wiskes werden gedrukt. Is Arsène ook een reactie op de Vlaamse avonturenstrip?
SCHRAUWEN: Ik zou nooit op het idee gekomen zijn om dat blauw en rood af te wisselen als ik nooit een Suske en Wiske onder ogen had gekregen. Maar ik wilde niet echt verwijzen naar die albums. Op de een of andere manier vind ik ze wel sympathiek, maar ik denk er niet verder over na.

 

Het is het eerste boek waaruit duidelijk wordt dat je veel leest. Je noemt Amerika van Franz Kafka als invloed, Heart of Darkness van Joseph Conrad heb je duidelijk ook gelezen.
SCHRAUWEN: Vroeger las ik veel romans. Nu lees ik vooral non-fictie. In die mate zelfs dat ik heimwee heb naar de tijd waarin ik op mijn gemak een roman kon uitlezen zonder op Wikipedia de achtergrond ervan te onderzoeken. Alleen door zelf een verhaal te bedenken kan ik nog eens helemaal opgaan in fictie.
Het dwingende van een Hollywoodscenario vind ik bijzonder saai. De eerste akte vind ik nog de boeiendste, omdat daarin nog niet alles helemaal gedefinieerd is. In de tweede akte zit ik me al serieus te vervelen omdat je weet dat het verhaal maar twee richtingen meer uit kan gaan. Ik heb Arsène eerst als een nonsensverhaal in een boekje geschreven. Toen ik het begon te tekenen, heb ik veel overbodige verhaallijnen eruit gesneden, maar er ook een aantal behouden zonder dat ik zeker wist of ze ergens naartoe zouden leiden. Je worstelt daar een beetje mee terwijl je het vervolg moet bedenken, maar het is juist plezierig om spontane oplossingen te zoeken.

[BobFish]

Een man naar mijn hart.

[lukoste]

@Vittorio Tracht vooral dit zinnetje te onthouden: "Ook al was dat niet stigmatiserend bedoeld." Het is van toepassing op vele situaties 

 

 

[linthout]

My Boy verscheen ook in het Nederlands. Geniaal boek. Zowel qua tekeningen als idee. Een verhaal kun je het amper noemen.

De rest van zijn strips snap ik meestal niet. Of ik ben te lui om me er helemaal in te verdiepen. Maar wellicht te dom.

[De Hollander]

22 uren geleden, De Hollander zei:

Ik wacht even de lijstjes af, want begrijpen doe ik het niet. Wat bedoel je met "van de jaren '10"? 1910, 2010?

 

21 uren geleden, TDPB zei:

Twijfel je daar echt over?

Het eerste lijstje zou al meer dan genoeg moeten zeggen.

Tja, ik ken niets van het lijstje, dus dat bood geen houvast.

[lukoste]

Blijkbaar is er wat twijfel over de 'correcte' benaming voor dat decennium

 

Decade dilemma - whatever to name it?

"So far suggestions include the "2010s", "tens" or "10s", "teens" "tensies", "teensies" and "ten-sions", with the "one-ders" even winning a competition in Australia." http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/8436194.stm

 

Maar er zijn nog heel wat andere benamingen te vinden.

 

Tijd voor wat lijstjes zou ik zo zeggen.

[Kobus]

Leuk! Mijn lijstje van de jaren tien (2010 - 2019):
 

1.    Stad van Klei (Milan Hulsing)

2.    La Casa (Paco Roca)

3.    Jerome K. Jerome Bloks – De Kluizenaar (Alain Dodier)

4.    Portugal (Cyril Pedrosa)

5.    Mao’s Mussen (Dirk-Jan Hoek)

6.    De Campbells – 5 delen (José Luis Munuera)

7.    Door Zonder Familie (Gerrit de Jager)

8.    Kinderen in het verzet - 5 delen (Ers/Dugomier)

9.    Tibet – De genezing van Mhusa de slagersdochter (Mark Hendriks)

10.  Ze noemen hem rooie (Verron/Sente)

[TDPB]

17 uren geleden, lukoste zei:

Decade dilemma - whatever to name it?

"So far suggestions include the "2010s", "tens" or "10s", "teens" "tensies", "teensies" and "ten-sions", with the "one-ders" even winning a competition in Australia." http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/8436194.stm

Dat is in het Engels. In het Nederlands is er niets mis met "de jaren 10". Zo deden we dat in de vorige eeuw ook al. Alleen is die 10 nu de afkorting van 2010 ipv 1910. Het is maar met "de jaren 0" dat dat gevoelsmatig raar was. En net zoals wij vroeger spraken van "de jaren 80 van de vorige eeuw" is dat nu de benaming van het jong volk voor de periode tussen 1980 en 1989. 

[Boekenmagazijn]

2010 Skim (Tamaki & Tamaki) (eigenlijk al uit 2008, maar dit is een van mijn all-time favorites)

2012 Building Stories (Ware)

2013 Hand-Drying in America (Katchor)

2014 Kinderland (Mawil)

2014-2016 Aâma 1-4 (Peeters)

2015 Het paradijs verloren (Auladell)

2015 Jheronimus (Ruijters)

2017 Baking with Kafka (Gauld)

2019 Extases (Tripp)

2019 Rusty Brown (Ware)

 

Puur persoonlijk, ik koop en lees relatief weinig strips.

[BobFish]

 

UPDATE

Met als hoogste nieuwkomer COPRA ! van Michel Fiffe (check hierboven )

1 Arsène Schrauwen - Olivier Schrauwen

2 Het Amusement - Brecht Evens

3 Killing and Dying - Adrian Tomine

4 No Longer Human - Junji Ito

5 Night Business - Benjamin Marra

6 Copra - Michel Fiffe 

7 Building Stories - Chris Ware

8 Paying For It - Chester Brown

9 Last Look Trilogy - Charles Burns

10 Patience - Daniel Clowes

11 Sabrina - Nick Drnaso

12 Le Chemisier - Bastien Vivès 

13 Voyeurs - Gabrielle Bell 

14 Megg, Mogg & Owl - Simon Hanselmann

15 Clyde Fans - Seth

16 L'Arabe du futur - Riad Sattouf 

17 Andy - Typex 

18 Wie ich versuchte, ein guter Mensch zu sein - Ulli Lust

19 Plus si entente - Dominique Goblet 

20 American Barbarian - Tom Scioli 

21 Wat wij moeten weten - Willy Linthout 

22 Kill or be Killed - Ed Brubaker 

23 Styx - Peter Pontiac 

24 The Nao of Brown - Glyn Dillon 

25 Reincarnation Stories - Kim Deitch 

 

[fenip]

Simon Hanselmann post momenteel ongeveer dagelijks op zijn instagram. Boeiend.

[fenip]

Me like Schrauwen https://www.comicartfans.com/galleryroom.asp?gsub=68028

[BobFish]

Op 20/6/2020 om 22:28, fenip zei:

Me like Schrauwen https://www.comicartfans.com/galleryroom.asp?gsub=68028

Hele mooie kunstgalerij heb je daar ! 

[Daan]

Tijd voor weer een lijstje!

 

...

1. Blast 1 t/m 4 (compleet verhaal)
   (Larcenet, Oog & Blik)

 

.

2. Fraternity 1 en 2 (compleet verhaal)
   (Díaz Canales & Munuera, Dargaud)

 

3. Taxi! (one-shot)
   (Aimée de Jongh, Scratch Books)

 

4. Michel (one-shot?)
   (Zidrou & Roger, Blloan)

 

..

5. Een nacht in Rome 1 t/m 3 (serie nog niet klaar)
   (Jim, Saga)

 

...

6. Gung Ho 1 t/m 4 (serie nog niet klaar)
   (von Eckartsberg & von Kummant, Gorilla & Silvester)

 

7. Zen zonder meester (one-shot)
   (Meeuwsen, Sherpa)

 

.......

8. De Wezentrein (compleet verhaal)
   (Charlot & Fourquemin, Blloan)

 

9. Zwendel 3: Lady Z (alle delen zijn leuk maar deze was super)
   (Munuera, Dupuis)

 

....

10.Krasse Knarren 1 t/m 5 (losse verhalen maar de hele serie is leuk)
   (Lupano & Cauuet, Dargaud)

 

 

Ook heb ik extreem genoten van de onderstaande boeken en reeksen:

 

Aldebaran 1e cyclus
Ars Magna
Betty & Dodge
De dag waarop de bus zonder haar vertrok
Ekhö
De Engelsman die niet van vuurwapens hield
De hel van het oostfront
Lucky Luke naar Morris 5 - Ieder voor zich
Metronom'
Mooie zomers
Shi
De tombe van Alexander

Warship Jolly Roger

Zo maak je fortuin in juni 1940

[bammar]

32 minuten geleden, Konincks zei:

Krasse knarren vond ik een afknapper van jewelste.

Netjes verpakt alle vijf de eerste delen in een keer verkocht via mijn catawiki shop .

De koper was er blij mee.

Ik blij met minder dan de helft van de aanschafprijs. 

Iedereen tevreden.

Mooi toch.

Kon ik weer een rondje geven.

een afknapper van jewelste???? Serieus?????????????????

 

[Waldorf]

39 minuten geleden, Konincks zei:

Krasse knarren vond ik een afknapper van jewelste.

 

Wat vond u er niet goed aan? Ik vind het een geweldige reeks. Bijzonder geestig, erg goed getekend. Beetje maatschappijkritiek, een leuk generatieconflict, een vleugje nostalgie bij de oude hippies. Het is wat mij betreft één van de beste mainstream reeksen van de laatste tien jaar.

[lukoste]

2 uren geleden, Daan zei:

Tijd voor weer een lijstje!

 

...

1. Blast 1 t/m 4 (compleet verhaal)
   (Larcenet, Oog & Blik)

 

.

2. Fraternity 1 en 2 (compleet verhaal)
   (Díaz Canales & Munuera, Dargaud)

 

3. Taxi! (one-shot)
   (Aimée de Jongh, Scratch Books)

 

4. Michel (one-shot?)
   (Zidrou & Roger, Blloan)

 

..

5. Een nacht in Rome 1 t/m 3 (serie nog niet klaar)
   (Jim, Saga)

 

...

6. Gung Ho 1 t/m 4 (serie nog niet klaar)
   (von Eckartsberg & von Kummant, Gorilla & Silvester)

 

7. Zen zonder meester (one-shot)
   (Meeuwsen, Sherpa)

 

.......

8. De Wezentrein (compleet verhaal)
   (Charlot & Fourquemin, Blloan)

 

9. Zwendel 3: Lady Z (alle delen zijn leuk maar deze was super)
   (Munuera, Dupuis)

 

....

10.Krasse Knarren 1 t/m 5 (losse verhalen maar de hele serie is leuk)
   (Lupano & Cauuet, Dargaud)

 

 

Ook heb ik extreem genoten van de onderstaande boeken en reeksen:

 

Aldebaran 1e cyclus
Ars Magna
Betty & Dodge
De dag waarop de bus zonder haar vertrok
Ekhö
De Engelsman die niet van vuurwapens hield
De hel van het oostfront
Lucky Luke naar Morris 5 - Ieder voor zich
Metronom'
Mooie zomers
Shi
De tombe van Alexander

Warship Jolly Roger

Zo maak je fortuin in juni 1940

Mooi lijstje! Heb er zelf ongeveer 80% van gelezen.

[lukoste]

Krasse knarren deel 1 vond ik fantastisch. Nadien werd het een beetje druk 

[BobFish]

UPDATE

Met als hoogste nieuwkomer THE FADE OUT ! van Ed Brubaker & Sean Phillips 

1 Arsène Schrauwen - Olivier Schrauwen

2 Het Amusement - Brecht Evens

3 Killing and Dying - Adrian Tomine

4 No Longer Human - Junji Ito

5 Night Business - Benjamin Marra

6 Copra - Michel Fiffe 

7 The Fade Out - Ed Brubaker & Sean Phillips

8 Building Stories - Chris Ware

9 Paying For It - Chester Brown

10 La Grande Odalisque - Bastien Vivès

11 Tyler Cross - Fabien Nury & Brüno

12 Last Look Trilogy - Charles Burns

13 New School - Dash Shaw

14 Patience - Daniel Clowes

15 Sabrina - Nick Drnaso

16 Voyeurs - Gabrielle Bell 

17 Megg, Mogg & Owl - Simon Hanselmann

18 Clyde Fans - Seth

19 Julio's Day - Gilbert Hernandez

20 L'Arabe du futur - Riad Sattouf 

21 Ice Cream Man - W. Maxwell Prince

22 Andy - Typex 

23 Hip Hop Family Tree - Ed Piskor

24 Plus si entente - Dominique Goblet

25 Journalism - Joe Sacco

26 Cleveland - Harvey Pekar

27 Wat wij moeten weten - Willy Linthout

28 Wie ich versuchte, ein guter Mensch zu sein - Ulli Lust

29 Lost Cat - Jason

30 Deadly Class - Rick Remender & Wes Craig

Heb ook heel hard genoten van de hele Last Man reeks van Bastien Vivès, Balak & Michaël Sanlaville !

Ik probeer één werk per artiest in de top te steken, anders zou de top maar uit een aantal namen bestaan 

[Peter Motte]

UCC Doleres 1

(nèh, om 's anders te doen)

[BobFish]

5 uren geleden, Peter Motte zei:

UCC Doleres 1

Genoteerd !

 

Trouwens juist Habibi (2011) van Craig Thompson gelezen ! Wat een onverwacht succes !

Nu zal ik mijn top weer moeten aanpassen zeker... volgende keer komt ie erin !