analyseer eens een pagina

[cinco]

Een ganse strip pagina per pagina analyseren is tijdsintensief.

Dus waarom niet focussen op één welbepaalde pagina waar je iets over wil zeggen.

 

Hier is er eentje om te beginnen.

 

De plaat met het wrak van het neergestorte vliegtuig in Kuifje in Tibet.

Deze tekening heeft een dieptegevoel dat ik zelden heb aangetroffen bij Kuifje.

Het voelt zelfs aan alsof men hier even is weggestapt van de Klare Lijn om een groter dramatisch effect te verkrijgen.

 

 

 

 

Een pagina van een eerder album ter vergelijking.

Je merkt zelfs al aan de personages hoe de stijl is blijven evolueren naar realistischere houdingen en kleren die meer meeplooien met de bewegingen van de figuren.

 

[Expo59]

Of je kan ook gewoon Expo 59 Magazine lezen, in deel 3 werd deze pagina geanalyseerd uit Dangerous Liasons van Betbeder en Djief.

 

[cinco]

De sequentie van Guusts kat met zijn schoentjes.

Of hoe beweging en dynamiek creëren in een stilstaand beeld.

En vooral die chaos die de kat veroorzaakt op een duidelijke manier in beeld brengen.

In de derde plaat zie je bijvoorbeeld het tekengerei naar alle kanten vliegen, het is chaotisch maar het blijft helder leesbaar.

 

 

 

Voor getekende dieren te zien worstelen met bewegingsloze objecten is de fly-paper scène in Playful Pluto ook een aanrader.

 

http://www.michaelbarrier.com/Essays/Flypaper Sequence/PP_FilmToSketch_Page4_V01.jpg

 

[cinco]

Of een pagina analyseren van een strip die nog moet uitkomen.

 

Conz en zijn interpretatie van De Haaienrots.

Daar waar Griffo en Dupré ervoor kozen om de personages en de wereld van Jommeke realistischer weer te geven, daar kiest Conz ervoor om de stijl ogenschijnlijk nog te simplificeren. Er is wel aandacht voor de haardracht van de personages die bij deze versie van Filiberke en de Miekes wat wilder is dan bij hun origineel design.

 

 

Al bij al weet hij met deze stijl toch nog genoeg energie in de plaat te steken.

Door een slimme inkleuring kan hij het onderwatergevoel in de lege achtergronden overbrengen.

[cinco]

De unieke stijl van Schreurs is terug te vinden in zijn ganse bladspiegel: slordige vakjes, oneven lijndikte, onzuivere lettering.

De esthetiek en de verheerlijking van de lelijkheid van het menselijk ras.

De oudere mevrouw met vetkwabben en dikke hangborsten die maar wat zit te zitten in het zand.

Eikelige gespierde mannen en sukkels zoals Klepzeiker die verder het strand bevolken om te geilen op vrouwen die vooral borst en bil zijn, kont en tiet.

Zelfs die vrouwen die voor knap moeten doorgaan, hebben altijd wel iets ordinairs in hun voorkomen.

En met hun vaak stijve omhoogpriemende tepels wordt hun naaktheid nog eens extra beklemtoond.

Natuurlijk staan ze ver boven Klepzeiker en consoorten die na een fysiek blauwtje te hebben gelopen hun afkoeling moeten zoeken in het pesten van een kind.

 

Dat is Klepzeiker. Prachtig in zijn lelijkheid.

[cinco]

zombie-apocalypse avant la lettre

 

Het eerste smurfenverhaal in albumchronologie en al meteen het verhaal met de pagina waar het meeste dreiging van uitgaat.

De zwarte smurfen wijd uitgespreid, de blauwe smurfen dicht bij elkaar.

Het wapen in de aanslag om het virus te lijf te gaan.

De overdracht gebeurt via dat uitsteeksel dat uit de broek van de smurfen priemt.

 

 

Een zwarte smurf hoest het virus uit, maar blijkbaar heeft hij er geen immuniteit tegen opgebouwd want hij raakt onmiddellijk opnieuw besmet.

[cartoonesk]

Ik ben eens benieuwd hoe de vertalers op dit forum deze strip zouden vertalen! De hele grap van deze gagpagina uit het eerste album van de gemaskerde komkommer is eigenlijk niet te vertalen. Het ondergaan van de zon is in het Frans een synoniem van het slapengaan van de zon. Extra grap is de gemaskerde komkommer die de zon in een intieme situatie fotografeert, als zijnde een paparazzi.

 

 

[cinco]

Is het mogelijk over een pagina te praten van een strip die je niet gelezen hebt? Let's try.

Ik zag net Druuna vermeld in een andere thread, dus heb ik daarvoor gekozen.

 

Druuna - Mandragora - Aphrodisia Tome 03 : Druuna

 

De kille muren en de levenloze (?) lichamen/skeletten in mantels gehuld in vale tinten met dan daartussen paraderend het van zacht rozige kleuren voorziene lichaam van het hoofdpersonage, dat door het contrast in kleurkeuze ook het contrast tussen het levende en het doodse versterkt.

 

Ik moet toch nog wel even de voluptueuze borsten vermelden. DIt is natuurlijk een fantasy-wereld. Ik vermoed dat hier geen siliconen aan te pas komen.

Al zou ik in het echte leven toch wel twijfelen. Zulke omvang gecombineerd met een rank lichaam.

Anderen kunnen mij vast hierover tegenspreken.

 

Ik hou bovendien ook wel van het arceerwerk op deze plaat.

En ik vraag me ook af hoe het komt dat arceringen visueel zo goed werken.

Want zelf lopen we niet rond met lijnen op ons lichaam. En schaduw werkt ook niet op die manier.

En toch in het medium van de strip klopt het.

 

 

[cinco]

Soms herinner je je een bepaald fragment van een strip anders dan die in werkelijkheid was.

De Chninkel heb ik misschien 2 decennia geleden de laatste keer gelezen. (ik moet hem dus echt nog wel eens opnieuw lezen)

Eén van de momenten die ik mij er echter levendig van herinner, is die scène waarin het hoofdpersonage in een man veranderd wordt door een wezen dat ook kan shapeshiften, puur om vervolgens de seksuele daad te kunnen consumeren.

Is het niet zo dat dit fragment geforceerd aanvoelt? Het hoofdfiguur moet 2 pagina's van gedaante veranderen zodat de makers het vereiste effect kunnen verkrijgen. (een realistische seksscène in plaats van eentje tussen fantasyfiguren)

 

Maar wat was het nu dat ik mij anders herinnerde? Wel, ik meende me te herinneren dat je op een bepaalde plaat duidelijk de penis van de man zag.

Nu heb ik het even nagekeken en dat blijkt dus niet het geval te zijn. Die penis die ik mij herinner, die is er nooit geweest.

 

 

 

 

[cinco]

 

De Blauwbloezen. Ondanks dat het hier gaat om een reeks met voornamelijk komische inslag, wordt het tonen van bebloede lijken niet geschuwd.

 

 

En wat zouden de Blauwbloezen zijn zonder hun gele luchten?

Zoals iemand hier al opmerkte, hun blauwe uniformen komen op die manier veel beter tot hun recht.

 

Voor je honger naar gele luchten te stillen kun je altijd hier terecht:

https://www.getekendereep.com/topic/5998-gele-luchten-split-van-asterix/#comments

[cinco]

Die stenen huizen met hun strooien of houten dak en dan ook die met palen aangelegde omheining.

Ik vind het nog altijd zijn charme hebben, dat dorp van Asterix.

De eenvoud van de boer die met zijn met hooi beladen kar terugkeert, de vredevolle natuur die het dorp in groene tinten omringt... de start van Asterix-strips ademen regelmatig een pure rust uit, een rust die echter telkens op het punt staat verstoord te worden.

 

t

 

Vanaf de tweede plaat krijgen we een geweldige in-scène-zetting.

Asterix en Obelix wandelen naar links, Walhalla wandelt naar rechts, het hoofd van Obelix volgt Walhalla.

Je ziet in de vierde plaat al wat gaat gebeuren. In de vijfde plaat hoor je het gebeuren, maar je ziet het resultaat pas in de zesde plaat. Het feit dat Panoramix toevallig in die boom zit, versterkt het komisch effect. En dat wordt dan nog eens afgewerkt door in de laatste plaat de reactie van Idéfix toe te voegen.

[Waldorf]

Op 9/10/2020 om 20:33, cinco zei:

 

De Blauwbloezen. Ondanks dat het hier gaat om een reeks met voornamelijk komische inslag, wordt het tonen van bebloede lijken niet geschuwd.

 

 

 

Cauvin en Lambil hebben daar altijd een goed evenwicht in gevonden, een beetje zoals in M.A.S.H. Dit is een anti-oorlogsstrip: door de ware gruwel van de bloedige burgeroorlog te tonen kan je niet anders dan sympathie hebben voor Blutch. Of het album 'De neven van de overkant': dat is reëel: familieleden die tegenover elkaar stonden. Dat is toch helemaal anders dan Buck Danny.

[cinco]

Ik heb Sarah Spits alleen maar via Zonnestraal of Zonneland gelezen, maar het Yeren-verhaal maakte grote indruk op mij. Dit was het meest volwassen stripverhaal dat ik tot dan toe gelezen had. Een shockerende moord droeg daar zeker toe bij. Maar ook de met zorg gecreëerde natuurscènes en de sterke inleiding die ons naar de bakermat van de mens brengt.

Doordat je via zo een blad een verhaal druppelsgewijs aangeboden kreeg, bleef het ook veel langer in je bewustzijn sluimeren. Jammer dat ik het verhaal nooit als album heb gehad, want ik zou toch willen checken of het nog steeds zo goed is als ik mij herinner, want ik herinner het mij als een meesterwerk met een waardevolle ecologische boodschap.

 

 

 

 

 

 

[cinco]

In het begin had Kleine Robbe nog een serieus boontje voor de zwemlerares.

Dat is wat gemilderd nadat Juffrouw Cijfer op de proppen is gekomen.

Maar er was een tijd dat hij maar al te graag een foto wou bemachtigen van de zwemlerares onder de douche.

Mogelijk dat zulke gags wat moeilijker ligggen vandaag de dag.

In de recentere Robbes wordt er duidelijk minder gevoyeerd. Niet dat het vaak vruchten afwierp voor onze jeugdige vunzigaard. Want telkens wanneer hij zich door zijn driften liet leiden, trok hij aan het kortste eind.

 

[cinco]

Een poging om te doorgronden hoe de droge humor bij Heinz werkt.

 

 

Het tekstloze van de middelste tekening creëert een pauze bij de lezer, een ongemakkelijke stilte, waardoor de repliek in de derde tekening meer tot zijn recht komt. Haal die middelste tekening weg en het voelt gewoon minder grappig aan.

 

 

[linthout]

Dat klopt

 

[cinco]

Bij herlezing van albums van de Blauwbloezen merk ik toch wel dat Lambil consistent zeer sterke decors heeft afgeleverd voor deze reeks. Neem maar een willekeurig album bij de hand en blader er eens door.

 

[cinco]

Misschien is Rikske en Fikske de allereerste strip die ik ooit onder ogen heb gekregen.

Die strip was van mijn moeder.

Ik weet niet of deze gag erin stond.

 

Laten we eens naar die tekeningen kijken. De eenvoud van het decor geeft het bijna iets abstracts.

Blauwe muur, witte vloer, groen tapijt.

Rikske die in dezelfde winkel als Suske (van Wiske) zijn kleren koopt, eet een boterham op een kruk.

Niet op een stoel, niet aan een tafel, maar op een driepotige veel te lage kruk.

Dan moet-ie ineens weg. Laten we er vanuit gaan dat de telefoon heeft gerinkeld: iemand die zich vergist heeft van nummer en eigenlijk bij slagerij Van Kampen moet zijn.

Natuurlijk gaat Fikske met de boterham lopen, want voedsel is schaars ten huize Rikske.

Daarom ook dat de tranen à volonté stromen in het laatste vak, want Rikske zal op zijn kin moeten kloppen tot hij terug voedselbonnen heeft.

 

 

 

[Aleksandr]

ik meen me te herinneren dat er enkel op de achterpagina een strip (zoals hierboven) afgedrukt was   

[kbellon]

17 uren geleden, cinco zei:

Misschien is Rikske en Fikske de allereerste strip die ik ooit onder ogen heb gekregen.

Die strip was van mijn moeder.

Ik weet niet of deze gag erin stond.

 

Laten we eens naar die tekeningen kijken. De eenvoud van het decor geeft het bijna iets abstracts.

Blauwe muur, witte vloer, groen tapijt.

Rikske die in dezelfde winkel als Suske (van Wiske) zijn kleren koopt, eet een boterham op een kruk.

Niet op een stoel, niet aan een tafel, maar op een driepotige veel te lage kruk.

Dan moet-ie ineens weg. Laten we er vanuit gaan dat de telefoon heeft gerinkeld: iemand die zich vergist heeft van nummer en eigenlijk bij slagerij Van Kampen moet zijn.

Natuurlijk gaat Fikske met de boterham lopen, want voedsel is schaars ten huize Rikske.

Daarom ook dat de tranen à volonté stromen in het laatste vak, want Rikske zal op zijn kin moeten kloppen tot hij terug voedselbonnen heeft.

 

 

 

Ik had als kind enkel het volgende album (en ik meen de gag te herkennen). Dus het is mogelijk dat het wel in dit compilatie album staat. Maar ik ben niet 100% zeker.

[Yncke]

20 hours ago, cinco said:

 

 

Wow. Dat kan tellen als blast from the past.

[Aleksandr]

zelfs een Maxi Album!

stond dat niet achteraan op het weekblad van het <Tijdschrift van den Eucharistischen Kruistocht>, later Zonnekind & -land?

[Tanuki]

Ik ken het alleszins alleen van Zonnekind, van uitgeverij Averbode.

Zonnekind was er in mijn tijd (ik ben van '74) voor de eerste twee leerjaren. Dat werd dan Zonnestraal voor het 3e en 4e en Zonneland voor het 5e en 6e. Van dat kruistochtentijdschrift heb ik nooit gehoord. Blijkbaar was dat de ondertitel van de eerste edities van Zonneland: https://nl.wikipedia.org/wiki/Eucharistische_Kruistocht

 

Rikske en Fikske heten tegenwoordig Robbe en Bas

 

[cinco]

Ha, in plaats van te palaveren over Kuifje, de Chninkel of Asterix had ik dadelijk over Rikske en Fikske moeten beginnen. Daar haal je de feedback mee binnen.

 

 

[TDPB]

16 uren geleden, cinco zei:

Ha, in plaats van te palaveren over Kuifje, de Chninkel of Asterix had ik dadelijk over Rikske en Fikske moeten beginnen. Daar haal je de feedback mee binnen.

 

 

t is dan ook een perfect vertelde gag

[cinco]

 

Bekijk deze pagina in omgekeerde volgorde en het lijkt alsof Batman zich uitkleedt om te gaan slapen.

 

 

 

[cinco]

Garfield is eigenlijk op vrij korte tijd hyperpopulair geworden.

Ik herinner mij dat hij in de jaren '80 echt overal was. Tekenfilms, merchandise, stripstroken in allerlei weekbladen...

En eigenlijk is hij pas in 1978 gecreëerd.

Toen zag 'ie er trouwens compleet anders uit.

Logger. Dikker. Meer kat. Minder antropomorf. Absoluut niet beweeglijk.

En die eerste strook, die was best wel goed. Zowel het tweede als het derde vakje heeft humor.

En in die drie vakjes slaagt Jim Davis erin om dadelijk duidelijk het karakter van Jon en Garfield te schetsen alsook de dynamiek tussen beiden.

 

 

Misschien had die kast wel een andere kleur mogen krijgen. Dat misschien wel.

[TDPB]

3 uren geleden, cinco zei:

 

Misschien had die kast wel een andere kleur mogen krijgen. Dat misschien wel.

Die kast zal in die tijd wel gewoon in z/w geweest zijn.

[Tom MDP]

7 uren geleden, cinco zei:

Garfield is eigenlijk op vrij korte tijd hyperpopulair geworden.

Ik herinner mij dat hij in de jaren '80 echt overal was. Tekenfilms, merchandise, stripstroken in allerlei weekbladen...

 

Jim Davis heeft ook nooit onder stoelen of banken gestoken dat dat exact zijn doel was met Garfield. 
Hij koos speciaal voor een dier dat populair kon worden en honden waren er al bij de vleet en katten nog niet. 

[cinco]

Het lijkt alsof Gerrit de Jager er doorheen de jaren echt een sport is van gaan maken om te testen hoeveel je van een tekening kan weglaten zonder de leesbaarheid te verliezen.

In het land van Piet Mondriaan moet je daar niet verbaasd over zijn.

 

Ook geen kaders. Tenzij je de voorruit als dienstdoend kader beschouwt.

Je voelt via de tekstballonnen wel de afbakening tussen de verschillende tekeningen.

De stroken blijven op die manier bestaan.

 

[cartoonesk]

Een pagina uit Stropke en Flopke, Op avontuur in Marokko, door Marc Sleen.

Professor Knobbel reist de wereld rond op 1 pagina op zoek naar de titelhelden, en komt daarbij twee keer in Istamboel. En waarom heeft hij twee paraplu's bij zich?

Maar het eigenaardigste is het eerste plaatje. De twee voorbijgangers zijn te laag in het plaatje geplaatst waardoor het net twee mini-mensjes lijken in vergelijking met de professor.

 

[cinco]

Welke Donald Duck strip zit er deze keer in de kauwgom verstopt?

 

 

 

Ah, één van de vaste running gags van die tekstloze Donald Duck strips.

Donald Duck op een verlaten eiland. En natuurlijk spoelt er weer iets aan waar hij uiteindelijk niet veel aan heeft.

 

 

Merk op dat er buiten wit en zwart alleen rood, blauw en geel wordt gebruikt.

En slechts één tint van elke kleur.

 

De kauwgom ligt hier trouwens ook nog, want daarvoor kocht je dat toch niet.

Je wou die tekstloze Donald comics.

En teleurstelling als het er eentje was die je al had.

 

 

[TDPB]

Op 30/11/2020 om 11:15, cartoonesk zei:

Een pagina uit Stropke en Flopke, Op avontuur in Marokko, door Marc Sleen.

Professor Knobbel reist de wereld rond op 1 pagina op zoek naar de titelhelden, en komt daarbij twee keer in Istamboel. En waarom heeft hij twee paraplu's bij zich?

Maar het eigenaardigste is het eerste plaatje. De twee voorbijgangers zijn te laag in het plaatje geplaatst waardoor het net twee mini-mensjes lijken in vergelijking met de professor.

 

Zet dat maar niet in de 'mag photoshop gebruikt worden in strips' draad, want dat 6de prentje is duidelijk gephotoshopt!

[cartoonesk]

Marc Sleen was zijn tijd ver vooruit!  

[cinco]

 

Door de achtergrond van kleur te veranderen wordt er duidelijk een visueel onderscheid gemaakt tussen de realiteit en de verbeelding van Kid Paddle.

 

[cinco]

 

Dat huis daar waar al die tekstballonnen uitkomen is het huis van de oma van de kleine Robbe.

Zie je daar dat bijgebouw langs de woning en dat tuinhuis achteraan? Asbestgolfplaten!

Zelfs op het buitentoilet met het hart in de deur dat ook in de tuin staat.

Ik vrees trouwens dat de isolatie van de woning niet al te best is. Geen aangrenzende huizen, dus veel warmteverlies. Want die ramen en die voordeur zijn ook niet met hun tijd meegegaan.

En wat is dat met dat weiland links van haar woning? Is dat haar eigendom en verhuurt ze dat aan een lokale kennis die daar zijn paard laat grazen? Als dat paard een beetje meer fut had, dan sprong het zo over dat pover hekkenwerk dat hem zou moeten bedwingen om niet de openbare weg onveilig te maken.

Is er trouwens een vliegveld in de buurt, want dat vliegtuig vliegt wel erg laag...

 

 

Achter de woning is dan wel weer serieus wat bebossing. Hopelijk heeft ze de juiste documenten van de bouw van de woning nog voorhanden, want voor hetzelfde geld bestempelen ze het als zonevreemd.

Nu ja, dat is misschien wel wat bij de haren getrokken, er staan natuurlijk nog andere woningen in de buurt.

En is dat daar linksonder een nis? Een klein vergeten gebedsoord dat sinds het stopzetten van de plaatselijke processie nog maar weinig bezoek krijgt. Is dit de tragiek van het vergeten dorpse verleden, terwijl achteraan in het landschap de verstedelijking steeds sterker oprukt, want zelfs geven de verherfste bladeren aan de bomen blijk van een nog standhoudend laatste plekje natuur, toch is dit slechts als ongrijpbaar water dat langzaam tussen de vingers doorglipt om alleen nog maar een herinnering te zijn in een toekomst die morgen al hier is...

[cinco]

Voor het grote publiek denk ik dat de auteurswissel bij Asterix vrijwel onmerkbaar verlopen is.

Conrad blijft heel sterk bij de stijl van Uderzo, al merk ik toch bij sommige figuren wat nuance-verschillen.

Obelix tekent hij feilloos, maar de gelaatsuitdrukkingen van Asterix voelen toch wat anders aan dan vroeger.

Ook aan de vrouw van Nestorix voel je dat iemand anders de tekenpen in handen heeft.

 

 

Die typische openingstaferelen waarbij we vanuit vogelperspectief het dorp binnenkomen zijn gelukkig ook nog gebleven. Qua perspectief kloppen ze natuurlijk niet, dat hebben ze nooit gedaan (anderen met meer kennis van perspectieven kunnen hier eventueel dieper op ingaan), maar toch voelt het alrijd visueel goed.

En het is een aardige binnenkomer om op deze manier telkens weer geherintroduceerd te worden aan de dorpsbewoners en hun onhebbelijkheden. De stenen huizen, de houten daken, de smidse, de vishandel, de kippen die vrij rondlopen, de korte lontjes van de bewoners, het maakt van het dorp een iconische setting waar we graag naar terugkeren.

En ook al zal het niveau van de gouden jaren nooit meer terugkeren, we zijn toch uit een zeker creatief dal gesukkeld (kuch, kuch, het Geheime Wapen) en hebben met strips zoals De Papyrus van Asterix weer nieuwe verhalen van de Galliërs die de moeite waard zijn om ter hand te nemen.

[TDPB]

Uderzo's broer (ook Uderzo dus) deed dat ook niet slecht bij die twee albums die hij tekende, met nog minder stijlverschil dan Conrad.  Het is blijkbaar gemakkelijker dan je denkt. Je vraagt je af hoe slecht die inkter van Uderzo die in eerste instantie de opvolger zou geworden zijn, geweest moet zijn. Ik zou toch graag eens een plaat van hem zien.

(ik begrijp eigenlijk niet waarom ze er niet voor hebben gekozen om die inkter te houden en te laten werken op de potloodtekeningen van Conrad. Het stijlverschil zou nog véél kleiner geweest zijn dan nu het geval is).

[Aleksandr]

misschien wilde hij niet meer toen hij merkte dat de promotie van inkter naar hoofdtekenaar aan hem voorbij liep?

[Hamirubi]

 

5 uren geleden, Aleksandr zei:

misschien wilde hij niet meer toen hij merkte dat de promotie van inkter naar hoofdtekenaar aan hem voorbij liep?

 

 

Die inkter heet Frédéric Mebarki, en ik ging/ga er botweg vanuit dat de man nog steeds reclamewerk tekent voor de studio's  Éditions Albert René.
Via Google Afbeeldingen zijn wel wat tekeningen te vinden: schetsen en inktlijnen.