De Gehaaide Dolfijn

Ik weet niet exact wat de klacht is over het taalgebruik, maar ik vind het eigenlijk ook een tikske Hollands voor een Vlaamse strip. "Klotevlot" in plaats van "kankervlot" en "dat'em" in plaats van "dat'ie" klinken beter, nee?

Maar bon, ik vond Sam vroeger een heerlijke strip.

De Mekanik in Antwerpen heeft altijd een stapelke liggen.

De mijne mag door Emmanuel Guibert. Zijn werk rond zijn vriend Alan ("De oorlog van" en "De jeugd van") behoort tot de beste strips die ik ken. Guibert vermijdt navelstaarderij en gefilosofeer maar schetst via een aantal anekdotes een mooi beeld van een gewone man (nu ja, wel iemand die tegen de nazi's vocht natuurlijk). Dat wil ik ook. Een algemene indruk van mijn leven gekoppeld natuurlijk aan die paar scènes die écht bijzonder.

Kuifje: Het Geheim van de EENhoorn

 Quasi hetzelfde artikel als uit Cinevox staat ook op hln.be https://www.hln.be/showbizz/film/urbanus-animatiefilm-in-de-maak-de-vuilnisheld~ab583b62/

Ja, dat komt uit een aflevering van Community. Ik meen mij te herinneren dat het één van de latere seizoenen is. De zwarte acteur is Donald Glover.

14 uren geleden, Renegade zei:

Jongeren die Calvin and Hobbes lezen gaan zich ernstig afvragen waar het overgaat. Tegenwoordig hebben kinderen van de leeftijd Calvin smartphones en ipads. En gebruiken ze die op school. Aangezien de school nog wel eens voorkomt in de verhalen en dat het zo niet meer is vind ik het gedateerd en niet alleen ik. Calvin en Hobbes is geen slechte strip maar sommigen blazen het op tot mythische proporties. En ik leef in 2018 op dit moment en niet 25 jaar geleden. 

Maar als je dat als maatstaf van "gedateerd" gebruikt, is alles van voor het internettijdperk gedateerd (en blijkbaar bijgevolg onleesbaar). Niemand leest nog ooit een Agatha Christie want de politie gebruikt daar geen DNA-stalen, niemand kijkt nog ooit naar The Godfather want die maffiosi hebben geen Gsm's, ...

De realiteit overtreft (weer maar eens) de fictie in De Sporen van het Toeval waarin Paco Roca het leven van Miguel Ruiz vertelt. Ruiz was een overtuigde Spaanse anarchist die op het einde van de Spaanse Burgeroorlog naar Algerije vlucht en daar betrokken raakt in WO II en de wapens afneemt tegen de fascisten. 

Het boek is op zijn best wanneer het gaat over de strijd die Ruiz en zijn kameraden voeren op Europees grondgebied en de bevrijding van Parijs. Dan slaagt het verhaal erin meeslepend, spannend, informatief én grappig te zijn (er is een memorabel stukje over de Spaanse ambassade in Parijs). Om nog maar te zwijgen van het tragische "einde" (kwam dat even hard aan zeg). Maar het verhaalritme wordt voor mij gebroken door de stukken die zich "in het nu" afspelen, waar Roca gesprekken voert met de bejaarde Ruiz. Bovendien is, zeker in de eerste helft, het niet altijd duidelijk bij welke groep de Spanjaarden zich nu weer bevinden en hoe ze zich verhouden tegenover het grotere geheel.

Als verhaal van één individu die zich staande moet houden in één van de waanzinnigere periodes uit de geschiedenis moet het voor mij duidelijk de duimen leggen tegen het superieure "De Oorlog van Alan". De waarde ligt vooral in het oproepen van een bijna mythisch maar toch levensecht Europa waarin Spanjaarden, Fransen, Italianen, Britten, Armeniërs en vele anderen zich verenigden om het Oude Continent te behoeden van het fascisme. 

Zeer de moeite waard.

Zeep 1 van Maarten Vande Wiele is een heerlijke strip die tegelijk een eerbetoon lijkt aan als een zachte parodie is op die typisch overdreven Amerikaanse soaps. De mosterd is Vande Wiele duidelijk gaan halen bij Dynasty maar, zelf een generatie jonger zijnde, past de strip ook goed bij Days of Our Lives of The Bold and The Beautiful.

Wat er gebeurt is in deze strip volledig ondergeschikt aan hoe het gebeurt (totaal van de put gerukte verhaalwendingen en elk mogelijk soapcliché) en vooral aan de fantastische tekeningen. Deze zijn  zwierig, vrolijk, stijlvol en ingekleurd in een heerlijk Bubblegumpink. 

Zeker een aanrader voor mensen die van het betere melodrama (à la Douglas Sirk) houden.

23 uren geleden, Aerogi zei:

De meest recente Kiekeboe gelezen. Ik had hoge verwachtingen, want het leek me wel een leuk uitgangspunt.

 

Maar ik vond er weinig aan. Er zit precies geen 'schwung' in.

Ik vond Kiekeboe nr. 150 eigenlijk wel goed. Het was een paar jaar geleden dat ik er nog eens één gelezen had maar een vertraging van de NMBS dreef mij richting de nabije gazettenwinkel. Het enige wat jammere was de nogal abrupte verdeling in twee delen van het verhaal, maar zeker de eerste helft vond ik goed gevonden. Leuke humor, een degelijk verhaal en voldoende Merhoismes maakten dat ik hem graag gelezen heb.

28 minuten geleden, De Hollander zei:

Wil geen spelbreker zijn, maar Dadealus start van alles op en daarna gaat het meestal niet heel erg snel. Ik hoop het voor jullie, maar eerlijk gezegd hoop ik vooral dat zij wat meer vaart zetten achter een paar al langer lopende series. 

Als striplezer heb ik geleerd veel geduld en vertrouwen te hebben 😏. Bovendien zijn het, voorlopig toch, allemaal losstaande verhalen dus vertraging maakt niet uit. Ik ben allang blij dat ze het uitgeven.

En dat aan het tempo van slak met een dubbel hernia.

1 uur terug, sjaakie zei:

Helemaal mee eens, hoop dat de sc van deel 3 snel komt.

Ja, ik heb ze ook gekocht met een zachte kaft. Refererend aan een ander topic vind ik ook dat mooie covers erg goed aansluiten bij de tekeningen. Veel kleur, een beetje druk. Erg fraai allemaal.

En het goede nieuws is dat ik zag dat er in Frankrijk al zeven delen van zijn.

Gisteravond eens bekeken via VRTnu. Ik kan bijna niet geloven dat zoiets ooit op tv is uitgezonden.

Ik heb enorm genoten van de eerste 2 delen van De vier van Baker Street. Meesurfend op de internationale Sherlock Holmeshype die nu toch al een paar jaar aanhoudt geeft Daedalus deze strip uit over drie straatkinderen en één kat die misdaden oplossen waar de grote Holmes zelf geen aandacht voor heeft.

Grote held binnen het triumviraat aan stripmakers is tekenaar Etien die ervoor kiest om niet terug te grijpen naar het cliché van een grauw en troosteloos Victoriaans Londen, maar er de zon te laten schijnen en een feest aan kleuren en vrolijkheid aan te brengen. Enkel als het echt nodig is voor de juiste sfeerzetting wordt alles wat donkerder (het rovershol in deel 1 is een fraai voorbeeld). Ook de verhalen zijn origineler dan de meeste misdaadstrips. Zeker deel twee, waarin alles draait om een stel Russische revolutionairen op de vlucht, en dat een geweldige opperschurk heeft. Alleen de keuze om soms wel erg volwassen te worden in thematiek is jammer. Deze strips hadden een perfect cadeau kunnen zijn voor jonge tieners maar verminking en, in deel één, kinderprostitutie liggen hen wat zwaar op de maag.

Hij lijkt een beetje op Peter Van Den Eede maar ik kan mij moeilijk voorstellen waarom die er zou bij staan.

Een mooi Hollands voorbeeld uit de eerste pagina van de preview van een Judge Dredd strip op de SSZ-site:

- “Ze slaan me altijd over voor de krenten in de pap.”

- “Denk erom, dit zijn geen krenten.”

Is er ook maar één Vlaming die begrijpt wat hiermee bedoeld wordt?

Ik vind die achtergronddossiers geen bladvulling, maar ik lees ze meestal niet. De integrales van Blueberry zijn een goed voorbeeld: Ik blader eens door dat dossier om naar de prentjes te kijken en begin dan aan de strip. 

Ik lees graag strips, ik lees niet graag over strips (ik kijk bv. ook niet naar de "making-offs" van films of zo).

Ik vermoed dat ze wel eens de science fiction delen van Thorgal zouden kunnen schrappen. Deels omdat het het budget serieus de hoogte in jaagt en deels omdat het te onduidelijk en verwarrend zal zijn voor veel kijkers. Ik heb om dezelfde redenen een slecht oog in de hele Qa-cyclus.

Laat het eerste seizoen gewoon een redelijk straightforward Vikingverhaal zijn met misschien wat magische elementen. En voeg zeker Kriss van Valnor toe. Een stoere vrouw als slechterik onderscheidt Thorgal wat van andere Middeleeuwse reeksen en past in het tijdsgewricht.

Het verslag van Brodeck 1: De anderer

In deze eerste helft wordt er in een naamloos en tijdloos bergdorp een Andere vermoord door de bewoners. Brodeck moet van hen een verslag schrijven waarom de vreemdeling moest sterven.

Larcenet (en Claudel, de auteur van het boek waarvan de strip een bewerking is) kiest natuurlijk heel slim voor deze setting. Voor de moderne mens voelen zo’n geïsoleerde bergdorpen automatisch ongemakkelijk en verdacht aan. Bovenal kan Larcenet hierdoor zijn tekentalent tentoon spreiden. Via desolate sneeuwtaferelen, ruwe karakterkoppen en levendige natuur in een streng zwart-wit smeert Larcenet hopen grimmigheid uit over het papier, tot de lezer het ijskoud krijgt in zijn bed (ik heb het boek gelezen in drie nachten). Indrukwekkender is er afgelopen jaar niet getekend. 

In dit eerste deel wordt er weinig gezegd en toch zit het ware genie van dit eerste deel in de gesprekken. Brodeck gaaat maar met een handvol bewoners zelf het gesprek aan, en dat zijn niet de doders. Deze laatsten, eenvoudige mensen, zoeken hém op en uitsluitend om hem uit te horen (en bedreigen) over zijn verslag. Maar de gesprekken die hij zelf in gang zet zijn met “onschuldigen”, zij die zogezegd niet bij de moord betrokken waren.

Tot uit de gesprekken het tegendeel blijkt. Deze onschuldigen zijn (net zoals Brodeck zelf) kluizenaars, ook als ze in het dorp wonen. Door zich uit het dorpsleven te verwijderen hebben ze zich onttrokken aan hun plicht en de anderen aan hun angsten overgeleverd: de ongelovige pastoor die zijn parochianen haat om hun verdorvenheid, de dorpsonderwijzer die zijn leerlingen minacht om hun domheid, de jager/filosoof die hen mijdt door hun dwaasheid en de oude vrouw die zichzelf met haar kennis heeft teruggetrokken. Brodeck noemt zichzelf een “onschuldige” en vindt dat zijn gesprekspartners dat ook zijn, maar heeft hun misprijzen en afwijzing niet het dorp op het noodlottige spoor gebracht? Uit deel twee zal in elk geval moet blijken of Brodeck onwetend was van De Gebeurtenis of misschien eerder angstig was.

Anyway, ik vermoed dat de meesten hier op het forum Het verslag al zullen gelezen hebben, maar eventuele twijfelaars kan ik deze strip alleen maar aanraden.

Archer & Armstrong tpb. 1-7

Wauw. Ik heb erg genoten van deze reeks. De tekeningen komen van een roterende carrousel aan tekenaars en zijn dus van wisselende kwaliteit, maar het verhaal is uitstekend. De verhouding tussen humor en avontuur zit juist en de grappen zijn er meestal bonk op. 

1 uur geleden, esteban² zei:

Drie mooie titels die mij ook ten zeerste aanspreken.   Ik heb nog een mooi pakketje onder de kerstboom gevonden, maar mijn GSM (camera dus ook) heeft het begeven.  To be continued ...

Bij mij bracht de kerstman de laatste Nestor Burma, The Bible of Filth, De Touren van Sleen én de monografie van Chris Ware. Erg vriendelijke man.

Ik vind de eerste twee delen erg geslaagd. Heel fraai tekenwerk en een lekker pulpy verhaal. Het enige jammere (voor mij) is dat er gekozen is om John een tragisch achtergrondverhaal mee te geven. Wat mij betreft had John, net zoals de Rode Ridderverhalen die ik vroeger las, gewoon een dolende biker mogen zijn zonder verleden.

Ik schat een vijftigtal. Het loopt altijd wat op als ik aan een dik(ker) boek bezig ben, en zakt daarna terug. Soms laat ik strips ook een paar jaar liggen uit "eerbied", het idee dat ik niet zomaar op een doordeweekse dag eraan kan beginnen maar er echt tijd voor moet uittrekken.

Mijn top:

Corto Maltese

100 Bullets

Texas Cowboys