stilte

Pure discriminatie zou ik zelfs durven te stellen.  

Jammer dat ze niet met pure chocolade zijn, anders had ik maar wat graag eens mijn tanden gezet in zo'n dramacake.  

Hoe moeten we dat hier dan volgen?  

4 uren geleden, Waldorf zei:

Dochterlief mocht zelf de kleur kiezen?

In mijn geval zou dat ook medewerkerlief kunnen zijn.  Zie je ergens de kleur roze opduiken, dan weet je meteen wie er eigenaar is van het voorwerp, dossier,... .  

Om op de initiële vraag terug te komen.  Ik heb heel wat gelezen.  Mijn vader had al een abonnement op Kuifje en Robbedoes, dus die ben ik ook blijven lezen tot het stopzetten ervan in het Nederlands.  Ik heb wel nog even Spirou gelezen nadien.

Daarnaast kocht ikzelf ook nog wekelijks Suske en Wiske Weekblad en een tijdlang ook Sjosji.  

Als kind las ik eveneens Zonnekind/Zonnestraal/Zonneland, en van mijn tante kregen we ook nog Donald Duck.

En tot slot, de lokale krantenwinkel bestelde voor mij (en mijn achterneef) ook elke week braafjes tweemaal Dorothée Magazine, wat ik ook jarenlang heb gelezen, begin jaren '90.  

In de latere jaren heb ik vooral Zozolala bijgehouden, maar da's natuurlijk eerder stripinfo.  Vandaag neemt Het Getekende Reep Magazine dat over.  

Om je weer wel, of net onwel te voelen?  

Dat verklaart misschien dat luidkeels roepen in hun reclamefilmpes?  

Zijn we wel?

Bij Milka zou dat nochtans als een vorm van beleefdheid over kunnen komen.  

12 uren geleden, Peter Motte zei:

Ik heb één, speciaal over Andreas natuurlijk.

Er zijn er heel wat die over Andreas gaan, de meeste daarvan heb ik hier ook.  Ik denk dat al minstens drie Zozolala's rond Andreas draaiden, als het er niet meer waren.  Maar er zijn er ook wel andere zoals Stripsgids, Rêve-en-Bulles,... . 

20 uren geleden, Blutch zei:

Uit Zonnekind, Zonnestraal en Zonneland herinner ik mij geen strips, al zullen die er wel geweest zijn. Maar in de kleuterversie Doremi stond het legendarische Rikske en Fikske, waarschijnlijk mijn eerste kennismaking met het verschijnsel strip. En het tienerblad TOP publiceerde in 1984-1985 "Gebroken neus" van Blueberry, ook al een belangrijke openbaring voor mij.

TOP moet ook Sam nog gepubliceerd hebben, toch zeker de Kikkerpoel, want deze poster heb ik hier nog liggen. Ik moet ook nog ergens de stripverhalen zelf hebben, want die knipte ik braafjes elke keer uit.  

Dat is 't inderdaad, zo lopen er nu al twee rond in huize stilte.  Ik overweeg ze als wanten te gebruiken als de winter een beetje winter wil wezen. 

Regeneratie is soms handig.  

Zijn we niet eerder geïnteresseerd in het koffie-potentieel van haar uitwerpselen?  

Een handpop van het Liegebeest.  

Gaan we nu katten indelen en eigenschappen toekennen volgens vachtkleur?  

Gaan we Basil dan toch vergiftigen?  

Is dat niet wat gevaarlijk met al die pfossen en -fassen tegenwoordig?  

Maar weet iemand waar ze dan wel naartoe gaat?

Ik eindigde met vier dédi's, en een vijfde voor mijn wederhelft.  De enige wat langere wachtrij die ik trotseerde was die voor Bosschaert, maar verder viel het inderdaad erg goed mee, soms zelf helemaal niet aanschuiven.  Enkel Herr Seele heb ik laten schieten omdat die pas laat toekwam en de rij daar best lang was... en vooral omdat wij toch liever nog wat zeelucht gingen opsnuiven.  Vaak komen we daar immers niet. 

Maar, geen klachten over dit festival, integendeel, er waren heel wat mooie namen aanwezig.  Enkel de praktische info zou wat beter kunnen worden uitgelegd op de website.  

Moeten we dat dan niet net negeren om het over een andere boeg te gooien?

Wordt het niet eens tijd voor wat schorseneren en prei?  

Dat lijkt daar wel Omsk. 

Een goed doel op dit avondlijke uur, dat kan enkel de vleermuis wezen waar we de straatverlichting voor moeten doven?

Zolang die maar niet het laatste woord krijgt.