Erpy

On 12/2/2021 at 5:49 PM, De Hollander said:

Zelf vanmorgen nummer 39 gelezen. Op zich prima bevallen, ik kijk ook best uit naar het vervolg. Het volk van de sterren boeit mij als SF liefhebber wel.

 

Maar het had misschien beter geweest om Thorgal een geheel nieuwe weg in te laten slaan. Heel vernieuwend komt het niet over. 

En wat zou zo'n nieuwe weg precies geweest moeten zijn? Bij een serie als Thorgal, waar albums aan het eind niet terugkeren naar de status quo en de personages ook ouder worden naarmate de reeks vordert hecht ik juist veel waarde aan continuïteit, dus het is niet alsof ik op een reboot of zo zit te wachten.

Het verhaal van album 39 was op zich wel oke. Uiteraard kreeg je wel een gevoel van deja vu naar zowel album 2 (Eiland der bevroren zeeën) als album 18 (Het zonnezwaard), maar de suggestie dat er een kaste-systeem (of iets dergelijks) bestond onder de Atlantiërs is wel een interessante en zou verklaren waarom Thorgal's vader en grootvader wel bijzondere krachten hadden, maar de leden van de expeditie uit album 26 (Koninkrijk onder het Zand) niet.

Wel stoorde ik me aan de manier waarop Kriss geherintroduceerd was omdat haar karakterisatie haaks stond op die van haar eigen reeks. Tegen het einde van haar eigen reeks werd Kriss geconfronteerd met wat er gebeurt als je de hele wereld tegen je in het harnas jaagt en dat het moederschap een zekere volwassenheid eist. Alhoewel haar politieke huwelijk met Jolan duidelijk een pragmatische kwestie was i.p.v. liefde was er wel een zeker wederzijds respect tussen de twee te zien. In dit album zijn haar eerste woorden naar Jolan dat ze niet kan wachten om hem te vermoorden en moeten Aniël (die zich meer als haar vader dan als haar zoon gedraagt) en haar handlanger haar ervan weerhouden Jolan en Thorgal om te laten brengen zonder dat er een verklaring wordt gegeven waar die plotselinge bloeddorst vandaan komt. Alsof haar karakterisatie van de afgelopen 15 jaar overboord is gezet en we weer terug zijn bij de Kriss uit het einde van album 22. (Reuzen)

Ook zit het me niet helemaal lekker dat Yann een nieuwe love interest voor Jolan lijkt te introduceren terwijl diens jeugdliefde die vanaf album 33 met Thorgal meereisde en uiteindelijk in het dorp kwam wonen plotseling van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn (Lehla wordt noch in beeld getoond, noch genoemd), alsof ze onder het tapijt geveegd is. Dat zou een slordige manier van doen zijn.

Dit plaatst het album voor mij in een rare positie namelijk dat het voor zijn verhaallijn teruggrijpt naar elementen uit albums uit een verleden terwijl het tegelijkertijd elementen uit albums uit een net iets minder ver verleden lijkt te negeren.

20 hours ago, cinco said:

Ik heb Neokóra doorbladerd in de winkel, maar te veel referentie naar die hele Aniël-toestand waar ik niet veel van afweet en dan ook nog een cliffhanger-einde.

 

 

Om eerlijk te zijn valt het wel mee met de referenties naar "de hele Aniël-toestand". Aniël komt in het album voor, maar zijn persoonlijkheid verschilt met hoe hij in album 36 was. Je zou zelfs kunnen beargumenteren dat minder kennis van eerdere albums zelfs een voordeel is hier.

On 11/21/2021 at 1:04 PM, Thorgal36bis said:

Beste Erpy, over Darek en Lehla:  je schrijft dat ze "vaag in één frame van deel 37" (kluizenaar Skellingar) te zien zijn. Het lukt me niet dat te vinden. Kan je specifieker zijn? Een van de dingen die me het meest stoorden aan deel 37 was dat er niets met Jolan en Lehla wordt gedaan, terwijl uit voorgaande albums overduidelijk is dat Lehla erg naar Jolan uitkijkt en het laatste wat we weten over wat Jolan over Lehla dacht, is dat hij verliefd op haar was (beginscene album 25, blauwe ziekte). Ik dacht dat de nieuwe makers het echt negeerden, maar misschien dus toch niet?

De afbeelding waar ik het over had was de bijgesloten afbeelding. De mensen in de boot deden me erg denken aan Petrov en Lehla, maar ze zijn niet heel erg duidelijk zichtbaar.

Overigens is mijn insteek dezelfde. Sinds album 33 had ik gehoopt dat Jolan en Lehla elkaar zouden weerzien en hun oude vriendschap/relatie nieuw leven in zouden blazen, maar voorlopig lijkt dat niet meer te gaan gebeuren. Na Darek en Lehla in "veiligheid te hebben gebracht" in album 36 en Jolan en Lehla één plaatje te hebben gegund aan het eind van dat album ziet het ernaar uit dat (afgezien van de cameo waar ik naar linkte) Yann ze onder het kleed te geveegd heeft en hun bestaan vervolgens niet langer onderkent.

Niet alleen zijn ze niet in album 38 en album 39 te zien (terwijl er in album 39 genoeg gelegenheid was geweest om ze even in beeld te laten komen), maar album 39 introduceert tevens een nieuwe potentiële love interest voor Jolan zonder afsluiting te geven aan Lehla's verhaallijn.

Pijnlijk, maar Yann lijkt zich minder te storen aan consistentie met eerdere albums dan de meeste andere schrijvers die aan de Thorgal reeks gewerkt hebben. Je indruk dat de personages genegeerd worden lijkt voorlopig dus de juiste.

On 11/22/2021 at 8:40 PM, cinco said:

Thorgal en de tieners in zijn kielzog.

Hoe zit het weer met dat aapje?

 

Yasmina was aanvankelijk gewoon een aapje dat het bezit was van een reizende handelaar uit het oosten die Thorgal in de hoofdreeks (album 32) hielp zijn tocht naar Bagdad voort te zetten en vervolgens noordwaards reisde. Hij was opnieuw te zien in de Wolvin-reeks waar hij aanvankelijk Aaricia wilde laten weten dat hij Thorgal had ontmoet en dat het goed met hem ging, maar Lundgen (die Aaricia probeerde in te palmen) wist het aapje te gijzelen en de koopman te dwingen Aaricia wijs te maken dat hij Thorgal had zien sterven. Hij vertrekt vervolgens met Yasmina uit het dorp, maar zijn schip komt in een storm terecht en het aapje slaat overboord en spoelt aan in de buurt van het vikingdorp. In deel 4 van de Wolvin-reeks ontmoeten Yasmina en Wolvin elkaar en ze zijn sindsdien vrijwel onafscheidelijk.

Overigens wordt in de Wolvin-reeks ook verteld dat Yasmina geen echte aap is, maar een betoverde oosterse prinses en ze krijgt gedurende een bladzijde of twee in deel 7 zelfs tijdelijk haar oorspronkelijke gedaante terug. Yann heeft de neiging om in zijn verhalen vaak een half dozijn verhaallijnen uit te zetten, maar ze niet allemaal uit te werken en Yasmina lijkt hier een voorbeeld van. Aangezien het niet waarschijnlijk is dat Thorgal snel opnieuw naar het oosten gaat vertrekken is Yasmina eigenlijk vooral een soort van Bobbie (als in de hond van Kuifje) geworden voor Wolvin.

De Jonge Jaren staat redelijk los van de andere albums. De eerste twee albums hebben wel een sub-plotpunt waar vervolgens in de Wolvin-reeks naar gerefereerd wordt (beide reeksen zijn door Yann geschreven), dus het is misschien de moeite waard om deel 1 en 2 te lezen voordat je met de Wolvin albums begint.

1 hour ago, cinco said:

 

Het was beter geweest dat ze de hoofdreeks op die manier schreven dat je niet noodzakelijk op de hoogte moest zijn van wat er allemaal in de spin-offs is gebeurd.

Ik denk dat ze meestal wel een paar paneeltjes uitleg geven over dingen die buiten de subreeks gebeurd zijn. (zoals Jolan zijn belevenissen van album 29 t/m 33 samenvatte toen hij Kriss weer tegen het lijf liep) Het lijkt me niet praktisch om letterlijk om de wat prominentere gebeurtenissen (zoals Jolan's tijd als Taljar en de oorlog tegen Magnus) heen te schrijven.

14 hours ago, cinco said:

Benieuwd of de nieuwe vrienden van Jolan en Wolvin een actieve rol gaan hebben of gewoon ergens geparkeerd worden.

 

Wie weet. Dit is wel de eerste keer dat Jolan's belevenissen uit de Kriss serie naar voren worden gebracht, terwijl album 36, 37 en 38 daar met geen woord over repten. (waarschijnlijk wel logisch aangezien Kriss in dit album terugkeert)

Wat me verder opvalt:

- Jolan heeft het over het feit dat hij in zijn jeugd in totale isolatie is opgegroeid, waar hij niet met goede herinneringen aan terugdenkt. Je zou denken dat dat de sfeer nogal ongemakkelijk zou maken aangezien het besluit om tijdens zijn jeugd in isolatie op een verlaten eilandje te leven van de persoon afkwam waar hij het momenteel tegen heeft. Je zou denken dat hij wat diplomatieker zou zijn in plaats van Thorgal een verder schuldcomplex aan te praten.

- Jolan heeft het plotsklaps over een eigen gezin stichten. Tenzij hij inmiddels achter de schermen een relatie aangegaan is (en Yann besloot dat dat niet interessant genoeg was om de lezers daarover te informeren) zou je denken dat hij een beetje vooruit loopt op de zaken.

14 hours ago, cinco said:

Ik moet echt nog eens die verhalen doornemen die over het Volk van de Sterren handelen.

Was het niet heel lang zo dat Thorgal Kal-Elgewijs als de laatste van zijn volk werd beschouwd tot ze daar in dat Koninkrijk onder het zand bleken te zitten? En er zijn dus ook nog een resem tubes waar ze in een soort van cryoslaap worden gehouden.

 

Die resem-tubes waren in album 2 te zien, maar volgens mij waren de inzittenden van die tubes al lang overleden aangezien de energievoorziening van het schip al lang uitgeput was.

Heel lang zag Slive zichzelf, haar dochter en Thorgal als laatste overlevenden aangezien ze toen niet wist dat zowel Xargos (Thorgal's grootvader die het schip verlaten had voordat het op aarde neerstortte) en Varth (Thorgal's vader die samen met zijn moeder en de meeste anderen met een boot geprobeerd had het bevroren eiland te verlaten) nog leefden. Zowel Xargos als Varth stierven tijdens de Qa-cyclus.

De Atlantiërs die in album 26 onder leiding van Sargon hun intrede deden kwamen van een tweede expeditie af die wat recenter aan was gekomen op aarde en i.p.v. gecrasht te zijn in het hoge noorden landden ze hun schip succesvol op de plek van het oorspronkelijke Atlantus. Sargon's mensen wisten niet wat er met de Xargos expeditie was gebeurd en de toenmalige overlevenden van de Xargos-expeditie (Xargos, Varth en Slive) wisten niets van de "Sargon expeditie" die toen waarschijnlijk nog niet eens aangekomen waren, dus wat Xargos en Slive betreft was Thorgal inderdaad de laatste volbloed afstammeling.

De mensen van de Sargon expeditie kwamen aan het eind van Album 26 allemaal om, behalve Tiago en Ilenya, die met Thorgal meereisden en in het opvolgende album hun einde vonden. (Tiago tenminste, Yann besloot in album 36 volledig willekeurig te suggereren dat Ilenya haar sprong van de rotsen overleefd had en nu aan het hoofd stond van een bende moordende en slavenhoudende amazones)

29 minutes ago, cinco said:

 

Sinds wanneer zijn ze eigenlijk als Atlantiërs bestempeld? Is dat gebeurd tijdens gans die Aniël-cyclus?

Nee, dat was sinds Album 26, Koninkrijk onder het Zand. Daarvoor was al bekend dat de voorouders van Thorgal oorspronkelijk van de aarde kwamen (wat verklaart waarom hij er niet als een buitenaards wezen uitziet), maar in album 26 wordt bevestigd dat de samenleving waar ze deel van uit maakten oorspronkelijk van Atlantis kwam en het album speelt zich zelfs af in de ruïnes van het koninkrijk.

12 minutes ago, Ambreville said:

Sinds dat kortverhaal in Superkuifje lang geleden waar Vader en Grootvader Thorgal een robbertje uitvochten meen ik.

Dat was het laatste kortverhaal in de bundel van Album 7, getiteld "Het Sterrenkind".

3 hours ago, cinco said:

Wat is dat symbool weer precies?

 

Het is het symbool van het sterrenvolk/Atlantis. In album 7 (Het Sterrenkind) was de drietand reeds op het schip van Xargos te zien en ook de kornuiten van Sargon in album 26 (Koninkrijk onder het Zand) droegen dit symbool op hun pak. Toen hij de macht over de Chaams overnam voerde Varth/Ogotai dit symbool in als hun oorlogsbanier, maar het komt oorspronkelijk van zijn volk af.

De korte info over het album had het er al over dat Thorgal gedwongen werd om buitenaardse wapens te halen op het schip van Slive.

8 hours ago, sanderg said:

Ik moet zeggen dat ik het soort posttraumatisch stress syndroom waarmee Thorgal te kampen leek te hebben ten aanzien van zijn Shaigan verleden een interessante insteek vond.. Wat mij betreft mocht dat nog wel wat verder worden uitgebouwd, bijvoorbeeld door verzoening te zoeken met de goden of iets dergelijks (mooie mystieke inslag die hem, om het goed te maken, wellicht wat mooie uitdagingen (proeven) op kon leveren).

Tot mijn spijt moet ik bekennen dat het lot van Aniel mij volkomen koud laat.. Van meet af aan nooit enige feeling met dat joch gehad en die hele reincarnatie gekkigheid vond ik 10 keer niets.
Die halfgoddelijke insteek voor wat betreft de Van Valnors en dat gedoe met die rode magiërs trok naar mijn idee op niets..
 

Had die Kriss lekker gewoon een mens gelaten (dat maakte haar juist interessant!) net als haar zoon..

Album 22 gaf Thorgal al de gelegenheid om verzoening met de goden te zoeken toen hij de ring Draupnir bij de reuzen ging stelen voor Odin en daarmee het recht kreeg om zijn geheugen te herwinnen.

Je vergist je wat Kriss betreft. Ze is 100% mens en Aniël ook. (nou ja, Aniël is 50% Atlantisch, maar die komen oorspronkelijk ook van de aarde)

Manthor is de zoon van een godin (Vilnya) en een mens. (Kahaniël) Zijn half-zus Kriss is de dochter van een mens (Olgave) en een ander mens (Kahaniël) en heeft dus niets goddelijks.

Wat Aniël betreft, het reincarnatie-aspect vond ik aanvankelijk wel boeiend omdat Sente er een kleine twist aan had gegeven, namelijk de vraag of Aniël überhaupt wel de eerste mannelijke afstammeling van Kahaniël is. (de reincarnatiedrank doelde specifiek op zijn eerste mannelijke afstammeling, niet per se zijn eerste mannelijke levende afstammeling) In Kriss album 2 keerde Kriss met moordlustige bedoelingen terug naar haar geboortedorp, werd daar overmeesterd en verkracht door een dorpsgenoot en werd vervolgens zwanger. Ze liet het, vlak voor het begin van album 9, weghalen maar toen de vroedvrouw vroeg of ze wilde weten of het een jongetje of een meisje was, zei Kriss dat ze het niet hoefde te weten en de lezer heeft nooit een antwoord gekregen. Als het een jongetje was had dat het reincarnatieproces gedeeltelijk kunnen verstoren, maar in de hoofdreeks is hier vervolgens nooit wat mee gedaan, misschien omdat de schrijvers voorzichtig lijken te willen zijn met het gebruiken van belangrijke plot points uit de subreeksen.

Mijn probleem met Aniël is meer dat zijn karakterisatie alle kanten op stuitert. In album 30 lijkt hij een normaal (doch stom) kind dat vrolijk met Wolvin aan het spelen is in de sneeuw. In Album 34 leren de rode magiërs hem tijdens de boottocht schrijven en schrijft hij dat zijn moeder hem in de steek gelaten heeft (hij heeft haar nooit zien sterven) en dat hij Thorgal wel respecteert, maar tegelijkertijd nauwelijks kent. Aan het einde van het album, na het ritueel, zegt hij zonder veel rancune tegen Thorgal; "je blijft mijn vader ook al ben ik niet meer volledig jouw zoon".

In album 35 koestert hij plotseling een intense wrok naar Thorgal en verwijt hij hem dat hij hem alleen uit schuldgevoel achterna is gekomen. In album 36 breidt hij deze wrok uit naar de hele familie, ook nadat hij dat uitdrijvingsdrankje heeft genomen. En nu in album 39 is hij niet alleen een getraumatiseerd kind met een wrok naar zijn voormalige familie, maar tevens een gewetenloze machtswellusteling die een heel dorp gijzelt om buitenaardse wapens in handen te krijgen. Niet gek voor een kind van 8.

Kriss is tijdens haar verschijningen in zowel de hoofd als de subreeks altijd vrij consistent geweest en je vroeg je eigenlijk nooit af wat er precies in haar omging en waarom ze deed wat ze deed. Aniël daarentegen heeft gedurende 4 albums 4 verschillende karakterisaties gehad en dat doet hem als personage geen goed. Ik kan nog steeds moeilijk hoogte van hem krijgen.

22 minutes ago, mojo said:

Die verwijzing van Yann naar Shaigan is toch ook alleen maar om een link te maken met zijn spin off album ivm Shaigan dat eraan komt.

Dat is goed mogelijk, maar het blijft een retcon van een karakterisering die bijna 20 jaar geleden als canon werd neergezet.

6 hours ago, cinco said:

 

Ja, 37 was nog wat afhandelen met het verleden, maar 38 was een verhaal dat je kon lezen zonder al te veel voorkennis en een goed jumping-on point voor vroegere lezers die terug aan boord wilden komen. Had het nieuwe team in eerdere interviews niet te kennen gegeven dat ze nog niet te snel Aniël en Kriss er opnieuw bij wilden halen? Daar zijn ze dan blijkbaar van teruggekomen.

 

Dat staat me ook bij, maar misschien was twee jaar voor het team al "niet te snel".

Overigens voelde het "afhandelen met het verleden" in album 37 voor mij persoonlijk als onnodig. Niet zozeer de reden die opgegeven was om Thorgal met zijn bootje op avontuur te sturen, daar was niets mis mee. Maar Thorgal had 8 albums daarvoor bij de dorpsraad al aangegeven dat hij zijn acties als Shaigan diep betreurde en beloofde zich voortaan voor de gemeenschap in te zetten als boetedoening. Als hij het verleden pas achter zich kon laten als hij genoegdoening had gegeven aan alle slachtoffers van Shaigan's bende, dan was hij waarschijnlijk een eeuw later nog niet klaar. De Shaigan saga was op dat moment al 14 albums voorbij en in tegenstelling tot de Bag Dadh verhaallijn waren er maar weinig open eindjes van die periode.

Wat me vooral stoorde was Yann's suggestie in deel 37 dat Thorgal een tweede persoonlijkheid had die genoten had van zijn tijd als piraat. Dat voelde als geschiedherschrijving aangezien album 21 en 22 behoorlijk duidelijk waren in dat Thorgal ook zonder zijn geheugen gewoon Thorgal was die zijn leven als Shaigan altijd als onnatuurlijk had ervaren en het moment dat Galathorn hem vertelde dat de Thorgal die hij kende iemand was die gelukkig was met een eenvoudig bestaan met zijn gezin pakte hij nog datzelfde moment zijn biezen zonder dat er enig conflict zichtbaar was.

48 minutes ago, cinco said:

Misschien had Yann deze personages (Kriss en vooral Aniël) gewoon een tijdje moeten laten rusten.

Ik dacht dat het de bedoeling was van het nieuwe team om een frisse start te maken, schone lei en zo, ook om mensen die afgehaakt waren terug op te pikken.

Dat gaat niet lukken als je terug gaat vissen in de verhaallijnen van een voor de reeks troebele periode.

Album 37 en 38 waren de frisse start. De verhalen waren min of meer standalone (de aanleiding en Yann's Shaigan-gerelateerde retcon in album 37 daargelaten) en na afloop kon Thorgal weer terug in zijn bootje naar zijn thuisdorp zonder dat er erg veel veranderd leek te zijn. Ze zouden dit waarschijnlijk nog wel enkele jaren hebben kunnen volhouden, al vraag ik me af of dat misschien op den duur niet tot klachten had geleid dat de boel wat te voorspelbaar werd. Hoewel de dorpssituatie voordelen heeft, je kunt personages (zoals in dit geval zo te zien Aaricia) voor een album parkeren zonder dat de lezer zich afvraagt waar ze gebleven zijn, heeft het ook nadelen: omdat Thorgal geen problemen heeft om gewoon in zijn dorp te blijven rondhangen loopt hij nooit per ongeluk tegen een avontuur aan, het moet hem altijd op komen zoeken en het begin van album 37 en 38 voelden een beetje hetzelfde aan.

Tijdens de Van Hamme periode leek de situatie nooit al te lang stil te staan en aan het eind van een album waren Thorgal en zijn gezin vrijwel altijd ergens anders (of in een andere situatie) dan aan het begin.

Ik vraag me af of de situatie die in album 39 beschreven wordt geen opzetje van Yann is om Thorgal en zijn gezin opnieuw het dorp uit te bonjouren na afloop. Of misschien zien ze Kriss gewoon als hun grote aandachtstrekker waar ze niet te lang van af kunnen blijven.

29 minutes ago, sanderg said:

Ik word er niet heel wild van eerlijk gezegd... Dat hele gedoe met die rode magiërs vond ik nooit veel soeps..

 

Zou van Hamme nog enige bemoeienis met de scenario's hebben eigenlijk?

 

Het blijkt mij toch steeds meer hoe goed die man eigenlijk is /was als scenarist.. dat kan ik helaas niet zeggen van mensen als Sente, Yann en al helemaal niet van Dufaux...

 

Dorison is al beter.. had hij maar de kans gehad om zijn kunnen te laten zien bij de Thorgal reeks (ik snap echt niet wat daar nou mis ging na dat ene deel) maar heeft ook nog niet het statuur van Van Hamme..

 

Ik meen eens gelezen te hebben dat Van Hamme zelf zich ook beklaagde over de niet al te beste nieuwe lichting van scenaristen.. enkel Alcante kon op zijn waardering rekenen.

Dit lijkt me niet direct in verbinding te staan met de rode sekte van de Bag Dadh cyclus, die tegen het eind van die cyclus vrijwel helemaal uitgemoord waren en dit is puur Aniël, die plotseling een geoefend magiër blijkt te zijn.

Wat ik me wel afvraag is waar Yann precies heen wil met Aniël en Kriss. De beschrijving heeft het erover dat Aniël gewetenlozer dan ooit is (ik heb eerlijk gezegd nooit goed hoogte van Aniël's precieze karakter en motieven kunnen krijgen, maar dat had ik tot het einde van album 36 kunnen toeschrijven aan het feit dat de geest van zijn grootvader in ieder geval gedeeltelijk in hem was gereïncarneerd), maar de rode lijn die ik uit de Kriss subserie op dacht te maken was dat Kriss tussen album 28 en het laatste deel van haar eigen reeks juist langzaam maar zeker meer naar haar geweten begon te luisteren. Het is natuurlijk mogelijk dat Yann besluit de gebeurtenissen uit die reeks volledig te negeren...

En was Dorison niet van plan om Aniël in album 36 te laten sterven? Ik meen zoiets gehoord te hebben. Ik kan me voorstellen dat de Rosinsky's daar niet vrolijk van werden omdat Aniël letterlijk de beweegreden was van alles wat zich de afgelopen 10 jaar (in real life) had afgespeeld (Jolan's sub-plot daargelaten) wat waarschijnlijk voor een noch wrangere nasmaak had gezorgd bij de lezers dan het huidige slot van album 36, wat voor veel mensen al een anticlimax was.

Dat probleem riskeer je overigens ook wanneer je Aniël laat evolueren tot een gewetenloze slechterik. De lezers kunnen dan het gevoel krijgen dat Thorgal, na het in album 33 vrijkopen van Lehla en het in gang zetten van de gebeurtenissen van Kriss Album 3 en later, net zo goed rechtsomkeert had kunnen maken omdat de hele reis het gewoon niet waard was, wat de nasmaak van album 34-36 nog zuurder maakt. Ik hoop dat dat niet Yann's bedoeling is.

Bij bol.com is een korte introductie van album 39 te lezen:

Quote

Weer thuis wacht Thorgal, Jolan en Wolvin een onaangename verrassing. Ze treffen Aaricia en de rest van het dorp betoverd aan. De daders zijn niemand minder dan Kriss van Valnor en Aniël. De jonge rode magiër is gewetenlozer dan ooit en is belust op een nieuwe macht – het andere deel van zijn erfenis, de wapens van de Atlantiërs. Om hun mensen te redden, hebben Thorgal en Jolan geen andere keuze dan terug te keren naar de plaats waar het allemaal begon: het hart van Slive’s schip.

36 minutes ago, cinco said:

Is er iemand die fan was van die vroege tekenstijl en het oorspronkelijke design van Thorgal?

Ik niet, hoor. Maar ik heb de reeks dan ook pas leren kennen toen er al bijna 20 albums van bestonden.

 

Het eerste album dat ik las was album 5, dus dat was wat ik lange tijd gewend was.

1 hour ago, cinco said:

 

Nu op het einde van de Selkie zitten ze met een soortgelijke situatie.

Op zich vind ik extra metgezellen wel interessant, dat kan een nieuwe dynamiek creëren.

 

Dat is waar ook.

Je hebt gelijk, extra metgezellen kunnen een nieuwe dynamiek creëren en we zullen waarschijnlijk over een maand of anderhalf zien of Yann die personages in het nieuwe album gaat gebruiken. Het probleem met te grote groepen is dat je al snel het risico loopt dat of personages naar de achtergrond verdwijnen of dat de groepsdynamiek een ruis wordt. Dat laatste had je, naar mijn mening, bijvoorbeeld met Jolan en zijn mede-leerlingen/gouverneurs in de Sente-albums.

Wat dat betreft hebben de scenaristen het nu wel iets gemakkelijker nu Thorgal en zijn gezin weer in het vikingendorp wonen, waardoor het mogelijk is extra personages (of zelfs gezinsleden) even voor een album te parkeren zonder dat je je gelijk afvraagt waar ze gebleven zijn. Dat was niet mogelijk toen Darek en Lehla bij het gezin inwoonden omdat ze na album 23 de wereld rond gingen trekken in een bootje en het is lastig om daar op de achtergrond te blijven, vandaar dat Van Hamme ze achterliet op "Onze Grond".

On 6/30/2021 at 10:52 AM, cinco said:

Hoe zat dat nu met Darek el Lehla? Een broer en een zus die bevriend waren geraakt met Jolan en ten tijde van De Kooi (nr. 23) zelfs inwoonden bij Aaricia en de kinderen. Dan gaan ze mee de boot in met Thorgal en zijn gezin wanneer die op zoek gaan naar betere oorden, dus wordt er eigenlijk gesuggereerd dat ze nog wel een rol te spelen hebben. Maar Arachnea (nr. 24) begint met Thorgal en Wolvin die de rest van de groep op zee kwijt raken, dus dat album focust alleen op Thorgal en zijn jongste dochter. Op het einde van het verhaal worden ze terug herenigd met de anderen. Dan in het volgende album De Blauwe Ziekte (nr. 25) wordt er op het begin snel-snel uit de doeken gedaan dat het Thorgalgezin verder gaat met reizen, maar dat Darek en Lehla niet meer meegaan en dat ze Muff de hond ook bij hun houden. Dus euh... waarom zijn die twee nu 2 albums lang meegereisd zonder echt een rol van betekenis te hebben in die 2 verhalen? Ze hadden evengoed op het einde van De Kooi met de hond in Thorgals voormalige woonst kunnen achterblijven, dat zou ongeveer op hetzelfde neergekomen zijn.

 

 

Voelt dus aan alsof Van Hamme wel nog iets van plan was met deze personages, maar daar dan later toch is van afgestapt.

Darek en Lehla waren metgezellen van Jolan die vooral synergie met hem hadden en niet zozeer met Thorgal. Darek was in deel 20 een net-iets-oudere-broer figuur die Jolan wegwijs maakte in de harde hond-eet-hond-wereld van het leven als banneling. Lehla was een leeftijdgenootje van Jolan die in deel 20 en 21 al een (wederzijdse) interesse in hem opbouwde en na 2 jaar onder één dak gewoond te hebben was die band in deel 23 in een wederzijdse (maar onuitgesproken) jeugdliefdesverhouding veranderd. Maar vanaf het eind van deel 23 was iedereen weer bij elkaar en schoof de focus terug naar Thorgal.

De redenatie om aan het eind van deel 23 niet op het eiland te blijven wonen maar naar het zuiden te trekken was dat hun schuilplaats op het eiland bekend was geraakt aan de buitenwereld en het dus geen veilig plek meer was. Darek en Lehla konden daar dus niet blijven en gingen dus mee, maar waarschijnlijk besefte Van Hamme dat de groep te groot ging worden en dus liet hij de twee achter op het eiland van deel 24. (net zoals Boomvoet bij de Xinjins bleef aan het einde van de Qa-cyclus) Het enige andere alternatief om ze uit de groep te verwijderen was ze op gruwelijke wijze om te laten komen (wat gebeurde met het iets oudere broer-en-zus duo dat in albums 26 en 27 met de familie meereisde), waar de schrijver duidelijk geen zin in had.

De reden dat Jolan's hond Muff bij Lehla achterbleef was omdat de hond gebaseerd was op de hond van Rosinski en dat die hond rond album 25 overleed en Rosinski het verzoek deed om Muff niet langer mee te laten spelen in de reeks.

Hoewel Van Hamme misschien geen plannen had voor de personages (Rosinski had wel een keer aangegeven erg op Lehla gesteld te zijn), was het mogelijk dat Sente (die de reeks van Van Hamme overnam) weldegelijk ideeën voor ze had aangezien Lehla in deel 33 plotseling opduikt in het hoge noorden, waar Thorgal haar vrijkoopt van een slavenhandelaar. Ze vergezelt Thorgal naar Bagdad en terug (haar broer Darek wordt op de terugweg op een heel andere plaats willekeurig bevrijd), maar intussen is de reeks 2 keer van scenarist veranderd en als Sente specifieke plannen voor ze had dan hebben Dorison en Yann daar weinig van laten merken. Aan het eind van deel 36 lijken ze hun intrek in het dorp van Thorgal te nemen (ze zijn vaag in één frame van deel 37 te zien), maar waarschijnlijk zitten ze in hetzelfde schuitje als in deel 25: niet dood, maar niet direct in gebruik.

Het feit dat ze nu in het dorp wonen maakt het wel gemakkelijker om ze in toekomstige verhalen een rolletje te geven, vooral in Lehla's geval mochten de schrijvers besluiten haar relatie met Jolan nieuw leven in te blazen. Aangezien de twee vooral tegenspelers van Jolan waren zie ik dat alleen gebeuren in albums waar de focus op Jolan i.p.v. Thorgal ligt.