Recensie: Waar Sprookjes Vandaan Komen

[Peter Moerenhout]

Was er effectief eens?

 

Een stripreeks over sprookjes. Joepie. Na “Fables”, “Grimm”, “Once Upon A Time”, de tientallen titels van uitgeverij Zenescope en tal van andere strips over sprookjes is het moeilijk om enthousiast te worden. Gelukkig weet scenarist Philippe Bonifay een originele draai aan zijn verhalen te geven.

 

“Waar sprookjes vandaan komen” is een drieluik van strips die perfect apart te lezen zijn. Eén gaat over Sneeuwwitje, één over Blauwbaard en één over Pinokkio. Voor het gemak bespreek ik ze alle drie samen.

 

Het slimme aan de verhalen is dat deze strips niet echt gaan over de sprookjesfiguren in de titel. In elk boek maken we kennis met de respectievelijke schrijvers van de drie sprookjes. Ook zij zijn niet de hoofdpersonages. Carlo Collodi, de gebroeders Grimm en Charles Perrault komen in contact met personen die hun de inspiratie gaven om hun respectievelijke sprookjes neer te schrijven.

 

Dat is meteen de grote troef van deze reeks: het vrij realistische aspect van de verhalen. De mensen waarop de latere sprookjesfiguren zogezegd zijn gebaseerd zijn mensen van vlees en bloed, met genuanceerde verhalen en gevoelens. Mensen die zich voortbewegen in een in de realiteit verankerde wereld. Op die manier kan je je als lezer onderdompelen in het Parijs van tijdens de wereldtentoonstelling of het Venetië van omstreeks de 16^de eeuw. Scenarist Bonifay strooit met wetenswaardigheden en de drie tekenaars weten de historisch geïnspireerde decors vaardig weer te geven.

 

De drie albums hebben elk hun sterke en zwakke punten. Elke lezer zal waarschijnlijk een andere voorkeur hebben. Zo is Pinokkio wat dromeriger, Blauwbaard doortrokken van bloed en seks. Sneeuwwitje hangt daar wat tussenin.

 

De tekeningen zijn nooit minder dan degelijk, al kan ik persoonlijk de frisse stijl van Thibaud De Rochebrune voor Pinokkio beter verteren dan de meer rudimentaire stijl van Stéphane Duval voor Blauwbaard. Sneeuwwitje is getekend door Fabrice Meddour en dat is een klasse apart. Meddour is het soort tekenaar dat je haat of liefhebt. Zijn personages, hoewel veel simpeler dan bij de meeste tekenaars, lijken weggelopen uit een schilderij van Breughel. Ze zijn nooit echt helemaal anatomisch correct en lijken figuranten uit een sketch van De Vetzakken van het Peulengaleis. Fantastische, geschilderde covers voor Blauwbaard en Sneeuwwitje ook. Spijtig dat er geen tijd en/of geld was om de volledige strips in deze stijl te maken.

 

Hier en daar was ik de draad een beetje kwijt: “Wie is hier aan het woord in de voice-over?”, “Is dit nu een flashback?”, enzovoort. Waarschijnlijk ligt dat aan het feit dat er heel veel verhaal in relatief weinig pagina’s werd gekramd. Elk boek omvat zowat de tijdsspanne van een gemiddeld mensenleven. Je krijgt dus wel veel verhaal voor je geld maar een iets duurdere strip met meer pagina’s en een minder dik gebonden verhaal ware misschien beter geweest.

 

Entertainende strips, goed getekend en af en toe wat verantwoord naakt of bloed. Net zoals in de echte, originele sprookjes. Eenieder die van fabeltjes houdt zal zich zeker geen buil vallen aan de aankoop van deze strips, net zo min als eenieder die op zoek is naar een manier om een half uurtje relaxed, maar historisch min of meer verantwoord, te ontspannen.

 

Waar sprookjes vandaan komen

 

Tekst: Philippe Bonifay

Tekeningen:

Thibaud De Rochebrune (Pinokkio)

Fabrice Meddour (Sneeuwwitje)

Stéphane Duval (Blauwbaard)

Glénat

 

Prentjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2014/03/11/recensie-waar-sprookjes-vandaan-komen/