Recensie – Arthus Trivium Nr. 1 De Engelen Van Nostradamus

[Peter Moerenhout]

Opzet

 

Wanneer Enrico Marini zijn mond roert dan luisteren wij. De tekenaar van ‘De Schorpioen’ en ‘De adelaars van Rome’ (dat hij ook schrijft) toetert middels een sticker op de cover en een kort voorwoord dat de nieuwe reeks ‘Arthus Trivium’ een schitterend debuut is.

 

Scenarist Raule (Jazz Maynard) en tekenaar Landa weten alvast goed wat verkoopt en aanspreekt. Het verhaal begint met een hele hoop mysteries en verdacht gekonkel rond Nostradamus, de bekende profeet en drager van strakke groene broeken. Op zich niet zo’n heel origineel gegeven, Nostradamus wordt om de zoveel jaar weleens van onder het stof gehaald, maar Raule geeft al meteen een frisse draai aan het verhaal.

 

Nostradamus is aan het begin van dit verhaal gelukkig getrouwd met kinderen en dan komt ineens uit dat hij voorheen nog een gezin heeft gehad. Helaas zijn die gestorven aan de pest. Dat akkefietje uit het verleden lijkt zich nu te gaan wreken. En dat is niet alles: Nostradamus heeft drie leerlingen die doorheen het ganse land trekken om mysteries op te lossen. Een soort 16^de eeuws A-team als het ware. Ook zij botsen met het verleden van hun meester.

 

Raule gooit daar nog een puberende koning, een ondode moeder en haar leger wandelende kinderlijkjes en een hoop bleke vampierachtigen die zielen eten tegenaan. Er gebeurt tegelijkertijd veel en weinig in deze eerste aflevering. Er worden massaal veel personages geïntroduceerd, er zit een tekstzware flashback of twee in en het lijkt alsof Raule van plan is het wereldrecord jongleren met verhaallijnen te breken.

 

Gelukkig beseft Raule wanneer het tempo dreigt te zakken en smokkelt hij evervolgens in wat actie en sensualiteit het verhaal in om de pas erin te houden. Dat hij de personages rake en typerende dialogen in de mond legt doet ook geen kwaad voor de vaart en het begrip.

 

Tekenaar Landa weet eveneens wat hij doet. Zijn actiescènes zijn gezwind en zijn dames bovengemiddeld aantrekkelijk. Toch lijkt hij een beetje te verzuipen in de vele tekstballonnen en tekstkaders. Ik had hem graag hetzelfde verhaal zien vertellen in dubbel zoveel pagina’s.

 

De inkleuring is het minst geslaagd. Landa lijkt zelf aan de slag gegaan met de computer en had dat misschien beter aan een ander overgelaten. Hij kiest om vrij monochroom te werken, één overheersende kleur per scène (en heel soms ook per vakje). Bij de meeste strips zorgt dat voor sfeer. Zeker voor historische strips is deze techniek vaak een meerwaarde, maar hier blijven de prenten te vlak en te weinig dynamisch. Een zonde want ik heb de indruk dat het fantastische schaduwwerk van Landa beter zou uitkomen met een andere inkleuring.

 

Een beetje een (vermoedelijk) minpunt is dat de reeks ‘Arthus Trivium’ heet, dat is de naam van één van de drie rondreizende leerlingen. Ik vermoed dat de makers hiermee al serieus wat spoilers verklapt hebben aangaande welke personages snel zullen komen te overlijden en welke niet.

 

Los daarvan is duidelijk dat Landa en Raule serieus wat talent hebben en dat deze reeks best weleens zou kunnen uitgroeien tot een topper. Dit eerste album dient duidelijk slechts als opzet voordat een wervelende historische thriller losbarst.

 

Arthus Trivium Nr. 1 De engelen van Nostradamus

Tekst: Raule

Tekeningen: Juan Luis Landa

Dargaud

 

Prenten en de cover op mijn blog:

https://petermoerenhout.be/2016/04/27/recensie-arthus-trivium-nr-1-de-engelen-van-nostradamus/