Heuvelaar

Er zit een fout in de redenering. Het is niet omdat illegaal downloaden gebeurt, dat je het niet moet bestrijden.

 

Daar heb je gelijk in. Je mag de strijdbijl niet zomaar begraven. Maar je moet als industrie wel inzien dat het volledig uitroeien van illegaal downloaden niet mogelijk is. En dat het veel interessanter is om met positieve projecten de voedingsbodem ervan weg te nemen, dan met negatieve initiatieven een strijd aan te gaan die je sowieso zal verliezen én die je betalende klanten dan nog eens tegen de borst stuiten.

Ik ben in alle opzichten een tegenstander van illegaal downloaden, maar leg me eens uit waarom ik een taks moet betalen op elke CD-rom, USB-stick en harde schijf die ik koop omdat andere mensen daar illegale bestanden op zetten? Hoe leg je dan nog uit dat illegaal downloaden niet mag als er taksen op worden geheven? Waarom word ik verplicht me minutenlang door irritante waarschuwingen van BREIN en consoorten te ploegen als ik die DVD of Bluray netjes betaald heb? Waarom kan ik mijn gekochte software slechts driemaal installeren terwijl het illegaal gedownloade alternatief die beperking niet heeft? Waarom moet ik met die game altijd online verbonden zijn terwijl het illegaal gedownloade alternatief die voorwaarde niet heeft? Je zet alleen je brave, betalende klanten een hak en duwt ze gewoon richting illegaal downloaden... Biedt ze net een beter product, een betere service, een reden waarom ze wèl voor jouw product zouden kiezen en niet voor het illegale alternatief.

En natuurlijk is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar als alle tijd en geld die in negatieve initiatieven wordt gestoken, gebruikt zou worden om positieve alternatieven te vinden, dan zou dat een mooi budget zijn om mee aan de slag te gaan

Zoals Chorasan zegt zijn er inderdaad nuances nodig als we spreken over illegaal downloaden en het verlies dat dat berokkent op de industrie. Maar Chorasan is natuurlijk wel één van de uitzonderingen. Voor elke Chorasan zijn er honderden, of zelfs duizenden die gewoon illegaal downloaden zonder legaal bij te dragen aan de industrie. Zij vormen sowieso de overgrote meerderheid. Anderzijds kan je illegale downloads ook niet simpelweg extrapoleren naar gemiste aankopen, zoals de industrie graag doet. Dat is natuurlijk ook weer volledig geschift. Zoals meermaals gezegd zijn er heel wat mensen die alles downloaden wat ze onder ogen krijgen zonder het product ook te lezen/bekijken/beluisteren; nog heel wat anderen lezen het wel maar zouden er nooit voor betalen; een andere groep zou er misschien wel voor willen betalen maar zou het nooit ontdekt hebben zonder illegale download… En zo kan je nog wel even doorgaan…

De industrie moet gewoon aanvaarden dat het internet illegale downloads tot een vaststaand feit heeft gemaakt. Niemand wil toch een gereguleerd internet waarin je illegale downloads wel kan stoppen maar waar ook de vrijheid volledig beknot wordt? Want wil je illegale downloads echt volledig aan banden kunnen leggen als overheid of als industrie dan neem je gewoon de eerste stap op die slippery slope… We zullen dan snel weemoedig terugkijken naar die goede oude tijd van vrijheid en gelijkheid op het internet…

De industrie moet gewoon alternatieven aanbieden en veel sneller op de bal spelen. Spotify is een model dat werkt voor muziek, maar nu hoor je uitgeverijen van strips en boeken dat model ook overwegen voor hun eigen product. Ik kan op een maand duizenden nummers beluisteren via Spotify, maar wat is het nut van een Spotify voor boeken? Dat ik per maand oneindig veel boeken kan lezen? Een nummer beluisteren kost me drie minuten van m’n tijd en doe ik non-stop, ook als ik met iets anders bezig ben, maar hoeveel boeken kan ik op een maand extra lezen als ik er niets extra voor moet betalen? Elke industrie heeft zijn eigen aanpak nodig en in plaats van een eigen model te bedenken probeert de boekenwereld nu een model uit de muziekindustrie te kopiëren. Zo werkt het natuurlijk niet.

Daarom vind ik Yieha ook een enorm positief initiatief. Is het nodig? Nee, niet echt. Het zal allerminst een winstgevende bedoening zijn. Maar je bent het internet wel voor. Muziek, manga’s en boeken, die lezen we al gratis en illegaal. Maar strips nog veel minder. Nu kan je via Yieha digitaal je strips lezen door ervoor te betalen, voordat het volledig ingeburgerd is dat je digitale strips gewoon gratis (en illegaal) kan lezen. Zal het helpen? Geen idee. Maar voor één keer speelt de industrie tenminste eens kort op de bal.

Gunnm (Battle Angel Alita) is een alleenstaand geheel. Last Order is een vervolg maar dat houdt geen rekening met de laatste tientallen pagina's van deel 9 van de gewone reeks. Dus dat is wel een reeks die als volledig mag beschouwd worden.

En ja, er komt na Last Order inderdaad nog een derde en afsluitende reeks in het universum van Gunnm/BAA.

Evangelion bestaat uit 14 delen (volledige reeks), maar is dus niet volledig naar het Nederlands vertaald.

Grondlegger van de moderne manga zou nog wel kunnen, maar het is inderdaad gewoon raar en zelden (tot nooit) gebruikt, omdat het gewoon God moet zijn... Maar ja... Dat krijg je met vertalingen die niet uit de brontaal gebeuren... Maar kan je dus evenzeer voor hebben met slechte vertalingen die wèl uit de brontaal gebeuren...

Luitingh baseert zich voor de Tezuka manga op de versie van Vertical en de manga wordt dus waarschijnlijk gewoon uit het Engels vertaald, vandaar "godfather -> peetvader" - iets wat niet zou gebeuren bij een JPN -> NL vertaling.

Osamu Tezuka, godfather of manga, zoals James Brown godfather of soul is. In het Nederlands had dat dus beter vertaald geworden als 'grondlegger' of zo, als je de goddelijke verwijzing niet wilt gebruiken of niet weet dat dat bedoeld wordt.

Jup, ik ben ook zeer onder de indruk van deze titel. En de titel wordt ook in het Frans gepubliceerd voor de liefhebbers van de taal van Molière

Of manga nu dood dan wel levend is, het levert blijkbaar wel nog genoeg gespreksstof op

naar jouw top 10, daar ben ik benieuwd naar!

Mijn top 10? Heel moeilijk want ik ben helemaal geen lijstjesman… Maar speciaal voor dit topic heb ik eens wat zitten snuisteren op Mangaheuvel om te zien hoe ik een brede top 10 kan samenstellen. Want een top 10 moet toch wat diversiteit bevatten (oud-recent, diverse genres en doelpublieken…). Soit, hier een probeersel dat er morgen misschien helemaal anders zou uitzien maar waar toch niets instaat waar ik niet uitermate van genoten heb ;-)

1/ Yotsubato – Met vlag en wimpel bovenaan. Toegegeven, niet elk verhaaltje is even geslaagd in de latere volumes, maar het niveau lag zo hoog dat dat onvermijdelijk is. Opdondertje Yotsuba combineert de emoties van Taniguchi, de kracht van Goku, en de menselijkheid van Tenma.

2/ Herinneringen (of andere stuff van Jiro Taniguchi zoals Dagboek van mijn Vader, Dierentuin in de Winter,...) – de persoonlijke werken van Taniguchi hebben allemaal dezelfde emotionele impact op de lezer en zijn dus eigenlijk inwisselbaar. Ik koos Herinneringen omdat die het meest gelauwerd werd met prijzen maar 4-5 andere one-shots zijn evenwaardig.

3/ Slam Dunk – de kracht en de emotie waarmee Inoue uitpakt in Slam Dunk blijft ongeëvenaard. De manga die ik het snelst nog eens zal vastpakken om te herlezen (iets wat ik haast nooit doe) en als je eenmaal begint aan Slam Dunk lees je gewoon de rest van de reeks ook nog eens uit.

4/ Berserk – die eerste 12-13 boekjes zijn sublieme (“westerse”) dark fantasy. Nadien zakt het wat terug maar blijft het gelukkig genoeg boeien dankzij de sterke personages.

5/ Monster – Van Urasawa blijf ik Monster het meest complete werk vinden. Het blijft ook een erg hoog niveau aanhouden, terwijl 20th Century Boys straffer uitpakt in het begin maar waar Urasawa zichzelf verliest in de latere volumes.

6/ Adolf – Een top 10 zonder Tezuka is natuurlijk onmogelijk. Erg eigenlijk dat de God van de Manga ‘slechts’ op de 6^de plaats komt, maar zoals gezegd, voor hetzelfde geld stel ik deze top morgen samen en staat hij in de top 3 ;-) Samen met Ayako vind ik Adolf de absolute top van Tezuka.

7/ Dragonball – deels nostalgie natuurlijk, maar het belang van Toriyama’s Dragonball voor de evolutie van manga (in het westen) kan bezwaarlijk overschat worden. Een reeks die ook perfect de tand des tijds doorstaat en ook nu nog zalige lectuur vormt.

8/ Beck – Het is weinigen gegeven om muziek zo goed weer te geven op papier. De reeks kent hoogtes en laagtes maar de personages nestelen zich zo in je systeem dat zelfs de mindere passages weten te boeien. Het hoort niet in dit topic maar Beck is ook één van de weinige manga waar de anime een heel sterke indruk (met meerwaarde) op me naliet.

9/ Sous un rayon de soleil.../Under the dapple shade.. – een top 10 zonder Tsukasa Hojo kon ik me niet voorstellen, dus kies ik voor zijn meest intieme, emotionele werk.

10/ Nana – En een top 10 zonder shojo kon natuurlijk evenmin. Nana is een manga die ook perfect door een mannelijk publiek geapprecieerd kan worden door de punkrockachtergrond dus een logische keuze. Spijtig dat Yazawa waarschijnlijk nooit in staat zal zijn een einde te breien aan haar meesterwerkje.

Zoals gezegd is dit een zo divers mogelijke greep uit mijn favoriete manga… Vielen net uit de boot:

PlanetES – een schande en onbegrijpelijk dat deze gesneuveld is. Welke idioot heeft deze top 10 eigenlijk opgesteld?!

Space Brothers – ook een astronautenthema maar dan klassieker en erg shonen-esque, maar dan met een volwassener insteek door het thema. Absolute aanrader!

Hikaru no Go – Het betere shonenwerk en ik vraag me wederom af hoe het mogelijk is dat deze de top 10 niet heeft gehaald? Ik ben het echt over de ganse lijn oneens met de opsteller van de hierboven hernomen top 10!

Vinland Saga – waar velen afhaken vind ik de reeks net (nog) boeiender worden. Niets zo interessant als farmer Thorfinn

Akira – Ook Akira is weer zo’n titel waarvan de impact op het medium enorm is geweest.

Subaru – Subaru is een enorm sterk personage, zonde dat het ‘vervolg’ nooit tot in Frankrijk is geraakt

Basara – epische shojo wordt niet gesmaakt door de Franse mangalezers maar ik vond het toch een erg sterke reeks.

Cesare – Behoort tot het betere werk van wat ik momenteel lees… Ook al had ik hier evengoed Thermae Romae of zo kunnen zetten…

Ik zie hier iets als Historie verschijnen maar ook al heb ik daar enkele sublieme volumes van gelezen indertijd, ik heb enkel manga’s hernomen die ik in papieren vorm heb gelezen, en niet enkel in scans. (Piano no Mori is nog zo eentje die om die reden gesneuveld is.)

Vreemd dat Taniguchi zo weinig vermeld wordt - is toch een incontournable, en dan nog op een stripsite. Ik zou een top 10 kunnen maken bestaande uit enkel werk van hem

Beide zullen je echt in de kerstsfeer brengen, hum

Kleine correctie: Pika is helemaal geen imprint van Glénat maar wel een onafhankelijke uitgeverij die naar mijn weten enkel de verdeling door Hachette met Glénat gemeen heeft.

Waar is de tijd dat Tsutsui (Manhole) hier in het Nederlands werd aangekondigd bij Arashi (Van Gennep).

Cross Game was voor mij natuurlijk de 'zoveelste Adachi' die ik las en Adachi durft zijn trucs nogal eens te herhalen, maar Cross Game blijft inderdaad overeind. Edoch, Touch en Rough vond ik toch nog beter.

Jup, de manga is gebaseerd op de populaire animatiefilm, maar is zeker niet minderwaardig.

Op de DVD zie je hun 'avatars' waarmee ze in het spel spelen.

Diogenes, er is enorm veel niet-commerciële manga en/of manga bedoeld voor een klein (niche)publiek, alleen zijn die vooralsnog onder je radar gebleven. Dat zal nog wel komen, dat je die oppikt.

Als je absoluut gelijkenissen wilt trekken qua 'commercialiteit' is Naruto de Japanse Jommeke, en Monster de Japanse Largo Winch. Want ook in Japan verkoopt Urasawa minder dan de shonen topreeksen zoals Naruto en One Piece. En oké, een miljoen exemplaren van een Urasawa is misschien meer dan de 'kleine' oplage van Largo, maar haalt het niet bij de drie miljoen exemplaren die van elk One Piece volume verkocht worden. De groep 'jong'volwassenen die strips blijft lezen is inderdaad groter in Japan dan bij ons, maar een Urasawa is daarom niet meer/minder 'commercieel' (of 'toegankelijk') dan een Van Hamme.

Ja, klopt. Dus na het einde van het DragonBallZonderZ gedeelte (ook al bestaat dat onderscheid in de manga niet echt, ma soit, dat was de uitleg die zij eraan gaven ). Ik vul de reeks gewoon aan met de Franse Glénat editie, die volledig hetzelfde is (buiten dat detail van de taal )

Je manga's gratis lezen via illegale scanlations en je anime gratis bekijken via illegale fansubs maakt gewoon meer budget vrij om op te doen aan conventies, cosplay en merchandise (of andere hobby's).

Het zou ook wel interessant zijn om te weten hoe succesvol sommige manga's al dan niet waren in het Nederlands. Japanse rechthebbenden zijn immers niet soepel om mee te werken en misschien wil Kana wel doorgaan met iets als Naruto maar niet met minder verkopende reeksen, maar ziet de Japanse uitgeverij dat anders. Of zou niets echt goed verkopen? Geen idee...

Het probleem is dat Kana volgens mij weinig fouten heeft gemaakt. En dat manga dus idd ‘voorgoed’ dood lijkt in ons taalgebied. Die boekjes waren in het begin spotgoedkoop. Toen bijna de helft van wat een US manga kostte en zelfs goedkoper dan de toch al goedkope Franse manga. Ook qua reeksen hebben ze zowel shonen, seinen als shojo op de markt gebracht. Allemaal bekende toppers (IY en DC daar had ik ook m’n vragen over, Gilles, maar dat was al de 2^de lichting). Boekjes zagen er goed uit, heel getrouw aan het origineel, goede vertaling, elke twee maand een nieuw boekje, bonuspagina’s met leuke weetjes, advertenties voor sommige reeksen in dagbladen. Maar als de fans liever in een andere taal kopen, of gratis op het internet lezen verkiezen, dan krijg je gewoon nooit voet aan grond, want het zijn wel die fans die moeten zorgen voor een goede start en mond-aan-mond reclame.

Ik zie geen enkele uitgeverij of zelfs enkeling het nu nog proberen. Zeker niet nu de mangahype wat weggedrumd is door de comic verfilmingen. Ook in Amerika en Frankrijk lijkt de mangakip geen gouden eieren meer te leggen. Een uitgeverij die nu nog de moed heeft zich eraan te wagen zal bovendien ook het digitale tijdperk moeten binnentreden en dat lijkt me dan al zeker een te grote investering voor ons taalgebied.

Erger is dat naast Kana/Glénat ook de andere pretendenten niets meer van zich laten horen. Tezuka bij Luitingh en EPO met hun literaire graphic novels bleken dus ook niet rendabel, terwijl die toch een heel ander publiek viseerden dan de traditionele mangafan. Dus ook op dat gebied lijkt de deur gesloten te zijn.

Iemand een andere hobby voor mij?

Ik denk dat Monster dan wel in de smaak zal vallen, en daar ben je ook wel even zoet mee. En wat dacht je van Nana? Stuntelig begin maar doorspekt met leuke deuntjes... En die leuke deuntjes vind je ook in Beck terug. Maar geen idee of je graag muziek combineert met anime

Wat ik qua recentere reeksen ook leuk vond is Space Brothers, maar geen idee of de echtgenote dat ook zo leuk gaat vinden. Dat is over twee broers die astronaut willen worden...

Ziet er inderdaad zeer de moeite uit...Maar op het eerste zicht bestaan er geen Franse of Engelse boeken van...

Online strips lezen vind ik maar niks...

Toch wel, er is een Franse versie beschikbaar bij uitgeverij Tonkam. En die zitten de Japanse uitgave op de hielen... Heel mooie cover trouwens, met wat reliëf effectjes...

Ik lees de Franse versie van Tonkam en vind het eerste volume bij het allerbeste horen op mangagebied, maar ook al blijft het een leuke reeks, echt de verwachtingen inlossen na dat eerste veelbelovende boekje doet het toch niet. En ik ben een Katsura-fan

Kana meldde dat de douane het materiaal zonder reden had tegengehouden en zonder reden weer had vrijgegeven. Dus als iemand meer wil weten zal ie zich toch tot de bewuste douanier in kwestie moeten richten

Waarom denken jullie dat er een reden was dat het bronmateriaal werd tegengehouden? De douane das pech en willekeur. Ze werden uiteindelijk vrijgegeven dus was er geen probleem.