Blutch

Zo knullig. Is dat door een jobstudent ontworpen of zo?

Isabelle Avondrood mag ook niet ontbreken. In de latere albums ziet ze er wat moderner uit, maar ik verkies de wat meer Victoriaanse versie.

Het is dan wel een gestoorde bitch met een haakneus, maar ik heb een soft spot voor Sarah Samber.

Niet letterlijk een einde, maar het moment waarop Blueberry Angel Face afknalt in "Het einde van de lange rit" is toch een soort afsluiter die me is bijgebleven.

Kuifje heeft ook een paar mooie eindes, zoals de spannende landing in "Mannen op de maan", met daarna de kolder rond Haddock.

En wat te denken van de abrupte "dood" van Isabelle Avondrood in Maanzieke mummies? Alsof Tardi het plots helemaal had gehad met dat mens.

Bij PP & BB vroeger vond ik die afwisseling wel leuk. bij het omslaan van de bladzijde kreeg ik als kind altijd een soort adrenalinestoot of zo  Ik had het zelfs kunnen waarderen als men de integrales ook op die manier had gedrukt.

Arme Lampil was misschien wel zijn beste reeks. Die zelfspot, heerlijk... Dit was nu eens een reeks waarvan er meer delen hadden mogen verschijnen ; meestal is het omgekeerd. En ja, ook hier weer kibbelende protagonisten. Naar het schijnt hadden ze in het echte leven ook geregeld spanningen.

Yoko Tsuno was één van mijn absolute favorieten tot pakweg "De draak van Hong-Kong". Tegenwoordig zijn de tekeningen nog altijd geweldig, maar die scenario's? Warrige verhalen met een hele stoet overbodige en onderling inwisselbare vrouwelijke personages, en dan nog die hele kindertuin daar achteraan... Het had gewoon beperkt moeten blijven tot Yoko+Ben+Paul, af en toe aangevuld met Khany of Ingrid.

Rare vogel, die Pom. Ook niet de makkelijkste vader en echtgenoot, als we die dossiers mogen geloven. Hij had ook een collaboratieverleden, en dan is het toch wel opmerkelijk dat hij in zijn verhalen zo vaak de draak steekt met alles wat een uniform draagt. En die strakke stijl heeft misschien wel te maken met het feit dat hij ingenieur was?

Met al die spin-offs was ik ook even de draad kwijt, maar een paar jaar geleden heb ik een inhaalbeweging gemaakt en ik ben weer helemaal overtuigd. Samber is gewoon één van de beste stripreeksen ooit.

2 uren geleden, Tanuki zei:

 

Nee, die U-klank is echt een korte U. En ook geen klemtonen leggen, daar doen ze ginds niet aan.

Afhankelijk van de Japanse schrijfwijze zou de Yo in Yoko een lange of een korte O kunnen hebben.

Die worden in het Romaji (westerse schrijfwijze) vaak niet overgenomen. Osaka bv spreek je eigenlijk als Oosaka uit. Lange O, twee korte A's, en ook hier weer: geen klemtoon.

Géén klemtoon leggen, ik zou eigenlijk niet weten hoe dat moet. Ik ben te Westers, vrees ik.

Op 2/9/2021 om 18:27, cinco zei:

 

Wat zou voor jou het ideale punt om te stoppen geweest zijn?

 

 

Bull Run misschien, maar dat is erg persoonlijk. Ik heb daar indertijd een gesigneerd exemplaar van gekocht op het stripfestival van Durbuy, en daar lag zo'n beetje het hoogtepunt van mijn beleving als fan. Daarna was het steeds meer van 'ach ja, er is weer een nieuwe Blauwbloezen, dus dat ga ik dan maar aanschaffen'...

Zoals de meeste reeksen is De Blauwbloezen helaas niet op tijd gestopt. Jammer dat uitgevers (en auteurs) zo koppig vasthouden aan hun goudhaantjes, in plaats van eens met iets nieuws te komen.

Btw, hoe kan iemand nu Chesterfield boven Blutch verkiezen? 

Ik ben fan, maar of "Het gele teken" die status nu meer verdient dan bv. "Het raadsel van Atlantis" of "SOS meteoren"? Ik beschouw eerder de hele oorspronkelijke reeks als klassiek dan dit specifieke album.

Aaricia, iemand?

Susan van PP&BB spreek ik op zijn Vlaams uit, maar aangezien ze Amerikaanse is moet dat Soezen zijn.

Yoko Tsuno is wellicht Yoko Tsoeno?

En vroeger stelde Chihuahua Pearl mij voor uitdagingen.

Soit, 't zijn vooral de vrouwen die voor problemen zorgen merk ik nu 

De eerste 5 Kogaratsu's herlezen. Geen slechte scenario's, maar niet altijd makkelijk te volgen, zeker de eerste albums niet. Wel excellent tekenwerk natuurlijk, en buitengewoon sfeervol.

12 uren geleden, Yncke zei:

Inderdaad. Het De Poort forum sloot de deuren in 2005, als ik me goed herinner.

Dat trekt er al meer op. Uit die tijd herinner ik mij ook nog forummeetings in Brussel (het Jijé-museum!) en op de Gentse Feesten.

2012? Volgens mij ben ik al veel langer weg. Misschien is er in 2012 gewoon een update gebeurd? Mijn profiel was ook nergens meer te vinden. Hoe dan ook, ik ben alleszins niet uit rancune verdwenen. Ik was een beetje oververzadigd wat strips betreft. Vroeger was ik een omnivoor die van alles uitprobeerde, nu eerder een nostalgielezer. Als je uit pure collectiedwang dingen gaat kopen die je eigenlijk niet wil hebben, wordt het tijd om strenger te selecteren.

Eén van mijn eerste stripalbums was "De juwelen van Bianca Castafiore", dat ik in een tombola had gewonnen op een moment dat ik nog niet eens had leren lezen. Als kind vond ik de Kuifje-albums intrigerend, als tiener begon ik er wat op neer te kijken. Maar later heb ik ze herontdekt en nu is het misschien wel mijn favoriete reeks. Ik heb niet zo lang geleden de facsimilés verzameld en die hebben nu een ereplaats in mijn boekenkast, naast enkele beeldjes en objecten. Wat me zo ontroert aan Kuifje is dat de wereld in die verhalen tot de essentie wordt herleid.

En hiermee maak ik mijn herintrede op de getekende reep na een afwezigheid van meer dan tien jaar, denk ik. Ik was indertijd één van de leden van het gestopte forum van De Poort die massaal naar Bonte zijn gemigreerd. Ik zie dat er hier nog een paar van die anciens rondspoken (Kontiki, Tuizentfloot, Yncke, Kool Thing... zijn namen die ik nog herken). Rebonjour dus, ik kreeg er gewoon weer zin in