ivo

De luxe-cover van "Klaagzang van de Verloren Gewesten" vond ik heel goed :-).


 

Fijn dat je weer begonnen bent!  Het zal nog wel eens lukken om deel 2 aan te schaffen bij u :-).

Mij valt op dat de inkting de tekeningen van De Geuzen veel goed doet.  De originele Vandersteen-schetsen mankeren precies iets, met de inkting verdwijnt dat probleem...

Ik heb ook de indruk dat het in het Franse en Britse leger erger was met respect voor de soldaten. In Leuven hebben ze zelfs Foch zijn plein afgepakt.

Tja, vergelijk eens een Vlaams oorlogsdagboek met dat van een Fransman  (ik raad Louis Barthas aan), en je zult je ogen opentrekken...

Maar goed, veralgemenen mogen we ook niet doen, plezant was het waarschijnljk nergens...

Wat je hier letterlijk zegt is dat VB, NVA en VU dus ontstaan zijn uit collaborateurs? Uit welke geschiedenisboeken haal je dat?

 

 

De vader van Bart De Wever bv. was zelf ooit lid van het VNV (https://www.n-va.be/nieuws/bart-de-wever-kijkt-verleden-recht-in-de-ogen-collaboratie-was-een-vreselijke-fout), in welke gradatie hij collaboreerde weet ik niet.  Ik wil niet zeggen dat BDW dat verheerlijkt, maar toon gewoon aan dat er vanuit sommige Vlaams-nationlalisten ergens een link is naar de collaboratie..

Vlaams Belang én N-VA zijn uit de Volksunie ontstaan.  De Volksunie bestond uit Vlaams-nationalisten, al dan niet collaborateurs, die zich verenigd hebben.  (zie ook http://www.ethesis.net/volksunie/volksunie_hfst_1.htm)Doordat de VU gematigd werd, is de extreme strekking afgesplitst naar VB. De VU zelf is ook uiteengespat in de jaren '90, met de N-VA als logische opvolger. In N-VA zitten nu zowel gematigde VU-stijl-politici (bv. Bourgeois) als mensen die het Blok toen te extreem vonden als nationalistische partij.  En er zijn natuurlijk ook opportunisten die vanuit het Blok naar de N-VA zijn overgestapt...

Het pure "Vlamingen werden door de Franstalige legerleiding onderdrukt in WO I"-verhaal klopt ook niet.

Mijn grootvader deed ook mee aan de feestelijkheden toen.  Zijn inschrijvingsformulier uit 1913 is bv. al in twee talen opgesteld.

Het klopt dat het lingua franca in het leger Frans was, zoals overal.  Maar dat kan je vergelijken met het Engels nu: in het leger wordt ook vaak in het Engels gecommuniceerd in NATO-verband, of omdat de procedures dat zo vereisen.

Na uw opleiding wist je normaal gezien wel wat "Assaut" of "Reculer" betekende als soldaat (nl. aanvallen of terugtrekken).  De officieren deden ook wel moeite op hun bevelen ofwel in het Vlaams te geven, of te laten vertalen, want wat hadden zij te winnen bij een troep soldaten die het bevel niet snapte...? Mijn grootvader moest dit soms doen tav de fransonkundige medesoldaten...

In de dagboeken die ik al las, wordt eigenlijk heel weinig melding gemaakt van Vlamingenhaat jegens de Vlaamse soldaten.  Eén keer heb ik zo iets gelezen, en dat ging over een Antwerpse officier die zijn soldaten in het Frans vernederde...
Vernedering van soldaten gebeurde in alle legers; hier was de taal een gemakkelijk wapen; maar in het Franse leger werden de soldaten bijvoorbeeld heel slecht behandeld (bv. woonst tijdens rustperiodes bleek een onuitgekuiste varkensstal te zijn, enz...).
Het Franse leger is in 1917 massaal aan het muiten geslagen, het Belgische niet. 

Het beeld van de Franstalige minachting voor Vlaamse soldaten komt vooral uit de boeken van A. Hans (die zelf nooit aan het front zat), en nog enkele leidende figuren uit de latere Vlaamse beweging, die allemaal in Le Havre administratief werk voor het leger deden.  Daar zal de franstalige invloed ook groter geweest zijn.

 

Ik weet niet of mensen nu gingen strijden omdat hun taal als minderwaardig werd beschouwd, maar het was zeker een van de vele symptomen die ervoor zorgde dat het Vlaams-Nationalisme in zijn extremere variant kon bloeien tijdens de bezetting.

Persoonlijk denk ik dat de problemen Vlaamstalig vs. Franstalig meer meespeelden in WO I (en dat is dan nog een heel ingewikkelde discussie, waarvoor we deze thread weer zouden moeten afsplitsen)...

Efkens kort voor de 'Ollanders ;-) :

Oostffonters: jonge kerels hebben zich vanuit verschillende motivaties als Oostfronter aangemeld in de oorlog:

- uit sympathie met het nazisme

- omdat de pastoor op de kansel opriep tot een strijd tegen het bolsjewisme

- omdat ze jong, onverantwoordelijk en avontuurlijk waren (de ideologie was hier dus niet belangrijk)

Na de oorlog waren ze net als andere collaborateurs hun burgerrechten kwijt: niet stemmen, geen zaak kunnen opstarten, ...

Alhoewel er in Frankrijk en Rusland tegen de jaren '50 amnestie voor collaborateurs werd goedgekeurd (Rusland heeft veel meer te lijden gehad onder WO II), is dit in België nooit gebeurd (voornamelijk wegens protest vanuit Franstalige hoek).  Met als gevolg dat de ex-collaborateurs, oostfronters, enz... hulp zochten bij elkaar. Zo stonden er netwerken van gelijkgezinden, die later evolueerden naar bv. het Vlaams Blok, eventueel ook N-VA enz., maar ook Volksunie in het begin (dacht ik).

Amnestie voor de collaboratie is er dus nooit gekomen; de strijd in de oorlog tussen zwarten (collaborateurs) en witten (verzet) is via dorpsvetes en ruzies na de oorlog verdergezet en sterft rond deze periode feitelijk uit omdat de betrokkenen ook overlijden...

Het gebrek aan amnestie bepaalt ook nu nog voor een groot deel de Belgische politiek. Een van de regerende partijen, de N-VA stamt gedeeltelijk uit het misnoegde ex-collaboratie-reservoir, en heeft dus een grote afkeer van wat Franstalig en links is (omdat die de amnestie altijd tegenhielden).

Persoonlijk heb ik dat toch altijd jammer gevonden; ooit moet je elkaar vergeven en verder gaan met elkaar, maar dat kon blijkbaar niet in België.

Afijn, niet echt mijn probleem, want mijn grootvader zat in het verzet in WO II ;-)...

Oeps.

Voila, nu hebt ge uw eigen Agent 321-incident ;-).

over Martin Lodewijk:
Ik vermoed dat de reeken van Lodewijk veel minder impact hebben gehad in Vlaanderen.  Wie kent er hier Agent 321? De meeste forumgangers wel, maar de gemiddelde stripkoper...?

En zelfs zijn werk voor de Rode Ridder is bij de meesten onbekend (bijna iedereen denkt nog dat Willy Vandersteen die tekent, want zijn naam staat nog op de albums...)

Sowieso bijzonder dat ie het heeft overleefd. Vier jaar oostfront... ze gingen daar bij bosjes. Is er iets bekend van zijn tijd daar? Heeft hij zich er weleens over uitgelaten?  

Er zijn er zo'n 12 000 vertrokken; 5 000 zijn niet meer teruggekeerd...

Ik ben alleszins benieuwd :-). 

Peter, jij als vertaler zijnde, hoe zit dat nu met die vertalingen van Hurakami naar het Nederlands?  Ik hoorde ooit iemand daarover zeggen dat die slecht waren, maar die persoon was helemaal geen sinoloog of zo, dus ik vond dat eerder een hautaine opmerking.  Is er rond die vertalingen wat commotie geweest?

Reserveer ook maar een exemplaartje voor mij :-).

... en dat kan nog altijd kloppen met die koningen, want na 1815 werd de monarchie terug hersteld in Frankrijk.  In 1830 werd de Karel X vervangen door een andere koning, zijn neef Louis-Philippe, die wat liberaler was.  Louis-Philippe zou het tot 1848 uitzingen (cfr. de reeks Samber), toen de tweede republiek werd opgericht, met als uiteindelijke president Louis-Napoléon Bonaparte, neef van het origineel, die uiteindelijk zichzelf tot keizer zou kronen.

Aan de kostuums te zien, zal die nieuwe reeks van Pétiqueux + Jodorowsky zich eerder afspelen in 1830 of 1848 denk ik ipv 1789, toen was er ook revolutie in Parijs.

Op "De vrijheid leidt het volk" van Delacroix zie je dergelijke buishoeden en petjes ook verschijnen, en dat schilderij gaat over de revolutie van 1830 te Parijs (toen meer een een paleisrevolutie eigenlijk).

Als abonnee ga ik hier mijn mening ook eens geven :-). Globaal gezien is het een goed blad, maar er mocht voor mij wat meer realistisch werk in.  Komische strips met grote bollenschoenen ben ik een beetje beu gelezen eigenlijk. 
De artikels zijn ook altijd heel interessant, Dick Matena mag er gerust elke week in wat mij betreft, de boekenkast van de tekenaars ook. 
Elke week een nieuwe Eppo zou ook gerust mogen, maar ik vermoed dat men te weinig materiaal voorhanden heeft daarvoor?

Over de recente reeksen: strips over de Oranjes spreken mij niet erg aan eigenlijk, maar bon, het is natuurlijk een boekje voor Hollanders :-). Star Barz vind ik momenteel nog vrij flauw qua scenario. Reborn vond ik in het begin vrij goed, maar achteraf had ik de indruk dat het tekenwerk een beetje in elkaar zakte, en de ontknoping had een heel groot Suske en Wiske (of Kiekeboe)-gehalte...
Haas, January Jones etc. zijn dan wel weer heel goeie strips. Voor mij mag Eppo uitsluitend met dat soort strips gevuld staan: degelijk scenario en tekeningen die er niet tussen de soep en de patatten opgekwakt lijken...

Zoals Bart Proost van "Alexander" ooit tegen me zei: Talent is één ding voor striptekenaars, discipline is een ander. 
Je moet vooral volharden en blijven doorwerken...

Interessante update Kontiki!

Ivm die Star Wars-verhalen die opnieuw ingekleurd zijn: ik vind de nieuwe eigenlijk niet zo goed.  De oude inkleuring bevat meer contrast en leest naar mijn eigen bescheiden mening veel duidelijker...

Wat ik jammer vond aan de B&M-herdrukken uit de jaren '90 (toen ze bij uitgeverij B&M verschenen), is dat die herinkleuring zo donker en fel was.  Vergeleken met de oorspronkelijke inkleuring (pastelkleuren uit de jaren '50) toch een serieuze heruitgang. 

Het staat me  voor dat ze de originele kleurversies weer zouden uitbrengen, maar ik weet niet of dat klopt?

Zoals hier al aangehaald, is de ene tekenaar de andere niet. Ik las vroeger altijd Buck Danny als vliegtuigstrip (van Hubinon en Charlier), maar nu lees ik dus die Tanguy en Laverdures (Uderzo en Charlier) via de integrales en wat tweedehands-albums.  Uderzo tekent oneindig veel dynamischer dan Hubinon, vandaar dat ik denk dat Roodbaard ook wat oubolliger overkomt. Het zijn veel meer bordkartonnen figuren die hij tekent...

Ik tekende vroeger ook altijd op de koekplastiekjes en de bananen :-).

Hm... 't Is toch precies een andere RR dan vroeger...

Nog even terugkomen op de discussie "wel of geen SF in de Rode Ridder" :  het album "De Zwarte Toren" (ergens tussen 120 en 130) was ook SF maar naar mijn mening beter in de middeleeuwse sfeer ingekapseld. 

Karpax heb ik ook altijd erover gevonden, maar het album "De vluchtelingen" bevatte nog een goeie milde mix SF in de Rode Ridder.

Diogenes is een kinderstrip, maar mooi en netjes getekend.  Qua verhaal een beetje te vergelijken met de huidige betere kindertekenfilmseries denk ik.