Bertus

Eigenlijk vind ik het jammer dat Marc Verhaegen (zo ver bekend) nog niet gevraagd is voor een hommage-album. Dat zou na het hommage-album van Paul Geerts toch eigenlijk niet zo'n gekke stap zijn? Maar waarschijnlijk ligt dat binnen de studio toch nog te gevoelig. Al zou het aan de andere kant voor beide partijen een mooie manier zijn om de breuk uit 2005 definitief achter zich te laten. 

Op 11/2/2021 om 11:27, feli zei:

 

Bizar, bij mij is het net omgekeerd.  B is een heel mooie plaat maar er is zo weinig in te ontdekken.
Bij A heb ik dat toch meer.

Grappig hoe dat per persoon kan verschillen. Juist bij A denk ik: mooi getekend (heel mooi zelfs), maar los van die boom en het kasteel is er niet zoveel voor mij te ontdekken. De sfeer in totaliteit is natuurlijk wel fraai neergezet. Juist bij B kan ik op de voor- en achtergronden meer dingen bekijken. 

Naar B blijf ik meer kijken, al heeft het verschil in formaat daar denk ik ook wel mee te maken.

Beide platen zijn beeldschoon. Mijn keuze valt uiteindelijk toch op B. Met name omdat die tekening, nog meer dan A, heel sterk een sfeer weet neer te zetten. 

Een erg leuk en vooral bijzonder gevarieerd magazine. Het eerste deel met veel plezier (digitaal) doorgebladerd. 

Walhalla in Asterix?

Mooi initiatief, ik ben benieuwd. De insteek om de focus te leggen op niet eerder in het Nederlands gepubliceerde strips spreekt mij wel aan. 

3 uren geleden, Hamirubi zei:

 

Moeten we geen commentaar uiten op die houding van Lambik? Zie ook die blauwe vest.

Zo karikaturaal - en anatomisch onwaarschijnlijk - hebben we het in de blauwe reeks toch nooit geweten? Of toch wel?

Lijkt mij dat dit bewust is. Waarschijnlijk loopt Lambik om verhaaltechnische redenen in een te groot pak.

15 uren geleden, Illustrator Pascal zei:

Voor mensen die digitaal tekenen en één van de beste illustratieprogramma's willen is dit een buitenkans.

Volledig mee eens. En dat voor de fractie van de prijs van Photoshop. Enig klein nadeel van Clip Studio Paint vind ik dat je niet in CMYK kunt werken. Je werkt in de basis altijd vanuit RGB. Weliswaar kun je een filter gebruiken om te kijken hoe je bestand er uit ziet in CMYK, maar mijn praktijkervaringen met dat filter zijn niet heel gelukkig. Bij het afdrukken van bestanden krijg ik dan alsnog niet gewenste kleuren. Afgezien daarvan vind ik Clip Studio Paint echt een genot om mee te werken.

Tja, met de redelijk recente ontwikkelingen bij andere stripmusea (Rotterdam, Groningen) denk ik in eerste instantie: bespaar jezelf de moeite. Aan de andere kant lijkt dit wel kleinschaliger dan andere musea. Misschien dat juist daar de kracht kan liggen. 

Leuke strip om te volgen. Heerlijk tekenwerk ook. 

Op 11/4/2020 om 02:22, acor zei:

Ook bij McDonald's hebben ze soms uitschieters ...

 

Eens. Veruit twee van de betere albums van de afgelopen - pakweg - 10 jaar. Wel interessant dat dit nou juist 2 albums zijn waarin de hoofdfiguren zich zonder enige toelichting in een andere tijdvak bevinden. De teletijdmachine is blijkbaar niet meer nodig.

Op 7/4/2020 om 17:59, TDPB zei:

het inktwerk is van De Rop.

Miljaar! Die bedoelde ik in eerste instantie ook. 

3 uren geleden, Vittorio zei:

De recensent praat poep. Omdat Geerts niet meer zo goed is als vroeger, werd het album niet wat het had kunnen zijn? Met andere woorden: het had een goed album kunnen zijn als Geerts net zo goed was als vroeger. Zo weet ik er nog wel een paar.

Een album van een gepensioneerde tekenaar vergelijken met z'n beste werk 'De parel in de lotusbloem' (althans, volgens velen), vind ik sowieso niet zo sterk. Veel interessanter is het om dit album te vergelijken met recente S&W-albums. Ik vermoed zomaar dat de recensie dan ineens (veel) positiever uitvalt. Zelf zie ik overigens erg uit naar het album, alleen al om het tekenwerk van Geerts en het inktwerk van Goossens. 

Op 19/3/2020 om 10:51, Chia zei:

heeft iemand de strip al gelezen over jan van eyck?

Ja. Bij vlagen heel aardig tekenwerk, maar het scenario kon mij eigenlijk geen moment boeien. Maar goed, ik ben als dertiger ook niet echt doelgroep van de huidige S&W-albums. Overigens wel een paar leuke grappen. 

Ingevuld. Ik ben benieuwd naar de uitkomsten. Vooral een stripblad met ruimte voor aankomend, nieuw talent zou ik wel fijn vinden. 

Mijn liefde voor de strip bestaat uit de combinatie van (1) genieten van een goed en/of humoristisch verhaal en (2) de kwaliteit van het tekenwerk. En was het maar zo'n feest dat ik er mijn geld mee kon verdienen... (maar welke tekenaar kan dat überhaupt nog tegenwoordig)

5 uren geleden, TDPB zei:

Om nog niet te spreken van het ontbreken van enkele pagina's/hoofdstukken.

Dat ook nog inderdaad. Al hebben ze dat recent geloof ik wel enigszins hersteld door in de nieuwe reeks (S&W Classics) wel de volledige versies te tonen.

Die samensmelting van de Blauwe Reeks met de Rode Reeks heb ik nooit begrepen. Wat mij betreft niet eens zozeer vanwege de afwijkende tekenstijl, maar veel meer op het gebied van hoe de personages gepresenteerd worden en het ontbreken van enkele hoofdspersonages in de Blauwe Reeks.

10 uren geleden, cartoonesk zei:

Gelukkige en gezond nieuwjaar!

 

Toch wel attent van Franquin dat die tijdens z'n leven een nieuwjaarskaartje voor 2020 gemaakt heeft

Een prachtig (strip)jaar toegewenst iedereen!

Wat mij betreft overduidelijk de teletijdmachine. Die machine heeft voor veel mooie klassieke S&W-avonturen gezorgd. Tegelijkertijd moet ik wel bekennen de albums van Axel Moonshine niet goed te kennen. Het genre spreekt me niet zo aan.

Met Krita en SAI Paint ben ik nog niet bekend. Die ga ik zeker eens proberen. Zelf heb ik ook een tijd Clip Studio Paint (voorheen Manga Studio) gebruikt. Alleen vind ik het erg irritant dat je in Clip Studio alleen in RGB-modus kan werken, niet in CMYK. Althans, dat was toen ik het gebruikte. Bij het afdrukken kwam ik toen voor een aantal onaangename verrassingen te staan.

Het tekenwerk van de achterkant van Ragebol wint het vrij duidelijk van Nero wat mij betreft. Maar de achterkant van Nero zorgt wel voor een soort van interactie met de lezer door die twee vragen. En zoals al gezegd is: dat is toch waar een backcover aan moet voldoen. Mijn stem gaat dus naar Nero.

Het zijn twee erg verschillende platen, dus het is natuurlijk wel een gevalletje 'appels met peren vergelijken'. Maar als ik toch moet kiezen, dan kies ik voor A. De dynamiek, de prachtig getekende chaos, het blijft heerlijk om naar te kijken en is Franquin op zijn best. Plaat B ademt fraai een donkere, bijna mysterieuze sfeer uit. Toch doet hij me iets minder dan die plaat van Guust Flater.