Recensie - Verkild Hart

[Peter Moerenhout]

Midlife Crisis

 

Van Johan de Moor zijn we eerder humoristisch werk gewend, zoals “Kobe de Koe”, maar met “Verkild Hart” tekende hij nu een graphic novel. De schrijver, humorist en historicus Gilles Dal schreef het scenario en is op het eerste zicht vooral een beetje een neut.

 

Het boek bestaat uit één lange monoloog van een man die middenin een knoert van een midlife crisis zit. Pagina na pagina bestookt hij ons lezers met observaties allerhande, vragen over de dood, geratel over de zin van het leven en dergelijke meer. Dat kan een interessant onderwerp zijn, met de nadruk op “kan”.

 

Het “kan” aan mij liggen maar ik heb mijn buik een beetje vol van het existentiële ennui van blanke mannen van middelbare leeftijd. Gelukkig weet Dal dat aspect van zijn jammerklacht ook aan te snijden. Dat zelfrelativerend zagen aan de poten van zijn eigen stoel weet het narratief te redden.

 

De meeste observaties liggen nogal voor de hand maar kunnen voor de iets onervarener lezer misschien een zweem van nieuwe inzichten bevatten. Het kan ook zijn dat ik zelf aan de dageraad van een spiksplinternieuwe midlife crisis sta. Wie weet?

 

Tussen de naar het cliché neigende bedenkingen en filosofietjes zitten gelukkig wel enkele zeer krachtige scènes. Het etentje van een koppel van middelbare leeftijd bij een ander koppel uit dezelfde leeftijdsklasse is bijvoorbeeld een schot in de roos. En dat ligt vooral aan de uitwerking van de Moor.

 

Hoewel ik mijn recensie op een lichtelijk valse noot begon is dit boek echt wel een pareltje. En dat is volledig op het conto van de Moor te schrijven. Die bombardeert de lezer met visuele interpretaties van de hersenspinsels van het hoofdpersonage. Soms zijn die grafische rêverieën letterlijke vertalingen maar even vaak nemen ze de vorm aan van parodieën of metaforen. Op die manier voegt de Moor een karrenvracht aan informatie toe die de strip naar een hoger niveau tilt.

 

Bovendien is zijn uitwerking subliem. De Moor hanteert een soort van mixed media collagestijl waarin hij andere tekeningen of bijvoorbeeld barcodes recycleert en remixt. Zijn kleurenpalet en simpele tekenstijl verlichten het depressieve geneuzel over de luxeproblemen van het hoofdpersonage. De Moor jongleert ook op adembenemende wijze met ritme en kadrering. Net niet genoeg om het boek de stempel “experimenteel” op te drukken, maar wel voldoende om het een interessante leeservaring te maken.

 

Het gebeurt niet vaak dat ik een boek met een minder scenario aanraadt, maar voor alles is er een eerste keer. Als wat ik hier aanhaal u aanspreekt, dan weet u wat u te doen staat.

 

Verkild Hart

Tekst: Gilles Dal

Tekeningen: Johan de Moor

Blloan

 

Prentjes en de cover op mijn blog:

http://petermoerenhout.be/2015/11/20/recensie-verkild-hart

[Elvis]

Ligt hier op mijn hoopje' te lezen '.Zeer mooi uitgegeven alleszins.

[linthout]

Ik vond het boek onleesbaar.