Ik ben zelf, bijna, 20 en bij mij is het verzamelen begonnen met nr. 307, de Rillende Rots (vandaar ook mijn naam). Ik was toen dus 8/9 jaar Het album zelf vond ik geweldig en toen ik zag dat het nummer 307 was wist ik dus ook dat er meer albums waren. Zo ben ik in ruim een maand tijd alles over Suske en Wiske gaan opzoeken en had ik ook al wat vroegere albums te pakken, voornamelijk uit de periode van De Poppenpakker. Ik was vergeleken met mijn leeftijdsgenoten een zeldzaam figuur. Ging rommelmarkten af, bezocht stripbeurzen...
Ik merkte toen al erg dat ik bij leeftijdsgenoten niet aan hoefde te komen met wat ik van de nieuwste Suske en Wiske vond. 'Suske en Wiske? Wie zijn dat?' kreeg ik dan vaak terug. Of als ik tegen een vriend zei dat er weer een nieuw verhaal op komst was, zei hij 'Boeie?' en wilde veel liever verder gaan voetballen. En nu ik dus ruim 10 jaar verder ben, en intussen ook wat kleine neefjes heb, merk ik hoe moeilijk het is een merk als Suske en Wiske nog te 'verkopen' aan die doelgroep. Zo neigt mijn neefje van 8 veel liever naar de franchise van Studio 100 of Disney, of speelt mijn nichtje van 12 liever met Nintendo Switch. Zo zie je maar hoe moeilijk het is om dat door te geven. Je zou bijna op zoek moeten gaan naar die zeldzame figuren zoals ik. En ik merk zelf ook nu ik bijna een zolder vol Suske en Wiske spullen (en andere stripreeksen) heb, dat ik na al dat verzamelen toch blijf neigen om liever een verhaal van het huidige team te pakken, dan van de beginperiode. Dus zelfs die zeldzame figuren zijn al kieskeurig