Ross

Jaja, dat is 'm. 't Is dat de Familiehulp daar nu juist bezig is, anders zou ik hem eens fotograferen. Op de handdoek staat het decor er niet bij, alleen Haddock en het Louis XV-tafeltje. En zijn badjas heeft geen rode, maar groene strepen. Hij mocht dan een bekakt mannetje zijn geweest, hij kon toch maar hartstikke leuk tekenen, den Hergé!

Haha, ik heb een handdoek in mijn badkamer aan de muur hangen waar de tekening van vakje 15 van die pagina op staat! Ik heb die ooit eens gekregen decennia geleden, en heb hem nooit gebruikt als handdoek maar altijd als badkamerposter. Dus ziet hij er nog altijd mooi uit. Ik wed dat hij nu veel geld waard is, gezien de geldklopperij van Hoe-heet-ze de weduwe Hergé en haar nieuwe man rond de Kuifje-memorabilia hebben gemaakt. Maar ik verkoop hem lekker niet. Hij ziet er in zijn badjas heel sexy uit. En iedereen bewondert hem die in mijn badkamer komt

Dat mondje van die echte mevrouw is toch ietsje normaler. De sfeer is geweldig, maar dat gezicht is een beetje eng. In profiel ziet ze er heel wat beter uit dan en face, though.

En met de uitdrukkingen lijkt het zo te zien wel mee te vallen ook

Het verhaal ziet er wel ontzettend spannend uit.

Die laatste vrouwen zijn helemaal niet mijn ding, met die rare neusgaten zonder neus eromheen. Maar dat doet hij overduidelijk ook express, om een bepaalde stijl te evokeren. Veel uitdrukking kun je ook niet stoppen in zo'n gezicht. En wat de neuzendiscussie bij Suske en Wiske betreft: dat soort situaties krijg je automatisch als een serie door dertien dozijn verschillende tekenaars gemaakt wordt.

De vrouwen van Vance zijn meestal heel knap. Ik vind het jammer dat ze zo uitdrukkingloos zijn. Je ziet er maar héél weinig emotie op. Maar dat doet hij misschien wel met opzet, ik zou het niet weten. Moest hij willen, dan zou hij het vast wel kunnen.

Daar heb je gelijk in. In Michel Vaillant bv., vooral de eerste tekenaar, daar kon je totààl niet zien wie wie was, tenzij je van tevoren de baarden, de snorren en de haardrachten memoreerde. En bij Jacques Martin lijken de vrouwen en de mannen op elkaar: allemaal hetzelfde gezicht. In stijlen zoals die van Jef Nys of Hergé valt dat niet zo erg op. In realistische stijlen wel, heel erg.

FIELEN FIELEN FIELEN FIELEN

okee okee, voor de tapirofielen onder de aanwezigen!

De tapirs wàren al een offtopic. Dat van die wiskundige verhoudingen heeft meer te maken met schoonheid dan met aantrekkelijkheid. Het laatste is minder rationeel, en ook meer tijd- en cultuurgebonden. Iemand als Angelina Jolie, met zo'n mond, of Julia Roberts, zouden een paar eeuwen geleden totaal niet mooi gevonden zijn. Ze zijn allebei zeker niet mathematisch geproportioneerd. Toch zijn ze mooi, in onze ogen. Maar een vrouw die perfect geproportioneerd is, zal overal en in alle tijden wel mooi gevonden zijn, al zal er nu en dan een kanttekenng bij gezet worden in de trant van: "wat te mager", of "wat te bruin van huid", of juist "wat te dik" of "wat te bleek".

Ja, als er in een strip überhaupt geen sprake is van enige relatie, hetero of anderszins, heeft het geen zin om als lezer daarover te speculeren. Dan is het domweg irrelevant. Het is alleen maar echt storend als het conservatieve homofobe of vrouw-stereoptiepe er te dik op ligt.

Hoe kun je dat vragen, Cinco. Natuurlijk ligt dat moeilijk. De meeste heteroseksuele mannen die een beetje machistisch zijn, kunnen daar absoluut niet tegen. En diegenen, die diep in hun hart verdrukte homo's zijn, die zijn bang van zichzelf en reageren vaak nog heviger. (voorlopig toch). Da's psychologie, denk ik. Maar dat van die lesbische vrouw, die om de twee plaatjes iets lesbisch zegt of doet, dat zou ook voor mannen kunnen. Alleen: heteroseksuele striptekenaars/scenaristen wéten dat niet, wat dat is, "iets homoseksueels". Ik denk dat alleen biseksuele mensen hier in 't westen helemaal normaal kunnen reageren, als ze geconfronteerd worden met homoseksuele beelden.

Jaaa, lesbische vrouwen hebben macho mannen altijd al sexy gevonden, daar zien ze geen graten in om ze te tekenen. Ik vrees dat de meerderheid van ons tekenaarsbestand uit macho mannen bestaat. Een homoFIEL personage echter, dat is heel 'twat anders

Daar hebben ze mij nochtans geen toestemming om gevraagd, om dat te beslissen. Ik heb zin om contrarie te zijn en het nu expres te gebruiken. Zonder besmuikt lachje bovendien.

Dat is pertang een hele mooie foto van Demi Moore. Maar daar konden Amerikanen vast niet tegen.

Hadden we dat?

Da's juist. yaoi manga (manga met homofiele liefdesverhalen) hebben daar dan weer totaal geen last van. Hoezeer de Japanse cultuur ook een "patriarchale" maatschappij heet te zijn, toch is wat alhier verwijfdheid heet en ofwel verwerpelijk ofwel belachelijk is, aldaar noch het één noch het ander. Dat is echt iets cultuurgebonden. Een man vernedert zichzelf daar helemaal niet als hij met een vrouw wordt vergeleken, en van de weeromstuit zijn Japanse vrouwen ook veel minder rap geschoffeerd als ze "ongeëmancipeerd" behandeld worden.

Jaaaa daweetekwel... Maar ze TEKENEN het op een belachelijke manier, zodat je ermee zou lachen als een man een "vrouwelijke" houding aanneemt.

Die neuzen Hermann zou het niet beter kunnen

Die laatste ziet er uit alsof Frank Cho hem heeft getekend. Die is zo waanzinnig goed in menselijke anatomie dat de man daar echt even gracieus is als de vrouw. De anderen proberen alleen verwijfdheid als belachelijk voor te stellen.

Wel, ik vind dat hij verschrikkelijk overdrijft. De wereld loopt écht niet vol met monstruositeiten. Als ik om me heen kijk, op straat, dan zie ik best een heleboel mooie mensen, zowel meisjes als mannen en kinderen. Als 'realistisch" het synoniem wordt van "zo lelijk mogelijk" dan is het niet meer realistisch maar onrealistisch maar dan naar de àndere kant toe.

Teveel rechte lijnen. Ik zie liever de Carrera. Ik heb het voor rondingen.

Ik herinner me in dat verband dat er in Nederland een poos geleden ook een heleboel gedoe was over de "relatie" van Tom Poes en Heer Bommel Dat MOEST ook persé een homokoppel zijn, al deed dat er in het kader van die strip totààl niet toe. Humoristische strips in het algemeen kun je moeilijk in het sociologische plaatje inpassen; humor is per definitie onrealistisch, vermits in het echte leven humor nooit los te maken is van allerlei andere elementen, het staat nooit op zichzelf. Madam Pheip of Nero hebben nu allebei wel een wettelijke halve trouwboek; maar hoe is er niet gespeculeerd en gesoebat over Lambik en tante Sidonie? Zelfs Willy Vandersteen zélf kreeg constant de vraag toegespeeld "zijn Suske en Wiske de kinderen van Lambik en Sidonie? En zo nee, hébben die dan geen ouders?" Dat dat er niet toe doet, kwam meestal in die mensen hun hoofd niet op. Als het "om te lachen" is, moet je de dingen maar nemen zoals ze zijn, denk ik. Daarnaast ben ik het er helemaal mee eens dat er maar weinig antropomorfische combinaties te vinden zijn die zulke goede resultaten op zullen leveren als die tussen een kat en een mooi meisje. Maar dat ligt inderdaad helemaal aan de uitzonderlijk esthetische bouw van dat beestje. Hoedanook denk ik niet dat we de tekenaars het plezier mogen misgunnen om mooie meisjes te tekenen volgens wat ZIJ individueel dan 'mooi' vinden. Het is misschien stereotypisch, maar het is wel leuk om te zien.

ah ja. Dat klopt. Zo zijn er heel wat geweest, ook in de tv-series. Starsky & Hutch springs to mind... Twee knappe sexy mannen die een komische en emotionele vriendschapsband hebben, maar VOORAAAAL geen homo zijn