Lük Bey

Quote

de specifieke bereiding (het krokante jasje) zorgt ervoor dat je iets dat vloeibaar is (de ragout) tóch met je handen kunt eten

Ragout? Er is dan toch een verschil tussen wat Nederlanders en Belgen onder 'kroketten' verstaan. 

Ik lees nog altijd met plezier oude S&W's terug, en 'Beersel' staat wat mij betreft ook ergens dichtbij de top. Niet echt een verhaal dat helemaal klopt, maar het is maar heel zelden bij S&W dat de opbouw en ontknoping beide tevreden stellen. Het enige album waar ik aan kan denken is 'de Stemmenrover', meteen mijn nummer één en gemaakt in dezelfde periode als de Blauwe Reeks. 

Ik vind juist wel dat de verhalen er rond die tijd van afspatten, maar je moet wel van wat goeie ouderwetse sfeer houden.  

Quote

Je voelt toch goed de Stallaert-touch in de tekeningen van de Sonometer.

't Zit in de lijnvoering denk ik. Met een dunnere lijn (en wat meer tekenfouten) zou het meer als vintage S&W overkomen.

Op 3/9/2020 om 07:14, lukoste zei:

Wel wel, als de wijsheid uit deze richting moet komen...

't Is misschien niet elegant verwoord, maar ik vind het ook wel typisch postmodern om daar maar automatisch een seksuele invulling aan te geven. Beeldden E.P. Jacobs, of Hergé, of Will, of Pom, etc zich hun personages als een koppel voor? Ik denk dat we allemaal wel weten van niet, het waren gewoon onschuldigere tijden.

Al zullen er wel uitzonderingen geweest zijn. 

Op 25/8/2020 om 21:07, cinco zei:

De Kwakstralen

 

Wat moet dit voorstellen?

 

 

 

Vergelijk met het voorgaande album De Kaartendans dat er nog zo smaakvol getekend uitzag.

 

 

 

Vanaf het moment dat de Blauwe Reeks er parallel bij komt, zijn die vroege S&W's allemaal sterke verhalen. Enkel 'de lachende wolf', 'de snorrende snor' en 'de windmakers' zijn zwakkere momenten maar dan meer vanwege de flauwe ontknopingen. 

'Kwakstralen' is voor mij ook de eerste keer dat de kwaliteit ineens een flinke duik neemt, nochtans is het (volgens de 'totale tabel': http://suskeenwiske.ophetwww.net/studio/tabel.php) met dezelfde medewerkers gemaakt als de vorige tien en de volgende vijftien. Niet alleen de tekeningen zijn minder maar dat voortdurende gekwak is bijzonder irritant . 

Nu is dat wel al album 57, en tussen de erop volgende albums zitten nog verschillende goeie verhalen, maar toch een beetje een 'jump the shark' album wat mij betreft. 

Ik weet niet of deze al vermeld is maar ik moest er meteen aan denken. Korte verhaaltjes van 'Koning Arthur' stonden in een aantal Suske & Wiske vakantiealbums uit de jaren '90 en ik heb me daar indertijd goed mee geamuseerd. 

Ik hoop al jaren dat die eens in een album verschijnen en heb dat zelfs al eens gezegd aan enkele tekenaars die Rik De Wulf kennen. Bescheiden als ik ben, ga ik ervan uit dat het dus 100% aan mij te danken is dat dit volgens een mededeling op zijn website ook gaat gebeuren. 

http://www.rikdewulf.com/comics/arthur/

Ik vind daar niks mis mee, met die gele luchten. Maar het is precies wel typisch iets voor westerns, Lucky Luke deed dat ook veel maar die reeks heeft ook een heel apart kleurgebruik.

Dat het bij de Blauwbloezen zo vaak gebeurt, zal inderdaad wel precies zijn om af te steken tegen de blauwe uniformen. Ik moest meteen denken aan het 'orange & teal' kleurenpalet in films. Eens je dat opmerkt, krijg je dat niet meer 'unseen'.

Quote

Zijn wereldsterren als acteurs en zangeressen niet de nieuwe adellijken van deze tijd en is het niet logischer om hen te gebruiken voor zulke tropismes als je dat al moet gebruiken?

Dat is toch al minstens één keer gedaan.

Quote

Cauvin blijft de meester van de kibbelende duo's.

Op zijn hoogtepunt, zeer zeker. Geleidelijk aan begon het misschien een tikje naar bladvulling te neigen.

Da's uit mijn 'ABC van de Strip', dat bijna af is en ik stilaan schaamteloos ga beginnen pluggen: de S van Scenario.

De C daarin staat trouwens voor Cauvin en Charlier, twee van slechts een tiental auteurs aan wie een hele pagina gewijd wordt.

Ik heb daar geen problemen mee, ik vind het een prima bijdrage al is ie dan een van de minst 'gelijkende' tot hier toe. 

Quote

Die laatste is de enige waarvan ik zou denken, ok da's misschien wat weinig om ze met mekaar te vergelijken. 

Daarmee bedoelde ik dus niet die 'Floris' maar deze:

8 uren geleden, cinco zei:

Quote

Veruit het gros wat tot nog toe voorbij is gekomen, lijkt op elkaar. 

2

Je moet bijna van slechte wil zijn om die Rommelgem-hommages niet te willen zien. Die laatste is de enige waarvan ik zou denken, ok da's misschien wat weinig om ze met mekaar te vergelijken. 

Misschien het op z'n Retera's doen en daar gewoon een foto inplakken. 

Ja nee, niet dus. In principe is het niet belangrijk wie het is, maar de grap is dat dit personage 'erg knap' moet zijn. Dus dacht ik, ik maak er Brad Pitt van. Maar als niemand hem herkent, werkt dat dus niet. Ik zal dat moeten veranderen, heeft dit draadje toch nut gehad. 

Mashups, sinds ik ze ontdekt heb jaren geleden wilde ik er al zelf eentje maken. Dat heb ik nu gedaan.

Bon, ik ga nog eens verder doen. Benieuwd of er nog genoeg gaan bijkomen om de koploper in te halen, zoals het er nu voor staat gaat dat gratis album naar Suske gaan.

Chimichanga - 6
Waldorf - 1
Suske - 14
Tom B - 3
Hamirubi - 1
Kool Thing - 1
Kameraad Mauser – 2

Linthout – 1

Alexjodo – 4

Yncke- 3

Aleksandr – 1

Maar herkent echt niemand onmiddellijk deze bekende persoon? Ik was er nochtans tevreden over. 

Nog een punt voor Suske; Nog eentje en dan moet ik weer pagina's bijtekenen.

Jacobs inderdaad

Jan Bosschaert inderdaad. 

Wow fijn! Die was het inderdaad. 

Cambré is goed. Deze dan, benieuwd of er iemand in herkend wordt. Voor de 'plot' was het niet belangrijk dat het iemand specifiek was, maar ik heb me wel gebaseerd op een tekenaar (die ik niet goed ken en waar ik enkel een foto van had).

Fijn, ook juist. Ik hoop dat het is omdat ie erop lijkt en niet omdat ik zijn tekenstijl wat geïmiteerd heb. 

Ja moet Teng voorstellen. Nu ben ik niet zeker of ie geslaagd is of dat je gewoon het lijstje met langharige tekenaars bent afgegaan. 

Niet Van Oppen of Brusselmans

Die is het. Fijn. 

Haha, nee 't is Martin Lodewijk. Maar scenaristen-op-een-zetel is wel een running gag in het album. Deze dan