Zeitgeist...
Ik ben geboren in 1976, en las de Jommekes in zwart-wit toen al liever dan diegene in kleur. Ze wakkerden een zekere melancholie bij me op aan een tijd die ik nooit gekend heb. Bovendien ademden ze veel meer gezelligheid uit dan hun gekleurde reeksgenoten.
Voor zover ik me herinner werkten toen een absolute minderheid van de moeders van mijn klasgenoten.
Mijn moeder, verpleegster van opleiding, was gestopt met werken van het moment dat de oudste geboren was.
Noch het lezen van Jommeke - en mijn jongere zus was hevig fan - noch het feit dat mijn moeder het beroep van huismoeder uitoefende, weerhield haar er van zelf te gaan werken. Ook niet toen ze er zelf drie ter wereld bracht. Haar 10 jaar oudere man heeft zelf een karrevracht strips - waaronder een berg Jommekes - meegebracht toen ze trouwden (aan zo'n dingen schenk je als stripliefhebber aandacht). Hun 3 kinderen lezen ze nu ook.
Ikzelf doe thuis alles, van wassen tot dweilen, beddegoed verversen of stofzuigen, uitgezonderd koken.
Daar ben ik niet goed in.
Mijn vrouw heeft een hartaandoening, en ik wil haar zo weinig mogelijk belasten naast haar full-time job. Dat terwijl ik Jommeke las.
Ik herlees nog steeds de oude originele Jommekes (de rest niet) en lees ze nog steeds met veel plezier en een soort onvatbare nostalgie naar de geborgenheid en rust die die albums uitademen, nogmaals, in een tijd die ik nooit heb meegemaakt. Ja, Jommeke valt in slaap op zijn moeders schoot, en ze staat steevast te strijken of te roddelen. Dat deden vrouwen nu eenmaal nog in de jaren 50. De mannen werkten buitenshuis, dronken of lazen hun krant. Dat is zo in Piet Fluwijn en Bolleke, in de Lustige Kapoentjes, en zo veel andere stripreeksen.
De nieuwe albums zijn intussen blijkbaar wel geëvolueerd - Bruno somt een hele rist aan voorbeelden aan - maar het is naar zijn mening allemaal niet genoeg. Moeten strips dan plots persé zonder uitzondering en voor de volle 100% dienen als voorbeeldfunctie van de inclusieve maatschappij?
Zou er nu écht iemand door het lezen van Jommeke zijn vrouw in een bepaald patroon willen duwen of zou er nu één meisje zijn dat door Jommeke beslist om begijntje te worden en haar dromen wil opgeven? Is die link aangetoond? Is er een studie die bewijst dat Jommeke en gelijkaardige strips lezen tot conditionering leidt?
Ik denk dat er op dat vlak wel ergere noten te kraken zijn dan Jommeke.
Ik merk ook - hier op het forum en op de sociale media - dat zelfs maar suggereren dat er niks mis is met het bewaren van de identiteit van de reeks, al voldoende is om in het extreemrechtse hoekje te worden geduwd.
Ik vind dat heel merkwaardig. Ik ben donkergroen en zelfs extreem in mijn linkse opvattingen. Moet je echt rechts zijn om je vraagtekens te stellen bij discussies als deze, of die mbt het hebben van maandstonden en J K Rowling?