Chimi

Heb dit gisteren trouwens nog gemaakt.

Op 6/6/2021 om 17:43, Daan zei:

Waarom niet? Hoe gebruik jij inkt? Met penseel en een potje Oost-Indische? Of brushpennen of iets dergelijks?

Vooral omdat ik daardoor regelmatig te vermijden foutjes maak. Aan de andere kant, als ik eerst een potloodschets maak en dan inkt, wordt de tekening vaak te stijf naar mijn goesting.

Ik gebruik trouwens voornamelijk een fineliner.

Gisteren dit gemaakt. Is wel aardig maar ik zou misschien bij zo'n grotere tekeningen niet steeds direct in inkt moeten werken.

Op 4/6/2021 om 19:55, Daan zei:

Leuk man! Je lijkt wat geïnspireerd door Banksy?

Goh, niet bepaald maar toch bedankt voor het compliment!

Wat testjes 

Je bedoelt deze?

Niet echt helemaal waar dit topic over gaat, maar toen ik 11 of 12 jaar oud was zag ik regelmatig de namen "Jacques Tardi" en "Jacques Tati" terugkomen, maar het duurde wel een tijdje voor ik doorhad dat het twee totaal verschillende personen waren, wat zeer verwarrend kon zijn.

Hij heeft zelf ook al toegegeven dat Hirschfeld zijn grootste inspiratie was bij het vormen van die stijl.

50 minuten geleden, TDPB zei:

 

Sleen was die gewoon vergeten natuurlijk. Net zoals hij vergeten was welke voornaam meneer Pheip nu eigenlijk had of wat de naam van de vrouw van Jan Spier was.

 

John Allison, die al sinds 1998 verschillende stripseries heeft getekend en/of geschreven binnen zijn eigen "Tackleford universe", had vaak hetzelfde probleem, maar gelukkig werkt hij in een internettijdperk en kan hij te rade gaan bij de fanwikipedia's die zijn lezers hebben samengesteld...

The Animal Family (Randall Jarrell)

Je zou dit het best kunnen beschrijven als een kinderboek voor volwassenen. Het vertelt het verhaal van een man waar de schrijver enkel naar verwijst als "the hunter". Hij woont helemaal alleen in een huis aan de oceaan, en sinds zijn ouders stierven, vele jaren geleden, lijkt hij niet veel ander menselijk contact meer te hebben gehad. Op een dag echter ontmoet hij een zeemeermin, die initieel nog wat schuw is met hem, maar na een tijd groeien ze steeds meer naar elkaar toe. Zij leert zijn taal zonder veel moeite, hij vindt het al heel wat lastiger om de hare te leren. Zij trekt in bij hem en voor een tijd zijn ze gelukkig. Maar toch voelt hun gezin niet compleet. Dan komt onverwachts de man bebloed met een berenwelp naar huis...

De toon van het boek is in zeker mate naïef en geromantiseerd, zoals vele kinderboeken, maar toch zitten er heel wat donkere of volwassen elementen in het verhaal die je geniepig besluipen, zonder daarbij naargeestig of luguber te worden. Het is een verhaal wiens grootste kracht zich in de subtiliteiten bevindt. Het spelt weinig voor je uit.

Randall Jarrell, de auteur, stierf in hetzelfde jaar dat dit boek voor het eerst print zag, 1965, in wat was officieel een ongeluk maar misschien ook wel zelfmoord. Hij worstelde al enkele jaren met een zware depressie, had al eerder geprobeerd zijn eigen leven te nemen en ondanks dat dit boek zeker geen neerslachtige uitzicht heeft, allesbehalve eigenlijk, is het duidelijk verteld door iemand die veel verdriet heeft gehad.

Ik zou dit iedereen aanraden.

Pacific Palace (Christian Durieux)

Na een aantal Robbedoes hommages die geobsedeerd waren met wereld's beroemste piccolo in de Tweede Wereldoorlog te plaatsen gaan dit album en het recent verschenen "Robbedoes bij de Sovjets" resoluut voor een Koude Oorlog setting. In dit geval gaat het eigenlijk meer over de nasleep daarvan. Een voormalige Russische dictator, in zijn eigen land "de beul" genoemd, vraagt asiel aan in Frankrijk(?) en verblijft in afwachting van het verdict in een hotel genaamd Pacific Palace, een oud paleis gesitueerd tussen een meer en de bergen. Robbedoes en Kwabbernoot zijn enkele van de weinige personeelsleden aanwezig in het hotel, en vooral Kwabbernoot is heel geïnteresseerd in de persoonlijke relatie tussen de hotel manager en hun onwelkome gast. De twee beste vrienden ontwikkelen ook tegelijkertijd een interesse in de dochter van de dictator.

Het is een mooi, subtiel, ietwat dromerig boek geworden, waar alleen een te dik aangezette Kwabbernoot uit de toon valt. Durieux's tekening zijn elegant, doeltreffend en bovenal sfeervol. Een nieuwe klassieker zal het niet worden maar ik heb zeker geen spijt dat ik het gelezen heb.

Niet per se, zo'n beeld zie je constant in misdaadfilms en strips. Jason doet iets gelijkaardigs in I Killed Adolf Hitler.

Mijn persoonlijke favoriet zal waarschijnlijk Videodrome zijn, al komt Brazil aardig in de buurt. La Jetée is weliswaar een kortfilm maar verdient ook wel een plaats in de lijst (en zou later de basis vormen voor 12 Monkeys), Robocop leunt al dichter aan tegen pure actiefilm maar zou ik er toch ook bijscharen, en om top 5 af te ronden waarschijnlijk Blade Runner of Stalker.

Nog wat doodles.

Voor de rest krabbel ik graag (en veel) schetsbladen vol. Meestal doe ik dat 's avonds om mijn hoofd leeg te maken, dus het is er allemaal zonder veel nadenken en met weinig gerichtheid opgesmeten. Deze zijn dan wel getekend met fineliner.

2 uren geleden, Hamirubi zei:

Precies 6 jaar actief hier (en intussen geen tiener meer): heel prettig om jouw evolutie als tekenaar te zien.

Zeer benieuwd ook naar een eerste stripverhaal!

Bedankt!

Ik ben eigenlijk lichtjes beschaamd in hoe weinig daadwerkelijke strips ik heb getekend in de voorbije zes jaar. Buiten hier een daar een enkele pagina, strook of cartoon kan ik eigenlijk weinig materiaal voorleggen. De zin is er ergens wel, maar ik vindt het hele proces behoorlijk intimiderend, met het kiezen van materiaal, formaat, papier en dan heb ik het nog niet eens over wat effectief getekend moet worden.

Komt er nog eens bij dat ik de laatste jaren het heb verleerd om met potlood te werken. Ik teken alles meestal direct in inkt, wat bij schetsen en zelfs kleine illustraties niet echt een probleem vormt, maar bij een stripverhaal wel af te raden is, zeker als beginner. Als ik dan toch iets in potlood teken en het daarna inkt, is het resultaat vaak veel te klein.

Ik zal er mij toch eens overheen moeten zetten.

Was vandaag wat met een penseelstift aan het rondkliederen en herkende mijn eigen tekenstijl amper!

Oh wow je werk ziet er fantastisch uit.

"Ellie tried to tell her mom later that day but she only shaked her head wearily. Ellie realized that this was something she had to deal with herself."

"Discovering that the house was haunted gave Ellie a thrill she hadn't felt in months. Like she had been asleep all this time and she was suddenly awakened by the prospect of greater things."

Voel me niet zo goed vandaag dus ik heb er mij heel snel van afgemaakt zodat ik in mijn bed kon kruipen daarna.

23 minuten geleden, Yncke zei:

En terecht!

 

Hoort er deze keer een tekst bij?

Nee, ik wil er ook niet een compleet geïllustreerd verhaal van maken. De komende panels gaan meer als een normale strip verlopen.

2 uren geleden, fazerco zei:

Mooi getekend hoor, blijf maar posten hier.

Danku.