The Roads Less Traveled.

[ghost dawg]

Af en toe lees ik wel eens een Europees stripverhaal. Het is niet mijn bedoeling om hier om het even wat neer te poten. De meeste Europese zaken waar ik op inpik hebben voor mij in meerdere of mindere mate toch iets met comics te maken. Dus daarom deze thread...

[ghost dawg]

PANDAMONIA (Dark Dragon Books).

 

Deel een: BEESTENBOEL

Deel twee: DAGERAAD VAN EEN NIEUWE WERELD

 

Had al enkele malen met een Franstalig exemplaar hiervan in mijn handen gestaan. Maar na nog veel aarzelen dan deze Nederlandstalige Collector's Pack van DDB gekocht. Achteraf gezien een gelukkig feit, want in het Frans ging ik het niet voldoende begrepen hebben.

 

Mijn getwijfel werd eigenlijk hoofdzakelijk veroorzaakt doordat ik innitieel dacht dat dit boeken waren bevolkt door pratende dieren. Maar dit bleek uiteindelijk niet zo te zijn. Dit is science fiction en de "pratende dieren" zijn mensen met dierlijke genen in hun DNA. Wat me vooral aantrok was de panda op de covers, voor ik het las had ik eigenlijk niet echt benul waarover het hier ging.

 

In het jaar tweeduizenddriehonderdenvijftien staat de mensheid op de rand van het uitsterven. Door het verminderde libido van de mens staat het geboortecijfer bijna op 0. Een slimmerik ontdekt dat het libido weer kan wakker geschud worden door dierlijke genen te introduceren in het menselijke DNA. Maar natuurlijk wordt pas te laat ontdekt dat er een neveneffect is. Geleidelijk aan degenereren deze nieuwe mensen tot het dierlijke niveau en verliezen alle menselijkheid. Er is echter een redmiddel, er bestaat een nieuwe mens met stabiel DNA dat gebruikt zou kunnen worden om de rest te redden! Ja, het is de panda op de cover...

 

Volgens mij is dit iets wat in het blad Heavy Metal had kunnen staan. Het ziet er allemaal lief uit met die dierensnoetjes (zie ook de panda), maar het is toch eerder voor een volwassen publiek bedoeld. Erotiek en geweld, bloedvergieten en verraad, samenzweringen en cover-ups, godsdienst fanatici en multinationals... Toch niet zo onschuldig allemaal.

 

Deze boeken doen me denken aan comics als Elephantmen (ook vanwege de "pratende dieren"), Lazarus en Aphrodite IX. Vooral omdat die ook allemaal in meer of mindere mate het klooien met DNA als thema hebben. Blijkbaar is dit toch meer en meer een gegeven wat ons bezighoudt en in onze realiteit doordringt.

 

Ik beweer niet dat het er hier zo diepgaand aan toe gaat. Het eerste deel is meer actie gericht. Het tweede deel is meer dialoog gericht, je leest er dus ook langer aan dan aan deel een. Maar na lezing bleef ik toch met een soort van beklemmend gevoel zitten. Waar gaat het toch allemaal naar toe met onze wereld? Verder vind ik het vooral een leuke SF strip waar ik veel plezier aan beleefde.

 

Vincenzo Cucca, de man die dit alles tekende, is trouwens geen onbekende in de comic wereld blijkbaar. Naar ik meen op het net te hebben gelezen, heeft hij al werk afgeleverd voor o.a. Marvel en Aspen. Small world...

 

Over de rest van de makers weet ik niks. Over hoe deze strip tot stand kwam ook niet. Het komt door de panda dat ik dit kocht en las... I'm that shallow!

 

Dus, alle verdere info over dit project is me welkom. Ook als ik hier dingen schreef die niet kloppen, please correct me. Op voorhand bedankt!

 

Hieronder enkele afbeeldingen van de panda...

[ghost dawg]

DE AASGIEREN (Dargaud).

 

Deze vierdelige reeks viel me op door de covers. De afbeeldingen van Drago en Camilla in hun rode outfits deden me denken aan covers van superhero comics. Dat was, echt waar, het feit dat mijn aandacht trok. Dat was al enkele jaren terug, ik kocht toen de softcovers. Vorig jaar ergens de hardcovers gekocht, alle vier tesamen in een pakket. Vandaag las ik de hardcovers, eigenlijk een soort van herlezen dus.

 

Ik was helemaal vergeten hoe uitgewerkt dit verhaal eigenlijk is, het was allemaal veel schetsmatiger in mijn herinnering. Bij het herlezen viel me op hoe weinig het ook met comics te maken heeft. Het waren dus de covers... En misschien ook een beetje Marini zijn manier van tekenen die Amerikaans aandoet. Bepaalde outfits doen me ook een beetje denken aan die van de Matrix films, waarschijnlijk de lange mantels. De acrobatieen op daken die me aan DD en Elektra doen denken en het feit dat het zich afspeelt in New York...

 

Feit is dat ik dit eigenlijk een klassieker vind. Met vampieren dan nog... Niet direct een genre waar ik van wakker lig.

 

Er is ook nog een alleenstaande HC met de titel RAPACES die ik nog eens doornam. Die is van na de serie en is eerder een soort van artboek. Er staat ook wel tekst in, maar het zijn eerder een soort van nabeschouwingen, naar ik er uit op kon maken. Dit boek is dus in het Frans, ik weet niet of het ooit in het Nederlands verscheen.

 

...

[ghost dawg]

DRAIN (Dark Dragon Books).

 

Een: WRAAK

Twee: STRAF

Drie: CRESCENDO

 

Nog iets met vampieren, maar ik zie dit als een revenge verhaal waar vampieren in mee doen. Dit werkstuk van C.B. Cebulski en Sana Takeda is van origine al een comic die uitkwam bij Image. Moest, denk ik, een doorlopende reeks worden, maar werd dus een zesdelige minireeks. In deze vorm hier, twee comics per deel.

 

Ik kocht dit voor het groter formaat. De losse comics en de trade zijn zeker OK, maar ik moest dit groter formaat hebben! Dit is namelijk een van mijn all-time-favorieten. Dit was de tweede keer dat ik deze boeken las en de Nederlandse vertaling doet er voor mij niks aan af. Of het verhaal en de artwork zo wereldschokkend zijn, laat ik in het midden. Voor mij is het eerder het geheel dat groter is dan de som der delen.

 

Dit is schetsmatig van verhaal, eerder een toneelstuk dan een film, als ik het zo mag stellen. Er doen maar drie personages in mee die van belang zijn, de rest is slachtvee. Decors zijn rudimentair en schetsmatig. Het gaat om de drie personages en wat er tussen hen leeft van gevoelens (liefde, verraad, wraak). Door het zo eenvoudig te houden worden deze gegevens uitvergroot. Neem daar nog bij dat Chinatsu (de protagonist hier) een vampier ninja is die ook nog lesbisch blijkt te zijn en je zit al gauw in de grindhouse wereld. Takeda haar stijl dient hier goed om dit alles passend in beeld te brengen.

 

Lady Snowblood en Kill Bill zijn voor mij van dezelfde familie als deze Drain. Zie de rondwaaiende roze bloemblaadjes en de bloedfonteinen.

 

Hieronder wat bloemblaadjes...

[nobody]

Zowel de Aasgieren als Drain heb ik ook. Vampieren vind ik eigenlijk nog interessanter dan zombies of andere monsters, omdat ze hun eigen beschaving en hiërarchie hebben, ondergronds (kuch) of parrallel aan die van ons. Het is dus bijna een soort van misdaadorganisatie maar met bovennatuurlijke inslag.

 

Ik vind De Aasgieren ook een klassieker, met een verhaal dat volledig goed is (ook het laatste deel dus, integenstelling van wat velen hier vinden) en heel goed uitgewerkt. Maar voor mij waren het natuurlijk ook eerst en vooral de tekeningen die mijn aandacht trokken. Marini kan er wat van. Zijn Romeinse reeks is eigenlijk de enige die ik niet heb gelezen (tot nu toe). Naast De Aasgieren heb ik ook nog De Ster van de Woestijn in mijn collectie.

 

Van Drain heb ik de TP van Image. Ik was daar heel erg door verrast, was véél beter dan ik had gedacht. Ook de tekeningen, die mij op het eerste gezicht niet echt aanspraken. Een langere reeks zou misschien niet slecht geweest zijn, maar nu is het toch minstens een zeer goeie GN.

 

[nobody]

 

Bij deze tekening heb ik me wel altijd afgevraagd welk ne straffen BH ze hier niet moet aanhebben... Om zo op uw borsten te kunnen steunen, dan moet ge toch al metalen spul aanhebben.

[ghost dawg]

Tits of steel, eh.

 

Ik geef toe, ik vond het ook raar. Maar dan dacht ik, ze bevindt zich in levensgevaar met die vlammen. Een adrenalinestoot die het haar mogelijk maakt om met haar voeten als hefboom zichzelf op te trekken, zodat haar bovenlichaam de grond niet meer raakt. Of iets dergelijks...

[Roque Ja]

Ik kocht vorig jaar ook dat pakket met de 4 hardcovers, en dat viel behoorlijk tegen.

[nobody]

Jullie hebben dat allemaal niet goed gelezen. Of herlezen.

De Aasgieren is zeer goed. En dat meen ik. Maar Dufaux wordt wel vaker misbegrepen ...

 

[ghost dawg]

Hoe hetzelfde voor verschillende interpretaties vatbaar kan zijn, eh.

[nobody]

Inderaad

[ghost dawg]

In mijn eerste post van deze thread ben ik misschien wat kort door de bocht gegaan. Anderen mogen hier natuurlijk ook zaken over strips plaatsen, eh. Het was niet mijn bedoeling om het hier allemaal zelf te vertellen, daar valt niet veel lol aan te beleven. Ik leer ook graag wat bij over hoe anderen zaken ervaren.

 

Dus...

[ghost dawg]

JESSICA BLANDY (Dupuis).

 

Oeioei! Weeral Dufaux! Hier ga ik ook niet mee scoren waarschijnlijk.

 

Pas nu dringt het tot mij door dat dit van de zelfde schrijver is als De Aasgieren, echt waar. Ge kunt denken hoeveel aandacht ik daaraan besteed.

 

Heb gans de reeks herlezen deze laatste dagen en was eigenlijk niet van plan om er hier wat over te zeggen. Maar dit doet me denken op bepaalde comics... Al is het maar het gevoel waar ik blijf mee zitten achteraf. Dit is nogal noir en naar het einde toe magisch realistisch... Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven.

 

Ik vind dit een zeer knappe reeks. Maar misschien heb ik Dufaux hier omgekeerd verkeerd begrepen en is dit zwaar kut?

 

Wat me tegenviel bij het zoeken naar een afbeelding om hier bij te plaatsen, is het feit dat ik bijna geen afbeeldingen vond die volgens mij de sfeer uit deze reeks goed weergeven. Ik wilde niet stomweg een cover erbij plakken en verder zijn het allemaal blote Jessies die je tegenkomt. Ze is toch meer dan dat!

 

Special thanx to a certain Vulcan who used to frequent this forum. Live long and prosper!

 

Uiteindelijk voor deze afbeelding gekozen...