cinco

Is deze 'adventures in babysitting Yoda'-serie beter dan alle SW-films van de laatste jaren?

Wat zijn je favoriete stripreeksen?

En hoe ziet je top 3 voor elk van die reeksen eruit?

Laat u niet misleiden door imitaties!

Echt niet makkelijk om daar nog info over terug te vinden.

Ik ken het dan ook alleen maar van een Urbanusspecial van de jaren '90 (het tweede wintertenenboek) waarin er een oud verhaal van Sebedeus was opgenomen. (Het Rode Oog)

Ik heb dat boek niet meer, maar deze strip is me altijd bijgebleven en het is echt jammer dat de reeks de tand des tijds niet heeft doorstaan.

De stijl voelt als een mix tussen Vandersteen en Sleen en blijkbaar werd het in de jaren '50 en '60 in Het Belang Van Limburg gepubliceerd.

Oh originele Smurfin, we hebben je maar even gekend...

6 uren geleden, Vittorio zei:

 (nog drie stemmers en de onoverwinnelijke toverdrank is overwonnen).

Al ziet het er toch naar uit dat die toverdrank onoverwinnelijk blijft.

Panoramix wist blijkbaar wat'ie deed toen 'ie het brouwde. (of is het zoiets dat van druïde op druïde werd overgeleverd?)

15 uren geleden, Rik zei:

De kat en de meeuw. Meesterlijk neergezet qua dynamiek en uitdrukking. Een van mijn favorieten is de gag waar de kat schoentjes aankrijgt die door juffrouw Janny zijn gemaakt.

14 uren geleden, TDPB zei:

 

Zouden meisjes het smurfin-verhaal, met die rare 'je bent pas iets waard als je knap en blond bent'-boodschap, eigenlijk even graag lezen als dat de jongens dat doen?

Eigenlijk liep het in het eigenlijke verhaal allemaal mis na de facelift, uitmondend in de dambreuk en de overstroming van het dorp.

Het is vooral de Amerikaanse tekenfilmversie waarin het verhaal anders werd geïnterpreteerd.

Hier iets dat ik hierover gepost had in een andere thread:

Quote

 

Bepaalde veranderingen die door de Amerikaanse tekenfilmstudio zijn doorgevoerd zeggen veel over het verschil in mentaliteit tussen Amerika en Europa.

Zaken zoals zwarte/paarse smurfen en de gnoefs en zo zijn bekend, maar er zijn ook ander opvallende verschillen.

Zo was het in de Amerikaanse tekenfilm de originele zwartharige versie van smurfin die het drama van de dambreuk teweegbracht, terwijl het in de Europese strip de blonde gepimpte versie van smurfin was. En dat verandert eigenlijk het ganse verhaal en de boodschap erachter.

In de tekenfilm kreeg ze een beter karakter toen Grote Smurf haar zogezegd aantrekkelijker maakte, terwijl ze in de oorspronkelijke strip pas echt venijnig werd nadat Grote Smurf haar had omgevormd tot de natte droom van het Smurfendorp.

 

Smurfin is natuurlijk ook een creatie die nog lang zal voortleven in het globaal collectief geheugen.

(foto: Emma Roberts als Smurfin in de serie Scream Queens)

Je kan eventueel ook een opsplitsing maken tussen nationaal en internationaal.

Lanfeust heb ik leren kennen via een review in Teek magazine, een tijdschrift van eind jaren '90 dat naast muziek, film en tv ook aandacht had voor strips.

15 uren geleden, TDPB zei:

 

Smurffatje zal het gewoon heel druk gehad hebben.

Je zou denken, maar uiteindelijk blijkt hij vooral narcistisch te zijn.

22 minuten geleden, Chia zei:

 en die man daar gaf jommeke als voorbeeld voor de taal en het leven

Al valt het aantal beschikbare vliegende bollen per inwoner helaas wel wat tegen.

Al is het natuurlijk ook maar de vraag of er buiten een uitpuilende staart ook iets anders in die broek zit, aangezien ooievaars de baby's leveren.

Vallen de smurfen überhaupt onder de categorie van zoogdieren zoals mensen?

Ik vraag me af hoe smurfen met hun nood aan affectie omgingen voor de schepping van de smurfin.

Of waren die onderdrukt en is het pas bij de aanschouwing van dat blauwe wezen met haar blonde lokken dat ze plots de behoefte voelden om een kus te verkrijgen...

Het is altijd wel interessant om na te gaan hoe en wanneer je met bepaalde reeksen in contact bent gekomen.

Heel veel reeksen heb ik als kind in de krant leren kennen, vooral die van Dupuis omdat de krant bij ons thuis die strips publiceerden.

Eind jaren '80 was dat Sammy en De Blauwbloezen. Vervolgens Robbedoes, Kleine Robbe, Soda, Largo Winch...

Het is daardoor dat ik in de jaren '90 massaal Dupuis-strips ben beginnen lezen en kopen.

Nero heb ik dan weer druppelsgewijs leren kennen: eerst door verwijzingen naar Nero in de Urbanusstrips, vervolgens door zo een verzamelalbum dat ik in de kelder bij een familielid heb ontdekt. Daris Doet Het en De Smaragdgroene Pletskop stonden daarin.

Ik was snel gefascineerd door het Nero-universum en mijn eerste eigen Nero-aankoop was Het Achtste Wereldwonder.

Ik was wel onder de indruk van wat de Sleen/Stallaert-samenwerking voortbracht, dus ik ben toen begonnen met zowat al de Nero's van die periode te verzamelen,

Blij dat ik toch nog de laatste jaren van deze reeks heb kunnen meemaken.

Guust en juffrouw Jannie scoren blijkbaar erg goed.

(willekeurig detail: merk hoe de punt van juffrouw Jannie's neus vaak hoger reikt dan haar hoofd)

Kan 'de schakelaar' ook op een positieve manier gebruikt worden?

Want dan is de uitvinding op zich niet verkeerd. Enkel degene die er gebruik van maakt, doet het met duistere bedoelingen.

Zelfde geldt voor die onzichtbaarheidsspray.

Als ze Sarina verhaal en storyboards hadden laten doen en één van de vaste tekenaars de eigenlijke tekeningen, dan was er met dat album geen probleem en ze zou eveneens haar vermelding in het album gehad hebben.

Het Nianmonster heeft trouwens exact dezelfde rotsformaties op de cover als Het Zingende Moeras.

Zelfs dat boompje rechtsboven is identiek.

1 uur geleden, TDPB zei:

Jommeke is qua kwaliteit de meest consequente Vlaamse stripreeks. Nys deed als geen ander aan kwaliteitscontrole. In de hele reeks zit er geen enkel album dat qua tekenstijl of scenario echt opvallend minder is. Toch niet sinds ze De Fwietmachine en Neuzen bij de vleet herwerkt hebben (of misschien is er één opvallend minder album, zijnde het Nianmonster, maar dat is ruim na de dood van Jef Nys gemaakt).

Heldere getekende strips met veel avontuur en humor. En niets van geweld. Dat zou wereldwijd een succes geweest moeten zijn.

De eerste versie van Neuzen bij de Vleet heb ik gehad, maar De Fwietmachine was niet beschikbaar ten tijde van mijn jommekesjaren.

Die werd blijkbaar niet meer herdrukt in die periode.

Als kind stoorde me dat wel. Die titel fascineerde me, maar het album was nergens te vinden.

Maar het was dus eigenlijk de Jommekesversie van The Fly.

Ik zou toch wel willen zien wat er zo verkeerd was aan die oorspronkelijke uitgave.

Al valt er natuurlijk ook wel iets te zeggen over de extreem asymmetrische genderverdeling binnen de smurf-commune.

(daarom toch wel een slimme tactische zet van Gargamel om die smurfin in hun gemeenschap te introduceren)

2 uren geleden, SPeeDy zei:

Extreme makeover door Peyo. Bwoa, geef mij toch maar de originaliteit van Linthout.

In het eigenlijke album veroorzaakte de smurfin (zowel onrechtstreeks als rechtstreeks) meer problemen na de makeover dan ervoor.

Kon ze misschien toch maar beter zijn en blijven wie ze oorspronkelijk was.