cinco

Dat is dan weer meer iets voor de gele paden-thread.

Alle Armin Tamzarians nog aan toe, ik wil weten wat Ijzerlijm op dat schip met die kloon heeft verricht.

Want ze wist blijkbaar wel wat het wezenlijke verschil was tussen de kloon en de echte Robbedoes.

Misschien kent ze Robbedoes beter dan hij zichzelf kent.

En laat me ook zeggen dat de Snuffeleir een erg ondergewaardeerd personage is dat aub op één of ander manier nog eens moet terugkomen.

(al kan het goed zijn dat de toekomst van waar hij kwam al lang niet meer bestaat)

Zo zie ik het ook. (al ben ik ook wel opgegroeid in de T&J periode van Robbedoes)

Is het daarom uit nostalgie of whatever? Kan zijn, maar het is ook wel meer dan dat.

En wie heeft achteraf nog in de hoofdreeks zo een eigen benadering aan de Robbedoezen gegeven als T&J dat er zulke memorabele nieuwe personages uit zijn voortgevloeid zoals Vito Cortizone, zulke frisse nieuwe settings als New York, maar ook echte karakterstudies van de hoofdpersonages of zelfreflectie van de reeks zoals in De Vallei der Bannelingen of Vito Fiasco.

De Kleine Robbe zie ik los van de latere spinoffs. Dat was quasi spontaan ontstaan, voortvloeiend uit De Jeugd van Robbedoes.

Achter de hele Robbedoes door-reeks zat daarentegen een plan, heel duidelijk gericht op een nieuwe benadering van de franchise.

Robbedoes is uiteindelijk hun vlaggenschip, en met de hoofdreeks was er wat paniekvoetbal. Sloeg een team niet aan na 3 albums, dan ineens een ander team. Morvan en Munuera hebben nooit echt de kans gekregen om te groeien.

En opnieuw een resetknop voor de reeks net zoals na Als In Een Droom, maar ditmaal ook een letterlijke reset in de verhaallijn, waarin blijkbaar op het einde van Terug naar Z een jongere Robbedoes uit een andere tijdlijn werd geplukt, iets waar alleen nog maar even naar gehint is geworden in Yoann en Vehlmanns herstart.

Ik weet niet of er iemand is die me uit de doeken kan doen wie nu precies de Robbedoes na album 50 is en wat zijn echte verleden is.

En die kloon van Als in een Droom, loopt die ook nog ergens rond of is die strip ook niet meer deel van de zogezegde canon van de hoofdreeks?

Ze zaten bij Dupuis waarschijnlijk ook met de handen in het haar, en inzetten op nevenreeksen los van continuïteit waar auteurs vrij hun ding konden doen om zo hun vlaggenschip weer te laten schitteren bleek dan achteraf ook een geslaagde zet te zijn geweest.

De leesbaarheid van de eerste Asterixen is na de herinkleuring wel verbeterd, de pagina's voelen minder druk aan omdat het kleurgebruik wat genuanceerd is. Lichtere kleurschakeringen, minder felle tinten en zo.

de postzegels om de 75ste verjaardag te vieren

Misschien deze pagina afsplitsen naar een gele wolken/lucht-thread.

Gele wolken/lucht heeft nu eenmaal iets typisch westerns en leent zich ook goed voor een wereld van slachtvelden zoals de Blauwbloezen.

Het werkt ook in scenes waarin je een sfeer van nostalgie en vervlogen tijden wil oproepen.

5 uren geleden, cartoonesk zei:

Dit is mijn eerste poll!   Bedankt aan Cinco voor het goede voorbeeld.  

maiden voyage

________________________________________________________________________________________

Ik zou gaan voor Tome & Janry. Ik heb via hun strips de reeks leren kennen en hun toon en verhalen voelen nog altijd aan als de meest moderne van de reguliere Robbedoesreeks.

Daarmee wil ik zeker het belang van Franquin niet tekort doen, die echt wel het Robbedoes-universum heeft opengetrokken en een stijl en wereld vol kleurrijke personages heeft gecreëerd waar anderen steeds op hebben kunnen verderbouwen.

Jammer dat Franquin tijdens zijn topjaren is gestopt met Robbedoes. Die laatste strips van zijn hand waren ijzersterk op zovele vlakken en er zouden vast nog vele klassiekers van zijn hand verschenen zijn in een wereld waarin Franquin naast Guust ook Robbedoes zou zijn blijven maken.

Tome en Janry hebben dan weer met hun aanpak de reeks naar de late 20ste eeuw geloodst en zijn na Franquin misschien wel degenen die het sterkst hun eigen stempel op de reeks hebben gedrukt. En door Robbedoes uit zijn comfortzone te halen moest het personage zichzelf ook min of meer heruitvinden om zichzelf staande te houden in een wereld van mafiosi en georganiseerde misdaad.

De doos van Calvin & Hobbes doet trouwens ook dienst als tijdmachine.

Robbedoes-spinoffs laten zichtbaar meer vrijheid voor interpretatie, stijl en thematiek dan andere franchises die hetzelfde proberen en dat werpt nu al meer dan een decennium zijn vruchten af... en zorgt er ook vaak voor dat de tekenaars en schrijvers achter de projecten voor langere tijd mogelijkheden krijgen binnen het Robbedoesuniversum: Yoann en Vehlmann die zich na Versteende Reuzen op de hoofdreeks en vervolgens Supergroom mochten storten, Emile Bravo die het geprezen Dagboek van een Fantast mocht vervolgen met het vierdelige Hoop in Bange Dagen, Yann en Schwartz die dan weer hun eigen trilogie ten tijde van WOII mochten creëren, Munuera die jaren na zijn bijdrage aan de hoofdreeks een Zwendel-spinoff kon scheppen...

En doordat de richting waarin deze spinoffs mogen gaan zo divers zijn en er maar weinig regels of wetmatigheden zijn waar men zich aan moet houden, krijgen we de meest uiteenlopende verhalen. Ze Noemden Hem Rooie en Tulpen Uit Istanboel kunnen niet verder van elkaar staan, maar ze zijn beiden erg goede strips waarin de makers hun persoonlijke sterkte als stripauteur naar voren kunnen laten komen, los van conventies die men van een langlopende franchise als Robbedoes zou verwachten.

Alleen als andere reeksen dezelfde moed hebben om creatievelingen losser te laten in hun interpretatie van het bronmateriaal, kunnen we dezelfde kwaliteit krijgen die we regelmatig zien voortkomen uit de Robbedoesstal.

Allemaal persoonlijke opinie natuurlijk. Denk je er anders over? Laat het horen.

6 minuten geleden, Coen zei:

Ik vind de nieuwe inkleuring wel mooi.

Ja, vooral voor de vroege Asterix-strips was het een welkome update.

Er is de Suske en Wiske Klassiek reeks van eind jaren '90 waar de ontbrekende platen in aanwezig zijn.

originele inkleuring vs herziene inkleuring

De grafische eenvoud van de beginperiode heeft ook wel iets.

Ik weet niet of de Latexguust-grappen zo effectief zouden zijn in de stijl van de latere periode.

Op ‎29‎/‎01‎/‎2020 om 11:30, Werner zei:

Ik koop die compilaties doorgaans niet want ik heb de integrale met hardcovers, maar ik moet zeggen dat die Flaters In De Aanbieding wél een aankoop rechtvaardigt wegens de grote hoeveelheid niet in de reguliere albums verschenen strips. Wat me dan weer de reactie ontlokt dat Dupuis met onze kl**** aan het rammelen is als ze zeggen dat die hardcovers de integrale Guust bevatten, want dat is duidelijk niet waar.

"Oh wacht, wat vinden we hier nog in ons Dupuis archief?? Alweer onuitgegeven Franquin-tekeningen van Guust!"

6 uren geleden, cartoonesk zei:

1.

 

 

Een top 3 van een gagstripreeks vind ik moeilijk om te doen. Knap dat je dat kunt.

Met Guust Flater wordt het nog complexer omdat er ondertussen zoveel verschillende versies van de reeks bestaan.

Volwassenen tot kinderen omgevormd blijft altijd een dankbaar thema.

Maar dat geldt ook voor dozen in combinatie met een levende kinderfantasie.

Jerom heeft geen schakelaar nodig zolang hij Lambik heeft.

Hij heeft ook geen toverdrank nodig.

Asterix en co zouden dan weer handig gebruik kunnen maken van een teletijdmachine om Caesar's verovering van Gallië tijdig te voorkomen.

Al zou dit natuurlijk wel een butterfly-effect hebben doorheen gans de geschiedenis.