Tom MDP

Werd die aangekondigd als?

Of was het een journalist die 'er van uit ging dat'? 

2 uren geleden, TDPB zei:

Aan de andere kant: hij zag het toch wel nog zitten om de reeks over te nemen.

Ah, oei, dat wist ik niet dat hij dat graag wou.

Nu voor de auteursrechten van zo'n asterix album wil ik ook wel een jaartje of 2 extra bijklussen. 

Of misschien dat die zei van "voor die paar jaar voor ik op pensioen vertrek..."
Ik vind nergens de leeftijd van die man, maar zijn eerste album waar hij aan heeft meegewerkt was 'De Zoon van Asterix', dat uit 1983 is. Dus pak dat die begonnen was in 1982.
Dat is intussen ook (bijna) 39 jaar geleden, als die voor die aan Asterix begon al een jaar of 5 a 10 ervaring had opgebouwd. Dan zou die nu bijna een een loopbaan van 49 jaar zitten.

Niet iedereen is zo'n werkbeest als Hec Leemans hé

Mij aan de herenhuizen aan het park den Brandt in Wilrijk. (Vanaf wanneer woonde Jef Nys in Wilrijk?)

(de zon staat weer fabuleus hoor...)

Bij mijn weten, de enige keer dat Fanny in vooraanzicht is getekend. (Behalve dan in het eerste album ofzo.)

De aankondiging van Het Edelweissmotief:

 

Eigenlijk is Fanny zoals Barbie, technisch klopt ze niet, maar ze is zo iconisch dat het niet zou kloppen moest het wel kloppen.  

1 minuut geleden, cinco zei:

 

En wat te doen met Fanny's gezicht in profiel?

Dat wordt natuurlijk vermeden in de albums, maar ik vraag me af hoe men dan bijvoorbeeld haar neus projecteert. Want in zijaanzicht is het een wipneus. En in vooraanzicht zou je dan haar neusgaten moeten blootgeven, maar die heeft ze niet in haar design.

Zoals ik zei, technisch klopt dat niet.
Maar het voelt juist aan. Daarom dat dat zo moeilijk is om te doen. Je zal Fanny, tegenwoordig toch, in 1 album is er ooit eens 1 keer voorgevallen lang geleden, nooit in vooraanzicht zien. 

In de animatie was dat natuurlijk onvermijdelijk, en hebben we strategisch de sproeier voor haar gezicht gezet met veel trial and error (zoals die streepjes van haar 'middenstreep', naar welke kant moeten die staan? enzo

Beeldjes illustreren dat goed, een beeldje van Fanny klopt altijd maar uit een bepaalde hoek, terwijl bijvoorbeeld een beeldje van Kuifje uit elke mogelijke hoek klopt. 
 

Eigenlijk het soort tekenaar dat Merho is.
Merho tekent vanuit buikgevoel, niet vanuit technische kennis. En door de scholing bij Vandersteen.

Daardoor geen van die figuren eigenlijk in 3 dimensies kloppen. Een prentje van Fanny klopt, als het juist aanvoelt. Als je een 3D model zou maken gebaseerd op 3 verschillende prentjes, zou je 3 verschillende models hebben. 

Een prentje van Fanny dat gespiegeld wordt, ziet er al raar uit. Omdat elk origineel een beetje naar rechts moet trekken. Als dat naar de andere kant trekt, voelt het al niet meer juist. 

Op 27/11/2020 om 13:44, Boekenmagazijn zei:

Ook is het onwaarschijnlijk dat de echte tekenaar een schetsopzetje in potlood nodig heeft voor zo'n standaardpersonage.

Prove me wrong.

Ik heb tal van kopjes door Marc Verhaegen die toen al +10 jaar aan de S&Wreeks werkte en eerst met een potloodopzetje begon, eerst tekende hij ook direct in inkt, tot hij een paar jaar later eens eentje terug zag en zich schaamte over de kwaliteit. 

Alsook: standaardpersonage of niet, Fanny is een aartsmoeilijk personage om te tekenen. Ik heb de eer en het genoeg gehad om dat een 800 keer te moeten doen (animatie voor Comics Station) en nu 3 jaar later, is die volledig terug uit mijn vingers hoor.
 

4 uren geleden, Lamme Goedzak zei:

Indien ik Sub-Mariner lees in de massieve omnibus, met glanzend hoogkwaliteitspapier, is het maar okeetjes. Lees ik mijn originele comics, op laagkwaliteitspapier gedrukt met inktvegen ed, dan lees ik ze in 1 ruk uit. Aangezien verhaal en tekeningen hetzelfde zijn, lijkt nostalgie hier een belangrijke factor om het verhaal een niveau hoger te tillen.

Zijn er nog mensen waarbij sommige strips gemaakt of gekraakt worden door die bizarre chemische impulsen?

Is dat nostalgie of 'medium van beleving'?

Ik denk bijvoorbeeld aan een film als Gravity.
https://www.youtube.com/watch?v=vKW-Gd_S_xc

Zie dat op een imax scherm in een donkere zaal of zie dat op uw smartphone met oortjes in op een hobbelende overbevolkte bus. Dat is een totaal andere beleving.

Veel strips zijn niet gemaakt om op een hoogwaardig, eeuwigdurend medium geconsumeerd te worden, zeker niet de stamvaders, dat is gemaakt om 5-10 minuten endorfine los te weken via een verloren hoek van een krant of tijdschrift. 

Is er geen optie voor de pdf aan te kopen of een andere weg van digitaal ofzo?
 

In de biografie van Vandersteen (of Susken en Wiske 50 jaar, ik wil er vanaf zijn), las ik voor het eerst vermelding van De Sonometer, met wat ik vermoed, diezelfde halve pagina als illustratie.

(Peter Van Hooydonck is de biograaf van Vandersteen, verbonden aan het Vlaams Stripcentrum dat de veiling organiseerde en verbonden aan Bernaerts als stripkenner... zou wel een heel straf toeval zijn, moest het om een andere pagina gaan.)

Die andere platen heb ik ook maar voor het eerst gezien omdat iemand die ik ken naar Vandersteenetentjes (een gezellig samenzijn van de top tier Vandersteenverzamelaars) ging en die bundeling was een presentje en die mens was zo vriendelijk om dat voor mij in te scannen. 

De halve pagina in potato quality met de imker monnik heb ik nog nooit gezien, of kan het mij althans niet herinneren. 

7 uren geleden, cinco zei:

Garfield is eigenlijk op vrij korte tijd hyperpopulair geworden.

Ik herinner mij dat hij in de jaren '80 echt overal was. Tekenfilms, merchandise, stripstroken in allerlei weekbladen...

 

Jim Davis heeft ook nooit onder stoelen of banken gestoken dat dat exact zijn doel was met Garfield. 
Hij koos speciaal voor een dier dat populair kon worden en honden waren er al bij de vleet en katten nog niet. 

Aangezien "even" blijkbaar op 'een klein kwartiertje' sloeg

Veto zijn bespreking: 
https://vetostript.weebly.com/recensies/de-buurtpolitie-n-10-de-zombie

16 uren geleden, Peter Motte zei:

En terwijl de Blauwe Reeks een avonturenreeks is, lijkt de Sonometer meer op de grappen van Lambik.

Een van de weinige platte grappen met Lambik in de Blauwe is bijv. dat hij tijdens het instellen van zijn telescoop in de Gezanten van Mars een schroef niet aandraait en het ding daardoor op z'n kop krijgt. Maar verder zitten er in die reeks weinig stommiteiten van Lambik.

Dat gevoel had ik ook. 

Uit de eerste 30 pagina's kunnen er zonder knipogen 5 pagina's geknipt worden.
De schat van beersel neemt ook zijn aanloop voor ze in het verleden geraken, maar alles is wel een setup naar een latere afwikkeling, de sonometer is start-stop-start-stop. Elke scène duurt een strook te lang met een overdaad aan flauwe moppekes. 

En uw mama heeft gelijk over de tekstballonnen. 

Goed zo... die duurde te lang.

Ik weet nog dat ik dacht "ben ik er nu nog niet?" toen ik er eens doorging. 

Van sus en wis: geen idee, mijn mama had al een hele verzameling.

De rode ridder: altijd al 2 albums gehad zijnde:

 en 

mijn eerste "nieuw" album was (gewonnen op een kerstmarkt)


Kiekeboe heb ik leren kennen in het S&W weekblad en het eerste verhaal dat ik daar volgde was 

Verkoop die stapels papier en pomp alles in bitcoin begin jaren 2010.

Die eerste 30 "fuck, ik mag er maar 3 kiezen?!"
Die laatste 30 "fuck, ik moet er 3 kiezen?!"

Op 18/9/2020 om 23:18, Spiro zei:

Ik zal eens vloeken in de kerk: strips zonder of met weinig tekst scroll ik steeds in een sneltreinvaart, en het wekt amper emoties op hoe mooi de tekeningen ook zijn.  Het medium strip is voor mij niet krachtig genoeg om tekstloos te zijn in tegenstelling met film bv die zich dat wel deels kan veroorloven.

1 minuut geleden, TDPB zei:

 

Ik heb een idee liggen voor een verhaal waar een personage in het begin verdwaalt in de woestijn en daar pas op het einde weer uitkomt.

1 minuut geleden, TDPB zei:

Ja, gezellige boel. Tot je uitgever zo'n vooropening de ideale gelegenheid vindt om je te vertellen dat ze dat ene album dat je helemaal hebt geschreven en getekend dan toch niet gaan uitgeven omdat het eerste deel te weinig verkocht.

Hence het vliegen in de koppijnwijn. 

Pyramide en Teken waren makkelijk, avontuur, mystiek, geschiedenis, mysterie en stijl druipen van beiden af tegen 100 per uur.

De derde vond ik moeilijker en was kiezen tussen Zaak Blake, Voronov en de 5 lords. 
 

Uiteindelijk die laatste gekozen voor het T.E. Lawrence element :)

Op 23/9/2020 om 18:20, cinco zei:

 

Maar het valt wat onder het cliché dat vroeg of laat elk stripfiguur op klein mannen moet passen.

 

 

 

 

of de “een verloren/vergeten beschaving”!

ik ben wel fan van zo’n klassiekers. 
komt uiteraard overgewaaid uit sixties tv landschap waar veel series een budget kregen om 24-26 afleveringen te vullen, en dan om de kosten te drukken ze een aflevering maakten met de voorradige kostuums uit het archief van de studio.

hoe cool zou het zijn om eens een no-budget-for-sets album in zo’n grote reeks te hebben?

op pagina 3 geraken ze vast te zitten in een grot en de rest van het album bestaat de achtergrond uit dezelfde 3 stalagmieten en rotsblokken

Het huidige concept van de boekenbeurs is, naar mijn aanvoelen, compleet achterhaald. De vooropening is vaak nog het plezantste omdat dat het meest speciale is, waarbij je al, of toch de meeste, collega's nog eens ziet en voor een gezellige avond in de koppijnwijn kan vliegen. Iets wat zelden voorvalt. (De uitreiking van de bronzen adhemar is zowat het enige andere tijdstip... althans dat zijn toch de twee gelegenheden waarbij ik samen met een roedel stripauteurs meerdere café's heb afgesloten.)

De vergelijking met een dagje zoo gaat wel op denk ik, met die uitzondering dat je in de zoo nog steeds dingen kan zien die je niet overal ziet. Olifanten, giraffen, nijlpaarden... het blijven dieren met toch wat meer appeal dan de gemiddelde goudvis hé.
Hetzelfde met een klassieke stripbeurs, je gaat naar die beurs omdat je op zoek bent naar dat ene exemplaar dat je maar nergens op de kop kan tikken. Mijn eerste stripbeurs, ik deed 3 stappen en daar zag ik ineens iets wat ik nog nooit had gezien! Een Sus en Wis met een groene cover?! Dat was een wereld die openging. (Want toen was dat nog speciaal.)

Voor uitgeverijen is de boekenbeurs nog interessant, 3 weken lang je volledige stock zelf aan de man brengen en de marge die je normaal kwijt bent aan distributie en winkieliers gedeeltelijk (vervoer van en naar en bemanning van de stand etc kost ook geld) zelf opstrijken. Maar voor het grote publiek... 

Als scholier heb je er niets verloren want de leuke stands (die met strips) worden (of werden althans in mijn tijd) vakkundig gemeden als de pest. 
De reguliere boekenlezer heeft de laatste jaren wel zijn alternatief gevonden (bibliotheek, online boekenverkoop, e-books, audiobooks....) om niet naar de boekenbeurs te moeten gaan. En voor het exclusieve materiaal moet je er ook niet zijn, want alles wat er staat vind je op een ander makkelijker en goedkoper.... als ze het al hebben.
Ik zocht enkele jaren geleden bijvoorbeeld naar Grieselstate van Anthony Horowitz, bij de stand van de uitgever op de boekenbeurs vond ik deel twee, dus vroeg ik waar ik deel 1 ergens kon vinden want ik zag het niet staan. 'dat moet je eens op de site zoeken' zei de verkoopster heel vriendelijk... dan vroeg ik mij toch ook af wat ik daar stond te doen...

Het scoren van handtekeningen of het ontmoeten van je favoriete auteur is, denk ik, misschien het laatste paradepaardje dat er bestaat van de boekenbeurs.
Als die mensen deftig in de markt worden gezet en ze niet doodgegooid worden zoals sus en wis 35134 met groene, purperen of lila cover natuurlijk. Ik bedoel... Paul Geerts was en is een van de belangrijkste groten van de stripwereld... maar gaat er iemand echt nog speciaal 200 km rijden voor een handtekening van die man terwijl die 25 jaar elk weekend wel ergens zat te signeren? Wanneer Vandersteen of Sleen, die bekende Vlamingen waren door stevige zelfpromo, in hun tijd naar de boekenbeurs kwamen, dat was een event. Want de boekenbeurs was een van de enige plekken waar je die mensen ooit kon ontmoeten. 
Maar dan moet je natuurlijk wel op lange termijn investeren in die mensen. En niet met contractjes van 3 album per keer waarbij elke keer het zwaard van Damocles boven de toekomst van die auteur blijft hangen. En zeker niet met 15 personeelwissels achter de schermen van de uitgeverij in de periode van die 3 albums.