Recensie – Flo Nr. 7: Ego

[Peter Moerenhout]

Hartig

 

Floor de Goede maakt al jarenlang quasi dagelijks een autobiografische gagstrip voor op zijn site: doyouknowflo.nl. Als men zoiets langer dan een paar jaar doet kan het twee kanten uit: of het wordt vervelend en je herhaalt jezelf, of je zoekt de vernieuwing op en probeert jezelf af en toe heruit te vinden. De Goede kiest duidelijk voor optie twee. Daarvoor kiezen alleen is uiteraard niet genoeg. Je moet het ook kunnen waarmaken.

 

 

Een voordeel van autobiografische gagstrips is natuurlijk dat de personages ervan gewoon mee opgroeien met de makers. Op die manier verschuiven de onderwerpen sowieso en bleeft het geheel fris aandoen. Van op jacht gaan naar seks tot hoe je de sleur uit een vaste relatie houdt bijvoorbeeld. (of die je die sleur gewoon accepteert en omarmt.)

 

De Goede geeft ons op een schijnbaar eerlijke manier een inkijkje in zijn leven, met alles erop en eraan. Misschien ligt het aan het feit dat ik in dezelfde leeftijdscategorie als de maker val, maar ik heb zijn strips steeds enorm herkenbaar gevonden en daardoor ook zeer graag gelezen.

 

Mensen die autobiografisch werk produceren moeten heel wat valkuilen ontwijken. Eén van de gevaarlijkste daarvan is het ego. Het is verleidelijk om jezelf beter voor te stellen dan je bent. Hoewel Flo een schattig personage kan zijn schroomt zijn maker het niet om ook zijn kleine kantjes in de verf te zetten. Het is heerlijk om te lezen hoe Flo zich opwind over kleine akkefietjes of zijn partner af en toe een hak zet uit kleinzerigheid of jaloezie.

 

Nog leuker om te lezen zijn de gags die eigenlijk niet eens grappig bedoeld zijn. Zo slaagt de Goede er in om met slechts vier vakjes de lezer te ontroeren. Goede voorbeelden daarvan zijn de twee concertbezoeken die hij beschrijft. Het is moeilijk om een goede grap op papier te krijgen, maar het is nog veel moeilijker om de hartsnaren van je publiek te raken. De Goede doet het met de vingers in de neus.

 

Zijn manier van tekenen zal daar niet vreemd aan zijn. Flo en zijn tegenspelers zijn schattige wezentjes met kraaloogjes en wipneusjes en zeer expressieve snoeten. De spanning die heerst tussen dat uiterlijk en de soms gemene daden die ze stellen drijft het humorgehalte eveneens naar omhoog.

 

Na al die jaren zitten de personages perfect in de vingers van hun geestelijke vader en dat is merkbaar aan de zwier en de schwung die in de tekeningen zit. Die zwier en schwung worden bovendien benadrukt door de slordige, potloodschetsachtige kaders die elk stripje begrenzen.

 

Elke verzameling gagstrips die me één keer hardop kan doen lachen (Bram in het dolfinarium!) en enkele keren doet grijnzen (het ratbeest! Spin-off please…) is voor mij een zeer geslaagd boek. Flo is herkenbaar, hilarisch, schattig en ontroerend en dat ligt zomaar te grabbel in de winkel.

 

Flo Nr. 7: Ego

Floor de Goede

Strip2000

 

Prentjes en de cover op mijn blog: http://petermoerenhout.be/2016/03/24/recensie-flo-nr-7-ego/

[Gilles]

Leuk geschreven, 'k heb nu best zin dat ook eens te proberen.

[Daan]

Flo is inderdaad vaak erg goed!