Jump to content

stripuitgeverij Microbe


Recommended Posts

LULU - Etienne Davodeau

De lokroep van het alledaagse

"Ik haat mijn leven. Het is saai. Ik weet niet of ik mijn man nog graag zie. Hij is veranderd. Soms kan ik hem niet uitstaan. Gelukkig zijn de kinderen er. Maar soms denk ik dat ik er gewoon ben om te koken en de was te doen. Soms probeer ik me in te beelden welk geluk me nog wacht in de toekomst. Maar ik vind niets." Lulu praat voor het eerst écht. Tegen een wildvreemde dan nog. Ooit was ze directiesecretaresse in een klein bedrijf. Toen haar dochter geboren werd, bleef ze thuis. Dit is nu zestien jaar geleden. En nu zoekt ze opnieuw werk. Maar de wereldeconomie zit niet op een veertigjarig huismoedertje te wachten. Na alweer een faliekant afgelopen sollicitatiegesprek besluit ze niet terug naar huis te sporen, maar een overnachting te boeken in een hotelletje. Zomaar. Ze belt haar man op. Hij gaat als een gek te keer. Ze verbreekt de verbinding en gaat naar de mistroostige eetruimte. Daar zit een handelsvertegenwoordigster die haar uitnodigt een glas mee te drinken. Ach waarom niet. Een uur later heeft Lulu haar hart uitgestort en besluit ze 's anderendaags met haar mee te rijden naar de kust. Zomaar. Weken later zitten haar vrienden samen op haar terras en proberen de puzzelstukjes van Lulu's plotse ommekeer samen te leggen. Ze schenken elkaar een glas uit en ze vertellen elk hun verhaal.

Lulu vertelt het verhaal van een doodgewone vrouw die zo diep zit dat ze wars van al haar ratio uit de band springt. Haar levenslijn is na jaren voorspelbare vlakte plots één stuiterbalcurve geworden. Ze beleeft hoge bergen, diepe dalen... in haar eigen microwereldbeeld. De avonturen zijn zoals steeds bij schrijver-tekenaar Étienne Davodeauredelijk alledaags, maar hij vertelt die met zo'n tedere voorzichtigheid dat je elke emotie en wending gelooft. Zo maakt hij van de doorsnee Lulu de ontsnappingskoningin van het alledaagse. Uiteindelijk houdt ze ons als een vrijheidsicoon een spiegel voor waar we allemaal weleens willen in kijken. Wie het toch doet, wordt beloond of net niet. Er is geen uniforme waarheid.

Gezien de thematiek kon Lulu één grote klaagzang geworden zijn, maar het is net een heerlijk meanderend beekje geworden van hoop en vriendschap. Bovendien had Davodeau het geweldige idee om Lulu's verhaal te laten vertellen via haar vrienden. Zo krijgt elke stap van haar avontuur een eigen kleur en dynamiek. Schitterend.

Étienne Davodeau bewijst met Lulu nog maar eens dat hij de koning is van het ongewone alledaagse. Lulu, de grootste kleine strip van het jaar.

 

recensie Wouter Porteman stripspeciaalzaak.be

Link to comment

LULU - Etienne Davodeau

★★★★★

Plots is het genoeg en kapt ze ermee. 'Ze' is Lulu, een wat saaie vrouw van middelbare leeftijd. Tientallen pagina’s nadat ze haar kinderen en man ontvlucht na een zoveelste sollicitatiefiasco, biecht ze een wildvreemde haar drijfveren op: ‘Ik haat mijn leven. Het is saai. Ik weet niet of ik mijn man nog graag zie. Hij is veranderd. Soms kan ik hem niet uitstaan. Gelukkig zijn de kinderen er. Maar soms denk ik dat ik er gewoon ben om te koken en de was te doen.’

Als midlifecrisis kan het tellen. De Franse auteur Etienne Davodeau is zo slim geweest om naast Lulu’s vlucht vooruit, ook het verhaal van én via de achterblijvers te vertellen. De tienerdochter, de echtgenoot, de vrienden. Terwijl Lulu de wereld intrekt, komen ze met z’n allen samen om te vertellen over hun ervaringen met Lulu. Inclusief grote verassingen, want minstens twee van hen gingen Lulu opzoeken.

Veel innemendere en breekbaardere strips gaat u niet vinden. Lulu is een typische Davodeau-strip, die eerder al blijk gaf van zijn fascinatie voor het alledaagse. Zoals de manier waarop hij in 2004 De valpubliceerde. De cover -een armtierig steegje zonder personages- was wellicht de saaiste uit de Franse stripgeschiedenis. Zijn hoofdpersonages: een doorsnee familie. En toch wist deze auteur onder je huid te kruipen.

De manier waarop de Fransman het alledaagse in stripvorm weet te vertalen, soms met slechts enkele expressies, korte anekdotes of terugblikken, is fascinerend. Davodeau heeft zoveel respect voor zijn papieren personages dat zijn verhalen authentiek lijken. Lulu is een uppercut aan het adres van de dagelijkse sleur, maar dan heel zacht, met heel veel liefde toegediend. Over hoop, liefde, vriendschap en -vooral- empathie.

 

recensie Geert De Weyer De Morgen

Link to comment
  • 1 month later...
  • 3 months later...
  • 2 weeks later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Restore formatting

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...








×
×
  • Create New...