Rork

Ik geef hier de voorkeur aan het zwierige van Franquin boven het statische van Moebius, maar A blijft een prachtplaat.

Poëzie vs.technische opschepperij

A dus. Zonder enige twijfel.

Technische opschepperij boven alles!

Ik heb er 19 - 18 van gemaakt.

Lone Slone 2: Dilerius

Sykes

Solo 2: Een bittere strijd

Krasse Knarren 3: Wie vertrekt

Het kleine Circus

Ik had eigenlijk besloten m'n Collectie Getekend niet compleet te houden en de Hermanns /Yves H's verder te mijden. Station 16 was nog wel te doen, maar die wraakverhalen kunnen me gestolen worden. Nu doen jullie me toch weer twijfelen...

Het is mooi geweest. Met een nederlaag tegen Ragebol kan ik perfect leven.

 

Ha, met die plaat zaten de vliegende walvissen uit Ardalen niet ver af!

Grafische spielerei ligt me wel, ik ga voor B.

Wat Yncke aangeeft, de plaatjes zijn wel erg gelijkend qua compositie en uitvoering. A leidt naar vele verhalen, B vertelt een verhaal en is net iets zwieriger. Ik ga voor B. 

Wederom de poezie voor de keiharde confrontatie: B.

De volkskrant schrijft eigenlijk elke week wel iets over strips:

Deze week achter de betaalmuur portretten van Typex, Peter Pontiac, Barbara Stok, Paul Faassen en Joost Swarte

http://www.volkskrant.nl/boeken/-als-ik-schrijf-is-het-altijd-stil~a4223809/

En wel gewoon leesbaar een artikeltje over de vrouwen in Angouleme:

http://www.volkskrant.nl/boeken/waar-blijven-de-vrouwen-in-stripland~a4225045/

Ook A, poezie boven de harde 'realiteit'. Dit wordt een spannende strijdt zo te zien.

Ondanks dat ik de vorige ronde voor A heb gestemd en niet voor B ga ik nu voor B.

Er zijn wellicht inderdaad betere plaatjes dan deze, bijvoorbeeld het moment dat Osaka ontvoerd wordt. Dat plaatje heeft echter het shock-effect nodig dat Oesterle in het album creeerd. Dit plaatje is me altijd bijgebeleven, ook vanwege de tekst. Een van de mooiste facetten van Hector Umbra vind ik nog altijd de sterke introducties van de albums. Zeker de introductie van hector, waarin dit plaatje ongeveer halverwege zit is magnifiek.

Het plaatje zelf is daarbij niet verkeerd: de onmogelijke anatomie van Hector in onderbroek, motorhead shirt en wietbuil in de hand. De zwarte vlakken op de deur, de bergen afwas en Frantisek die zichzelf van Hector's laatste levensreddende pilsje bediend... Normaal gesproken zou ik me kapot ergeren aan een dergelijke anatomische misslag, in het werk van Oesterle lijken al deze onjuistheden ("geen lijn mag rechtstaan") op hun plek te vallen.

Nog een spin-off of een vervolg op "Sneeuw, het begin"? Deze is in ieder geval alleszins welkom.

Met 75 euro in de maand + nog wat losse aankopen kom ik op om en nabij de 1000 euro uit voor iets meer dan 50 strips. Daar had ik ook 7 boeken voor kunnen kopen...

De eerste inkopen van het nieuwe jaar:

Frommeltje en Viola integraal

Undertaker 2

Beeldschoon 3

Django Unchained

Het gaat wat mij betreft bij zowel A als bij B om het laten zien hoe goed de tekenaar kan tekenen. Op striptechnisch gebied hebben ze veel minder toe te voegen, A misschien nog iets meer dan B want door de vele spiegelingen merk je dat het om een spiegel gaat die in stukken valt. Ik heb in A wel eens gekeken of ik een foutje kon vinden maar dat is niet gelukt. Ik heb uiteraard voor A gekozen.

Of het echt als wat bijzonders mag worden beschouwd weet ik niet maar 't is de enige 3D strip in mijn verzameling en daardoor wat aparts. Mijn striphandel kon hem niet meer leveren maar ik liep er op een beurs tegenaan dus ik was er erg blij mee.

Ik vind beide plaatjes erg goed. A laat ondanks de veel simpelere tegenstijl veel zien. De blik van 'Harley' en de Joker (neem ik aan) zijn vanzelfsprekend, 'Harley' wordt ook erg dynamisch weergegeven. Het tweede plaatje maakt het wel af. Plaat B is onmiskenbaar zeer goed: een uitgetelde  Blacksad, een hagedis die ook niet meer zal tellen en de enorme bende. Het perspectief past er goed bij en het tekenwerk van Guarnido is fantastisch al vond ik eerlijk gezegt het eerste album wat tegenvallen, de stijl is iets grover dan in album 2 - 4 (omdat iedereen vijf tegen vond vallen t.o.v. de rest heb ik de serie van vijf naar een gelezen, dat speelt wellicht ook mee).

Ik ga mee met lordofindifference in een stem voor A omdat dat plaatje toch meer verdient.

Het tekenwerk van Frank is natuurlijk fantastisch, zo ook in deze plaat. Dat de kas enorm groot moet zijn om dit alles te bevatten is voor mij geen bezwaar, zolang hij er daadwerkelijk ook maar groot uitziet en dat doet hij. De tekeningen zijn zelfs zo goed dat de personages er van kunnen genieten en dat wordt op een mooie manier in beeld gebracht.

B is daarbij vergeleken compleet anders. De absurdistische blik in de ogen van de twee hoofdpersonen. De nog abssurdistischere neushoorn met dezelfde blik in het midden verhoogd nog eens de intensiteit.

Een sterke strijd: beide plaatjes brengen emoties goed in beeld hetgeen de keuze moeilijk maakt. Uiteindelijk ben ik voor B gegaan.

Ik heb voor B gekozen. Beide plaatjes vind ik erg verwarrend, ze lijken erg losgetrokken uit enige context. B vind ik mooier.

Ik heb voor B gekozen maar 't was een lastige. A is een prachtige plaat met een mooi verwerkte anomatopee. Het laatste plaatje van B kende ik als voorbeeld vande opkomst van excessief geweld in strips. Maar de strook ervoor geeft het plaatje veel meer diepgang, vandaar dat ik uiteindelijk voor B ben gegaan.

Beide plaatjes zeggen me vrij weinig. Ik heb voor B gekozen vanwege het 3D effect. Verder heb ik drie keer moeten kijken wat er nu eigenlijk op het plaatje staat: de kogels leiden eigenlijk te veel af.

Ik heb een duidelijke voorkeur voor B: A doet me vrij weinig, de prof stelt z'n posse in fletsgroen voor? B vertelt meer het verhaal, het angstige jongetje op de achtergrond, het monster en de heldhaftige vader die de gevaren van het donker te lijf gaat. Dit is een mooie plaat.

A is een mooie plaat maar B: Ponk en de oorzaak, de actie en het resultaat: erg mooi dus voor B gegaan.